Ik moest het toch even kwijt. Lees hier zo veel dingen over wat wel goed is, wat niet goed is, hele discussies. Helemaal niets mis mee, vind ik. Maar gisteren was een ex collega van me hier. Zij is inmiddels deurwaarder en ziet dus veel ellende. Dingen waarvan je weet dat ze er zijn, maar nooit van zo dichtbij meemaakt. Voorbeeld van wat ze vertelde. Ze kwam aan de deur voor een vrouw. Die was uit werken. Kindje van 3 ofzo deed open. Ze vroeg of papa of mama thuis was, maar mama was werken en papa lag te slapen. Dat jongetje liep met een snoepsleutel in zijn mond, dus zij vroeg 'Heb je al ontbijt gehad en heb je nu al trek in snoep?'. Dat kindje: nee, we ontbijten niet en ik mag snoepen van papa. Dus zij vroeg aan dat kindje of ie niet lekker een boterham wilde pakken, beter voor zijn tandjes'. En dat kindje 'Ja, maar papa zegt dat ik toch weer nieuwe krijg'. Zij was echt en ik ook toen ik het hoorde... en zo maakt ze bijna dagelijks zulke dingen mee. Huizen met kindertjes waar de drankflessen overal over de vloer liggen. Waar kindjes ontbijten met een zak chips. Of snoep. Waar kinderen een grote bek krijgen om niets. En als ik dat hoor denk ik: wat in- en in verdrietig voor die kindjes. En dat plaatst discussies hier wel weer in een perspectief; waar hebben we het over. Hele kleine dingen en eigenlijk allemaal kindjes met heel erg betrokken, lieve, zorgzame ouders waarbij iedereen het op zijn eigen manier doet. Maar als je die verhalen hoort, dan gaan je haren recht overeind staan. Wat hebben onze kindjes het toch goed!
Ah meis, ik word zo verdrietig van je verhaal van dat knulletje van 3 Maar ik snap waar je vandaan komt hoor.. Ik werk al een tijd in het jongerenwerk en dan hoor en zie je ook weleens verhalen.. Pffff... Een van onze 'lastpakken' slaapt b.v. in de keuken. Hij heeft zoveel broers en zusjes dat er bijna geen plek is in de slaapkamer en hij heeft zoveel energie dat hij niet rustig kan doen. Dus mag hij in de keuken slapen. Kind is oververmoeid en eet veel te veel suiker Tieners die ouders hebben die veel te veel drinken en ze vaak alleen laten in het weekend om zelf te gaan stappen.. Hoe kunnen ze? Dan denk ik ook weleens, tjeee.. die van mij gaat het zo écht niet krijgen...
Ik werk in de hulpverlening en hiervoor in de psychiatrie en dan kom je dit soort verhalen dus ook voortdurend tegen... Jongeren of jongvolwassenen die vroeger thuis voor hun ouders moesten zorgen, in plaats van andersom, geleerd hebben om niet te praten over wat er thuis gebeurde, want 'anders komen ze je halen' (was dat maar gebeurd, denk je dan vaak). Gescheiden ouders die om de beurt geen zin meer hebben in hun kind en dit dan weer bij de ex dumpen: om de paar jaar weer een ander thuis. Gescheiden ouders die maar door blijven ruzieen en een kind dat daar tussenin blijft staan en van gekkigheid niet meer weet of ie zich nu aan de regels van papa of die van mama moet gaan houden. Verslaafde ouders die hun kind erop uit sturen om bij de dealer wat van het een of ander te gaan halen... Dat soort dingen plaatst een heleboel wel in een ander perspectief, ja. Ik besef me dan altijd weer hoe goed ik het, ondanks alles wat er ook minder OK was thuis, toch heb gehad, @Valhalla: vraag ik me toch af: doet je vriendin dan ook melding bij het AMK (Algemeen Meldpunt Kindermishandeling, van de Kinderbescherming)? Die kunnen dan namelijk de situatie verder onderzoeken en verplichte hulpverlening op gang zetten he?
Ja, we hebben het eigenlijk allemaal heel goed. In ontwikkelingslanden hebben kinderen van 3 niet eens een vader of moeder die voor ze zorgt. Zelfs in dit land is het soms heel erg. Ik zat vroeger op een basisschool waar heel veel verschillende mensen kwamen. Er was ook een gezin waar de vader in de gevangenis van zat en de moeder was alcoholist. Zij kregen elke dag geld mee om bij de snackbar hun lunch te halen. Ook heel erg ( het is trouwens met die kinderen wel heel goed gekomen. Gelukkig, )
@Bosi: hier in Zweden noemen ze dat soort kinderen die heel hard moeten knokken maar met wie het uiteindelijk wel goed komt omdat ze het op eigen kracht gered hebben 'paardebloemkinderen'. Omdat zelfs asfalt (de enorm slechte basis die deze kinderen hebben) een paardebloem amper kan stoppen te groeien. En het is toch een prachtige gele bloempje (de kinderen zelf). Mooie benaming vind ik dat. Hier is er nu een organisatie die zo heet en kinderen met alcoholiserende/psychisch instabiele ouders probeert te helpen..
Jeetje, als je dit leest plaatst het alles inderdaad wel in een ander perspectief. Waar zijn we eigenlijk druk mee, als er ook kindjes zijn die zoiets simpels als een ontbijt al niet eens krijgen Maar ben blij dat er dus ook liefhebbende, bezorgde moeders zoals wij allemaal bestaan! applaus voor jezelf, haha
Ja, inderdaad... Wat een mooi idee, die "Paardebloem"kinderen. Ik werk op een basisschool in een achterstandswijk als Intern Begeleider (zorgcoordinator) en kom inderdaad ook veel van dit soort verhalen tegen. En als je dan hoort hoeveel kinderen 's ochtends niet ontbijten (geen geld, ouders niet capabel, geen tijd/zin), dan ga je dingen relativeren. Zitten wij ons hier druk te maken over 'voedingsschema's', 'papflessen'...