hey allemaal, ik vroeg me gewoon af hoe de opa's en oma's reageerde toen jullie ze belden of mededeelde dat ze opa en oma waren geworden!! ik belde mijn mam op en ik moest meteen huilen.. maar omdat ze op het werk was kon ze niet zien dat ik het was.. dus die knikkerde de horen erop. die dacht wat moet ik met zo'n huilend persoon hahah! nog een poging en door het snikken en sniffen heen verteld en ja hoor daar ging zij ook haha.. en mijn pap belde ik en vroeg vind je B. een leuke naam.. hij zo ja hoor .. ik zo mooi want zo heet je kleinzoon hihih hij deed door de telefoon een vreugde dansje . Mijn SO kan ik niet meer herinneren want mijn vriend heeft die gebeld. ik ben benieuwd.. Gr Zwelgje
mijn moeder was op de hoogte dat ik bezig was(die belde om te zeggen dat ze een nachtje ergens heen ging, toen heeft mn man maar verteld dat ik bezig was en dat ik heeeeel graag wou dat ze in de buurt bleef) en aangezien het erg lang duurde zat ze zo ongeveer op de telefoon Mijn man heeft haar gebeld en zei "hai oma" nou ze was natuurlijk reuze blij en kwam meteen. Ze wist alleen niet dat wij dus in het ziekenhuis waren beland, hihi. Mijn schoonouders zijn ook door mijn man gebeld en die waren helemaal hieperdepiep, maar waren van slag dat we in het ziekenhuis waren: "nou dan komen we morgen wel" NEE NU!!! wij willen ons kind showen.
Mijn moeder is bij de bevalling geweest, dus die wist het al gelijk wel gelijk met tranen enzo, mar ze moest zzich ook sterk houden omdat ze mij moest helpen. Mijn schoonouders wilden gelijk naar het ziekenhuis komen, maar we mochten al naar huis dus dat had nmiet zo heel erg veel zin... maar thuis aangekomen en dat ze de kleine zagen, gelijk de tranen over hun wangen. Mijn vader wilde ook al het werk stil leggen en naar ons toe komen, maar dat kon niet. maar die maakte ook gelijk een vreugdedans en is gelijk na zijn werk ook gekomen met mijn stiefmoeder. mijn broer werkt een behoorlijk end weg, maar die heeft gelijk zijn werk stil gelegd en is naar ons toegekomen... maar elke opa en oma kwamen die waterlanders
Ik belde mijn moeder en zei ze is geboren, ze riep echt, zei je ze??? ze was helemaal blij en ze stonde 3 kwartier na de bevalling met mijn zoon in het ziekenhuis.. Mijn schoonmoeder was wel blij en zei we komen zondag wel ofzo (ben op donderdagavond bevallen) mijn man heeft toen aangedrongen dat ze die dag daarna moesten komen en dat hebben ze gelukkig ook gedaan..
Mijn moeder maakt 1 keer per week bij ons schoon en ze wist van mijn eerste niet wat het ging worden. Wij wisten het wel, maar hadden dat geheim gehouden voor de rest van de familie om "vissen" te voorkomen. TIjdens een pretecho waar mijn moeder bij was zei ze: dat wordt een jongen, overduidelijk, bottenstructuur is echt van een jongen. Voelde me toen heeeel schuldig omdat wij inmiddels al wisten dat het een meisje ging worden. Toen ze geboren was en ik mijn ouders belde, kreeg ik mijn vader aan de lijn: Nou gefeliciteerd Pa met je kleindochter, waarop mijn vader zei: Een meisje, wat leuk!!!!!... Mijn moeder hoorde ik op de achtergrond heel teleurgesteld zeggen: Een Meisje?????? Ik pest haar er nu nog steeds mee...als we ergens langskomen waar roze slingers hangen en ze zegt: Wat leuk, daar is een meisje geboren, zeg ik heel teleurgesteld....Een Meisje????? Vind ze nog steeds niet leuk, hahahaha
En oja, BIj de tweede wilde mijn moeder perse weten vooraf wat het ging worden, want bij de eerste had ze dus veel jongenskleertjes gekocht Mijn vader wilde het ab-so-luut niet van te voren weten, hij kon wel even wachten en vond de verrassing leuker!!! Nou, toen we terugkwamen van de 20 weken echo en we vertelden aan mijn moeder dat ze weer een kleindochter kreeg, kon ze wederom de teleurstelling niet onder banken of stoelen steken!!! En die teleurstelling had ze dus naar mijn vader overgebracht zodat hij het vermoeden had dat het weer een meisje ging worden. Mijn vader heeft heimelijk erom gelachen, hihi... Begrijp me niet verkeerd hoor, ze is GEK met haar kleindochters, maar vind jongens eigenlijk leuker en dat mag van mijn . Is ze behoorlijk afgestrafd nu...mijn broer moet maar voor de jongens zorgen, hahaha Ze was van mij er ook heilig van overtuigd dat ik een jongen was en toen de gyn zei bij mijn geboorte: gefeliciteerd met uw dochter, is mijn moeder is huilen uitgebarsten en riep ze: Een meisje??? Maar ik WIL helemaal geen meisje... En dat terwijl de zwangerschap neit zonder problemen is verlopen en ze eigenlijk dolblij moest zijn met een gezonde dochter. De gyn is ook behoorlijk boos op haar geweest dat ze DAT nou net geroepen had8)
Ik belde mijn ouders dat hun kleindochter was geboren (ze wisten al dat het een meisje was) en of ze haar kwamen bewonderen. Toen zei ik dat ze dan bij de receptie maar even moesten vragen waar ik lag en toen zei mijn moeder echt heel droog: receptie? O ja, oepsie, ik lig al 24 uur in het ZH! Hadden ze bijna bij mij thuis voor de deur gestaan.... Mijn man heeft mijn schoonouders gebeld en mijn schoonmoeder begon meteen te huilen.
Mijn vriend heeft mijn ouders en schoonouders gebeld dat Esmee geboren was.. Was zelf nog erg suf van de keizersnede.. Ze waren wel erg blij en stonden vrij snel in het ziekenhuis.. Beide opa's en oma's zijn niet van de emo mensen maar bij mijn pa kwam wel een traantje toen hij Esmee vast had.. Erg mooi.. De rest was vooral erg blij!
Hmmz leuk om te lezen! Mijn mams heeft mijn man gebeld...maar ik begreep dat ze ging huilen en zei..waren de weeen al begonnen...is snel gegaan!! (24 uur bezig geweest...dus niet echt 'snel')Ik kom eraan. Lag al in bed riep ze nog..maar kom wel in me pyjama!! En deed ze ook nog..stond binnen 10 minuten in ziekenhuis en is toch echt wel minstens 15 minuten rijden..... Mijn vader (gescheiden ouders) die zei, oh das leuk...ik kom morgen wel langs (het was half 12 snachts...) Kunnen jullie gaan slapen.........droge papa... Haha hij was wel heel blij hoor, enkel gewoon nuchter... Mijn papa vroeg nog wel...en is het echt een meid? Oh trouwens iedereen wist dat het een meisje zou worden hoor Mijn schoonmoeder, tsjah...die was blij...zei is alles gezond? en zei toen...we zien wel wanneer we langs komen....(woont ver weg)....ach ja verschil moet er zijn... Groetjes, MIranda
Mijn bevalling kwam nogal onverwacht. Ik belde mijn moeder naderhand op en zei: "Hoi oma, je raadt nooit wat er zojuist is gebeurd." Het kwartje viel niet, ze dacht dat er iets kapot was in huis of zo. Dus ik zei dat we zojuist iets ontvangen hadden. Nog steeds viel het kwartje niet. Tot ik het niet meer hield en riep: "Dombo, je kleinzoon is geboren!" Toen kroop ze natuurlijk zowat door de telefoonlijn heen. Het gekke was dat ze mij tijdens de bevalling al een heleboel keer op mijn mobieltje had gebeld, omdat ze dringend het gevoel had dat ze me moest spreken. Ik had het wel gehoord, maar niet opgenomen, ik had wel wat anders te doen, zeg. Achteraf is dat natuurlijk wel opvallend. Mijn vader zat op dat moment bij zijn acupuncturist voor een behandeling en daarna moest hij naar een vergadering. Dus die belde ik op zijn mobiele telefoon en ik zei: "Pap, is die vergadering vanavond erg dringend?" Nou, eigenlijk wel, hoezo? "Nou, misschien kun je beter hierheen komen om je kleinzoon te bewonderen." De acupuncturist zei later dat de naalden zo ongeveer vanzelf uit z'n huid sprongen, van de lichamelijke reactie op die mededeling. Ik geloof ook niet dat hij ooit zo snel de 120 km tussen daar en hier heeft afgelegd. Mijn schoonouders waren op vakantie en die konden we niet bereiken. Erg vervelend voor mijn man. Ze namen hun mobiele telefoon niet op. Uiteindelijk hebben we via het reisbureau hun hotel achterhaald en op google opgezocht om ze daar te bellen en toen waren ze er niet. Pas uren later kregen we ze te pakken en toen konden ze natuurlijk niet eens langskomen, want ze zaten in Spanje.
Mijn ouders wisten al dat ik bezig was, omdat mijn man ze gebeld had om te vragen of ze de hond bij ons wilde ophalen. Die zat namelijk al vanaf 6.00 alleen thuis, en het was toen 10.00 en we wisten toen natuurlijk nog niet hoe lang het ging duren. Uiteindelijk toen ik was bevallen, heeft mijn man eerst zijn ouders gebeld, want die waren net de dag ervoor op vakantie naar Kroatië gegaan! Met zo'n busreis. Zijn moeder zei nog op 6 augustus: 'Niet in onze vakantie gaan bevallen he?!" Maar helaas dus wel. Omdat ik veel te vroeg bevallen ben hebben ze hun vakantie dus ook gewoon door laten gaan. Mijn ouders heb ik gebeld toen ik gedoucht had, en Kenji naar de couveuseafdeling was. Die waren helemaal in de wolken en zijn zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gekomen.
Mijn moeder was bij de bevalling en moest echt wel een traantje laten toen ze er was! Mijn stiefvader kwam ons ophalen uit het ziekenhuis, en hij was zo trots! Mijn schoonouders hebben we ook gebeld toen ze er was en die wouden meteen komen maar wij mochten al naar huis dus zijn ze naar ons huis gekomen.
Mijn ouders waren sinds ze zwangerschap al heel erg betrokken ze vonden het zooo spannend ook omdat het hun eerste kleinkind was. Zij waren ook wel op de hoogte omdat ik 3 dgn voor de bevalling opgenomen werd in het ziekenhuis. Ik zou die donderdag ingeleid worden om half acht s'ochtends...dus mijn ouders waren onderweg naar ons huis zodat ze sneller in ziekenhuis waren. Alleen ben ik uiteindelijk niet ingeleid omdat ik al zoveel ontsluiting had toen ze wilde beginnen en ben ik een uur later bevallen. Mijn moeder nam op en mijn man zei: gefeliciteerd opa en oma!Mijn moeder zei nog Huh nu al? hahaha ze waren een half uur later al daar!
helaas nog geen ervaring hier met opa en oma maar zit wel te janken bij alle ervaringen van jullie.. jeetje hoe mooi kunnen mensen reageren he.. pff.. stomme hormonen ook..
Mijn moeder was de hele dag op van de zenuwen (ze wist dat t begonnen was) en toen mn vriend belde was ze superblij! Ze wilde meteen komen! Maar het was nogal druk op de verloskamers en er mocht geen bezoek komen, dus zijn ze 2 uur later naar ons thuis gekomen. Mn schoonouders waren ook blij, maar zijn die avond/nacht niet meer gekomen. (het was al 12 uur snachts toen we thuis kwamen) Zij kwamen de volgende ochtend.
mijn moeder wist het al, omdat mijn zusje ineens voor de deur stond. (die woont ver weg op kamers en was onderweg naar eindhoven omdat zij wél wist dat ik aan het bevallen was) toen ik belde kreeg ik mijn zusje aan de lijn, en die had zoiets van he he, eindelijk mijn schoonouders hebben een nationale feestdag uitgeroepen, dat zegt wel genoeg denk ik
Hihi, ik zit dit op mijn werk te lezen en moet erg mn best doen om geen traantje te laten. Suf he! Ik moet nog even 6 maandjes wachten tot ik hier iets kan posten
Mijn ouders waren er direct! Mijn moeder was aan het ratelen, van de zenuwen. Een meisje, wat een mooi poppetje.. kijk dan, kijk dan.. (en dan telkens mijn vader aanstoten) Papa had een 'vliegje' in zijn oog, en last van de droge ziekenhuislucht (dat verklaarde zijn natte oogjes) (NOT!) daarna kwamen mijn schoonouders. Nou, mijn schoonmoeder kan door voor van Tellingen! Ze heeft zo'n 100 foto's gemaakt. hihihihi. (zonder flits en verraf met flits) Ook de filmpjes kijk ik terug met tranen in mijn ogen, daar hoor je me vol lof over de bevalling vertellen. En ja, ze moesten ook huilen omdat ik zo aan het huilen was! en natuurlijk omdat er een wondertje geboren was!
Haha, ik jank vrolijk mee hoor! Mooi al die verhalen van jullie. Het doet mij ook weer denken aan mijn eigen bevallingen en hoe emotioneel mijn ouders reageerden. Mijn zoontje was 6 weken te vroeg en ze wisten dat ik een spoedks kreeg. Dus die zaten aan de telefoon gekluisterd en waren dolblij toen ik -zelf nog stoned van de morfine- belde om te zeggen dat ze een piepklein kleinzoontje hadden gekregen. En bij mijn dochter stonden ze net mijn zoontje in de auto vast te zetten in de auto, was allemaal vrij chaotisch maar de blijdschap was er niet minder om!
Het was echt heel grappig want ik ben 3 weken eerder bevallen en ik en mijn vriend zouden die dag een vrijgezellenfeest hebben van vrienden tot 's nachts ineens mijn vliezen braken.. mijn moeder wilde niet weten als ik bezig zou zijn dus die ochtend belde ik haar (terwijl ik al lichte weeen had) en ze vroeg zo heb je er zin in en hoe voel je je doe je rustig aan hihi ik wist wel beter dus toen ons mannetje om kwart voor 5 geboren werd beld ik maar ze geloofde me niet hahaha!!! Ik zij echt waar maM jullie zijn weer opa en oma.. nee jij staat in een of andere fopwinkel met babygeluidjes en je klinkt zo normaal!! ik zat zo vol adrenaline omdat het allemaal zo snel was gegaan dat ik op dat moment even geen tranen had maar toen ze eenmaal doorhad dat het echt was kwamen ze gelijk hihi. En heeeeeeeel blij en trots natuurlijk. En mijn vriend belde mijn schoonouders (die dachten ook dat hij in amsterdam was) en die zei ik zit in het ziekenhuis dus mijn schoonmoeder schrok en zei wat is er gebeurd...???? hihi dus toen zei hij ja Noah is geboren.. maar ook niet geloven want die avond ervoor had ik daar nog gegeten en zeiden we ik denk dat ik langer loop dan 40 weken omdat hij nog zo hoog zit.. nou dus niet 3 weekjes te vroeg zelfs. Ook heel erg blij en kwamen meteen!!