Beste tips/adviezen omtrent slapen

Hier een meisje van 8 maanden. Rond 6 maanden waren de nachten een drama, we konden er ieder uur naartoe om haar speentje te geven.
Uiteindelijk besloten niet meer meteen bij ieder kikje er naartoe te gaan en het even aan te kijken. En warempel: iedere keer stopte ze na 1 of 2 minuten zelf met huilen. De eerste weken daarna huilde ze snachts nog wel, paar keertjes, maar we gingen er niet meer naartoe. Omdat ze dus na een minuut zelf weer stil werd.

En nu komt het regelmatig voor dat ze helemaal doorslaapt, zonder geluidjes. Van 20.00 u tot 7.30 u ongeveer.

Maar ieder kindje is anders....sommigen zijn nu eenmaal vroeg wakker.

 

Acceptatie is de beste tip!
De een slaapt nou eenmaal makkelijker dan de ander.

Hier slaapt zoon sinds anderhalve maand klokje rond, is nu 22 maand. Maar heb nooit het idee gehad dat het een slechte slaper was.
Tussen 6 en 12 maand viel hij alleen aan de borst in slaap, moeilijk inslapen, nee vond ik niet. Hij sliep prima in aan de borst.
Vanaf 15 maand werd hij nog 1 keer wakker snachts, helemaal prima. Voor die tijd veel vaker.

 

Met 2 kinderen ging het ongeveer zo:
-al vroeg doorslapen, vanaf 12 weken ongeveer
-rond 6 maanden weer rommelen en spoken
-rond 14 maanden weer doorslapen

Zo ging het bij de oudste van 5,5 en de middelste van 3. Die periode van 6 tot 14 maanden vroegen ze weer meerdere nachtvoedingen. Mijn tip: acceptatie. Ik heb er altijd aan toegegeven (BV).
De jongste slaapt nu ook door van 21.30 tot 8 uur gemiddeld. Benieuwd wat zij gaat doen rond 6 maanden..

 

Gewoon de tijd uitzitten Ik heb eerst 2 kinderen die snel doorsliepen èn bleven doen (muv ziekte/tandjes). Toen kwam nr. 3... Die sliep ook snel door... tot 4 maanden en toen begon het gespook. Niks werkte. Nu is ze 3 en nog steeds vaak onrustig 's nachts.
En nr.4 (9maanden nu)... Die rommelt er ook lekker op los. Eergister van 20.30 tot 7.50 geslapen en vannacht van 11 tot 4 heel veel aan het huilen geweest En zo rommelt het verder, 1x drinken, 3x, 0x... Totaal geen pijl op te trekken en ik weet ook niet waar het aan ligt.


Overigens had de tweede veel behoefte aan structuur savonds qua handelingen, tijden kwamen iets minder nauw gelukkig. Een ding was bijvoorbeeld dat ze zonder slaapzak dramatisch sliep en met slaapzak klokje rond.

Pyamapapjes werkte hier niet. Nu gewone brinta bij de jongste en dat lijkt wel wat te helpen

 

Het enige wat mij rust gaf was me niet meer frustreren en hem heel vaak bij ons in bed nemen. Onze jongste heeft tot 1,5 jaar veel gehuild, nachten waarbij we er 10 keer uit moesten voor hem waren geen uitzondering. Maar pas toen ik me er niet meer tegen verzette en van tevoren al bang was voor de nacht, ging het beter. Of nouja, niet echt natuurlijk, maar in mijn hoofd wel En ik ben al snel van het voornemen afgestapt dat onze kinderen niet veel tussenin zouden slapen. We kregen vaak een uurtje meer slaap als hij tussenin lag, dus dat deden we dan gewoon.
Uiteindelijk is het best goed gekomen. Hij slaapt 's avonds direct in, en wordt nu bijna nooit meer wakker 's nachts. Beetje jammer dat hij wel vroeg wakker is (varierend van 5 uur tot half 7), en daarom zijn we nu begonnen met een lampje met tijdschakelaar, en proberen we hem constant terug te leggen. Om half 7 gaat de lamp aan en mag hij er uit. Maar stiekem vindt mijn man het wel erg gezellig om om kwart over 6 met zijn jongste zoon te ontbijten, dus in de praktijk werkt het nog niet helemaal

 

Hier een van 8 maanden die al een tijdje de nachten doorslaapt, maar dan wel doorslapen op zn baby's dus iets van 6u achter elkaar. Dat begint om 19u en dan rond 2u en 4u ofzo is ze dr speen weleens kwijt. Die geef ik dan en dan slaapt ze meestal weer verder.
Heb maar geaccepteerd dat de nachten zo lopen.

 

Tanden en versnotterdrama daargelaten, speentjes 3x teruggeven en daarna klaar (tenzij t echt brullen wordt maar dat weet zij nog niet), slaapzakje, nachtlampje van de hema (led kat op batterijen) is ze helemaal gek van. En standaard protocol in de avond (liedje met naar bovengaan, pyjama, nachtluier, slaapzak, kat aanzetten, in bed met speentje en standaard riedeltje met weggaan)

 

Accepteren.

Hier neem ik em gewoon bij mij in bed als die snachts wakker word. Dan slapen we allemaal verder.

Deed ik destijds bij me dochter ook en die sliep na een tijdje niet meer bij ons en word ook nooit wakker snachts.

 

Accepteren en jezelf het zo makkelijk mogelijk maken. Zo heb ik maar minimaal "last" van de gebroken nachten (lees elk uur a 2 uur). Hij slaapt lekker naast ons in de cosleeper ledikant. Dan hoef ik er niet uit, en dat scheelt. Zo zijn we elk uur wakker, maar nooit langer dan een minuutje (oke, meestal 2x per nacht voed ik hem nog, en dan ben ik wel 5 min soort van half wakker). En voelt het redelijk als doorslapen.

Zou vooral niet teveel proberen? Lijkt me zo verwarrend voor een kleintje, elke week weer andere "regels".

Gaat vanzelf wel een keer over.

 

Kies een aanpak en blijf daarbij. Dus of dat nou accepteren, samen slapen of slaaptrainen is, kies iets en houd vol. Niets zo onduidelijk voor een baby als je de ene dag dit probeert en de andere dag weer dat. En zorg dat jij en je partner op volledig dezelfde lijn zitten en dezelfde aanpak hanteren, Het heeft geen zin als de een gaat slaaptrainen en de ander het prima vind om de baby dan maar bij je in bed te nemen etc.

 

Haha, ik las het en dacht "acceptatie". Mooi om te lezen dat er meer zo over denken
Wat ik ook vind helpen is samen slapen, de lat overdag lager leggen en bedenken dat het een fase is.

Bij onze zoon hebben we van alles geprobeerd op het gebied van leren slapen, met als gevolg gefrustreerde ouders en een gefrustreerde zoon. We kiezen ervoor om dat niet meer zo te doen.

 

Ik heb bijna 2 jaar lang 's avonds bij mijn dochter gezeten tot ze zelfstandig in slaap kon vallen. Toen ze 23 maanden was, mocht ik opeens weglopen. Ze sliep nog bij ons op de kamer. Inmiddels heeft ze een eigen kamer (sinds ze 2,5 jaar is) en is de babyfoon heel belangrijk voor haar. Ze weet dat wij haar kunnen zien en horen als het nodig is. Laatst waren we uit logeren en ging ze 's morgens roepen naar de babyfoon: 'Babyfoon! Babyfoon!'
Het is voor haar heel belangrijk om te weten dat er iemand in de buurt is. Vanaf 2 jaar heeft ze al een nachtlampje dat ze zelf aan en uit kan doen trouwens.

 

Saai... maar ik zeg ook acceptatie. Slaapgedrag zit voor een groot gedeelte in je kind (goede en slechte slapers...), gaat meestal niet om voeding, warm dekentje of speen/knuffel uit bed gevallen, maar om een gevoel van geborgenheid/veiligheid en aandacht. De behoeftes hierin verschillen ook per kind. En je hebt er minder invloed op dan je misschien zou wensen ...

Ik heb geen goede slapers gehad (toen ze klein waren) en heb heel veel (en heel lang) gebroken nachten gehad. Maar het is toch stapje voor stapje beter geworden, tot ze vanaf een jaar of 4 eigenlijk prima sliepen... In die context zeg ik: 11 maanden is zo jong...

 

Toegeven aan de behoeften van je kind. Nergens op de wereld slapen kinderen zo slecht als in landen waar baby en moeder worden gescheiden 's nachts. Wij verwachten van baby's dat ze hetzelfde slaap patroon hebben als volwassenen. Maar regelmatig wakker worden is juist gezond baby gedrag. En het beschermt ook nog eens tegen wiegendood.

 

Precies dit.
Hij slaapt door, maar ik moet er nog wel 1 a 2 keer uit voor een speentje/droompje.
En net wat @Fristi2012 zegt...ik heb zelf niet het idee dat hij slecht slaapt.
Dit is wat het nu is namelijk en had ook niks anders verwacht.
Zijn er baby’s die beter slapen? Vast wel, maar ik stoor me er niet aan als ik eruit moet.