Goedemorgen allemaal, Wij zitten op het moment een beetje met een dilemma. Over 2 maanden wordt onze dochter 2 jaar en ze slaapt nog in haar ledikantje. Nu is het zo dat ze een paar keer heeft geprobeerd er uit te klimmen. Het is gelukkig nog niet gelukt, maar ik moet er niet aan denken dat het haar wel lukt en dat ze op de grond valt! Ze wil geen slaapzak meer aan in bed en ligt sinds kort onder een katoenen deken, hiermee is het klimmen ook begonnen. Veel mensen om ons heen zeggen dat ze dan toe is aan een groter bed, maar ik zelf vind haar nog te klein voor een groter bed. Ik had gehoopt dat ze nog minimaal een half jaar in haar ledikant zou liggen omdat ze nog het hele bedje doorgaat en 's avonds en 's nachts nog wel eens wil gaan spoken. Ze is zo'n slechte slaper en ik ben bang dat een groot bed hier niet bij gaat helpen. Wanneer lagen jullie kinderen in een groter bed? En waar hebben jullie voor gekozen? Peuterbed, meegroeibed of een eenpersoonsbed?
Lastig als ze eruit klimmen. Onze dochter ging over toen ze 3 jaar was, Maar zij klom er niet uit, geen idee wat ik zou doen als ze dat wel deed. Wij zijn meteen overgegaan op een eenpersoonsbed. Anders kun je over een tijdje weer een nieuw bed aanschaffen. Je zou het kunnen proberen met een uitvalrek?
Wij vinden het ook heel moeilijk! We willen natuurlijk geen ongelukken maar we willen ook geen gespook. Ik heb wel een heel mooi eenpersoons bed gezien met valhekjes die je er af kan halen als het niet meer nodig is. Maar zou het verstandig zijn om haar mee te nemen om "zelf" een bed uit te zoeken?
Met 2 ging de zijkant van de ledikant er af. Met 3 kreeg hij een groot bed. (Is dan ook echt groot met zo'n ventje haha).
Hier kreeg ze met 20 maanden een peuterbedje, ging prima! Wij hebben de opening bij het voeteneind gedaan, dus ze had helemaal rondom een hekje. Pas na een paar maandjes had ze door dat ze er zelf in en uit kon.
Oudste lag voor zijn 2e verjaardag ook in een groot bed. En van een slechte slaper werd hij ineens een hele goede slaper, maar geloof dat dat meer toeval was ipv dat het met het bed te maken had.
Ik heb gisteren dus even gekeken of de zijkanten er af kunnen of eventueel wat spijlen er uit kunnen. Maar dit kan helaas niet. Het bedje wordt heel wankel zonder de zijkanten. En de spijlen zitten muur vast. Geen slimme koop blijkt dus. Maar wisten wij veel Kan me goed voorstellen dat het met 3 jaar wel klaar is ja!
Hoe hebben jullie het aangepakt als ik vragen mag? Hebben jullie haar betrokken bij het uitkiezen van een nieuw bed? Er langzaam naar toe gewerkt door veel uit te leggen? Ik kreeg ook de tip op de opvang om het ledikant nog even te laten staan en haar daar in te leggen als ze elke keer uit het grote bed komt. Maar dan gaat ze natuurlijk weer klimmen wat we niet willen...
Kijk! Dit soort verhalen klinken goed. Al ga ik er van uit dat het bij ons totaal anders zal gaan. Het is nogal een ontdekkende jonge dame die vast heel snel door heeft dat ze dan lekker door haar kamer kan huppelen.
Onze zoon kwam met 2 jaar niet zijn bed uit ondanks de zijkant er af was. Met 3 het grote bed maar hij kwam er nog steeds niet uit. Ondertussen 5 en komt alleen zijn bed uit als hij moet plassen en het ochtend is. Het idee van eruit kunnen komen was voor hem voldoende. Hij was smorgens minder boos / gefrustreerd.
Hier gaat dochter (wordt in december 2) over paar weken ook naar eenpersoonsbed. Ben nu de boel aan het opruimen en uitzoeken en volgende week gaan we bed kopen. Zij klimt er al wel uit, ook met slaapzak en al. Maar echt vallen doet ze niet. Ik weet niet hoe ze het doet, maar volgens mij laat ze zich op de stoel die ernaast staat vallen. Ze stond paar weken geleden midden in de nacht bij me op de kamer. ‘Bed klommen’ zei ze met een big smile.
M’n zoon ging trouwens met 2,5 over naar een eenpersoonsbed. We gingen verhuizen anders was het nog eerder gegaan. Hij klom er ook uit, toen hij klaar was met z’n middagslaapjes. Hij gooide eerst z’n knuffels op de grond en liet zich daar op vallen. Dat hebben we nog even gerekt door de lattenbodem op de grond te leggen. Dat scheelde weer 10 cm
De eerste ging met 16 mnd over en de tweede met 20 mnd. Eruit klimmen is toch een teken. Bij beide had ik een (tweedehands) peuterbed met eenpersoonsdekbed en bleven er gewoon in, als ik ze naar bed bracht. Verder sliepen ze hier juist beter in, dan het belemmerde ledikant. Gewoon zeggen; jij bent al zo groot, wij gaan een nieuw bed kopen! Gewoon niet spannend maken.
Mijn oudste vond het lastig om te slapen in een groot bed. Als ik dat van tevoren had geweten dan had ik een meegroeibed bij de ikea gehaald. Uiteindelijk is hij wel gewend, maar dat duurde best even. Onze middelste sliep prima in een 1 persoons maar bleef nooit liggen. Voor onze jongste staat het hemnes bedbankje net klaar voor als ze over gaat. Maar dat was omdat we hem toch ergens moesten laten.
Hier allebei de kids er al voor hun 2e verjaardag in laten slapen. Ging heel goed! Ze kwamen er ook niet zelfstandig uit. Maar dat is misschien toeval
Hier rond 22 maanden overgegaan een peuterbed van Ikea die je op verschillende lengtes kan maken. Ze slaapt er vanaf avond 1 prima in en blijft goed liggen. Als ze wakker wordt, staat ze op en gaat spelen. Verder vind ik het veel fijner met voorlezen en knuffelen savonds.
Nee wij hebben haar er niet bij betrokken, ze lag namelijk op dat moment in het ziekenhuis. Daar heeft ze een angst voor het ledikantje opgebouwd, waardoor ze eigenlijk alleen nog maar bij ons in slaap viel en wij haar dan slapend over konden leggen in het ziekenhuisledikant wat aan ons bed stond. Soort co-sleeper idee. Voor thuis wilden we natuurlijk graag dat ze weer in een eigen bedje ging slapen, maar het ledikantje zagen we niet zo zitten, was ook met troosten niet te doen om een half uur over de spijlen heen te hangen. Dus daarom toen de keuze gemaakt alvast een peuterbedje te kopen, daar konden wij ook makkelijk bij haar om even te troosten of over haar rug/hoofdje te wrijven. Mocht ze steeds uit het peuterbedje komen (M. zit nu een beetje in die fase), dan gewoon stug terug leggen. Ik ben een paar avonden voor haar kamerdeur bovenaan de trap gaan zitten en heb d'r elke keer terug gelegd zodra ze weer bij de deur stond, verder niks gezegd, gewoon terug leggen en weer weggaan. Als er echt wat is gaat ze namelijk huilen of ze zegt het wel, dan staat ze niet met een boevengezicht door de deuropening te gluren.
Bij ons is ze net na haar 2e verjaardag overgegaan en meteen in een 1 persoonsbed. Hadden een los houten rekje gekocht voor het bed maar dat is ook maar kort gebruikt. Ging altijd meteen goed.
De oudste ging met 2,5 jaar over, de middelste was bijna 4 jaar. De jongste was nog geen 2. Hij bleef uit zijn ledikant klimmen. Zelfs in de nacht liep hij dus in zijn eentje over de overloop. Ging super goed gelijk! Hij slaapt in een peuterbed.