Hoi Dames, ik ben nu 25 weken zwanger en ik voel me zo elendig, vind niks leuk heb het gevoel dat ik niet van mijn zwangerschap kan genieten ik ga nu minder werken kijken of dat scheelt maak ook de hele dag ruzie met m'n vriend. iemand een idee wat je er aan kan doen? groetjes jessica
Oi.... zo herkenbaar! Heb serieus waar wel eens gedacht dat ik in een vervroegde postnatale depressie zit! Ik kan ook erg moeilijk genieten van mijn zwangerschap (er spelen momenteel heel veel dingen) ik sta constant op hoge spanning en voel me gewoon erg kloten! Helaas krijgt ook mijn vriend bijna dagelijks de volle laag.... Enige tip die ik heb: praat over je gevoelens met je vriend! Ik doe dit op de zeldzame momenten dat ik me wat beter voel. Zo weet je vriend toch wat er allemaal in je omgaat en hoe je je voelt... Voor de rest zal ik hier ook gespannen wachten op de gouden tip! Hopelijk dat iemand die heeft...
Pfff.. heb ik ook mijn gehele zwangerschap gehad.. Ik weet wat het is.. WIlde erover praten maar het was net of niemand snapte dat ik met die gevoelens zat, je moet toch blij zijn als je zwanger bent? Tja.. zag overal spoken, niks was goed, twijfelde soms of ik het kindje wel wilde.. Het zijn de hormonen, ik was bevallen en ik was mezelf weer gelukkig. Achteraf heb ik vaak gedacht, wat bezielde mij..? Maar goed op dát moment zie je dat echt niet.. Heel veel sterkte en succes, praat met je vriend en ga het niet verschuilen achter een glimlach.. Groetjes Kalush
ja maar als ik er met me vriend over wil praten dan maakt ie er wel weer een geintje van de enige die me een beetje begrijpt dat is me moeder voel me eigen net remie alleen op de wereld ik heb het pas een week of twee zomaar huilen enzo weet niet voel zo verschrikkelijk kut maar ja misschien af en toe me ei maar even kwijt en ben blij dat ik niet de enige ben Jessica
Niet leuk dat je vriend er een geintje van maakt... Ik zou gewoon nog eens met hem praten en zeggen dat je het niet fijn vindt en hij het afwimpelt met een geintje! Het is ook voor jou (en voor hem net zo goed) belangrijk dat hij weet hoe jij je voelt en wat er in je omgaat! Dat er ruzies komen om eigenlijk helemaal niks, zal misschien niet veranderen (althans, hier niet echt ) maar je vriend kan zich wel wat meer begeven in jou belevingswereld. Gelukkig begrijpt mijn vriend (af en toe ) wel dat het me gewoon allemaal heel zwaar valt de laatste weken en gaat me gewoon uit de weg als ik weer eens mijn nukken heb! En dat is eigenlijk ook wat ik het liefst heb... stilte en rust op zulke momenten!
Zeker herkenbaar! Geeft niet, geniet van die momenten dat het goed gaat. Je staat hier niet alleen in. Fijn hoor meiden zo een forum! Groetjes, Mirelle.
Is het voor jou niet een idee om op papier te zetten hoe jij je voelt en wat het allemaal met je doet? Dan kun je daarna ook nog beslissen of je het aan je vriend laat lezen. En misschien is het op papier zetten al een hele opluchting. En bedenk ook dat je deze gevoelens niet zelf oproept of iets doet waardoor dit komt. Het overkomt je gewoon... nu nog een manier vinden om er mee om te gaan.