of niet??? Ik weet nog niet wat wij gaan doen. Uiteraard vertel ik het mijn ouders, want die zullen onze zoon onder hun hoede nemen. Ben nieuwsgierig hoe anderen dit deden? Van zoontje werd ik ingeleid en vertelde ik aan mensen dichtbij wel de week waarin het ging gebeuren, maar niet de datum.
Ik zou dit niet vertellen, vind het toch wel 'speciaal' moment en anders krijg je dagen van te voren al berichtjes etc.. Zou ik niet op zitten wachten.
Bij mijn zoon hebben we het geheim gehouden, hoewel hij op 42w is geboren. Mijn dochter is dmv een ks geboren, waarvan we het zelf pas een paar dagen van tevoren wisten. Ivm school van de grote man heb ik mijn ouders ingelicht en ook mijn schoonouders. Verder niemand.
Ik krijg ook een geplande keizersnede. Mijn ouders zullen de datum weten ivm oppas maar verder niet. Ik heb geen zin in allemaal berichten etc waarop ik voor mijn gevoel op moet reageren terwijl ik me liever focus op de komst van de baby
Alleen mijn moeder tante en partner wisten de datum (ingeleid). De rest hebben we het bewust niet verteld
Na een zwangerschap vol gedoe endus uiteindelijk een gepalnde ks waren we zo blij dat we wisten wnneer het klaar zou zijndat we het tegen de mensen dichtbij wel hebben gezegd maar ook dat we wel zouden bellen als we daar zin in haddenen dat berichtjes sturen dus geenzin zou hebben. Mijn ouders zussen broer schoonzus schoonouders en opa en oma wisten de datum. Vrienden niet.
Wij wilden het ook geheim houden... Dan bleef het tenminste nog een beetje spannend om het grote nieuws te vertellen. Mijn zoon besloot een week eerder te komen dus het was ook spontaan oma wist wel van de datum want die moest komen oppassen natuurlijk... Nu was het ook wel weer leuk om plotseling te bellen dat ze nu moest komen. Want dat was wel het jammere van een geplande kzsnede, het is geen afwachten op de dag, nou ja wel maar dan anders
Ik heb ook een geplande KS gehad bij mijn zoon en wij hebben de datum toen wel gezegd. Niet zo zeer aan de grote klok gehangen, maar familie en goede vrienden wisten wel dat het zou gebeuren.
Ja. En familie zat in de wachtkamer. Vrienden wisten het en ik was er verder ook vrij open over. Heb alleen maar lieve berichten gehad voor die tijd met geluk en succes wensen. Niets negatiefs of irritants..
Ik ben bij de jongste ingeleid en dat wist iedereen gewoon. Voor mij was er geen reden om dat geheim te houden. Ik denk dat het heel erg aan je eigen beeld daarbij ligt. Als jij redenen ziet om niet te willen dat mensen de datum weten, dan houd je het stil.
Zoveel mensen zoveel wensen dat is duidelijk. Gisteravond met man erover gesproken. Wij gaan t aan onze ouders en broers vertellen en hij aan zijn manager ivm vrij van werk. En ik aan mijn beste vriendin. Overige familieleden misschien als er naar gevraagd wordt, maar vrienden en kennissen niet. We hebben idd afgewogen wat voor ONS de meerwaarde is van het vertellen aan bepaalde mensen. En daarbij geen rekening gehouden met de wensen van anderen. Het is immers toch ónze dag.
Ik zou het persoonlijk aan niemand vertellen (je ouders ivm oppas andere kinderen is een ander verhaal), maar ik zou niet zitten te wachten op 'succes' berichtjes van mensen. Ze horen het wel als de kleine er is, en ook lijkt het me vervelend om in de loop van de dag vragen te krijgen of het kindje er al is, ten slotte zijn ze er van op de hoogte dat jullie kindje komt en wachten ze er vol smart op.
De telefoons gaan heel erg UIT! en pas weer aan als het nodig is om mensen te bellen. Mijn ouders zijn heel erg afgestemd op mij, dus van hen verwacht ik geen gekke dingen. Mijn beste vriendin zelfde verhaal. En heb mijn man ingelicht dat ik mijn schoonvader niet hoef te spreken de dag voor en de dag van de ks. Heb niks met die man en wil elke stressprikkel voor mezelf vermijden. Mijn man vindt het fijn als zijn vader op de hoogte is, dus hij mag dan ook t contact doen. Ik ben erg selectief met aan wie ik mijn tijd en energie besteed de dag voor, de dag van en de dag na de ks. Gelukkig heeft mijn man begrip voor al mijn wensen en vindt hij mij, onze zoon en de baby het allerbelangrijkst Overigens is men ook al op de hoogte van onze wens om de eerste 2 dagen geen kraambezoek te ontvangen. Ik heb veel geleerd van de keizersnede van zoon en doe nu bepaalde dingen omwille van mijn welzijn en dat van de baby heel anders. En wat anderen daar dan van vinden? Vind ik niet belangrijk. Opdringen kan ik niet tegen en werd de vorige keer behoorlijk gedaan door schoonfamilie, vandaar nu duidelijke en vooraf aangegeven grenzen en man en ik die hierover op 1 lijn zitten
Ik word waarschijnlijk ingeleid ergens in de 38ste week, de datum weten we nog niet precies, maar zodra we die wel weten vertellen we het niemand want heb geen zin dat mensen dan op hete kolen zitten of steeds berichtjes sturen of de kleine er nog niet is, daar zou ik zenuwachtig van worden
Wij krijgen een geplande ks en zal de datum wel gewoon vertellen aan familie en goede vrienden. Ze hoeven pas langs te komen als wij gebeld hebben dat ze kunnen komen, zal waarschijnlijk wel al 's middags zijn. En als mensen al irritante berichtjes sturen zou ik gewoon mn mobiel uitzetten of niet reageren maar zie niet in waarom ze dat zouden doen.
ik wist de datum al 5 weken van te voren. Kon tegen vrienden en ouders echt niet mijn mond houden. Oudste zou ook naar mijn ouders gaan. We wisten zelf ook niet wat het ging worden dus er was toch nog iets verrassend voor iedereen.
Ik weet de datum straks 9 weken van tevoren, mezelf kennende is dat een te lange periode om het tegen niemand te zeggen dus dan béter aan mensen waarover man en ik het beiden eens zijn, dan dat we t per ongeluk eruit flappen tegen iemand die het eigenlijk niet hoeft te weten.
Geen geplande keizersnede maar wel een inleiding niets gezegd tegen mensen omdat ik niet wilde dat ze zouden komen wachten