Mijn dochter is een kleine racist Als er donkere mensen zijn die haar aandacht geven gaat ze altijd huilen. Laatst was ik bij mijn moeder op het werk, en kwam er een donkere collega haar even bekijken. Het was meteen brullen. En laatst was ik op visite bij mijn surinaamse vriendin (die ze al veel vaker heeft gezien) en ook daar is het altijd brullen. Mijn man is ook donker, maar van hem kan ze alles hebben. Ze heeft zelf vast niet door dat ze een halfbloedje is Ook bij mijn schoonfamilie begon ze altijd te huilen. Het maakt niet uit hoe een donker persoon haar benaderd, ze moet er gewoon niks van hebben. Dat wordt nog wat straks met Sinterklaas en zwarte piet Zijn er mensen die dit herkennen?
hahaha, ja erg he! Hier ook hoor, terwijl ze er vaak zat iemand ziet die een donkere huidskleur heeft. Maar het is gewoon de uitdrukking denk ik ook, want ons meisje is ook altijd ban geweest voor opa. En die is blank...maar wel donker haar en donkere ogen..donkere wenkbrauwen....en baardgroei donker.....dus tsjah...ook mijn broer moet ze niets van hebben (uiterlijk exact opa) en de man van mijn nicht ook al niet....hmm zou ze gewoon mannen niet moetne hahahaha.. Gaat hopelijk gewoon over...hoop hoop hoop...voor nu..gewoon aan blood blijven stellen watn ze moet er toch leren niet bang voor te zijn...probeer het wel op haar termijn te doen. Ik merk dat als mensen in haar face komen staan dat ze er niets van moet hebben...ze wil eerst vanaf mijn schoot het aankijken..dan vanaf de grond aan mijn benen...dan ietsjes verder weg...en na een uur of wat..dan wil ze diegenen wel eens toelachen hahaha..maar er in de buurt komen nog niet....ze blijft er uit de buurt. Maar het gaat wel beter als ze het op haar tijd en termijn kan doen...maar dan moet diegene ook echt niet naar haar kijken zelfs niet!! succes ermee!
ik moest hier zo om lachen, eef was laatst bij de revalidatiearts en die is dus echt heel donker... ze keek, trok wenkbrauwen op, keek naar ons, keek weer terug en kwam niet meer bij van het lachen! maar ik denk idd dat dat heeft te maken met de gezichtsuitdrukking, mijn nichtje was altijd bang voor mannen met baarden..
Ise's juf op de opvang is heel donker. Ze was er ook de allereerste dag dat Ise daar naar toe ging. Ik vreesde wel voor een huilende baby, maar ten onrechte. Inmiddels is die juf Ise's lievelingsjuf Ik dacht vorige week dat Ise in de supermarkt heel vrolijk reageerde op een donkere mevrouw, misschien toch omdat die haar aan haar lievelingsjuf deed denken. Maar meestal denk ik dat Ise mensen beoordeelt op criteria die ik niet snap: in de supermarkt bijvoorbeeld lacht ze naar sommige mensen direct breeduit en naar anderen kijkt ze heel wantrouwig of bedenkelijk. Geen idee wat het dan is. Ik denk dat babies en kleine kinderen toch vooral iemands 'energie' ofzo aanvoelen en daarop reageren. Consider, kan het niet gewoon toeval zijn dat je dochter bij die donkere mensen ging huilen? Doet ze dat bij sommige mensen wel en bij andere niet en omdat jij bang bent dat ze het doet vanwege de huidskleur, dat jij het daarom zo interpreteert? Dus dat zij om iets anders ging huilen, omdat die mensen nog iets gemeen hadden naast hun huidskleur (bijvoorbeeld te snel dichtbij komen of druk doen)?
mijn dochtertje gaat ook huilen als ze op schoot zit bij opa en oma (ouders van mn vriend) die hebben donker haar en praten heel zwaar(met zware stem) halve minuut is het goed en daarna gaat het lipje naar beneden en huilen met dikke tranen
Dat denk ik ook. Mijn zoontje lacht altijd breeduit naar mensen waarvan ik weet dat ze heel open en spontaan zijn. Goed in hun vel zitten. Naar de mensen die wat minder enthousiast zijn in het leven, negatiever zijn, lacht hij bijna nooit. Heel typisch dat kindjes zoiets aanvoelen.
Mijn dochter ook bij donkere mensen! Mijn dochter is ook een halfbloedje (maar ze heeft alleen mijn genen gepakt! dus ze is blank) Maar geen contact met vader, dus ze is het ook niet gewend. Ze gaat niet huilen, maar wilt gewoon niet in de buurt zitten! haha! Laatst bij vriendin haar vriend ook, dan kruipt ze bijna in mij! Maar het is iets van de laatste tijd, want paar maanden terug een verjaardag met 80% surinamers en toen was er niets aan de hand! Dus waarschijnlijk een fase? Mijn dochter heeft trouwens wel moeite met mannen, althans dat vind ze eng!
Hier was het ook zo bij 'donkere' mensen, maar dan niet van huidskleur, maar van haarkleur.... en met name mannen... Opa ging meestal goed, omdat ze die vaak zag, maar bij fases moest ze daar ook erg aan wennen. En mijn broers, die ze veel minder zag, heeft ze tot een jaar niets van willen weten....
Mijn dochter heeft het heel lang gehad met alle mannen! en nu nog met sommige mannen terwijl ze bij vrouwen altijd vrolijk is hahaha
hahaha wel een leuk topic jah.. zou wat worden,als ik kinderen heb en ze gaan huilen...99%waar ik kom is donker... en me beebje gaat ook een halfbloedje worden... hij/zij wordt in ieder geval angolees/nederlands opgevoed dus hoop dat er niet zoiets gebeurt hahahahaha.. xxxcindy
Poeh...ik ben echt blij dat mijn zoontje dit niet heeft. Hij heeft een Surinaamse vader, familie, én juf (op het kdv), dus dan zou hij bang moeten zijn voor bijna zijn hele omgeving. Ik kan me niet voorstellen dat die angst iets blijvends is, tenzij het gevoed wordt met vooroordelen die van de ouders op de kinderen worden doorgegeven (en zo te lezen speelt dat in dit topic bij niemand). Kinderen zijn van zichzelf nooit racistisch. Dat wordt aangeleerd door de ouders, de media en de omgeving. Dus ik neem ook aan dat dit een fase is, en dat het vanzelf weer over gaat.
Het is hier weer overgegaan hoor. Ik heb een surinaamse zwager en mijn zoontje moest er eerst ook niet zoveel van hebben. Ik weet niet meer precies hoe lang dat geduurd heeft, jaartje ofzo? (hij zag hem niet zoveel). Nu zijn ze de dikste vrienden
Zo te lezen is Valerie gelukkig niet de enige! Jeetje dit is dan wel een hele lange fase, ze doet dit namelijk al vanaf 3 maanden. Mijn schoonfamilie is donker, en we hebben ook wel wat donkere vrienden. Deze mensen benaderen haar niet allemaal op dezelfde manier...dus daar kan het niet aan liggen. Ze moet gewoon niks van donkere gezichten hebben, alleen haar papa is oke.
die van mij deed dat soms ook bij bepaalde (donkere) personen.. echt genant voor zijn ouders Een vriendin van mij is best wel groot en donker, krijsen.. en ik maar denken dat het de darmpjes waren. Bleek hij het steeds weer te doen bij haar. hij was gewoon bang! bij mijn donkerkleurige tante ook, wilde hij eerst echt niets van weten. Het gekke is dat hij niet voor ALLE donkere mensen bang was, sommigen accepteerde hij wel gewoon. Tegenwoordig is het blijkbaar wat gewend geraakt, hij vind het nu wel prima.Groetjes
Hahaha, wat grappig. Mijn dochtertje is ook een halfbloedje ('vader' is Antilliaans), maar zij heeft er nog geen last van. Haha, zou wel grappig zijn, gezien ze al vrij donker is
Het kan ook andersom hoor: Mijn dochtertje huilde bij blanke mannen Nu niet meer hoor, maar blanke mannen ziet ze niet vaak, dus ze "kijkt" wel heel erg. Alleen mammie is blank, maar eerst dacht ze dus dat een blanke vrouw mammie was, die kreeg meteen de volle aandacht. Is nu ook niet meer. Mijn man is afrikaan en we wonen in afrika, dochtertje is dus een halfbloedje.
Mijn dochtertje is als de dood voor vrouwen met een hoofddoekje! Ook hele donkere mensen vind ze ´eng´. Dat is altijd zo geweest, maar inmiddels is ze drie en kan ik haar dus uitleggen dat mensen er verschillend uitzien. Het scheelt ook erg dat ze nu op de peuterspeelzaal een donker vriendinnetje heeft. De hoofddoeken blijven voorlopig vreemd voor haar, jongens met een pet houd ze trouwens ook niet van....