Hallo allemaal Ik ben nu ruim 21 weken zwanger van mijn eerste kindje. In mijn omgeving ben ik aan de late kant hiermee, dus heb al veel mogen meeleven met vriendinnen, zussen etc. Ik had altijd het meeste met de moeders van de 'hollandse nuchterheid' Beetje het rust, reinheid en regelmaat verhaal. Kindje lekker in eigen bedje slapen, voeden zoveel mogelijk volgens een richtlijn/schema (zover mogelijk), kindje mag best even huilen. etc. Maar nu merk ik dat ik ook wel wat voel voor sommige ideen van het 'natuurlijk ouderschap'Ik ben me bijvoorbeeld aan het verdiepen in allerlei draagdoeken en zou ook graag een co-sleeper willen. Ook borstvoeding hoop ik voor langere tijd te kunnen geven. Toch heb ik daar mijn bedenkingen en twijfels bij. Want krijg je zo niet een kindje wat altijd aan mama geplakt wil zitten en wat al in paniek raakt als mama even uit beeld is? Belemmer je een kindje hiermee niet in het zelfstandig leren zijn, alleen in slaap leren vallen etc? Ik krijg het beeld van een verwend kind wat straks thuis de dienst uitmaakt en alles 'op verzoek' voor elkaar krijgt? Wie o wie herkent dit of wil haar ervaringen delen?
Ik ben eigenlijk een beetje gegroeid in het "natuurlijk ouderschap". Ik vind dat je een kind onder een jaar niet moet laten huilen, omdat het huilen een natuurlijk proces is van communiceren. Je baby wil je iets duidelijk maken en ik vind dat je dat niet moet negeren. Mijn zoon is een moeilijke slaper en eerst hadden we hem in een wieg in onze kamer, maar nu slaapt hij bij ons in bed. Het heeft hem zoveel rust en geborgenheid gegeven. Daarnaast is het ook heel handig met de borstvoeding 's nachts, want die geef ik ook al bijna een jaar. Dit was ook niet zozeer een bewuste keuze. Ik wist dat het beter was dan flesvoeding en wilde het daarom een halfjaar lang geve, maar mijn zoontje vindt borstvoeding zo fijn dat ik niet gestopt ben. Met borstvoeding voed je ook op verzoek (kan met fv trouwens ook) en daar ben ik ook een grote voorstander van. Waarom een kindje laten huilen, omdat het nog geen "tijd" is? Er zit wel een ritme in zijn dag van spelen, slapen drinken, maar niks moet op gezette tijden. "Want krijg je zo niet een kindje wat altijd aan mama geplakt wil zitten en wat al in paniek raakt als mama even uit beeld is?" (bijna) Elk kindje gaat gewoon door een eenkennigheidsfase heen dus dit is op bepaalde leeftijden heel normaal gedrag. Ik heb een super lief mannetje, die heel erg ondernemend en nieuwsgierig is. Voor mij is dit de fijnste methode, maar je groeit er van zelf in. Op het moment moet je gewoon de keuze's maken waar jij je het beste bij voelt.
Mijn ervaringen hebben mij overtuigd van natuurlijke ouderschap. Voordat mijn dochter geboren was, had ik ook altijd gezegd dat ik vind dat een baby in zijn eigen bedje en in zijn eigen kamer moet liggen. Ook dacht ik altijd dat ik het zou verwennen als ik te snel zou oppakken als het huilt. Toen werd ze geboren en ik kon haar niet meer loslaten. Zij wilde ook alleen maar bij me liggen. Het enige wat ikkon doen is eraan toegeven en ik voelde me daarbij ook goed. Mijn kraamverzorgster zei nog tegen me dat je een kleine baby niet kan verwennen. Ook heb ik haar nooit laten huilen. Ik ben namelijk van mening dat een baby huilt omdat het echt iets dwars zit en niet om de moeder te irriteren. Dat snappen ze nog niet. Met 7 maanden heb ik mijn dochter op haar eigen kamer gelegd (met pijn in mn hart) omdat ze van elk geluidje van ons wakker werd en wij van haar waardoor we gewoon geen goede nachtrust hadden. Het verleggen naar haar kamer is zonder problemen gegaan. Het is ook geen 'plak-kind' geworden. Is nu 8 maanden en ik kan rustig weggaan zonder dat ze in paniek raakt. Ze vindt andere mensen ook geen probleem en blijft gerust bij anderen die ze niet kent op schoot zitten. Ik geloof ook niet dat je een baby belemmerd zelfstandig te zijn op die manier. Ik geloof zelfs dat ze door natuurlijke ouderschap meer vertrouwen in je krijgen. Stel je voor dat een baby huilt en niand reageerd er op om het maar niet te verwennen, maar intussen voelt de baby zich niet lekker. Ja, na een tijdje geeft het het huilen op, maar leert zo ook dat het niet op mama kan vertrouwen, want ze reageert niet op zijn signalen die het alleen kan uiten door te huilen.... Ik heb nu een dochter die alleen huilt als er echt iets is, die alleen in slaap valt en niet aan mama kleeft.
ik heb voor mij een mooie middenweg gevonden: ik hield de 1ste 3 tot 4 maanden mijn zoon overdag bij me dus slapen bij mij in de woonkamer dus in de box\bank\kinderwagen en in de nacht in zijn eigen kamer eigen bed en na de vroege voeding(rond 6 uur) vaak in ons bed nog even verder slapen. ik geef volledig voeding op verzoek en geniet samen met volle teugen. mijn zoon is heel makkelijk gaat vaak van hand naar hand zonder heel veel moeite. is totaal niet eenkennig groeit goed en laat zich horen. oja over huilen ik liet hem tot 3 of 4 maanden minimaal huilen tot er iemand zei dat deet ik ook nooit en zei heeft 2 verwende kinderen die hun ouders de baas zijn sinds dien kan ik hem laten huilen(ik moet dan wel in een andere ruimte zijn zonder bezoek) sinds 4 maanden neem ik overdag ook afstand door hem overdag ook in bed te leggen en ook dat gaat goed. dus ik heb een mooie middenweg voor mijn gevoel, maar vooral ik volg mijn gevoel! jij bent de moeder jij weet wat jou kind nodig heeft daar kijk ik naar niet naar mijn behoeften maar wat heeft hij nodig. houden wij hem wakker door het licht dan blijft het licht uit, maar net als nu valt hij makkelijker in slaap met licht dan laat ik eens het licht aan staan. het enige wat ik niet doe is met zijn 3en in bed slapen daarvoor bewegen mijn vriend en ik te veel.
Ben zelf ook zwanger van de eerste en heb dus nog geen uitwendig kind. Mijn 2 neefjes en nichtje (3 jaar, 1 jaar en 1 jaar, die van 3 en eentje van 1 zijn broer en zus) worden opgevoed volgens het principe van natuurlijk ouderschap, en ik kan echt niet zeggen dat het jengelende, veeleisende en afhankelijke kinderen zijn, eerder het tegenovergestelde: gezellig (meestal dan ), tevreden en ondernemend. Volgens mij is de bedoeling van natuurlijk ouderschap ook niet dat kinderen klein en afhankelijk worden gehouden, maar wel dat een veilig gevoel bij de kleine voorop staat en dat dat zelfvertrouwen geeft om de wereld te verkennen! Zelf zal ik waarschijnlijk een soort middenweg nemen. Volledig opvoeden volgens natuurlijk ouderschap gaat mij en mijn man waarschijnlijk wat ver: kindje veel dragen: ok, maar niet meer samen aan tafel eten omdat 1 van de 2 het kindje altijd moet dragen: niet ok. Voor mijn gevoel mag een kindje ook best even worden neergelegd. Waarschijnlijk komt onze spruit in een eigen bedje te liggen, maar dan wel direct naast ons bed aan mijn kant. Lijkt me veel praktischer voor de borstvoeding: kindje zo voor het grijpen en lekker in bed voeden. En voor het kindje is het vast fijn om mama en papa zo dicht bij zich te weten. Dat betekent echter niet dat er een taboe zal rusten op huilen; ik geloof ook wel dat soms kindjes even "moeten" huilen. Zolang onze kleine maar weet dat papa en mama dicht bij hem/haar zijn en dat we het niet te lang laten duren of laten escaleren, lijkt mij dat er niets aan de hand is. Voeden op verzoek schijnt in het geval van borstvoeding heel goed te zijn, omdat vraag en aanbod zich dan goed op elkaar kunnen afstemmen. Schijnt ook dat er meestal wel vanzelf een soort ritme tot stand komt. Bij flesvoeding weet ik het niet, ik geloof dat je dan weer een beetje moet uitkijken dat je je kindje niet overvoedt... Hoe dan ook, het is bij mij nog maar allemaal theorie. Uiteindelijk gaan wij waarschijnlijk het wiel opnieuw uitvinden en "gewoon" doen wat werkt!
Hier ook gekozen voor het natuurlijk ouderschap mijn meiden hebben tot ongeveer 15 maanden bij ons gelegen en gingen zonder problemen naar hun eigen kamer. Ik heb redelijk lang bv op verzoek gegeven en heb mijn kinderen altijd gedragen in een doek ook liet ik ze nooit lang huilen mijn mening is dat dat de enige manier is om te communiceren. En mijn kindern hangen niet alleen aan moeders hoor het zijn echte andermans vriendjes hihi bij zoontje ga ik het precies zo doen.
Ik denk dat je een hoop kan bedenken voordat je kinderen krijgt. Maar dat je pas weet wat het beste past als het kindje er is. Ik heb zes maanden borstvoeding gegeven en dat werkte super! Uiteindelijk gestopt omdat ze beet. Ik heb altijd op verzoek gegeven omdat het inderdaad zoals al gezegd is het beste is voor je productie. Maar er zijn ook genoeg moeders die borstvoeding op de klok geven. Als dat beter gaat , waarom niet? Ik vindt natuurlijk ouderschap een mooi princiepen. En waarschijnlijk doe ik het ook groot en deels. Maar hier heeft ze bijvoorbeeld nooit bij ons in bed geslapen omdat mijn vriend heel wild kan zijn in zijn slaap. Dus leek het ons niet veilig. En bijvoorbeeld een draagdoek vond zij helemaal niets. Dus dat werkte niet voor ons. We hebben een makkelijk kind wat erg gezellig is tegen andere mensen. Maar kan ook eenkennig zijn. Soms laat ik der wel eens huilen als ze heel moe is en niet wil/kan slapen. Andere keren neem ik der bjj mij. Het is daarin een kwestie van aanvoelen maar ook wat he beste past bij jezelf. Als jij blij bent is je kind dat ook vaak
natuurlijke ouderschap.....dit is voor het eerst dat ik er van hoor, is dat een nieuwe hype? Of is dat mijn hollandse nuchterheid?? Ik heb, en doe gewoon wat ik voor mijn gevoel denk wat goed is ik probeer te kijken en te luisteren naar mijn kind doe niet mee met zweverig gedoe, ben meer van het "logische"
Ook ik kende de term niet maar blijkbaar doe ik wel aan natuurlijk ouderschap! Wij hadden een Co sleeper.heel fijn bij het nachtvoeden.verder heb ik m'n kind nooit laten huilen bij t slapen. Nu hij ruim twee is komt hij in de nacht ook wel bij me omdat hij in z'n slaap vaak volledig in paniek is.dat was al als baby.levendige dromen net als mama! Ik ken ouders die heel strikt zijn met het slapen maar die kinderen komen ook gewoon in de nacht bij hen slapen hoor!haha! Mijn zoontje krijgt echt niet overal zijn zin in hoor!kwestie van opvoeden en corrigeren.maar een kleine baby die huilt raakt onnodig in stress en dat is niet goed voor het zenuwstelsel.is onderzocht.ik kan me niet voorstellen dat je je kind in slaap laat huilen...
Ik denk dat het juist geen hollandsche nuchterheid is als je een cosleeper hebt of je kindje draagt. En zeker wanneer je langer dan een jaar bv geeft ben je niet hollands nuchter. Want alle hollandse nuchtere mensen kijken je aan alsof je van mars komt als je dat verteld. Maar om op je vraag terug te komen. Ik vind dat je je gevoel moet volgen. Wij hebben niks anders gedaan dan dat we hebben dan ook een cosleeper en slapen samen. Kindje krijgt nog bv en wij hebben hem nog nooit in slaap laten huilen.. Regelmaat is persoonlijk niks voor mij ik ben nogal relaxt en houd er dan ook echt niet van dat om 3 uur het kind perse moet eten.. Ik pas me aan aan de behoefte van mijn kind!
Waarom kiezen als je allebei kan doen? Luister naar je kind en doe wat werkt. Hier bijvoorbeeld RRR, maar ook bv op verzoek en ik laat haar niet huilen. RRR hier betekent dat we na het slapen gaan verschonen en dat we na het etrn gaan spelen. Draagdoek gebruik ik als ik er zin in heb.
Hier een tussenweg gevonden. Ik geef geen borstvoeding en mijn zoon slaapt eigenlijk vanaf het begin in zijn eigen bedje. Als ik mijn zoon in bed leg jammert hij altijd eerst nog een beetje en dan laat ik hem jammeren. Als hij echt gaat huilen dan ga ik er meteen naar toe, zo ook 's nachts. Laten huilen kan ik echt niet. Bij ons begint de dag om 07.00 uur. Als hij eerder wakker is dan heb ik pech want dan ga ik er wel eerder uit of neem mijn zoon bij ons in bed. Slaapt hij nog om 07.00 uur dan maak ik hem wakker omdat hij rond 07.15 zijn eerste fles krijgt en ik ook naar mij mijn werk moet natuurlijk. De rest van de dag kijk ik hoe het loopt en hoeveel hij slaapt. Dus zijn fruit, fles, tussendoortje en warm eten krijgt hij niet altijd op dezelfde tijden. Zijn laatste papfles wel, die krijgt hij om 19.30 en daarna gaat hij naar bed. Bij ons dus wel een schema, een beetje hoe mijn zoon het zelf doet en wat jammeren vind ik niet erg maar echt huilen wel.
Ik draag, co-sleep, geef (lang) borstvoeding en laat mijn kindje zeker niet huilen. Valt blijkbaar onder de noemer natuurlijk ouderschap, maar doe gewoon wat hier goed voelt. Ben trouwens zeker wel een nuchtere hollandse! Of je hier geen verwende kinderen mee "kweekt"? Nee, in tegenstelling. Door te leren dat ze altijd bij je terecht kunnen en dat vertrouwens aan ze meegeeft dat je er voor ze bent, krijg je juist heel zelfstandige kinderen.
Ons zoontje heeft ook lang borstvoeding gekregen (2 jaar, is toen gestopt omdat ik weer zwanger ben en de melk niet meer naar zijn zin was ), slaapt nog steeds bij ons (begint nu met af en toe op zijn eigen kamer te slapen), laat ik nooit huilen en noem maar op. Hij is een heel lief en aanhankelijk kind, maar ook zeker erg zelfstandig. Ondanks dat hij vrijwel nooit ergens was geweest zonder een van ons erbij, ging bijvoorbeeld de psz onmiddellijk erg goed. Volgens de leidsters is hij erg vlot met aanpassen, zelfstandig, maar vraagt hij ook om hulp wanneer nodig. Nu denk ik niet dat dit perse aan de opvoeding ligt (al denk ik wel dat je, met er altijd te zijn voor je kind, je dus inderdaad zelfverzekerde en zelfstandige kinderen krijgt), uiteraard speelt karakter ook een grote rol. Maar je "verpest" een kind echt absoluut niet door er altijd te zijn en ze (bijna) altijd op de eerste plaats te zetten.
Ik ga ervan uit dat je een baby krijgt...toch? Baby's hoeven nog niet zelfstandig te zijn en alleen te slapen enz. enz. "oudere" kinderen op verzoek van de ouders wel.