Ik ben m'n partner even helemaal zat. Even klagen hoor Hij steekt geen vinger uit maar wel klagen. Het begon gistermiddag al. Ik was even weg geweest en hij had in de tussentijd onze zoon de fles gegeven. Heb m'n jas nauwelijks uit of ik krijg de vraagof ik hem wil verschonen want hij wil nog even wat voor z'n werk doen. Ok, prima vind ik geen ramp. Maar vervolgens laat hij de boel de boel, ruimt het vieze flesje niet op, spuugdoekje ligt op de grond, flesje waarin de melk in de koelkast werd bewaard staat nog vies op het aanrecht.... Zucht... Goed, ik zet me er over heen, verschoon de kleine, leg hem te slapen en ga kolven. Daarna vraag ik manlief om te helpen opruimen want het huis lijkt wel ontploft en manlief zat inmiddels de olympische spelen te kijken. Na 10 minuten komt hij helpen: hij ruimt het net gekochte brood op en het brood wat hij van z'n lunch nog op het aanrecht had liggen, evenals de chocopasta. En toen ging hij weer zitten. Z'n vieze bord en mes lagen nog op het aanrecht. De overige boodschappen zaten nog in de tas, etc. Etc. Ik was inmiddels al best kwaad en om wille van de lieve vrede (bang dat de kleine het mee kreeg) heb ik geen ruzie gemaakt maar wel als hint hem nog gevraagd of hij even de vaat naar de keuken wou brengen. De hint hielp uiteraard niet. Vervolgens ga ik verder met opruimen en schoonmaken en wil ik een grote vaas met bloemen verplaatsen. Terwijl ik dat doe breekt een groot stuk glas van de vaas zo in m'n hand af. Ik zeg het tegen manlief, zijn reactie: uhuh, ok. Niet vragen of ik me gesneden heb, of het water uit de vaas lekt, of ik hulp nodig heb.... Vervolgens s avonds op de bank besluit ik de was uit de droger te gaan vouwen, daarna wou ik nog douchen, kolven, de kleine een avondfles geven en naar bed. Omdat er wat tussenkwam is ee was nog niet opgeruimd als ik ga douchen en kolven. Normaal gesproken maakt manlief het dan voor een deel af, maar gister helemaal niks. Kon ik nog na de avondfles gaan doen. Zucht, ik laat het van me afglijden (hoop ik) en ga er vanuit dat hij gewoon moe was. En dan vannacht, zoinlief wil z'n fles. Afspraak die we gemaakt hadden was als zoonlief wakker, maar niet overstuur is,ik gekolfde borstvoeding zou opwarmen (duurt even) en als hij wel huilt/overstuur is, dan kunstvoeding. Tijdens het opwarmen van de borstvoeding raakt de kleine man overstuur. Tja, jammer maar nu al te laat denk ik dan. Manlief vervolgens boos z'n bed uit 'waarom het zo lang duurde', tja schat de fleswarmer gaat niet sneller. Nee, ik had kunstvoeding moeten geven volgens hem want nu moest hij z'n bed uit om de kleine te troosten.... Vervolgens kom ik boven, wil de kleine eerst een lepeltje infacol geven, maar duurt manlief te lang en hij rukt die lepel ui m'n handen om aan de kleine te geven. Wil geen ruzie maken bij de kleine, maar ben pissed! Ik zit nu te kolven en dacht dat dat me wel zou kalmeren, maar het helpt nog niet. Als we straks allebei wakker zijn toch maar eens een hartig woordje wisselen.
meid, inderdaad even een goed gesprek enne ikzelf zou voortaan gewoon zeggen ik leg de kleine even weg . Ga even mee of het gewoon zeggen. Je kunt niet steeds alles slikken voor de lieve vrede omdat de kleine erbij is. Hij is volwassen toch he man dan kan ie ook normaal reageren. ik zou sowieso niet bedenken dat hij wat doet en het niet uitspreken, hij kan geen gedachte lezen. en onthou voor jullie allebei is er veel veranderd , laat dat huishoudelijke een beetje liggen ook voor jezelf, neem de tijd, dat huishouden loopt niet weg.
Ik lees in je verhaal heel veel, dit dat gebeurd 'ik zeg maar niks, ik hou mn mond, ik laat het van me afglijden'. Ja dat moet je dus niet doen. Mannen zijn heel slecht in gedachten lezen en zelf op het idee komen iets te doen/opruimen. Dus moet je dat ook niet verwachten. Maar gewoon helder zijn wat je wilt. En dan kun je ook nog op een aardige manier ergens iets van zeggen of iets vragen. Als je je eerst gaat lopen opfokken wordt het al snel gesnauw, en dan krijg je ook gesnauw terug.
Jullie eerste kindje is vijf weken.. hij is MOE en jij ook,alles is nu anders, minder vrijheid, meer verantwoordelijkheid etc. Helpt hij normaal wel mee? Dan zou ik mijn irritatie zeker benoemen en duidelijk zeggen dat ik niet afgesnauwd wens te worden Maar daarnaast ook begrip tonen voor hem, misschien heeft hij iets nodig? Nachtje ongestoord slapen bijvoorbeeld? Kan ie dan nu zeggen en misschien kan hij voortaan ook zelf om wat ruimte vragen als hij dat nodig heeft. (Kan jij dus ook voor jezelf doen!)houdt de sfeer fijner
nou.. ik vind dat TS aaaardig wat begrip toont hoor. ik denk juist dat ze tegengas moet geven omdat jaar man een beetje teveel in dat gedoe blijft hangen. Ik zou echt allang over de zeik gegaan zijn! -fultime kolven -huishouden -moe -en een luie man Ik denk dat praten de enige oplossing is. Mannen zien soms dingen niet.. maar dit slaat alles
Ik denk dat zwijgen, het zelf maar doen en je kapot ergeren (begrijpelijk en dit is wat ts nu doet), niet het zelfde is als begrip tonen. Ik bedoel: duidelijk je grens aangeven (ik wil niet afgesnauwd worden en dat je bijdraagr aan het huishouden). En daarna(ast) begrip tonen voor zijn eventuele gevoelens (moe, wat 'eigen' tijd nodig hebben misschien) En dat mag ts dan natuurlijk ook van hem verwachten. Er is nu eenmaal vel veranderd in hun relatie. En soms hebben mensen dan het gevoel alles samen te moeten doen of vinden het lastig om even wat uit te rusten voor zichzelf. Samen met verwachtingen van jezelf en partner, kan dit tot behoorlijke irritatie leiden.
1 woord; praten! Jullie moeten beide wennen aan je nieuwe rol als papa en mama, is geen vrijbrief voor zijn gedrag maar een baby brengt soms behoorlijk wat teweeg.
Luie man??? Ik neem aan dat hij overdag ook gewoon aan het werk is? Ook de papa's zijn moe als er een kleintje bij is gekomen met plotseling nachtvoedingen en de volgende dag weer werken (neem ik aan). neemt niet weg dat hij ook wel wat in het huishouden kan doen en dat er gepraat moet worden. Maar hem als lui bestempelen??? nee dat is niet eerlijk. Ook hij mag weleens moe zijn toch en zijn dag niet hebben? Praat erover met elkaar anders worden de frustraties alleen maar erger.
Ik vind je zwaar overdrijven. ..hij hoeft het niet perse op jouw manier te doen en ik vind het dus erg overkomen alsof alles moet gaan zoals jij wil... hij MOET NU opruimen want zo had jij het in je hoofd... hij MOET aan jou vragen of alles wel goed is met je hand (aaw schatje heb je je zeer gedaan? Kom op he, je kunt het toch zelf zeggen als je je hebt bezeert en anders mag hij er toch vanuit gaan dat er niks is. Je bent geen klein kind!) Je kunt ook gewoon samen een 'acondplannjng' bespreken ipv maar van alles te verwachten van m en beledigd gaab lopen doen als hij het dan niet goed doet volgens jou... Een man lui noemen terwijl hij normaal dus wel altijd helpt.... lekker manonvriendelijk weer pfff...
Jullie moeten allebei een nieuw ritme vinden met je kleine man erbij. Waarschijnlijk kan of wil je niet gelijk borstvoeding geven maar kolven én flesjes geven kost je zoveel tijd. Misschien kan je het opruimen ook een beetje loslaten in deze 'drukke' periode, hoe erg is het als er iets op het aanrecht staat? Neemt niet weg dat je met je partner moet praten en rustig -zonder verwijten- uit moet leggen wat je van hem verwacht en afspraken moet maken wie wat doet.
Ik vind ts helemaal niet overdrijven , maar wel wat slapjes. Vertel hem iniedergeval even hoe jij je voelt en dat zijn gedrag daar niet echt bij helpt. Als jij en je man beneden met elkaar praten ( ookal zou het even ruzie worden ) heeft je kindje die dan boven in bed ligt niet zoveel last van hoor. Die heeft meer last van al jou opgekropte irritaties en boosheid. Succes
Niet om het 1 of ander, maar mijn vriend laat ook altijd alles rondslingeren, en als ik zelf niet aangeef dat hij datgene direct moet opruimen, gebeurt het niet maar pas een paar uur later. Ik heb me daar eerlijk gezegd al een paar jaar geleden overheen gezet, scheelt me veel stress. Daarbij hoeven dingen ook niet per se op MIJN manier te gaan, hij woont hier immers ook Wat betreft de nachtvoedingen: ik denk dat je man gewoon erg moe is, en dat uit zich vaak in irritatie. Blijf met elkaar praten, en besef dat wanneer jullie kindje ouder wordt het slapen steeds beter zal gaan
Vannochtend toch nog even met hem gesproken over vannacht en gisteravond. Het gesprek liep niet echt lekker, maar we hebben ieder onze mening kunnen geven. Vanmiddag liep hij weer te snauwen over iets heel kleins terwijl hij de kleine in de armen had en heb hem er toen op gewezen dat hij niet zo moet reageren als we met onze zoon bezig zijn. Daar werd hij in eerste instantie boos om, maar na dat ik herhaalde wat ik zei werd hij in elk geval rustiger. Later ook daar nog maar even over gesproken, al ziet hij het probleem niet. Het huishouden staat gelukkig al op een laag pitje, maar dit waren echt even dingen die moesten gebeuren. Met z'n tweeen hadden we in een half uurtje een berg werk kunnen verzetten. Vaak wel, soms niet. Ligt er een beetje aan of hij iets anders interessanter vind geloof ik. Ik vraag niet veel van hem, maar hij weet wel dat als ik het vraag ik ook serieus even z'n inzet verwacht. Als het niet uitkomt mag hij dat gewoon aangeven, maar dan wil ik wel dat hij later alsnog helpt, we moeten het immers samen doen. De nachtvoedingen doe ik in principe al alleen, zodat hij door kan slapen. Ik moet tenslotte toch kolven, dus moet er sowieso uit. Helemaal als hij de volgende dag moet werken let ik er op dat hij de ruimte en rust krijgt die ik kan geven. Als hij iets nodig heeft kan hij dat altijd aangeven. Ik begrijp ook heel goed dat het samen met z'n werk soms best zwaar is. Maar ik verwacht dat begrip ook van zijn kant, ook voor mij is het soms best zwaar. (Op de rest reageer ik later)
fultime kolven is echt zwaar hoor ladys vergeet dat niet. ts ik hoop dat jullie tot een oplossing komen.
Pfff die eerste 3 maanden hebben ons bijna de relatie gekost. Het grote voordeel we zijn er sterker uitgekomen. Door te praten en vooral ook te luisteren naar elkaar. Zorg dat jullie allebei aan jullie rust toekomen, ga af en toe wat voor jezelf doen, al is dat niet makkelijk als je fulltime kolft. Je moet maar denken dat het maar tijdelijk is, als jullie weer een beetje meer slaap krijgen ga je ook weer anders tegen de dingen aankijken.
Ik zeg ook nergens dat hij lui is volgens mij. Metvz'n werk erbij heb ik er ook alle begrip voor dat hij moe is, op werkdagen ontzie ik hem dan ook zo veel mogelijk. De dagen dat hij echter vrij is, kan ik z'n hulp goed gebruiken. En de meeste momenten gaat dat goed gelukkig en heb ik daardoor soms ook even een uurtje om in m'n eentje wat boodschappen te doen bijvoorbeeld. Maar als dingen even niet naar z'n zin gaan, hoeft hij nog niet zo te reageren waar bovendien de kleine bij is. Als ik hem vraag iets te doen en hett komt niet uit, kan hij dat gerust aangeven, maar het feit dat hij alleen even 2 dingen opruimt en dan zonder te communiceren (vragen of er meer gedaan moet worden of zeggen dat hij moe is of dat hij straks wel verder opruimt) weer voor de tv ploft stoort mij wel. En nee, je hebt gelijk ik ben geen klein kind, neemt niet weg dat het fijn is als iemand even een tel neemt om te vragen of het gaat. Ja, absoluut. Stomme is, een uur later gaan we dan wel weer even met z'n drietjes naar buiten en is het gewoon leuk. Maar rondom de flesjes of het huishouden komen irritaties echt goed naar voren. Ik ben overigens zelf opgevoed met de gedachte: laat maar waaien, komt vanzelf goed. Ik weet dat dat niet zo werkt, maar iemand direct aanspreken is voor mij heel moeilijk. Daarom doe ik het meestal op een later tijdstip, dan heb ik het ook kunnen laten bezinken en voor mezelf beter kunnen bepalen hoe belangrijk iets voor me is en hoe ik het op een correcte wijze kan toelichten/uitleggen.
Ach, ik denk dat je man gewoon even een dipje het gehad gisteren. Hij is ook maar een mens???? Kijk, je hoeft je niet af te laten snouwen, en schrijf het lekker hier op het forum, lucht vast op! Maar de reactie van anderen op je man vind ik bij sommigen wat overtrokken hoor. Jullie zijn een nieuwe papa en mama, en in de beste relaties komen irritaties voor. Hopelijk hebben jullie een fijne zondag
De eerste 3 maanden vond ik ook ongelofelijk zwaar. Heel je leven staat op z'n kop, en je moet beide wennen aan het feit dat jullie leven radicaal anders is. Laat me eerst voorop stellen dat ik absoluut niet vind dat je overdrijft! Ik denk eerlijk gezegd dat jouw man gewoon niet zo goed weet hoe hij overal mee om moet gaan. Vrouwen leven al negen maanden toe, naar het mama worden, wij dragen het kindje met ons mee, en door middel van hormonen en alle gevoelens die meespelen, zijn wij eigenlijk al veel eerder mama's dan de papa's. Voor de papa's verandert er eigenlijk vrij weinig in die negen maanden. En hebben opeens een baby in hun armen. De eerste 3 maanden, hebben zij vaak het besef nog niet, dat alles maar dan ook echt alles verandert en om moet. Het belangrijkste is, dat je er goed over blijft praten samen. Krop geen dingen op, maar uit je gevoel. Want als je dingen gaat wegstoppen, dan wordt het alleen maar erger. Mijn tip is, om echt tijd voor elkaar vrij te gaan maken, ondanks jullie baby'tje. Wat voorheen als vanzelfsprekend ging, daar moet je nu aan werken. Een relatie moet je onderhouden.