Twee à drie keer huilend 's nachts, zodra we bij hem binnenkomen gaat hij weer liggen en slaapt door. Wel vermoeiend elke keer die slaaponderbrekingen.. Accepteren of is er iets wat wij kunnen doen???
Hier ook wel eens... denk zelf dat ze aan het dromen is op zo'n moment. Denk niet dat je er iets aan kan doen...
Ok,denk het eigenlijk ook niet.. Iemand in omgeving zei, niet meer naartoe gaan dan leren ze het vanzelf af.. Maar kan ik me niet in vinden...
Hier ook hoor. Dan horen we haar huilen, klinkt anders dan haar overdag huil. Klinkt dromerig. Als we dan naar haar toe gaan is ze vaak nog half slapend en denk ik dat ze ook gedroomd heeft of iets uit de dag aan het verwerken is. Leggen we haar recht, aai over de bol en dan slaapt ze weer verder.
Btw laten huilen vinden wij ook geen optie. Daar voel ik me ook niet goed bij. Ik vond het vroeger ook fijn om na bijvoorbeeld een enge droom bij mijn moeder in bed te kruipen, met onweer naar m'n moeder te kunnen, of er ergens een lampje aan gedaan werd als ik bang was in het donker. Dat vertrouwde warme gevoel wil ik mijn dochter ook meegeven.
Simone heeft ook wel eens van die fases. Wij gaan er ook gewoon naartoe, omdat ze normaal wel doorslaapt.
Hier ook hoor, nu ze peuter zijn ook vaker dat ze hele verhalen in hun slaap vertellen en dan gaan roepen of huilen. Dan heeft eem kind zijn ouder nodig.
Wij beginnen toch te twijfelen of het wel een fase is of aangeleerd gedrag is.. Hij doet het eigenlijk altijd meerdere keren per nacht, een op de tien nachten misschien niet bij uitzondering. Bij elke kik staan wij naast ons bed. Wij zijn inmiddels doodop. We willen het roer om gaan gooien en hem bij gejammer laten liggen. Als hij echt hartverscheurend huilt direct dan wel ernaartoe omdat hij danwaarschijnkijk nachtmerrie heeft gehad en we hem de veiligheid en geborgenheid willen bieden zoals altijd. Wat denken jullie?
Hier met 20 maanden ook huile, dit was bij ons een fase! Wij hebben er niet aan toegegeven en met een week was het over. Met 20 maanden is een fase maar kan een gewoonte gaan worden als je er een patroin van maakt.
Ik ga naar hem toe en troost hem, en als hij weer rustig is leg ik hem weer in zijn bedje. Alleen in zijn bedje laten schreeuwen zou ik niet voor kiezen.
Ik weet niet hoe snel je reageerd en hoe het huiltje klinkt, en of hij dit altijd al deed of dat het echt iets van de laatste tijd is. Mijn zoontje is wel een stuk jonger, maar ik reageer niet meteen bij elke kik. Wacht eerst 1 tot 5 minuten af, tenzij het echt een overstuur huiltje is dan ga ik direct kijken. Hij huilt ook wel eens in zijn slaap, maar dit duurt vaak maar een paar tellen tot een paar minuten, vaak is het voorbij voordat ik kan reageren. Dus voordat ik boven ben, of voordat ik zelf uit bed ben. Jou zou eens een paar minuten af kunnen wachten of hij vanzelf weer in slaap valt. Ik ben ook geen voorstander van laten huilen, dat is natuurlijk niet nodig ze hebben gewoon papa en/of mama nodig. Maar als het maar een paar minuten duurt en het niet echt overstuur is dan wacht ik dus ook wel eens af. In mijn omgeving hoor ik wel verhalen waarbij het laten huilen geholpen heeft... Paar nachten en het was over. Maar dan echt lang laten huilen... Idd omdat het op die leeftijd natuurlijk wel al een beetje gewenning kan zijn. Tja, weet niet of dat nu echt de oplossing is. Je wil natuurlijk ook dat ze zich fijn en veilig voelen bij papa en mama.
meiden, dank jullie wel! Wij zijn in ons hart helemaal geen voorstanders van laten huilen en dit hebben we dus ook gedaan. We hebben in het algemeen een heel lief, gemakkelijk jongetje dat moeiteloos naar zijn bedje gaat. Alleen hij wordt vaak 's nachts wakker en tja wij gaan dus wel direct er naar toe (ook omdat we dan halfslaperig nog zijn en daarna meteen door kunnen slapen); alleen ons gezicht om de deur is al genoeg om hem verder te laten slapen. Hij krijst ook niet 's nachts maar is wel goed hoorbaar. Dorianne, ging je er dan helemaal niet naar toe 's nachts maar liet je hem/haar gewoon huilen?? Ons zoontje doet het eigenlijk al best lang maar de laatste weken steeds vaker lijkt het. En bij zijn opa en oma geeft hij vreemd genoeg geen kick. We zijn dus bang dat het aangeleerd gedrag is. Vanavond willen we er mee beginnen maar wil even ons beleid voorleggen; somos wordt hij om een uur of 21u-22u echt helemaal overstuur wakker, dan heefth ij duidelijk een nachtmerrie gehad. Dan gaan we er uiteraard wel heen en troosten hem. Maar 's nachts gaan we hem dus negeren als hij zachtjes huilt. Maar ik verwacht dat meneer zal protesteren als papa of mama ineens helemaal niet meer om het hoekje komt kijken, waarschijnlijk gaat hij dan krijzen. Gewoon laten krijzen dan maar? of toch na 5 minuten even langs of houden we het dan weer in stand? We willen er echt graag van af (trekken het niet meer zo goed en om elke dag nou om 21u te moeten slapen vinden we ook niet echt gezond voor ons zelf) dus willen best wat harder gaan optreden, temeer ik nu zwanger ben en we begin sept onze tweede verwachten..
Zoontje van 20 maanden doet dit ook bijna elke nacht. We gaan altijd heen, het gaat vanzelf een keer over.
een of twee keer per nacht, ok maar 6-8 keer zoals nu bij ons het geval is en dan om 06u klaarwakker trek je gewoon niet meer op een gegeven moment merken wij nu!
Nee, dat snap ik.. Die fase hebben wij ook gehad. Doodvermoeiend. Toen hij zo vaak wakker werd hebben we hem bij ons in bed gedaan, na een poosje sliep hij weer beter en in zijn eigen bedje. Bij hem ben ik niet bang om hem wat aan te leren, bij mijn dochter was dat wel zo maar dat was (is) een heel ander kind. Misschien toch proberen om er niet direct heen te gaan maar na een paar minuutjes? En dan niks zeggen, maar aai over de bol en weer weg. Wij staan ook wel eens naast ons bed als zoontje huilt en dan ineens is het weer stil.. Sta je daar midden in de nacht met je duffe hoofd te wachten tot hij weer begint of tot echt verder gaat slapen. Dan is het een poosje stil, dus hup, je bed weer in.. En dan na 3 minuten toch ineens weer huilen, kan je er alsnog heen Rare jongens, die kinderen.
Het komt niet doordat hij ligt te woelen en zich stoot aan zijn bed? Dan zou een groter bed een optie zijn. Hier ook veel een vaak uit bed geweest om een klein kindje te troosten. Hier helpt het tegenwoordig wel om haar te "troosten" vanuit bed, door in de babyfoon te praten met dezelfde teksten als wanneer ik naast haar sta Ik word dan wel wakker natuurlijk, maar hoef er niet uit, en zij blijft ook slaperiger want meestal wordt ze ook helemaal wakker als ik erheen ga en ipv dat ze dan lekker weer gaat slapen zijn we uren bezig. Ik zeg dan dit soort dingen, met een hele lieve stem : lief meisje, wat is er, ben je wakker geworden? even stil. Dan: ga maar weer lekker slapen schatje, mama is hier, papa ... etc. Ga maar weer lekker liggen en doe je oogjes dicht. Geef je aap maar een kusje. Het is nog nacht, iedereen slaapt, alle dieren slapen, etc. Afhankelijk van hoeveel tekst ze nodig heeft. Ze gaat dan weer lekker proberen te slapen. Als er echt iets is of ze is al te wakker geworden gaat ze weer huilen na een aantal minuten stil, dan ga ik wel erheen. Ik heb het idee dat ze sindsdien sowieso minder (vaak en minder erg) wakker wordt en ik hoef dus niet zo vaak meer iets te zeggen de laatste paar nachten ieg. Misschien is dat nog iets om te proberen aan te wennen?
Tja, onze zoon gaat altijd helemaal met zijn hoofd tegen het uiteinde vd ledikant liggen.. zal hij bij een groter bed denk ik ook doen en daarbij loopt hij nog niet dus groter bed lijkt me niet echt een optie nog... dank voor het meedenken! ik laat het jullie weten hoe het gegaan is...
hier ook het probleem alleen die van ons is dan aan het dromen... en soms schrik die echt wakker en dan gaat die recht in ze bedje staan om opgetild te worden en ff bij mama of papa te liggen wij vinden het geen probleem... maar zodra die weer slaap bij ons leggen we hem weer over en blijven nog ff 5 min bij hem naarst het bed zitten met ons hoofd op de kussen bij me zoontje in bed zodat die voelt dat we er nog zijn en dan gaan we weer na ons eigen bedje... onderbrekingen vindt ik niet zo erg ook niet nu ik in verwachting ben van ons 2e wondertje... het hoort er bij zeg ik nu eenmaal en je kindje heeft vast een goede rede om het te doen...
Ons zoontje heeft soms 's nachts een klein huiltje, duurt misschien een minuut. Wij wachten altijd even om te kijken of het huilen doorzet. 9 van de 10 keer valt hij binnen 3 minuten weer in slaap. Als hij echt overstuur klinkt gaan we er naar toe. Je zou even kunnen kijken of hij zelf weer in slaap valt of dat hij steeds overstuurder wordt. Een tijdje terug hadden wij ineens een paar nachten achter elkaar dat hij huilde. Toen hebben we een paar nachten de 10-minuten-regel toegepast (om de 10 minuten even naar hem toe, aai over de bol, knuffel en weer neerleggen). Na 3 nachten sliep hij weer door. Overigens was hij deze nachten niet echt overstuur, het was meer jengelen. Ook zou ik deze aanpak niet snel kiezen als je kindje ziek is, last heeft van doorkomende tandjes o.i.d. Succes!