Was ook het eerste waar ik naar keek! Op de dag van mijn derde dipje waar FF de streep heeft staan hebben we geklust. En twee dagen daarvoor een keer. Zou op zich goed moeten zijn! 😀
Voordat ik zwanger was van ons dochtertje heb ik al zó veel zwangerschapstesten versleten...! Dus op het laatst telkens maar gewacht. De ronde dat het raak was, testte ik pas 5 dagen overtijd. Toen m'n temp maar hoog bleef, dacht ik: hmm, misschien moet ik nu toch maar eens een testje wagen 😁
Ha dames, ik breek ff in! Even kort ons verhaal: 3,5 jaar bezig geweest zwanger te worden. 5e IUI bracht geluk en november 2013 is zoonlief geboren. Meteen al bleek hij niet gezond en na maanden onderzoek is er een diagnose gekomen. Hij heeft een syndroom waarvan hij de 10e ter wereld ooit is (met diagnose uiteraard, waarsch zijn er wel meer zonder diagnose). Vrijwel niks over bekend dus. Manlief en ik bleken allebei drager dus de 25/75 gold ook voor ons. Er werd ons ook pgd aangeboden maar vanwege mijn christelijke geloof vond ik het erg lastig. Ik veroordeel niemand, maar voor mezelf kon ik het niet verantwoorden om zieke embryo's "weg te gooien". Voelde voor mij als abortus, maar dan int lab. Nogmaals, das persoonlijk en niet negatief tegenover mensen die wel deze keuze maken. Wij zaten volop ik bedenktijd, want natuurlijk zwanger worden zagen we ook niet snel gebeuren en de mmm zagen we niet direct zitten. Zoonlief vraagt door zijn ziekte veel zorg en aandacht. Hij kan vrijwel niks doordat zijn spierspanning extreem laag is. Niet zelf eten/drinken, niet rollen etc, dus vraagt lichamelijk vrij veel. Tis trouwens wel het liefste mannetje van de wereld, reageerd enorm positief op ons, knuffelt graag, lacht veel enz. De artsen gaven hem een paar weken maar hij knokt dapper door en heeft een pijnloos leven waar hij het duidelijk naar zijn zin heeft. Anyway, midden in ons denkproces werd het voor ons ondenkbare werkelijkheid: ik bleek zwanger! Voor mij een teken dat pgd idd niet voor mij was zeg maar. Onwijs spannend allemaal natuurlijk. Omdat ik onder geen enkel beding een zwangerschap zou afbreken (nogmaals, persoonlijke overtuiging!) hebben we geen vruchtwaterpunctie oid laten doen. Gisteren wel GUO gehad int WKZ. Omdat ze vrijwel niets weten was ons al verteld dat een positieve GUO totaal geen garanties zou geven. Er is extra gekeken naar hersenen, hart en nieren, dat zijn de probleemgebieden van het syndroom van ons zoontje (zijn hart lijkt trouwens wel in orde, maar nieren en hersenen idd niet). Nergens iets afwijkends kunnen ontdekken. Met 30 weken moeten we nog een keer om te kijken of dat dan nog zo is. Ondanks dat het niets zegt voelt het nu toch een btje alsof we van 25/75 naar 20/80 geschoven zijn, omdat ons dametje het zo goed doet. Maar goed, het blijft evengoed heel spannend! Wij hebben dus gelukkig nooit een kindje verloren, ik kan me niet indenken hoe afschuwelijk dat moet zijn. Wel wordt ons vrijwel elke controle van z.l. duidelijk dat de artsen echt denken dat hij geen 10 gaat worden. Maar goed, ze dachten ook niet dat hij 1 zou worden en dat heeft meneertje ook maar even laten zien. We blijven dus positief en bij de dag leven. Das int kort mijn/ons verhaal, ik blijf jullie volgen en met jullie mee kletsen als jullie dat goed vinden!
Jonna ik heb ook even jullie verhaal gelezen. Wat een nachtmerrie, maar wat een kracht en liefde lees ik erin terug! Hopelijk snel een 3e wondertje voor jullie! Girl1986, ook jouw verhaal gelezen. Wat afschuwelijk zeg! Niet te bevatten en echt geen woorden voor. Z.l. heeft ook heftige epilepsie waarvoor hij nu 3 soorten medicatie krijgt. Helaas ook ervaring met Midazolam. Ons werd toen ook verteld dat hij er niet vanaf zou komen (van de beademing) maar gelukkig was dat bij ons dus wel zo. Nu is de epilepsie redelijk onder controle. Gefeliciteerd met je zwangerschap, ik duim mee voor een gezond wondertje! Mardaisy, ook jij hebt een afschuwelijk verhaal. Moeder zijn en geen kindje meer hebben lijkt me ondragelijk. Ik hoop dat jullie snel een gezond kindje in jullie armen mogen houden!
Hoi Bloesempje. Allereerst welkom én gefeliciteerd! Maar wat een verhaal ook weer... Wat kan het leven toch hard zijn als je zó lang bezig bent om een kindje te krijgen en dan dit over je heen te krijgen. Ik ben wel iets minder lang bezig geweest en ben gelukkig uit de MM gebleven, maar na een jaar proberen begin je toch wel aardig bezorgd te raken... Dan is het eindelijk zo ver en kun je na negen maanden een prachtige dochter in je armen nemen....totdat het helemaal mis blijkt..... Jullie kennen de achtbaan helaas. Toen de arts zei dat hij dacht aan SMA (zenuwprikkel naar spier verloopt slecht) was het eerste dat in me opkwam: ook al is ze nog zo gehandicapt, wij kunnen dit aan en wij kunnen haar verzorgen! Mits de levensstandaard goed is, zonder pijn. We hadden geen flauw benul op dat moment dat we nog maar een paar weken samen zouden hebben. Maar ze kon niet zelfstandig ademen, niet zelfstandig slikken en heel minimaal bewegen. Bij dit type SMA was de levensverwachting niet hoog en we zagen ook geen verbetering. Alleen maar onze dochter die het vreselijk moeilijk had. Ze had het vaak benauwd en dan zag je de frons op haar gezichtje. Op een gegeven moment moet je samen met de arts een besluit nemen. Dit ongemak zonder enig uitzicht wilden we haar niet aandoen. Mocht een volgend kindje weer SMA hebben, dan breken we de zwangerschap af. Dat lijkt me vreselijk en ik hoop het nooit mee te maken, maar voortzetten en weten dat dit kindje het net zo moeilijk krijgt als onze dochter met alle benauwdheid en andere ongemakken, is ook verschrikkelijk. Daarom laten wij wel een vlokkentest doen. In jullie geval ligt dat natuurlijk wel anders en die keuze respecteer ik. Ik hoop echt dat jullie een gezond kindje in jullie armen mogen sluiten en ik wens jullie alle goeds en geluk in de jaren die nog volgen met jullie zoontje.
Dank! Ik begrijp je helemaal! Elke situatie is zo anders en niet met elkaar te vergelijken! Mocht ons meisje ziek zijn dan wordt dst echt zwaar voor ons, maar als ze net zo is als dr broer dan heeft ze er zelf weinig last van, als je begrijpt wat ik bedoel. Voor ons is dat zo'n troost en zo belangrijk! Je kind zien lijden is niet te doen, we hebben dit wel eens gezien als z.l. ziek is (virus oid) en dat vond ik zo moeilijk! Als dat de levensstandaard van je kindje is heb je maar 1 keus eigenlijk, hoe ondragelijk ook!
Hey dames, ik ben vandaag ongesteld geworden Had nu in ronde 1 een cyclus van 34 dagen. Ik hoop dat ik meer regelmatig ben dan voor m'n eerste zwangerschap... Toen tussen de 28 en 38 dagen meestal, wat nog niet heel gek is, maar wel vervelend soms. Hoewel het meteen in ronde 1 wel heel snel zou zijn, had ik er stiekem wel op gehoopt... Nou, op naar ronde 2 dan maar.
Bloesempje; welkom! Breek gerust in en klets mee! Welliswaar hoef je niet de keuze te maken tussen zwanger worden op de natuurlijke manier of mbv embryo selectie, maar je zit ook redelijk in hetzelfde schuitje. Pittig verhaal ook.. wel heel mooi dat je spontaan zwanger bent geraakt en dat dit kindje voor alsnog gezond lijkt te zijn (dat begrijp ik tenminste..?) Echt een kado'tje voor jullie! Ik begrijp ook je redenen voor het afbreken van een zwangerschap en vind het wel mooi dat je onze keuze wel respecteert als wij die keuze zouden maken. Masdaisy: jammer!! Ik had ook wel goeie hoop voor je!! Domper.. veel chocola eten (je bent immers toch ongesteld hehe) en met goeie moed door naar ronde 2! Ik heb toch geklust dinsdag hehe. Maar 1 keertje rond eisprong (temp niet of gebruik geen testen dus beetje op de gok, heb regelmatige cyclus) dus ik verwacht er niet teveel van, maar je weet maar nooit. Bij vorige zwangerschappen in 1x zwanger ook van 1 of 2 keer klussen rond eisprong (ongeveer). Ik ga 8 april naar Milaan. Kan ongeveer 6/7 april testen als ik dan niet ongesteld ben tenminste. We gaan het wel zien 😊
Sorry bloesempje ik lees net weer even rustig terug. Ze kunnen nu op de echo niets afwijkends zien maar niet garanderen. Ik had het niet goed gelezen. Super spannend!! Als ze op de 30 weken echo niets vinden, is het dan afwachten tot geboorte? Kunnen ze het dan wel direct zien? En hadden ze bij je zoontje ook nooit iets gezien op de echo? Of hebben ze nu beter en gerichter gekeken naar eventuele probleemgebieden? Wat een onzekerheid rondom iets wat zo mooi zou moeten zijn; zwanger worden/zijn/blijven en het hebben van kinderen...
Als ze met 30 weken niets zien ist idd afwachten tot na de geboorte. Ze kijken nu wel gericht naar de evt probleemgebieden (hersenen, hart, nieren), bij z.l. hebben we een gewone 20-wekenecho gehad en is er niks gezien. Niet gek natuurlijk, we wisten niet dat we best een grote kans maakten op een ziek kindje. Hoop voor je dat jij geluk hebt deze ronde en dat je in Milaan op een heel voorzichtig roze wolkje loopt, voor zover dat kan natuurlijk.
Hoi bloesempje. Welkom! Gefeliciteerd met je zwangerschap, Hopelijk komt het allemaal goed!! Maar wat een verhaal evengoed. Garanties hebben we helaas niet in het leven.. Ik snap heel goed dat je een zwangerschap niet af kunt laten breken.. Ik vind het allemaal erg spannend en het ene moment denk ik het komt goed dit keer en het andere moment denk ik ojee wat een onzekerheid allemaal, kan ik dit wel aan? Indien het niet goed blijkt te zijn laten wij de zwangerschap afbreken. Als ons kindje de aandoening heeft overlijdt hij of zij sowieso in het eerste jaar. Dit kunnen we niet nog een keer aan, ook al is het afbreken van de zwangerschap ook zeker niet fijn. Eigenlijk hebben we geen keus.. Ik ben toch moe joh. Ik slaap heel weinig. Had ik bij mijn vorige 2 zwangerschappen ook. Hopelijk waait het gauw weer over.. Jammer mardaisy, hopelijk is het de volgende ronde raak! Jonna, ik ben benieuwd of het gelukt is.. Nog een klein tijdje geduld hebben
Heel begrijpelijk hoor! En tis idd heel spannend allemaal, vind het ook zo jammer dat je nooit meer "onbezorgd" zwanger kunt zijn. Sws is dit voor ons de laatste keer, maar tis zo anders dan bij z.l. en dat vind ik erg jammer. Hopelijk hebben we dit keer allebei geluk! Heb je al een datum voor de vlokkentest? Neem aan dat jullie met die test te weten kunnen komen of dit kindje gezond is?
Nooit meer onbezorgd zwanger zijn, dat is helemaal waar.. Heel jammer, we kunnen er niks aan doen.. Ik ben maandag pas 5 weken. Bij ongeveer 8 weken zwangerschap moet ik contact opnemen met de VU en zullen we de eerste afspraak plannen met de gynaecoloog. Zij zal ons dan het 1 en ander vertellen (ik weet hoe een vlokkentest werkt, bij ons overleden dochtertje hadden we een verhoogde kans op down) Ik ga ervan uit dat het niet goed is (ik hoop er uiteraard ontzettend op) maar dat maakt het iets draaglijker misschien (klinkt misschien stom) Maar dit is voor jullie de laatste zwangerschap?
Snap ik goed, je wilt jezelf vast beschermen! Ik heb altijd graag 3 kids geweest, maar als we nu een gezond kindje krijgen gaan we niet nog een keer een risico nemen, en als we een ziek kindje krijgen hebben we geen tijd en ruimte om nog voor een 3e kind te zorgen, ziek of gezond. Dus voor ons is het hierna klaar, manlief laat zich dan helpen. Verstand en gevoel zitten daarin nog niet op 1 lijn (bij mij dan, manlief wilde sws "maar" 2 kids), maar we moeten ook realistisch blijven en denken aan onszelf en onze kindjes. We willen ook een leuk leven houden natuurlijk!
Ben wel benieuwd naar het "tijdstip" van de vlokkentest. Tegen mij hebben ze in gezegd dat het in Nijmegen vanaf week 12 kan, terwijl een kennis van mij in Groningen een vlokkentest met 9,5 week heeft ondergaan. In Nijmegen zeiden ze tegen mij dat er vanaf week 12 een grotere slagingskans is, omdat ze dan zeker genoeg weefsel kunnen wegnemen. Rond week 10 kan het zijn dat ze te weinig weefsel te pakken krijgen, waardoor de test opnieuw moet, met de risico's van dien. Ik vind zelf (meer dan) twee weken zo'n groot verschil. In week 14 of 15 de uitslag krijgen vind ik zelf ook behoorlijk laat!
Nu ik erover nadenk, als je de uitslag met 15 weken krijgt, dan nog bedenktijd enz, onze beide kindjes voelde ik al duidelijk tussen week 15 en 16, dan wordt de beslissing toch nog veel moeilijker? Persoonlijk zou ik dat te laat vinden!