Afgelopen vrijdag hebben wij definitief afscheid moeten nemen van ons meisje. Na de geboorte ging het al gauw mis. Na een goede zwangerschap en lange bevalling stopte ons meisje met ademen, of haar hartje stopte ermee. De arten weten niet hoe dit kon gebeuren. Omdat ons meisje een half uur gereanimeerd is bleek uit de MRI dat zei geen hersenfuncties had. Daarom hebben wij de zware beslissing moeten nemen ons meisje te laten gaan.. Het lijkt of ik nog steeds leef in een nachtmerrie waaruit ik maar niet wakker word. Het gemis en de leegte word elke dag meer en meer.. Hoe moet je verder met je leven? Wanneer ''mag'' je weer voor je brusje? Omdat wij zwanger geworden zijn uit een ICSI behandeling was zwanger worden al niet makkelijk..
Jeetje wat heftig!! Geen woorden voor.. Natuurlijk gefeliciteerd met jullie dochter! Maar helaas ook gecondoleerd.. Wil jullie heel veel sterkte wensen!!
@firefly. ik weet het alleen van een miskraam dat was zodra het vloeien over was dat je er weer voor mocht gaan. Als je lichaam het aankan pakt het en anders niet. Zo is het ons toen uitgelegd. Van de bevalling weet ik dat zodra het vloeien over is je weer gemeenschap mag hebben dus het lijkt me dat het dan gewoon weer mag. Al weet ik helemaal niet hoe het traject werkt. Wat een nachtmerrie. Misschien kan je je vraag stellen aan de verloskundige op het forum?
He meid.. Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter, maar helaas ook gecondoleerd met haar verlies.. vreselijk om zo snel alweer afscheid te moeten nemen Ik ben 5 juni bevallen van ons meisje.zij was in mijn buik al overleden, bevalling is met 37 werken ingeleid. Heb aan de verloskundige gevraagd wanneerwe weer verder zouden mogen, zij gaf aan 2 weken nade bevalling, en als het vloeien dan is gestopt.. Heel veel sterkte de komende tijd!
Hoi Firefly, wat verschrikkelijk wat jullie overkomen is. Plots afscheid moeten nemen van jullie zo gewenste dochter*. Zowel gefeliciteerd als gecondoleerd.. Je vraagt hoe je verder gaat met je leven. In eerste instantie is het meer of je leven gewoon stopt. De eerste maanden zijn heel zwaar en heftig. Ik herinner me er zelf niet veel meer van, alleen maar de leegte, het gemis en het vele, vele huilen. Op een gegeven moment is het wel weer langzaamaan wat beter gegaan. Niet zozeer dat het slijt door de tijd, maar je weet er mee om te gaan. Het gemis verdwijnt nooit. Ik denk nog dagelijks aan mijn dochter*. Maar op een bepaalde manier is ze toch bij me, zodat het gemis anders aanvoelt. In bepaalde zin heeft ze mijn leven toch verrijkt. Het kost wel veel tijd, voor je zo ver bent.. Is er een afspraak gemaakt voor nacontrole, of bij een klinisch geneticus? Als jullie voor obductie hebben gekozen, mag je pas zwanger worden na de afspraak met de klinisch geneticus. Als jullie niet voor obductie hebben gekozen mag je weer zwanger worden na het bloedverlies is gestopt (en het is ook handig als je een eerste menstruatie hebt gehad). Verder zou ik overleggen met de fertiliteitspoli in het ziekenhuis voor wanneer weer starten met ICSI.. Heel veel sterkte deze moeilijke verdrietige tijd.
Babyengel, wij hebben ook gekozen voort obductie op ons meisje, maar er is niet gesproken over niet zwanger worden in de tussentijd..
Firefly, ik lees net je afschuwelijke bericht. Wat een nachtmerrie. Ik wil je heel veel sterkte wensen voor nu en bij een nieuw icsi-traject.