Het is weer bijna zover! Wie doet er allemaal mee dit jaar? Voor degenen die er nog niet mee bekend zijn: https://nanowrimo.org/ Heb je al vaker meegedaan of is het de eerste keer? Welk genre schrijf je? Buddy's gezocht, tips nodig, even klagen, of gewoon even een fragment delen? Gooi het hier neer!
Ja, ik wil meedoen! Het wordt mijn eerste keer Hoeveelste keer is dit voor jou? Ik weet dat je vorig jaar mee hebt gedaan, maar heb je toen ook iets met je verhaal gedaan? Naar een uitgeverij gestuurd o.i.d.?
Enerzijds doe ik graag mee weer. Anderzijds ben ik dan zo enorm zwanger dat ik twijfel of het me wel gaat lukken.
Ik heb hem sinds nano vorig jaar niet meer aangeraakt Vorig jaar was mijn eerste keer, en was vooral om te ontdekken of ik het leuk vond om te schrijven en een stukje angst overwinnen. Ben daarna wat meer bezig geweest aan andere ideeën en nu bezig in een verhaal waar ik met de aankomende nano verder mee wil. Dit is het verhaal wat ik vorig jaar al wilde doen maar toen nog niet klaar voor was. Wat persoonlijker ten opzichte van mijn smut van vorig jaar Hier zou ik tzt wel wat meer mee willen doen, maar er moet nog heel veel aan gebeuren.. Welk genre ga jij schrijven? En plan je vooruit of zie je wel waar het schip strandt? @littlemunchkin ik weet ook nog niet of het me dit jaar weer gaat lukken hoor, maar beginnen kan altijd natuurlijk!
Oh wat leuk zeg. Ik snap het idee wel, maar hoe gaat zoiets in zijn werk? Moet je een aantal pagina`s per dag schrijven? Of gaat het uiteindelijk om het totaal? En moet het echt een boek zijn als in; een fictief verhaal, of kan het ook in blog vorm? Zoals iemand die een boek uitgeeft met een verzameling van hun columns in bijvoorbeeld de krant?
Je schrijft 50.000 woorden in een maand, dus (zo uit mijn hoofd) 1667 per dag. Meer of minder kan ook, maar bij 50.000 ben je 'winner'. Je kan schrijven wat je wil, de meesten schrijven aan een boek, maar er zijn ook Rebels, die doen alles behalve een boek. En het is héel erg verslavend
Dan ga ik misschien meedoen. Even kijken of dat haalbaar is qua tijd. Kan wel beginnen metbrainstormen natuurlijk. Ik had het er laatst met mijn schoonzusje over dat ik ooit eens een boek wil schrijven. Over heel wat jaartjes als de kinderen groter zijn. Lijkt me gewoon eens gaaf om te doen. Ik ga tot november dan maar aan het brainstormen over genre/onderwerp/gebeurtenissen/personages etc. Geen idee hoe je aan zoiet begint
@Luuz is heel erg verschillend per persoon. Ik begin zelf met een idee of een zin en de rest groeit dan vanzelf. Maar er zijn ook genoeg planners die je daar misschien mee kunnen helpen. Het forum van nano heeft ook heel veel nuttige topics met tips daarvoor!
Inga vanavond eens rustig rondkijken daar. Heb me net ingeschreven en het boek een titel gegeven. Anders kon ik niks starten las ik.
Ik appte net mijn schoonzusje hierover. En ze gaat me helpen. We hebben inmiddels een genre en een complete verhaallijn nu alles nog invullen en personages bedenken uiteraard, maar het begin is er haha
Ik wil dit jaar voor het eerst mee doen. @Manque heeft mij erop geattendeerd. Lijkt mij heel leuk! Ik heb gelezen dat het een fictieve roman moet zijn. Mag het ook non fictie? Weet iemand dit?
Je mag gewoon schrijven wat je wil hoor! Er is ook niemand die je controleert op inhoud. Gaat puur om het aantal woorden.
Ohhhh dan weet ik wel een beetje waar ik over ga schrijven. Dat wilde ik toch allang dus kan mooi starten op deze manier.
Jenny en Daniël zijn geboren een heerlijk jong, pasgetrouwd stel met een eigen koophuis. Het leven loopt voorspoedig *kwijl*.... maar dan begint de ellende
Ik raak volledig in paniek op het moment dat mijn vader vraagt om een foto van de baby. ' Ik pronk graag met mijn kleinkinderen' zegt hij trots. Iets heel normaals zou je zeggen, een opa die graag met zijn kleinkinderen wil pronken. Maar ik denk alleen maar, nee nee nee ik wil geen foto sturen, ik wil mijn kind niet daar hebben waar iedereen haar kan zien. Ik moet mijn dochter beschermen. Ik wil geen foto sturen. Ondertussen weer paniek want hoe ga ik hem dat vertellen. Voor ik mij dit had bedacht vloeiden de tranen al over mijn wangen. Huilend vertel ik mijn vader dat ik sinds het hele gebeuren bijna niemand meer vertrouw en dat ik daarom liever geen foto stuur. Na een stilte probeert hij mij te overtuigen dat niemand anders die foto zal zien, alleen hij. Hij heeft geen vrienden, er komt niemand daar over de vloer etc, dus ik hoef niet bang te zijn. Ik praat er een beetje omheen en vertel dat ik er gewoon nog erg moeilijk mee heb. Hier gaat hij niet echt op in, het blijft een moeilijk en pijnlijk onderwerp dus al gauw beeindigen wij het telefoongesprek. Vlak daarna werd ik overmand door een lading emoties en begon mij enorm schuldig te voelen. Ik had het gevoel dat ik mijn vader nog uitleg verschuldigd was en stuurde hem nog een bericht na. Hierin geef ik aan dat ik sinds het tragisch verlies van mijn zusje ik verpest ben, hiervoor bij een psycholoog loop en dat ik hoop ooit nog eens zorgeloos door het leven te kunnen gaan, en eindig met een sorry. Ik besefte mij dat ik mijn vader enorm gekwetst heb en dat deed pijn. Het werd nog pijnlijker toen mijn vader terug schreef dat hij mij begreep maar ons nooit en te nimmer pijn zou doen. Ontroostbaar was ik. Ik was sowieso de hele week al heel emotioneel dus dit erbij maakte mij bijna zwak en labiel. Zo voelde ik mij dan tenminste. Ik hoopte dat ik mijn vader nog een beetje troost kon bieden door te zeggen dat ik dat weet. Ik weet dat hij ons nooit pijn zal doen maar toch voelt het niet goed. Opnieuw besef ik dat ik echt flink beschadigd ben door alle trauma's die ik heb opgelopen. Zij zijn de oorzaak van mijn angststoornis. Maar ook mijn vader is een oorzaak en ook dat besef ik mij maar al te goed. vanuit hier zal ik verder schrijven, op- en/of aanmerkingen?? Is je interesse gewekt of boeit het je geen bal.
@louan los van het feit dat je vals speelt want het is nog helemaal geen november? (Grapje hoor, ik heb de eerste 3 hoofdstukken af en nog zo'n 20.000 woorden aan losse scènes) Ik ben zeker wel geïntrigeerd! Wil graag meer van je lezen
Fijn te lezen.Beetje een ruwe schets is het maar ik kan hier goed op verder schrijven heb ik gemerkt. Ben benieuwd waar jouw boek over gaat!? Ik heb ook al een naam maar ben die even vergeten haha. Louselle geloof ik, moet nog kijken of die aanmelding goed gelukt is hihi.