Die 9 maanden ongemak ( wat bij mij best mee valt , kan altijd erger ) draag ik ook met veel plezier ! mij hoor je niet snel klagen ....meestal alleen tegen mijn mannetje ....... andere mensen reageren daarintegen altijd met oooeeh en aahh wat erg ......daar word ik boos van mensen praten je vaak ziek !
Hi... Ben iets in mijn bovenstaand verhaal vergeten te melden... misschien dat het ook scheelt in welke omstandigheden je zwanger raakt.... denk dat het normaal gesproken ook iets is waar je naar toe leeft... en je geestelijk/ lichamelijk op voorbereidt.... heel kort gezegd, Ik was 4/5 maanden na overlijden van mijn partner, ongepland zwanger geraakt van een man die net iets meer als een maand kende.... Had dus ook nog het houden/weghalen idee (als is abortus geen optie voor mij....), het hoe ga ik het vertellen..., het veroordeeld worden door mensen uit je omgeving, het schaamtegevoel van familie..., het hoe verstop ik mijn buik, etc, etc, Denk dat als je dan ook nog een BI erbij krijgt... dingen even wat anders liggen, omdat je dan geestelijk al een wrak bent.... Tuurlijk had ik wel momenten dat ik genoot.... maar dat was als ik in mn uppie met mn kind was......... Ben nu weer zwanger, gepland en van dezelfde man... (ja t gaat goed).. en merk dus nu al dat ik er heel anders tegenaan kijk als in het begin met de vorige zwangerschap... Ik ben nu trots dat ik (al) en buikje heb en me zwanger voel.... (met klachten en al)... Denk wel dat een zwangerschap heel persoonlijk is... net als een bevalling...of wat dan ook in het leven.. en dat er niet voor anderen gesproken kan worden... vaak is het ook alles er om heen... xxmona
Precies Ramona! Hoe leuk ga je dan je zwangerschap in? Heb ook respect voor jou hoor, poeh hey, je partner verliezen zo jong en dan opnieuw geluk vinden bij een man maar dan gebeurt er zoiets onverwachts. Heel mooi en bijzonder als je nu terug kijkt, maar op dat moment... Daarom vind ik het moeilijk dat hier mensen komen die blijkbaar zelfs van ons vinden dat we de verkeerde instelling hebben, of hebben ze niet eens de moeite genomen onze verhalen te lezen en gewoon plompverloren gereageerd?
mmmm... ik krijg het gevoel dat (net als met sms-en) er toch een groot risico schuilt in dit korte schriftelijke communiceren. Wat ik mee krijg uit de verhalen is dat eigenlijk iedereen wel vindt dat de beleving van een zwangerschap persoonlijk is. Een enkeling overdrijft de klachten misschien echt en sommige ervaren dingen sneller zwaar dan anderen maar dat heeft met omstandigheden, eigen ervaring etc te maken. Ik krijg niet de indruk dat iemand veroordeeld wordt. Wel grappig dat ik dit topic gestart ben puur vanuit een fysiologisch oogpunt. het zou logischer zijn - in verband met het in stand houden van de soort - wanneer zwanger zijn heel gemakkelijk en leuk zou zijn (net als sex?) want dan weet je zeker dat er veel kindjes komen Nog een week of 9 en dan moet mijn kindje afgebakken zijn.... en ben ik ook - waarschijnlijk - van de kwalen af... zou ik zwanger zijn gaan missen?
Worden nog steeds zat kindjes geboren... dus onze soort wordt wel instand gehouden... al is het alleen maar in china.. hihi... Zwanger zijn missen.....? Ja, ik denk het wel..! Vooral het kindje lekker voor jezelf hebben... en de bewegingen in je buik... xxmona
Nog even volhouden meid! Vrouwen in andere landen hebben denk ik niet zoveel aan hun hoofd, wij werken er ook gewoon bij. Maar ja die vrouwen zetten een kan water op hun hoofd en lopen hele afstanden. Tja....
Volgens mij is het een combinatie van factoren waardoor zwanger zijn soms zo zwaar kan zijn. Het rechtop lopen is volgens mij de grootste boosdoener. Als je bekken ruimer zou zijn, zou je baby vroegtijdig naar beneden kunnen duikelen, vast en zeker niet de bedoeling. Verder krijgen we (gemiddeld) steeds later kinderen. Daar is ons lijf ook niet op gebouwd. Ik ben zelf ook zo'n laat mens en merk dat mn lijf het er soms echt zwaar mee heeft. Verder wordt volgens mij op het eind je zwangerschap zo zwaar zodat je 'uitkijkt' naar het einde van je zwangerschap en de bevalling. Want wees eerlijk als zwanger zijn alleen maar een roze wolk was, dan zou ik een heel stuk meer tegen de bevalling opzien dan nu. En ja, het cliché dat je je zwangerschap gaat missen herken ik ook heel erg. Ik heb een loodzware zwangerschap gehad de 1e keer maar kon niet wachten om weer zwanger te raken. Hoe onlogisch kan een mens zijn?
Pendrag, ja hoor, deze is er nog niet eens uit of ik denk al na over de volgende. Maar ik had liever de beurt aan vriendlief gegeven dan, hij mag ook een keer de pineut zijn Ik ben trouwens 23, dus moet er niet aan denken hoe erg ik had gebaalt als ik 33 of 43 was!
Niet mee eens. Ik heb een goede instelling en wil graag alles doen, zet me overal voor in, maar ik heb de laatste tijd snel rugpijn en moet dan echt even gaan liggen. Ligt dus helemaal niet aan mn instelling.
jawel joh, je moet gewoon denken: ik heb geen rugpijn, ik heb géén rugpijn! En tjakkaaaaaa het is over! Fijn he? Weet je wat nog leuker is? Ik heb BI en dan zijn er mensen die zeggen: ah joh, je moet gewoon meer bewegen! Nee maar, roep ik dan verrukt uit. Jij hebt het antwoord gevonden! De huisarts, de fysio, de gyn, ze hebben jaren gestudeert en ervaring, maar jij: JIJ hebt DE oplossing gevonden, dank u zeer! En dan trekken ze toch altijd een verbrouwereerd bekkie, tjakkaaa die zit!
hahahaha die is echt heel goed vlinder! ik zie die bekkies al helemaal voor me meer bewegen? wat een opmerking wel vreemd dat mensen zo reageren, ze weten vaak niet eens wat het is! als ik zeg dat het prima gaat alleen wat last van BI zeggen mensen juist "ow meis kijk je uit, weet je wat je er allemaal aan over kan houden (en dan de hele riedel)" dan zeg ik "sja dat weet ik ook wel maar daar ga ik nu toch niet aan denken, luister gewoon naar m'n lichaam en rust wanneer het nodig is weet inmiddels hoe het is om niet te kunnen lopen maar daar ga ik echt geen drama van maken" en vaak begint de riedel dan weer opnieuw zeg tegenwoordig maar niet meer van die BI maar vaak weten mensen het al via via... ach ja
Ja Roshi, das weer het andere uiterste. Oooh vreselijk, je kan verlamd raken en dan komt de hele riedel van die ene buurvrouw heeft een achternicht en daarvan de tante, die moest in een rolstoel, was helemaal kapot van onder VRESELIJK! Johhh leuk verhaal... Mjah, je doet het al goed meis, luister naar je eigen lichaam 9en de fysio natuurlijk ) JsztD, ik had eerst alleen last van mijn rug en mijn kont (si-gewricht) maar ging steeds krommer lopen en dan pijn aan mijn schaambot, heupen, nou ja, eigenlijk heel dat gebied daar. Dus ik kreupel lekker door, maar heb bekkenband en krukken nu van fysio gekregen en dat helpt wel. Ik zou even afspraak maken bij fysio, die kan je meer vertellen!
dat klinkt niet veelbelovend voor mij ...zal het zo eefe ergens adners vragen maar vermoed dat ik prijs heb
@sybje> bij mij begon het ook ongeveer zo als bij Vlinder ben naar de HA gegaan en die kan al zien door plat te liggen en 1 been op te tillen of je het hebt dus dat is wel fijn. Ik loop nu bij mensendieck krijg allemaal oefeningen waardoor je ermee om leer gaan, echt super! succes!
Oh trouwens Roshi, hebben jou ha en fysio het over bekkeninstabiliteit of over ' zwangerschapsgerelateerde bekkenproblematiek' ? Die van mij zeggen namelijk: BI bestaat niet, de pijn is er wel maar de naam klopt niet. Dus voor degenen die naar de huisarts gaan met pijn, zeg dat je gewoon pijn hebt en noem geen BI anders krijg je zo'n irritante reactie en daar zit je niet op te wachten!
Ik hoop dat dit sarcastisch bedoeld is? Als ik denk: ik heb geen rugpijn, en ik ga door, dan kan ik de rest van het jaar in bed liggen
Nee, ik meende het serieus Tuurlijk was ik sarcastisch, soms kunnen je gedachten je best op weg helpen maar door te denken: ik heb geen rugpijn, gaat de pijn echt niet weg. Heb alles al geprobeert he, no luck yet...
Hmm dan weet ikn iet of ik ook prijs heb.. :S Heb reuma, al sinds een jaar of 6 en mag nu mn medicatie niet innemen (NSAID) krijg last van mn rechterbil, echt steken en mn heupen/rug en schaambot..
ik moet zeggen dat ik deze zwangerschap ook zwaarder vind als de vorige... en dit eerlijk gezegd niet had verwacht en dan valt het natuurlijk al gauw tegen...... Bij de eerste nooit misselijk geweest en en weinig last ergens van gehad..... bij deze zwangerschap ben ik aardig misselijk geweest (zonder over te hoeven geven, dus het misselijke gevoel bleef de hele dag hangen) ben nu met bijna 22 weken nog steeds constant moe en heb ontzettende pijn aan mijn rug als ik wakker word of een uurtje rechtop zit op mijn werk (kassawerk). Heb ook al veel harde buiken en heb me nu al tot twee keer toe moeten terugtrekken omdat ik gewoon te veel deed.... Dus die instelling... tja... ik wil wel! maar mijn lijf niet echt! En ik was met de 20 weken echo ook zoooo gelukkig dat alles goed was met ons kindje! want daar gaat het uiteindelijk om.... en ik zal die schopjes straks ook vast weer gaan missen als ik eenmaal bevallen bent.. het is en blijft iets moois om zwanger te zijn, ook al kan het idd erg zwaar zijn...... Ik was een tijdje terug op mijn werk echt ingestort.. stond te janken als een klein kind van de pijn en gewoon, omdat ik het niet zag zitten om nog 20 weken zo verder te gaan en ook nog 24 uur p/w te moeten werken..... En mijn collega.... nooit zwanger geweest.... zegt dan.... oh meisje! die hormonen toch ook he.... gaat wel weer over hoor.... Toen had ik ff zoiets van.. oke! ik heb idd meer last van hormonen... maar die pijn gaat echt niet zomaar over hoor! Nouja... in elk geval.... iedereen ervaart het zwanger zijn anders.... en dat maakt het vaak lastig voor anderen (bij mij dus veelal collega's) die dan vaak denken dat je je aanstelt ofzo... terwijl je echt last hebt maar probeert te doen wat je nog kan.. en als ze dat dan niet waarderen en gaan lopen klagen dat je je aanstelt en dat je er zelf voor hebt gekozen... mogen ze van mij in de ........ zakken.... Binnenkort mag ik naar de arbo en ga ik waarschijnlijk 50% werken. Niet omdat ik me aanstel... maar omdat ik graag nog wil blijven werken maar die 24 uur echt niet meer aankan!