Ik hoop ook echt wel met 11 weken dan een vlokkentest te kunnen krijgen. Hoe eerder hoe beter mbt het eventuele afbreken dan.
Ja, zo zat ik inderdaad ook te denken. Hoewel we natuurlijk allemaal hopen dat het afbreken niet nodig is, maakt het de ingreep wel veeel moeilijker als je al zo ver zwanger bent...! Ook zeiden ze tegen mij dat het dan een minibevalling zou worden, geen curretage / abortus oid. Pfff ik wil er NIET aan denken!!
Bij het LUMC begreep ik dat ze tussen 11 - 13 weken de vlokkentest doen. Ik ben benieuwd hoelang de uitslag op zich laat wachten? Ze weten bij ons precies welk foutje op het DNA het is dus je zou zeggen: dat is zo achterhaald. Maar ziekenhuizen doen er altijd langer over dan je wilt..
Ja, geloof dat wij dan te "simpel" denken terwijl ik bij z.l. al vaak bewezen heb dat artsen te moeilijk denken Hoe dan ook hoop ik van harte dat de uitslag er snel is en iedereen dan kan genieten van de zwangerschap in de wetenschap dat het kindje gezond is!
Ons is verteld bij de klinisch geneticus in de VU dat ze de vlokkentest vanaf 12 weken uitvoeren. Dit ivm het weefsel wat ze wegnemen. De slagingspercentage van het onderzoek ligt hoger. Als ze het eerder uitvoeren is de kans groter dat het weer opnieuw moet. Wij gaan wel proberen om voor de 12 weken (mits de kleine blijft zitten) te gaan voor de vlokkentest. Ik heb zoiets van hoe eerder de uitslag er is hoe beter. Ik hoop van harte dat het goed komt, maar als dit niet het geval is wil ik niet al op 14 a 15 weken zitten. Soms loopt het weleens anders is ons verteld. Soms hebben ze met de vlokkentest achteraf gezien niet voldoende materiaal waardoor de test niet kan worden uitgevoerd. Dan zou je in dat geval nog een vruchtwaterpunctie moeten krijgen. Man man man, moet er niet aan denken. We kunnen helaas niks anders doen dan afwachten.. We zitten erg in twijfel wanneer we het onze ouders zullen vertellen. De vorige 2 keer waren we al heel snel, want we konden het echt niet voor ons houden. Onze overige familie en vrienden en kennissen wisten het uiteraard pas na de 12 weken echo. Aan de ene kant willen we het wel vertellen, aan de andere kant houdt iets ons toch tegen. We hebben een ontzettend goede band met ze en ze hebben ons allemaal ontzettend bijgestaan en geholpen met alles. We willen het graag met hun delen. Wat zouden jullie doen?
Persoonlijk zou ik het vertellen. In mijn geval zou het opluchten en zou het fijn vinden als ze weten in wat voor spannende tijd we zitten. In het slechtste geval (gaan we niet vanuit) zou je besluiten de zwangerschap te beëindigen, om dat dan zo out of the blue te vertellen zou ik niet kunnen, en dan ook niks zeggen zou ook geen optie zijn.
Ik zou het vertellen aan de mensen van wie je ook verwacht dat ze je bij zullen staan mocht je de zwangerschap af laten breken. Persoonlijk zou ik het aan mijn ouders, zusjes en 2 vriendinnen vertellen. Al is het maar om afentoe je onzekerheden en zorgen te kunnen ventileren! Zwanger zijn in onze situaties is nu eenmaal net een beetje anders dan normaal en je hebt hulp/steun van anderen wel nodig denk ik.
Poeh ja moeilijk zeg..Ik ben bevallen van een 12/13 weken zwangerschap. Het kindje was helaas gestopt met leven en we hoorden dat met bijna 14 weken. Wat er dan uitkomt bij zo'n minibevalling is een compleet gaaf kindje..10 vingertjes..10 teentjes..mini neusje Was echt moeilijk. Ik vond het wel heel bijzonder om te zien dat het een jongetje was en hem even op mijn hand te koesteren en te bekijken. Het is iets dat ik echt niemand gun om te moeten doormaken dus ik wens jullie echt gezonde kindjes toe! Oh en bij de eerste hebben we gewcht tot na 12wk met vertellen..bij de 2e en 3e en 4e al met 7/8wk..en ik denk dat ik het nu meteen zou zeggen..Alleen al om de spanning te delen.
Superheftig zeg Julia, hopelijk hebben jullie snel een mooi gezond kindje! Ik denk persoonlijk dat het wel net iets anders is als je een MA krijgt dan dat je zelf beslist de zwangerschap te beëindigen omdat je weet dat je kindje ernstig ziek is. Daarmee bedoel ik niet dat het één minder zwaar is dan het ander, zeker niet, maar wel anders denk ik.
Ik zou zeker voor de pgd gaan.Mijn man heeft een zeer ernstige erfelijke hartspierziekte(hij heeft zelf een harttransplantatie ondergaan) en er was 50 procent kans dat onze kinderen dit zouden krijgen.Helaas was pgd voor ons niet mogelijk.Toen hebben wij gekozen voor een donor,want ik zou het niet over m'n hart kunnen krijgen om een ziek kind te laten aborteren.Maar ook niet om een kind met deze ziekte geboren te laten worden.
Poeh, ook heftig, zo'n lange weg die jullie hebben afgelegd! Gelukkig is er een gezond kindje uit voortgekomen begrijp ik yj? Natuurlijk zou geen van ons het over het hart kunnen verkrijgen om een kindje te aborteren, maar ik vind zelf (in mijn situatie) 75% kans op een gezond kindje behoorlijk veel. Pgd geeft weliswaar garantie op een ziektevrij kindje, maar hierbij is de slagingskans met ivf niet bijster groot. Die twee dingen samen maken dat wij voor de natuurlijke weg gaan. Maar oh, wat is het toch fijn dat je in Nederland de optie hebt om ook via andere manieren zwanger te raken. Ik vind het ook fijn dat we dat achter de hand hebben.
Girl, wat betreft het vertellen aan anderen: zelf zou ik er voor kiezen het al vroeg te vertellen aan de mensen om me heen. Net wat jonna zegt: onze situatie is nu eenmaal anders en je hebt de steun van anderen hard nodig. Deze periode is gewoon héél spannend! Het zou mij persoonlijk ook niet uitmaken dat iedereen uit mijn omgeving het voor de 12 weken weet. Familie, vrienden, buren... Als het niet gezond blijkt weten zij tenminste waarom je je zo rot voelt en wat jullie doormaken! Maar dat moet iedereen natuurlijk voor zichzelf bepalen, dit is alleen wat ik zou doen.
Ja klopt,2 gezonde kinderen zelfs.Daar zijn we ook heel dankbaar voor! Jullie kans op een ziek kind is veel kleiner inderdaad,maar toch nog wel een aanzienlijke kans vind ik zelf. Maar dit is iets wat jullie alleen zelf kunnen beslissen natuurlijk. Wij wilden geen enkel risico lopen hier in.En dan is een donor een optie.
Donor hebben wij idd ook overwogen, puur omdat ik het "weggooien" van embryo's persoonlijk niet kan. Scheelt ook dat wij beide drager zijn van iets wat praktisch nooit voorkomt.
Bloesempje, waarom kun je geen zieke embryo's weggooien maar wel een zwangerschap afbreken als het kindje ziek blijkt..? Of begrijp ik het nu niet goed?
Volgens mij als je op een banner klikt kom je op de site om hem te maken. Daar vind je dan een code die je hier in je handtekening kopieert.