Welke mogelijkheden? Ze hebben hem doorverwezen, in de tussentijd heeft ie bij hun psychische hulp gehad. Je man had het moeten stoppen, dat is niet iets wat de huisarts kan doen. Ik vind echt dit niet nalatig van de huisarts. Er is geen gevaar geweest, hoe vervelend ook de financiele schade. Waarvan je dan zelfs de vraag kunt stellen of het niet raar is dat jij schijnbaar geen inzicht hebt in al jullie financien. Ik snap dat het nu heel moeilijk is voor jullie, maar je legt de schuld nu bij de verkeerde. De huisarts mag verder niks met jou delen, want je man is volwassen. En ze hebben hulp gegeven, ze hebben niet helemaal niks gedaan. Je had ook eerder kunnen kijken waar er ergens anders wel plek was, dan waar hij naar verwezen was.
Ik begrijp je reactie wel, hoor. Maar ik vind het dus onbegrijpelijk. Dus dat iemand potentieel met kinderen op straat komt te staan is gewoon “prima acceptabel”. Vreselijk.
Ik vind het toch wel gek - mijn man heeft ook psychische klachten en als ik bij de huisarts kom, hebben we het ook over mijn man. En andersom. Lijkt me toch dat de huisarts wel iets had kunnen doen - bijv alleen al vragen van goh dit wordt financieel wel een probleem: mogen wij je vrouw dit laten weten of een andere hulpverleningsinstantie zoals de gemeente enz? Gewoon iets om hem de juiste richting in te krijgen.
De huisarts en poz hebben niet de taak jou te informeren. Zij hebben hem doorverwezen en in de tussen tijd wat ondersteuning geboden via de poh. Wellicht hebben ze gevraagd om jou in te mogen lichten maar wilde je man dit niet? Ik vind het oprecht vervelend voor je. Maar je moet niet met de vinger naar anderen wijzen terwijl je man de schuldige is. En wellicht had je zelf ook je bankrekening, creditcard rekening en de post in de gaten moeten houden. Ik werk zelf in de verslavingszorg en ik weet echt hoe geslepen verslaafden kunnen zijn. Maar stop er mee de huisarts te beschuldigen van nalatigheid, hiermee zet je jezelf te kijk. Zij hebben een beroepsgeheim en deze mogen zij alleen schenden als iemand een gevaar is voor zichzelf of zijn omgeving en hiermee wordt bedoeld dat iemand zou kunnen omkomen of ernstig letsel kan worden aangedaan.
Ik wist van niks en ik vertrouwde hem 100% Dit gedrag had hij nooit eerder vertoond. Ja achteraf had ik hem dus moeten controleren wat ontzettend tegen mijn natuur is. Ik heb inderdaad nu een plek voor hem gevonden en als ik het kan, kan de huisarts dit ook lijkt mij. Maar ik begrijp het al, is kansloos.
Dat is een inkleuring die jij er nu aan geeft vanuit de wetenschap van nu. Ik denk niet dat iemand dit ook maar acceptabel vind. Alleen is er in NL nu eenmaal wetgeving die mensen veel vrijheid geeft en beschermt. De huisarts en POH kunnen ook nog eens aangeklaagd worden als ze een van deze wetten schenden. Dus hun handen zijn gebonden. Ik denk dat zij heel vaak zich wat dat betreft machteloos voelen. Ik snap dat het allemaal echt kei hard is om te horen, maar het is wel hoe het is. Daarbij, als jouw man niet met jou meewerkte nu, dan had jij ook niks kunnen doen. Dan had je via de rechter dingen moeten gaan regelen wat ook nog eens lang duurt. Als je ieder realiseert misschien helpt dat om je in de positie van de huisarts en POH te verplaatsen.
Ja ik vind dat wel raar dat je dus 0 inzicht hebt in jullie financien. Wij hebben gescheiden rekeningen, maar toch wel enig idee hoe het ervoor staat bij de ander. En die wachtlijsten zijn belachelijk inderdaad. Maar had de huisarts dan bij tig verschillende instellingen moeten aanmelden? Ik denk dat je echt veel te veel verwacht van de huisarts. Je had ook zelf eerder kunnen kijken waar er eerder plek was.
Nou dit inderdaad, dat is mijn gevoel dus ook. Of gewoon bij hem aandringen om mij erbij te betrekken bij gesprekken. Dat deden ze eerder namelijk wel.
Ik snap je gevoel heel erg. Ik begrijp dat in januari toen hij naar de huisarts ging jij nog helemaal niets wist? Als je het toen had geweten had je actie kunnen ondernemen om de schade te beperken.
Wellicht verwacht ik teveel. Wat fin betreft ga ik me hier niet zitten verdedigen. Ik ging altijd vanuit dat een andere verantwoordelijk genoeg is om dit zelf te regelen.
Maar het is toch niet controleren. Puur inzicht hebben in jullie eigen financiële situatie waar jullie beide verantwoordelijk voor zijn. Dat vind ik niets met vertrouwen te maken hebben. Overigens ben jij zeker niet de enige die dat niet heeft. In de jaren dat ik als deurwaarder werkzaam was heb ik talloze keren bij onwetende partners aan de deur gestaan. En zelfs na mijn bezoek geloofde ze dan soms nog hun partner die zei dat er niets aan de hand was.
Maar als jouw man op dat moment heeft aangegeven dat niet te willen kan je helemaal niks als hulpverlener. Wat me nu ook opvalt dat je volgens mij ontzettend boos en teleurgesteld bent ook op hem, maar die boosheid en frustratie nu aan het richten bent op de mensen die hem juist proberen te helpen inplaats van op hem boos te zijn. Ook al help je hem wel je mag gewoon boos zijn hè. Het is gewoon zo dat er pas met familie gedeeld mag worden als patiënt toestemming geeft. Geeft hij dit niet mag je helemaal niks met naasten delen. Hoe gek het ook klinkt maar dat is ook ter bescherming van onszelf dat niet iedereen zomaar bijwijze van spreke iedereen op kan sluiten dan wel financieel het leven van een ander kan bepalen.
Dat is toch wel voor iedereen anders denk ik, wij hebben gescheiden rekeningen. Ik heb mijn eigen salaris en hij ook. We storten maandelijks geld op de gezamenlijke rekening voor de vaste lasten. En we hebben een gezamenlijke en eigen spaarrekening. Ik informeer wel hoeveel hij heeft en wat we bijvoorbeeld extra kunnen sparen maar als hij zou liegen of stiekem van alles met zijn eigen creditcard betaalt zou ik dat ook niet doorhebben. Ik ga niet zijn rekening controleren of hij mij wel de waarheid verteld. Voelt een beetje als inbreuk op zijn privacy.
Je hoeft je ook niet te verdedigen. Ik zou het zelf gewoon belangrijk daar ook inzicht in te hebben. Het gaat ook om mijn geld tenslotte. Ik hoef niet alle ins en outs. Maar zo af en toe eens op de rekening kijken lijkt me heel normaal.
Maar nogmaals ik begrijp dat het verder een missie impossible is, ik heb mijn antwoord gekregen, bedankt daarvoor.
Zo hebben wij ook onze financien verdeeld. En ik weer idd niet precies hoeveel hij op zijn rekening of eigen spaarrekning heeft staan en andersom. Maar als hij onze gezamenlijke rekeningen dan niet meer betaalt omdat hij teveel geld uitgeeft, gaat dat natuurlijk wel opvallen. Tuurlijk vertrouw je elkaar in een relatie, maar als je je geld op 1 hoop gooit, vind ik het wel dat allebei op de hoogte moet zijn van waar dat geld heen gaat.
Ik vind het dus een teken van geen vertrouwen in te hebben. Idem zijn telefoon ga ik ook niet zitten controleren.
Nee, telefoon controleer ik ook nooit hoor. Ik vind die financien niks met vertrouwen te maken hebben. Ik, dus mijn mening, wil niet zo afhankelijk zijn en als al ons geld op 1 hoop zou gaan, wil ik gewoon weten hoe het ervoor staat. Wat erin en eruit gaat. Vind ik heel logisch. Ik ziu niet elke dag op de rekening kijken ofzo, maar je wil toch weten wat er met je geld gebeurt?
De gezamenlijke rekeningen waren altijd keurig betaald. Als je man ergens stiekem een lening afsluit, kom je daar ook niet altijd achter. Maar ik stop met deze zinloze discussie.