Waarom is dat toch zo moeilijk... Mijn vader belde vanavond of ik, als ik weer eens in het centrum kwam, even medicijnen wilde meenemen voor mijn moeder. Prima, natuurlijk, maar ik denk niet dat dat binnenkort (lees: niet binnen 2 weken) gaat gebeuren. We hebben het de komende tijd nogal druk.. Dat geeft niks, zegt mijn vader, we hebben nog wel tot begin volgende week... Volgens mij denken ze dat ik elke dag het centrum in ga, want dit soort acties hebben ze veel vaker. Daarnaast kan mijn vader prima zelf het centrum in gaan met zijn scootmobiel... Ze hebben zelfs net een nieuwe, elecktrische, garagedeur. Zodat ze makkelijker het huis uit kunnen met de scootmobiel... Waarom kan ik nou niet gewoon zeggen dat hij die dingen zelf wel kan gaan halen... Geen idee wat ik met deze post wil, hoor. Misschien herkenning, tips, frustratie uiten...
Misschien duidelijker/ harder (voor je gevoel) zeggen dat je niet voor XXXX datum weer in het centrum komt, dat ze het daarom zelf even moeten halen. Is misschien iets concreter dan zeggen dat je er 'binnenkort/ voorlopig' niet komt? Succes, altijd lastig dit soort situaties.
Heel erg herkenbaar!! Ik wou net typen : gewoon zeggen dat ze zelf moeten gaan. Simpel Maar ik weet hoe ontzettend moeilijk het is. Op zo iets simpels kan ik ook zelden nee zeggen.. Frustrerend
Inderdaad. Het is ook niet dat ik het niet voor ze wil doen, maar ik kom er nu gewoon even niet aan toe.. En achteraf denk ik ook altijd, waarom zeg je dat niet gewoon... Alleen op dat moment overrompelt het mij ook weer een beetje. En mijn vader brengt het altijd zo dat je wel ja zegt... pfff..
kleine moeite toch om de medicijnen te halen of zie ik dat verkeerd? heb je niet gevraagd waarom hij zelf niet gaat want hij kan het wel zeg je mijn ouders vragen nooit wat doen alles zelf maar als ze iets aan mij vragen doe ik dat met alle liefde voor hun.
Het is ook een kleine moeite, hoor. Alleen vragen ze om elk wissewasje of ik het wil gaan halen. Dus dit is niet de eerste keer. En het is ook de manier waarop.. Het begint met; doe rustig aan en eindigt met; eigenlijk heb ik het nu nodig.. Tenminste zo voelt het voor mij.. En ik heb niet gevraagd waarom hij het zelf niet gaat halen. Ze 'verzinnen' altijd wel weer een reden waarom het niet kan of ze gooien het op: ik vind dat je dat wel even voor ons kan doen.... :x
Als je bij elkaar in de buurt woont zou ik het gewoon even halen en brengen. Ik zou het een kleine moeite vinden. Maar goed, ik kan ook erg goed Nee zeggen tegen mijn ouders dus als het echt echt echt niet zou kunnen dan zou ik dat ook tegen ze kunnen zeggen. EDIT: Ik lees nu dat ze het vaker doen. Dan zou ik inderdaad ook gewoon zeggen bekijk het maar en ga zelf maar even. Kunnen ze zelf ook even een frisse neus halen En het word weer mooi weer dus dan zijn ze er ook weer even uit
Ik snap je wel, maar ik zou het toch gaan halen. Ik zou dat ook totaal geen probleem vinden als ik eerlijk ben. Mijn moeder doet zoveel voor me dat ik graag wat terug doe. En het blijven toch je ouders..
Mijn schoonvader doet dit ook. En dan met klusjes. 'Kan R. binnenkort even komen om te helpen het terras te schrobben? Heeft geen haast hoor!' En voor je het weet moet het diezelfde week nog gebeuren en zit je er aan vast We helpen ze graag hoor, maar als het vaak gebeurt is het gewoon wat irritant dat hij niet lijkt te snappen dat we niet iedere week kúnnen laat staan zin hebben Daarnaast is zijn terras dan bv mooi geschrobd, maar het onze natuurlijk niet...
Het zal er uiteindelijk wel op neer komen dat ik het ga halen. En daar baal ik dus van. Op die manier doorbreek je het 'patroon' niet en blijven ze er 'misbruik' van maken, omdat ik het toch wel doe... En misschien kijk je er anders tegenaan, omdat je het hele verhaal niet kent. En daar wil ik ook niet te veel over uitwijden ivm herkenning... Maar het komt er op neer dat ze zich totaal afhankelijk maken van anderen. Ze zijn beide gepensioneerd en dus de hele dagen thuis...
Als je ouders het moeilijk zelf kunnen halen kunnen ze misschien gebruik maken van de bezorgservice van de apotheek?
ik zou echt geen nee kunnen of willen zeggen tegen mijn ouders. Hoevaak ik mijn moeder wel niet heb gevraagd of ze 'even' dit of dat voor me kon doen.. Zij hebben voor mij gezorgd, dus nu is het tijd om voor hun te zorgen. Misschien is dat iets persoonlijks, maar ik zou echt tijd maken om iets terug te kunnen doen
Ik zeg geen nee als ze me iets vragen te doen. Soms baal ik er van, maar denk dan maar dat ze vroeger genoeg voor me gelopen hebben en het andersom ook geen probleem zou zijn.
Waarschijnlijk is jouw situatie anders dan die van mij, dat je dit als een 'probleem' ziet. Mijn ouders vragen zelden of nooit om hulp, daarentegen staan ze wel altijd voor mij klaar. Ik voel me juist schuldig dat ze zoveel voor mij doen (en heel dankbaar natuurlijk). Als ik dus op wat voor manier dan ook iets voor hen kan doen dan doe ik dat met liefde en plezier. Maar zoals gezegd, ik ken jouw situatie niet. Als het je echt niet uitkomt dan moet je gewoon nee kunnen zeggen en dan moeten ze dat ook kunnen accepteren.
Nou hier wordt meestal door mijn moeder een opmerking gemaakt zodat ik mij mega-schuldig voel. Vanavond toevallig ook weer. Dus nee zeggen is er niet bij. Mijn moeder zegt ook weleens nee, geen probleem. Maar andersom 'mag' eigenlijk niet. Zal er wel zo ingebakken zitten, niet ongehoorzaam zijn en altijd luisteren naar je ouders.