even mijn hartje luchten!! ik was vanmorgen bij mijn moeder, en die vraagt heel direct; Ben je weer zwanger? dus ik zeg; nee, zeker niet ben vorige maand ongi geweest en deze maand 1 keer doorgeslikt omdat ik een inwendig onderzoek kreeg en dat dus dan niet zo fris vind. thuis hebben we het erover gehad en we zijn tot de conclusie gekomen dat we nog even willen wachten.. Kijken hoe we er financieel voor staan en welke verbouwing we aan het huis moeten doen voordat er een tweede komt (er moet een tweede kamertje dan bijgebouwd worden) dus nee, ik ben niet zwanger nu.. Ze geloofde me niet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ik ben nu in staat om een test te doen en die haar onder de neus te drukken,,, tuurlijk ik mag mij zeer gelukkig prijzen als het wel zo mag zijn. maar we zijn nu niet bewust bezig met een tweede. Ik slik zeer trouw de pil! sorry voor het lange verhaal maar ik heb de hele dag een naar gevoel over deze opmerking gehad!
Tsja, lekker in dr sop gaar laten koken. Ik weet natuurlijk niet wat voor relatie je met je moeder hebt, maar ik zou haar wel laten weten dat je je er onprettig bij voelt dat ze zo reageert.
wij hebben verder een zeer goede relatie, maar ik ben hier eigenlijk best wel heel verdrietig over, meer om het feit dat ze me niet geloofd!
Vertel haar wat het met je doet dat ze je niet gelooft. En probeer het bij haar te laten of ze je gelooft of niet.
Het is wel jammer ja dat jou moeder je niet gelooft ..... Maar waarom is zij er zo zeker van dan???...
tjonge... ja, wat moet je ermee... ik zou van kwaadheid denk ik een test onder de eigenwijze neus proppen. maarja ik heb al heel lang geen moeder meer dus ik weet echt niet wat ik gedaan zou hebben als het mij overkwam. als ze volhoudt dan zal ze erggggg lang op een kleinkind moeten wachten. veel langer dan de gebruikelijke 9 maanden vrees ik. wat natuurlijk dan wel weer comisch is
heb je al eerder eens het "achtergehouden" of pas later verteld?? misschien dat ze dat nu dan weer denkt?? Ik las dat een kennis van ons het alleen aan haar moeder had verteld omdat ze iemand was tegengekomen bij de VK anders had ze het nog later verteld... (ze was toen 10 weken ofzo ergens) dus ja het word wel vaker later verteld en eerder over "gelogen" dat het niet zo is, misschien is het zoiets?? Als dat het niet is zou ik het niet weten en is het idd heel raar dat ze je niet gelooft...
beetje raar dat zij beweerd dat je WEL zwanger bent,terwijl dat jij zelf het beste weet of dat zo is, is er een reden voor dat ze dat zegt? en een test voor haar doen? Zou het niet doen, als zij je niet geloofd dan heeft ze toch mooi pech..
Nee = nee toch? Zal me er verder niet druk om maken. Ze zal het vanzelf wel merken omdat je buik niet begint te groeien, zoals bij wel een echte zwangerschap. Dan ziet ze dus ook dat je eerlijk bent geweest en niet hebt gelogen. En al was je wél zwanger. Dan nog vind ik niet dat iemand (al is het je moeder) dat recht voor z'n raap moet vragen. Mensen horen het vanzelf wel.
waar baseerd ze op dat je zwanger zou zijn dan? ze moet je gewoon op je woord geloven, vind het apart dat ze je niet geloofd.
heel erg bedankt voor jullie tips en reacties bij de 1e zwangerschap wist ze het als eerste, ze was erbij toen de uitslag van de echo niet goed was, en toen de baby is weggehaald. bij de 2e zwangerschap wist ze het ook als eerste en was ze bij de bevalling. dus nooit gelogen of achtergehouden! tjsa waarom zij het denkt weet ik ook niet bedankt hoor meiden voor jullie lieve reacties heb er veel aan
nou dan is het helemaal raar als je altijd zo open bent geweest over alles zeg!! Laat ze maar lekker in die waan dan.... ik zou het ook niet gaan bewijzen door negatieve test hoor... laat ze maar lekker even pruttelen..
En er is echt geen kans dat je zwanger bent! Ik krijg bij zulke verhalen altijd een beetje de kriebels. Helemaal omdat er geen reden voor je moeder is om zo te doen (gezien de geschiedenis). Ze zeggen toch ook wel dat neimand je zo goed kent als je eigen moeder!!
Tja ik ken je moeder niet en weet niet hoe jullie met elkaar omgaan dus durf eigenlijk niet veel te zeggen. Ik vertel mn moeder altijd alles maar tijdens mn vorige zwangerschap was zij degene die zei dat ik maar eens n test moest gaan halen. En idd positief hihi Liefs mij
Gewoon een testje halen..niet zozeer om het haar te bewijzen maar wie weet ben je wel zwanger???? zij is beide keren toch de persoon geweest die het als eerste wist dus wie weeeeet meissie.
Misschien dat je moeder wat aan je ziet waardoor ze dit denkt ??? Mijn moeder vroeg me paar maanden terug ook of ik weer zwanger was. Dus ik ook volhouden dat dit niet zo was, gewoon ongesteld geweest netjes de pil geslikt en geen dingen gehad waardoor de pil niet zou kunnen werken. En elke dag als ik langs kwam dan moest ze het weer even zeggen dat ze toch wat aan me zag en dat ze zeker wist dat het weer raak was. Ik werd op t laatst best wel boos op dr en vroeg dr ook vriendelijk om hier over op te houden. Er is geen 3e op komst en die gaat er niet komen ook. Toen ik smiddags in de stad even bij de Kruidvat naar binnen liep kreeg ik het idee een test te kopen en haar het bewijs laten zien dat ik niet zwanger ben. Ik de test gekocht en naar me moeder gegaan om daar die test te doen. Na te dompelen van de teststick in me urine lag ik de test op tafel en terwijl je het schermpje nat zag worden zag je ook meteen een dikke "plus" tevoorschijn komen ...... Me moeder heeft gewoon al die tijd gelijk gehad en dat verklaarde ook die buikgriep die ik volgens mij 2x achter elkaar had gehad. Ik was niet aan t spugen van de buikgriep maar omdat ik zwanger was. Zo kan het dus ook Ik zou er gewoon een testje tegenaan gooien om je moeder te laten zien je dat ook echt niet zwanger bent. Ook al was deze zwangerschap niet gepland ook deze uk is van harte welkom natuurlijk. Vind het alleen heel erg moeilijk dat me moeder dit kleintje nooit zal zien opgroeien. 10 dagen nadat we de test gedaan hadden overleed ze helaas
Wat een verhaal... Sterkte met het verlies. Misschien wel gelukkig, dat ze wel wist dat je zwanger bent. Wonderlijk, dat ze het zo goed "zag" en aanvoelde..
Ts, Raar.. Kan je niet gewoon zeggen, dat je er verdrietig van word? Dat ze je niet geloofd? En dat je echt niet zwanger bent? En mocht het zo zijn, zij de eerste is (als je dat wil natuurlijk..) die het hoort?