Kan ik mezelf voorstellen Ik ben ook geen bewust alleenstaande moeder, alleen mn ex is niet overleden... Lijkt me nog 10x erger om mee te maken wat jij meemaakt, heb je een echte vent die het heerlijk vindt dat dat kleintje komt/er is.. ben je lekker samen gelukkig en valt diegene weg pff Echt heb enorm veel respect voor je... als ik zie hoe klote ik me soms al voel om zo'n eikel uit mn verleden.. kan ik mezelf nog niet half voorstellen hoe jij jezelf moet voelen als je aan je man terugdenkt.
Ik snap zowiezo al niet waarom er van die rare opmerkingen worden gemaakt over zwangerschap.. Jaloezie ofzo? Ik heb mijn tante gezien, hoe zij jaren 6 kinderen onder haar hoede had in haar eentje.. Ze is tweemaal verlaten(eerste keer voor een een of ander jong blond mokkel en de tweede keer was de man weggelopen) door een man en heeft dus in totaal 6 kids gehad van die twee.. 3 van ieder, en ik moet zeggen dat ze volgens mij blij is dat ze van hun af is. Haar oudste drie zijn uit huis, studeren en/of werken allemaal. En mijn tante is inmiddels ook oma dankzij haar oudste dochter die is namelijk afgelopen vrijdag bevallen van een gezonde dochter. Nu is mijn tante opnieuw hertrouwt, en ik denk dat het een goede man is. De 3 overige kids(allemaal nog basisschoolleeftijd) vinden het een leuke man, noemen hem ook papa enzo. Ik heb zeker respect voor de vrouwen die hun kinderen alleen opvoeden, of dat nou bewust is, of dat het 'onbewust'(vindt het eigenlijk geen goede term ervoor) is.. Ga zo door allemaal!
hoi hoi, ja zit met hetzlefde te kijken en probeer me er zo weinig mogelijk van aan te trekken maar is niet altijd net zo makkelijk! en zoals jij zelf al zegt we zijn niet ernstig ziek! we gaan niet dood ofzo! is niet het einde van de wereld dus waar maken ze zich druk over? ze moeten lekker naar hun eigen kijken alsof hun dat na n jarenlang huwelijk niet kan gebeuren en nou ik kom er liever nu al achter dan waneer ik 20 jaar getrouwd zou zijn want als je dan opnieuw moet beginnen is het moeilijker dan nu! we zijn nog jong en we kunnen de wereld aan denk ik maar bij mezelf
Heel veel respect voor jou! Ik had er zelf voor gekozen op n gegeve moment alleen verder te gaan. Feitelijk was ik toch al alleen met de kinderen. Er zat alleen nog n stoorzender tussen. Daar ben ik toen van gescheiden. Maar ook ik kreeg met allerlei rare situaties te maken. Bijna het zelfde als jij beschrijft. Mijn ex pleegde na 2 weken zelfmoord. We hadden nog vanalles te regelen samen ivm de kinderen enzo en waren ondertussen vrienden ipv ex echtgenoten...maarja.. Maar ik was gescheiden dus werd er geen rekening gehouden met dat er nog wel gevoelens waren richting mn ex waar ik 11 jaar waarvan 6 getrouwt mee geleeft heb! Je was toch gescheiden? JAH maar niet van mn gevoel! Bovendien had ik 2 jonge kinderen die ik op de een of andere manier wijs moest maken dat papa er niet meer was. Ook ik moest na 3 weken maar weer normaal doen. En hop soliciteren! Dat ik onderwijl ook nog opnieuw moest leren omgaan met mn zoon die autistisch bleek...ach...dat doe je maar in je eigen tijd.. Ik ben zo dom geweest om idd door te kachelen in hoog tempo. Met als gevolg dat ik na 6 maanden in een diepe depressie zat. Ook daar was geen begrip voor te vinden waar door het erg moeilijk was om er weer uit te klimmen. Want soliciteren zou ik! Gelukkig kwam de erfenis van de kinderen toch redelijk goed en moest ik dat eerst consumeren dus zat niet meer in de bijstand. Dus even geen cwi in mn nek. En daarna kwam ik mn huidige man tegen. Eindelijk tijd om te verwerken en uit dat diepe dal te klimmen. Na bijna 2 jaar had ik geen diepe depressie meer maar helemaal goed is t ook nog niet...heb nu chronische depressie. Minder erg maar erg lastig met tijden. En ja...kinderen (jongens en meisjes) hebben een rolmodel nodig. Zowel mannelijk als vrouwelijk. Maar dan liefst wel een goed rolmodel! Liever geen rolmodel als een slecht rolmodel.
Heavy, Wilma! Ik heb in de 4e maand van mijn zwangerschap een bijstandsuitkering aangevraagd omdat mijn contract niet werd verlengd ivm zwangerschap. Ik werkte er nog niet lang genoeg om een WW te krijgen. Met 7 maanden ben ik bevallen, en toen Dean nog in de couveuse lag moest ik alweer gaan solliciteren. Ik heb toen een verklaring van de kinderarts meegekregen dat ik liever nog even 3 maanden moest wachten met opvang voor Dean omdat hij natuurlijk kwetsbaar en vatbaar is voor infecties en griepjes. Zei het CWI niets hoor, gewoon door solliciteren. Nou, probeer maar eens aan de bak te komen dan! "Wanneer kunt u beginnen?" "Nou, over 3 maanden pas!" Yeah, right. Het CWI heeft mij toen gezegd dat ik aangemeld zou worden op een sociale werkplek (?!) als ik niet snel werk vond. Tuurlijk, HAVO diploma, 2 jaar HBO gedaan, met alle respect maar dat wou ik echt NIET! Ik voelde me echt onbegrepen door het CWI, werd behandeld als een lowlife, kreeg geregeld te horen dat ik "geld kreeg en daar niets voor hoefde te doen". Uiteindelijk heeft mijn gyn. een verklaring geschreven dat ik maar beter geen lichamelijk zwaar werk kon doen voorlopig, omdat ik nog herstellende was in die tijd van HELLP. Mijn lever en nieren hadden echt een flinke klap gehad en mijn bloeddruk was nog erg hoog. Ben uiteindelijk aan het werk gegaan en raakte echt zowat overspannen. Intussen heb ik een andere baan (fulltime, 38 uur) maar dit is een stuk minder stressvol, dus prima uit te houden tot nu toe. Ben echt blij dat ik van dat CWI af ben! Maar nu komt de MAAR. Toen ik nog in de bijstand zat, kreeg ik zo vaak te horen van mensen in mijn omgeving dat zij nu betaalden voor mij en mijn kind...ging van hun kostbare belastingcenten. Maar nu ik werk, zeggen DEZELFDE mensen dat ik geen goede moeder kan zijn én fulltime kan werken. Ik kan me er zo kwaad om maken!