Ruwe schetsen is goed voor nano! December is voor editten Grappig genoeg begint mijn verhaal ook met een paniekaanval Het wordt een fantasy verhaal dat in principe gaat over het verwerkingsproces van een trauma, maar dan vanuit het perspectief van het onderbewustzijn.
Leuk initiatief en veel succes voor iedereen die meedoet. Ik zou zelf een kinderboek en kookboek willen schrijveb maar daar is het niet heel geschikt voor helaas.
@louan ik zou het zeker verder lezen! Ik ben dus niet de enige die al begonnen is Ik had gisteravond de app Evernote gedownload. Compleet hoofdstuk geschreven, ga plassen en toen ik terug kwam was alle tekst weg. Ik vermoed dat mijn jongste de dader is. Die zat op de bank ziek te wezen en zei; ‘ik heb op je telefoon gelet’. Daar baalde ik best van, maar weet gelukkig nog wat ik geschreven heb. Mijn man heeft vanaf vandaag een week vakantie en die lag helemaal in een deuk toen ik het vertelde. Echt wat voor mij zei hij Mijn verhaal gaat over een vrouw die een stalker heeft. Het begint met kleine dingetjes, zoals een rode roos op haar bagagedrager na een avond in de kroeg met vriendinnen, het gevoel dat ze bekeken word tijdens haar werk, een lege enveloppe bij de post en nog wat dingetjes die ik nog moet verzinnen. Ze heet Jenny, haar man Daniël (knap, goed gebouwd, eigen zaak), haar vriendin/collega heet Tanja. O ja en tijdens haar werk krijgt ze telefoon maar niemand zegt iets. Paar uur later krijgt ze weer telefoon en dan zegt een man een rijmpje. Rijmpje moet ik ook nog verzinnen, voor de opvulling heb ik nu ‘rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw....’ (ivm de roos op haar fiets).
Heb nu alles in een boekje bijgewerkt, dus nog handgeschreven. Als ik tijd heb vandaag zal ik een stukje plaatsen. Ik heb nog niet op leestekens en spelling gelet. Ik las dat het editen pas in december is dus nog echt een ruwe schets.
Proloog Haar lange donkere krullen vallen langs haar gezicht als ze haar fiets op slot zet. Langs haar mooie gezicht. Te mooi. Ze heeft geen idee dat ik haar bekijk. Naar hoe ze beweegt, hoe ik zie dat ze met haar slanke lange vingers haar sleutel in haar tas stopt en hoe haar haren dansen als ze wegloopt. Voordat ze om de hoek verdwijnt, maak ik snel nog een paar foto’s. En weg is ze. Ik weet dat ze vanavond een afspraak met haar vriendinnen heeft. Zoals elke maandagavond. Ik kijk om me heen, pak iets van de achterbank en loop naar haar fiets. Ik kijk nog een keer om me heen en leg een rode roos op haar bagagedrager. Ze zal denken dat haar man Daniël de roos heeft neergelegd. Daniël. Ik bal mijn vuisten en denk aan de man die getrouwd is met die trut. Ik zucht. Alles op zijn tijd. Ik kijk nog eens naar de roos, die eenzaam op haar fiets ligt. Hét symbool van de liefde. Maar ik voel geen liefde voor haar. Alleen haat. Een intens diepe haat. Het is tijd dat ze daar achter komt. En ik ga door tot alles om haar heen verwoest is. En dan... Verwoest ik haar.
Wauw ziet er goed uit @Luuz en @louan ik blijf meelezen hier! Ik houd me aanbevolen voor gerichte (technische) feedback vind het nog steeds jammer dat ik niet de tijd heb om mee te doen. Heb veel korte verhalen geschreven, maar nog nooit de tijd gehad om verder te gaan dan dat.
Dank je wel. Kun je nket 1 van die korte verhalen verder uitwerken? Scheelt al wat dan. Hoop dat ik het ik red hoor met de baby maar ga mn best doen.
Haha nou wie weet, ooit! Ik heb een heel klein kort verhaal geschreven wat perfect dienst zou doen als proloog of epiloog in de roman die ik ooit wil schrijven. Over de jaren met onze oudste en de periode daarna. Ben soms bang als ik te lang wacht dat ik dingen vergeet, daarom schrijf ik ze al op.
Ja? Want dat was de bedoeling ook haha. Ik weet alleen nog niet wie hij is. Hij heeft nog geen gezicht of naam. Ik denk dat hij veranderd van stalker naar moordenaar. Maar hoe en wat geen idee
Ik ben een schijtluis hoor! Maak er een demon van, of een reïncarnatie van een 17e eeuwse sumoworstelaar, en ik vind het prima. Maar stalkers en moordenaars zijn realistisch en dan durf ik niet meer te slapen
Ik zit ook even te kijken of ik een stukje kan delen, maar ben momenteel bezig met een informatiedump/achtergrondverhaal voordat het echte verhaal pas kan beginnen. En ik kreeg vannacht om 3 uur een eureka moment, maar om dat te kunnen realiseren moet ik me 'even' door de complete werken van Jung heen worstelen als research, dus ik weet nog niet of ik dat wel ga doen
Ik snap wat je bedoelt. Ik moet waarschijnlijk ook feitelijke informatie hebben. Ik schrijf liever aan 1 stuk door dan dat eerst nog onderzoek moet gaan doen. Maar misschien schrijf ik wel zo dat het meer een mening is dan een feit ofzo
Haha met die onderwerpen kan ik weer helemaal niks. Ik ben vooral fan van Karin Slaughter en Tea’s Gerritsen. Heerlijk, die spanning
Om iets voor half 7 loop ik door de voordeur naar binnen. Zoals gewoonlijk was het weer een drukke dag op de zaak. De hele tent zat vol lunchende zakenmannen en moeders met gillende kinderen. Mijn voeten doen pijn en branden in mijn schoenen. Ik kan niet wachten tot ik onder de douche kan stappen. Terwijl ik de post van de mat pak, roep ik Daniël. Ik zucht. Ik had gehoopt met hem te kunnen praten over vandaag. De gebeurtenissen van de afgelopen weken zitten me dwars. Gedachteloos blader ik door de post. Een hoop reclame, rekeningen uiteraard en een handgeschreven enveloppe. Ik loop naar de keuken om een glas rode wijn in te schenken, terwijl ik de enveloppe openmaak. ‘Hè? Wat is dit nou?’ Mompel ik. De enveloppe is leeg. Terwijl ik nadenk of ik het handschrift herken, hoor ik de voordeur open gaan. ‘Jen?’ Hoor ik iemand roepen. Daniël. Ik glimlach en antwoord: ‘in de keuken!’. Ik loop naar hem toe en geef hem een lange kus. We zijn inmiddels vijf jaar samen, waarvan één jaar getrouwd. Liefde op het eerste gezicht. En na al die jaren nog even verliefd als in het begin. ‘Zeg Daniël. Ken jij dit handschrift?’ vraag ik en geef hem de enveloppe. Ik zie dat hij nadenkt. Er verschijnt dan een frons op zijn voorhoofd met een klein kuiltje erin en één kant van zijn mond trekt iets omhoog. Hij geeft de enveloppe terug en zegt: ‘Nee, het zegt me niks. Waarschijnlijk gewoon de brief of kaart vergeten erin te doen.’ Hij trekt me tegen zich aan en ik weet dat hij zich zorgen begint te maken. En ik eigenlijk ook. Al een tijdje gebeuren er rare dingen. Kleine dingen waar ik mijn vinger maar niet op kan leggen. Daniël duwt me iets van hem af en kijkt me aan met zijn hoofd iets schuin. ‘Zeg, wat denk je ervan als ik het bad vol laat lopen en een glas wijn voor je meeneem.’ Hij kust me in mijn nek en langzaam glijden zijn handen naar beneden. Ik sluit mijn ogen en ontspan. Er is geen tijd meer om over alles na te denken. Opeens lig ik in zijn sterke armen en hij draagt me naar boven. De lege enveloppe ligt vergeten op de tafel in de hal.
Ik heb wel een boek gereserveerd bij de bieb, maar het is een beetje afhankelijk van de hoeveelheid taaie stof of ik het ga gebruiken. Het kan zijn dat ik eerst ga schrijven en dan met het editen ga aanpassen aan de hand daarvan. Voor nu even kijken hoe ver ik kom met Wikipedia