Kom op zeg, doe niet zo kinderachtig. Dit is pas op de persoon zelf spelen. Weet je, die onderhuidse steken naar mij toe in dit topic zijn erger dan mijn reacties in andere topics. Het is heel makkelijk om de vinger steeds naar mij te wijzen en vervolgens mijn gevoel over iets compleet de grond in te stampen.
Dames is het belangrijkste dat jij, je gezin en je uk gezond zijn? Waarom er verder over bekvechten?, tuurlijk bij iedereen is de zwangerschap anders, vind ok dat iedereen die zwanger is lekker mag gaan klagen is je goed recht, misselijkheid,moe, gewicht,al dat soort dingen zijn best zwaar. MAar gezondheidis toch een van de belangrikste dingen?
ik wil er nog even 1 ding over zeggen. wat ik heb geschreven is op niemand persoonlijk bedoeld. (de persoon in questie heb ik hiervoor ook een PB gestuurd en dat is uitgesproken) ik heb hier mijn mening neergezet zonder van iemand een achterliggende reden te hebben gelezen. Zoals ik ook al bij die persoon heb aangegeven vind ik dat er veel vrouwen zijn die hun zwangerschap als loopje nemen om zo niet meer te hoeven werken en dat vind ik sneu! elleny> om toch even op jouw vraag/opmerking te reageren; als iemand niet kan functioneren vind ik (mijn mening dus) dit inderdaad een klacht! maar het gaat er toch zeker niet om wat ik vind? het gaat erom wat iemand zelf vind.
Misschien heb ik het helemaal verkeerd, maar dan lijkt het voor mij in ieder geval wel zo. Als ik alle verhalen die ik hoor naast elkaar leg tenminste. Het lijkt wel alsof iedereen zijn portie 'ongemak' krijgt. Sommigen fietsen fluitend door hun zwangerschap, nergens last van, behalve tonnen extra energie. En die krijgen of een moeilijke bevalling, of een moeilijke kraamtijd, of een kindje die het moeilijk heeft, of ... of .... Sommigen hebben een hele makkelijke bevalling, maar daarna giga last van naweeen. En sommigen krijgen heel wat te verduren tijdens de zwangerschap en na de bevalling verloopt alles perfect! Trek ik een beetje té snel conclusies of hebben meer dit gevoel?
hier ook een zwangerschap die niet van leien dakje gaat .....beebje doet doet het desondanks heel goed ! tja ik heb ook altijd maar aangenomen dat het er bij hoort .....heb ontzettend veel last van misselijkheid gehad ....heb in het zh gelegen hier voor ...maar daar werd ook gezegd dat ze er altijd wel 1 of 2 van hebben liggen ......tja is dus wel redelijk normaal tijdens de zwagerschap ... het is natuurlijk niet leuk maar ben er van overtuigd dat het er bij hoort ......het kan immers altijd nog veel slechter ....
Ik heb zelf sinds dat ik zwanger ben heel sterk het besef gekregen dat ik onderdeel ben van een natuurlijk proces: mijn lichaam is bedoeld om zich voort te planten en de soort in stand te houden. Dat is waarom m'n lichaam volwassen is geworden, ik verliefd ben geworden op mijn vriend en we zin hebben om met elkaar te vrijen. Nu ben ik zwanger en ik voel steeds meer dat ik een generatie opschuif: het kindje in mijn buik is waar het nu om gaat. Mijn lichaam is het voertuig waar het inzit en mijn hele biochemie is zo aangepast dat de kleine goed kan groeien en geboren worden. Jammer dan dat ik daar last van heb, but it's not about me anymore! Ik denk dat dat ook de reden is dat we na de bevalling zo snel vergeten dat het zwaar was (zo zwaar als je het zelf ervaren hebt tenminste ), zodat we nóg een kind willen dragen, want elke moeder moet toch minstens 2 kids krijgen om de soort in stand te houden, en liever meer. Voor mij is dit een bijzonder besef waar ik me goed door ga voelen. Kan me ook heel goed voorstellen dat anderen het niet zo beleven hoor! Maar ik vind het wel een interessante ontdekkingstocht om te ervaren hoe mijn lichaam verandert en ik steeds meer ga voelen dat ik er wil zijn voor mijn kindje: de volgende generatie. Klinkt misschien een beetje zwaar, maar het komt wel uit m'n hart.
ik vind het allemaal toch best zwaar.. en ik vind dat ik het mag zeggen, gewoon omdat dat mijn beleving is... Frummel doet het goed, en dat maakt het allemaal goed. Neemt niet weg dat ik nu de hele dag pijn heb (bi) en niet kan werken. Of dat dalijk weer kan, gaan we dan beslissen. En ik vind het zwaar/ tegenvallen als ik dalijk echt thuis kom te zitten.. Maar... ik vind het nog zwaarder als je niet meer kunt lopen. of zo ziek bent dat je in het zkhs terecht komt. En zo denk ik dan maar. Niks en niemand kan mij vertellen wat ik voel! Ik neem juist nu mijn rust, juist voor mijn kindje. Wees blij en dankbaar (net als ik) als je de zwangerschap gezond doorkomt! En al helemaal als je het niet zwaar vindt! Denk dat dan maar, ipv bedenken wat je van anderen vindt! uch,Taliaa
Hier ga ik Merle gelijk geven hoor! Ik vind haar reactie in dit topic helemaal niet overdreven. En eerlijk gezegd vind ik het nogal kwetsend wanneer iemand vraagt wat er nu zo zwaar is aan een zwangerschap. Is het zo moeilijk voor te stellen dat er vrouwen zijn die bijna niets meer kunnen van de pijn? Ik loop al een aantal weken met een bekkenband en krukken, maar de tranen springen letterlijk bij elke beweging in mijn ogen. Pijn? Ik ben het wel gewend, ik heb de ergste pijn al ervaren toen mijn kind stierf. Misschien dat ik het daarom zelfs minder goed aankan deze zwangerschap. Dus roze wolk? Genieten van het zwanger zijn? Ik ben 22 weken zwanger en heb vanmorgen nog mijn hele ontbijt eruit gegooid, zoals ik al 22 weken lang elke ochtend doe. Hoe kan iemand dan van mij verwachten dat ik geniet van mijn zwangerschap? Ik ben superblij wanneer mijn kleine schopt en ik kan uren wegdromen in zijn kamertje, met zijn kleertjes in mijn handen. Maar de weg ernaar toe? Ik vind het zwaar, héél zwaar!
Vlinder84 Geef je helemaal gelijk.... en de bekkenklachten herken ik goed van mijn vorige zwangerschap, had BI... (en dat je niet op een roze wolk zit, is toch logisch gezien je verleden... heb respect voor je)... Werd hier gezegd dat het aan je eigen instelling ligt.... nou je die instelling heeft mij dus tijdens mijn vorige zwangerschap de sloot in geholpen.. ik had al vroeg rug/bekkenklachten.... en had zoiets van.. nou dat hoort erbij, hup schouders eronder en gewoon door..... Nou ben mezelf dus dubbel en dwars tegengekomen! want tja op gegeven moment kon ik niet meer lopen... soms sloegen mn benen vast en kreeg ik ze niet meer verplaatst..... lag dus niet aan mijn instelling.... Ben weer zwanger en luister nu dus beter naar mn lichaam... neem optijd mn rust.. en let nu al op met traplopen en dingen tillen.... en tja vinden mensen mn een aanstellerd.... nou pech dan! ik heb van mijn zogenaamde "juiste instelling"geleerd... groetjes, Ramona
Dames heel even off topic: Mbt BI, heb ook hele zware BI gehad tussen week 25 en week 33. Zelfs met krukken kon ik niet lopen. Verging van de pijn. Fysio zei dat er weinig aan te doen was, maar ik kon er gewoon niet mee verenigen. Heb toch oefeningen uit een boek ondekt waardoor ik nu al een week of 6/7 volledig van de BI af ben. Alsof ik het nooit gehad heb! Er is dus degelijk wel iets aan te doen. Als je geiniteresseerd bent en de oefeningen, dan wil ik ze graag voor je beschrijven of de naam van het boek (mijn bijbel inmiddels) geven.
Ik denk echt dat het iets typisch westers is om alles zwaar te vinden.... kom op wij hebben altijd wel iets te klagen, te warm, te koud, te droog, te veel regen, als iemand een uitkering trekt is het niet goed, als de buurman elk jaar een nieuwe auto koopt is het niet goed, te dik is niet goed, te dun ook niet... enz. Het is toch prachtig dat wij dit lichaam hebben om kinderen te dragen, dat het dan ook nog makkelijk moet gaan vind ik nogal veel gevraagd. Ik ben blij dat ik uberhaupt dit kan. Weet zeker dat er landen zijn waar een stuk minder wordt geklaagd. Ik was ook niet 9 maanden de serene rust zelve maar ik denk altijd dat het ook erger kan... en dat is ook 9,5 van de 10x zo. Tuurlijk kan je afentoe eens zeggen dat het tegenvalt maar dan moet je ook zo flink zijn weer verder te gaan en er het beste van te maken. Maarja dit verhaal gaat voor een boel dingen op vind ik, borstvoeding geven is ook zo zwaar als je het zelf ervaart, mensen die weinig geld hebben enz. Je leven overkomt je niet volledig, je maakt zelf veel keuzes met de nodige consequenties en ik denk dat er soms te weinig over consequenties wordt nagedacht. Ik vind het best jammer hoor dat het forum bol staat van het klagen, als we nou eens net zo vaak onze zegeningen zouden tellen als dat we klagen zou het forum er heel anders uitzien denk ik. Er moet wel een soort evenwicht zijn.
Ondanks dat mijn zwangerschap tot nu toe voorbeeldig verloopt (nooit overgegeven, geen bloedverlies, geen BI) val ook ik soms van mijn roze wolk. Als ik vroeger een 'waggelende', klagende zwangere tegenkwam dacht ik altijd maar: ''kom op je bent maar zwanger, niet ziek!'' Maar daar ben ik van terug gekomen. Zwanger zijn ís zwaar. Voor de een wat meer dan voor de ander. Ik heb de ervaring dat ik met mijn ex-partner ondanks twee ICSI pogingen niet zwanger kon worden. Dát is pas zwaar! Daar denk ik vaak aan terug als het even tegenzit. En daardoor word ik met zoveel blijdschap en dankbaarheid over mijn huidige toestand overspoeld, dat ik ondanks die dikke enkels, het ijzertekort, het zuurbranden en een voortdurend volle blaas op eigen kracht terug klim op die roze wolk...
Helemaal met je eens! We hebben gewoon de luxe om te kunnen klagen, omdat we weinig echte pijn hoeven te ervaren en bijna geen kinderen hoeven te verliezen met de geweldige medische zorg, omdat we geen 12 uur per dag te hoeven werken enz... En als we zwanger zijn hebben we de luxe dat we ofwel een werkgever of uitkeringsinstantie hebben die ons kan betalen als we onverhoopt thuis komen te zitten... Ja, zwanger zijn is mooi maar zwaar. Maar het ligt er ook maar aan hoe je zelf bent ingesteld. Kan ook gaan lopen roepen dat ik zoooo moe was en dat lopen vanaf week 25 ofzo eeecht zeer begon te doen, mijn niet te tillen buik, dat op het einde mijn handen leken op van die opgeblazen chirurgenhandschoenen door het vocht en ik mijn gewone schoenen niet meer aankon blablabla zoals mensen hier ook doen. Maar dat is echt peanuts als je dan even met twee benen op de grond gezet wordt bij de beelden uit Birma ofzo. Soms moet je ook gewoon niet zo zeiken en jezelf een schop onder je kont kunnen geven, je kan meer dan je denkt! Oh ja, ik bedoel dit echt niet lelijk tegen al die mensen die zijn uitgeschakeld door ongelofelijke misselijkheid, bi of andere nare dingen!
@valhella en zeeuws meisje : ik snap heel goed jullie standpunt maar je zelf voorbij lopen is ook niet de bedoeling ...tuurlijk is het ook leuk om hier leuke berichten neer te zetten maar als ik een topic open met ik ben vandaag zo vrolijk denkt het gros ook die spoort niet ........het is ook niet zo om alleen maar klaagtopics te openen maar vooral je vraag en onzekerheid kwijt te kunnen ! ik snap vooral de meiden die door vruchtbaarheidsbehandelingen of via een andere moeilijk weg zwanger zijn geraakt dat ze erg onzeker kunnen zijn .....niet omdat ik ook in dit schuitje zit......
@ Sybje, ik bedoel ook niet te zeggen dat niemand MAG klagen tenzij ze bijna begraven zijn ofzo hoor En die topics van mensen die het niet snappen dat ze NIET misselijk zijn of dat ze het helemaal gehad hebben na 38 weken, tuurlijk dat zie ik ook niet als klagen of zeuren of wat dan ook. In het begin maak je je vaak ook zorgen of praten anderen je die wel aan, aan het einde zijn de meesten het ook gewoon spuugzat! Ik denk alleen wel dat mensen zich wel eens te makkelijk 'zielig' voelen. Die hoor je negen maanden lang emmeren over misselijk, pijntjes, kwaaltjes, vocht vasthouden, duurt nog zo lang, geen trek, teveel trek, te veel aangekomen, hoofdpijn, enzovoort, een grote klaagzang. En ja, dan denk ik inderdaad van joh, effe kiezen op elkaar en niet zo ouwehoeren! Je maakt jezelf alleen maar extra iebelig als je de hele dag zeurt... Maar ik heb het ook niet alleen over dit forum, maar ook over 'de echte wereld'...
Maar je moet ook gewoon relativeren... wat is die 9 maanden ongemak per kind nou op een mensenleven (als je al 9 maanden ellende hebt je zal vast ook goede dagen hebben) Wat zwaar is is zo relatief en dat lijkt soms zo makkelijk vergeten te worden. Tuurlijk is het fijn om onder gelijkgestemden ff te zeggen dat het zwaar is maar daarna moet je gewoon weer verder en het beste maken van elke dag. En ik vind het idee van een topic ik ben vandaag zo vrolijk echt niet zo gek (op een ander forum waar ik kom hebben ze dat als tegenhanger voor het "klaagtopic" en beide zijn net zo druk bezocht)