Ik ben op 9 juli 2012 bevallen van een prachtig zoontje genaamd jayden. Deze bevalling liep niet vlekkeloos met alle complicaties die een mens maar kan hebben , ik heb nu een vraag of ik het ziekenhuis kan aanklagen. (het verhaal is lang)Horror bevalling!: op 7 juli 2012 om 7 uur ben ik opgenomen wegens over tijd lopen, Hierbij kreeg ik een draadje ingebracht die moest zorgen voor ontsluiting, Deze moest ik 24 uur dragen, Ik heb hierbij geen baad gehad, En deze draad werd nog eens ingebracht voor 24 uur , Doordat het allemaal zo langzaam liep hadden ze ruimte nodig op de verlosafdeling en brachten zij mij in de avond naar de kraamafdeling een speciale sectie voor nog zwangeren die met bv gebroken vliezen liepen. S'nachts kreeg ik wat buikpijn en vroeg om een paracetamol die ik niet kreeg, Er werd direct ontsluiting gemeten en dat was een krappe halve centimeter, Zij hebben mij direct weer naar beneden geplaatst op de verlos afdeling.Hierbij heb een ik pijnstillende spuit in mijn been gehad, Daarna hebben zij de ochtend er opvolgend rond een uur of 8 mijn vliezen gebroken , en er bleek meconium in het vruchtwater te zitten , dit was natuurlijk wel een zorg punt maar geen rede tot nood. En toen begon alle ellende: Nadat ze me vliezen hadden gebroken kreeg ik bijna geen weeën en hebben zij mij aan een infuus aangesloten met een weeën opwekkend middel, hierbij vorderde de dag langzaam en heb ik toen het erger werd een ruggenprik gehad, naar mate de dag vorderde vertoonde mijn zoontje afwijkend hartgedrag, dan weer laag en of hoog hart ritme. Zij hebben toen gewacht tot ik 10 cm ontsluiting had, Ze zaten ontzettend te twijfelen of ze moesten ingrijpen of niet. Toen ik eenmaal 10 centimeter had mocht ik eindelijk wat gaan persen , wat ongeveer 3 keer mocht , Toen ik acuut moest stoppen met persen , de OK werd in gereedheid gebracht en we gingen met gierende banden naar de OK, Eenmaal daar aangekomen gingen we nog proberen door te gaan met persen , de vacuümpomp werd gebruik evenals de verlostang, Toen de gynaecoloog dacht dat het ging lukken heeft hij mij een knip gegeven waarbij ik het werkelijk heb uitgeschreeuwd!, Toen hij daarbij er dus achter kwam dat de verdoving niet geheel gewerkt had.Doordat hij hem er niet uit kreeg gingen wij over op een spoed keizersnede, ik kreeg direct een middel in mijn ruggenprik infuus gespoten waardoor ik niks meer voelde. Eenmaal begonnen merkte de gynaecoloog dat mijn zoontje vast zat in het geboorte kanaal , door wat ik denk frustratie noemde hij mijn zoon een *kutkind* , dit heb ik hem ook medegedeeld na afloop van alle ellende dat dit mij zo erg was bijgebleven, alleen hij kon het zich totaal niet herinneren en nam hier ook zijn verantwoording niet voor, Dit was 4 dagen na de spoedkeizer snee!, toen hij eindelijk besloot met mij te praten (hij zei telkens dat ik niet op de afdeling lag *onzin natuurlijk*) Toen ik eenmaal was gehecht moest ik naar de uitslaapkamer, daar werd alles gecontroleerd en goedgekeurd en mocht eindelijk mijn zoontje zien die met een klaplong was geboren! en daardoor meteen bij mij is weggehaald, Eenmaal belang op de kraamafdeling ging ik samen met mijn man slapen het was immers een heftige nacht geweest, Plotseling werd ik wakker van een vaag gevoel bij mij buik , dat aanvoelde als een golf van water , in eerste instantie heb ik daar niks op uitgedaan , tot ik het nog een keer voelde , en ik het niet meer vertrouwde, ik heb de zuster *gebeld* en die kwam na een kleine 5 minuten mijn kamer in , ik heb haar exact verteld wat ik had gevoeld , een vreemd soort gevoel van een golf van water uit mijn buik , hierbij trok zij voorzichtig het verband van mijn buik en deze bleek helemaal rood te zijn , onmiddellijk stonden er ongeveer 3 mensen in mijn kamer, en ik moest zo snel mogelijk terug de OK in , om mijn nabloeding te stelpen, Nadat dit alles is gebeurd heb ik nog 4 dagen in het ziekenhuis gelegen , en ben ik naar huis gegaan met toestemming van het afdelingshoofd, eenmaal thuis gekomen leek het weer een beetje beter te gaan, tot ik een aantal dagen daarna wou gaan douchen , ik zag bloed in mijn ondergoed , en heb direct mijn man geroepen, mijn buik bleek weer te bloeden , ik ben direct naar de huisartsenpost gegaan , en daar bleek er een gaatje in men buik te zitten waar het bloed uit spoot, ik werd doorgestuurd naar Enschede om het daar verder te laten onderzoeken, hier bleek dat er nog oud bloed in mijn buik aanwezig was en dat dat een uitweg zocht, dit hebben zij volledig *uitgeknepen* en daarna weer verbonden , ik mocht weer naar huis , alleen het ging van kwaad tot erger , ik kreeg pijn en vies vocht , en bleek een ontsteking te hebben aan mijn wond, dit is behandeld door de thuiszorg van carint door middel van iedere dag verband te verschonen dat in en uit mijn buik werd gehaald, aleen bleef het *vies*. Toen hebben ze in het ziekenhuis besloten de thuiszorg te stoppen , en het open te laten zodat ik het zelf kon spoelen en weer kon gaan helen , hier tussen door zijn nog stukken bloed mijn vagina uitgekomen waarvan ik 1 stukje heb opgevangen en heb aangedrongen dit te laten onderzoeken , wat vermoedelijk een stukje vlies bleek te zijn dat niet meer aanwezig zou moeten zijn na een keizersnede. Nu 1 jaar na datum heb ik meerdere behandelingen ondergaan vanwege dit alles wegens zenuwpijn , loop ik bij de psycholoog wegens trauma behandeling, heb een psychiater voor medicatie wegen depressie en heb ik een verpleegkundige aan huis voor mijn angst aanvallen en mensenvrees. ik heb het gevoel ontzettend te zijn voorgelogen door het ziekenhuis en voornamelijk ben ik het spuugzat dat ik hier nog steeds mee loop tevens is mijn man dit ook , het beïnvloed mijn relatie maar ook voornamelijk mijn band met mijn zoon. Kan ik hun hier aansprakelijk voor stellen?
jeetje wat ontzettend heftig. Of je ze aanspraakelijk kunt stellen zou het niet weten maar ik zou contact opnemen met een advocaat die hier verstand van heeft en het daar voorleggen. Heel veel sterkte met de verwerking van dit alles
Jeetje wat heftig zeg!! En wat zijn er veel fouten gemaakt wat erg!! Wat mij dwars zou zitten is dat ze geen gesprek met je aan willen gaan. Ik weet niet of je rechts bij stand hebt andere Zou ik die een keertje bellen / mailen en vragen wat je hier mee kan. Bij onze zoon heeft de ha heel veel fouten gemaakt doordat hij niet wilde aan nemen hoe ziek onze zoon was met als gevolg hij 5 dagen in het zh heeft gelegen. Toen heb ik wel een " rechtszaak " aangespannen want dit was niet de eerste fout. Heel veel succes meid!
Ik heb je verhaal even snel gelezen..maar je hebt in elk ziekenhuis een klachtenfunctionaris die een gesprek met jou kan aangaan. De manier waarop je beschrijft dat je behandeld bent is natuurlijk niet de juiste manier...dus er valt best wat te bepraten. Neem bij zo'n gesprek altijd iemand mee die aan jouw kant staat!
Het is al een jaar geleden natuurlijk maar ik denk zeker wel dat je er werk van kan maken en zou dat ook zeker proberen! Zoiets is toch echt niet normaal!
Bij mijn bevalling waren wat kleine "oneffenheden": scheldende arts, ruziemakende verpleegkundigen. Ik heb er toen veel aangehad om met mijn verloskundige (die niet bij de bevalling was) later er nog over na te praten. Ze heeft verstand van bevallingen en kan sommige dingen misschien uitleggen en om andere dingen lekker met je mee boos zijn dat het zo'n stom ziekenhuis is. Welk ziekenhuis was het eigenlijk?
Is een goed idee, om met iemand die er los van staat en er verstand van heeft er over te praten. Bij mij ging het ook met horten en stoten en paniek in de tent, gelukkig is het hier goedgekomen. En ik werd door een slager begeleidt..de hartslag van onze man was helemaal weg, door een fout van een kapotte computer (later viel de hartslag echt weg trouwens) heeft de gyn zo hard op mijn bekken zitten duwen en wroeten (had al erge BI) dat ik gewoon niet wist hoe ik het had van de pijn en ik had nog geen pijnstilling gehad. Ze hadden al gebeld naar boven dat we eraan kwamen voor een ks toen ze erachter kwamen dat de apparatuur het niet deed. Hier een weeenstorm en ik kreeg pas na heel lang vragen pijnstilling. Vlak voor de uitdrijving was de hartslag helemaal weg, en dit keer niet door de apparatuur maar de kleine had het moeilijk. De gyn heeft alleen gezegd dat ik m er NU (anders direct ks) uit moest krijgen omdat het niet goed ging. Na de bevalling ging hij op mijn buik staan duwen voor de placenta, handje en weg was hij.......ook nooit meer gezien of gesproken dat deed de verloskundige. Denk dat je vooral geen steun hebt gekregen van de gyn, (onbeschofte walgelijke reactie om kutkind te zeggen en dat later te ontkennen) dat dit het grootste probleem is. Je hebt een hele heftige pittige zware bevalling gehad, dat moet je ook verwerken. Derest zijn complicaties die je helaas kan krijgen na een buikoperatie. Wat was de oorzaak van de klaplong van je zoontje? De manier waarop je aangesproken bent of niet zou ik echt heel erg vinden. Je kan denk ik wel een klacht indienen dat ze onmenselijk met je omgegaan zijn. Wat wil je bereiken met aanklagen?
Wat een vreselijke ervaring en wat spijt me dat je zo de geboorte van je zoon heb moeten ervaren. Maar uit je verhaal kan ik niet heel direct medische missers halen, het blijft mensenwerk en er worden inschattingen gedaan die achteraf beter hadden gekund. Ik vind wel dat je toelichting en evaluatie van het totale verloop mag vragen daarbij je dus de specialist vraagt zijn eigen werk te herzien. Op basis van je verhaal kan een verloskundige trouwens wel inschatten of er sprake is van medisch falen. De wijze waarop er met je gecommuniceerd is en over je kind is zeker een klacht waard. Helaas gebeurt dit nog veel te vaak en moeten artsen ter verantwoording worden geroepen zodat zij hier eindelijk van zullen leren. Heel veel sterkte, dit is niemand gegund NB: na drie jaar in een klachtencommissie van verschillende ziekenhuizen te hebben gezeten, heb ik vaak klachten voorbij zien komen nav bevallingen. Zelden heb ik deze gegrond verklaard zien worden, wel werd ALTIJD de behandeld arts verzocht (verplicht) een gesprek onder begeleiding aan te gaan met de patiënt. Oftewel klacht (ervaring/beleving) erkent, reden (medisch falen) niet gegrond.
Hier sluit ik me bij aan. Wat ontzettend naar dat dit nog zo'n invloed heeft op je leven. Ben je al bij bureau patientenbelangen/klachtencommissie van het ziekenhuis geweest? Want dat is de eerste stap lijkt me.. Na mijn bevalling heb ik (wij) ook veel gesproken met mn de vk en ook met de gyn. Er is uitgelegd waarom ze tot bepaalde keuzes zijn gekomen. Ik ben het er nog steeds niet helemaal mee eens en vind dat dingen anders hadden gekund, maar ik kan er wel meer vrede mee hebben..
Heftig meid. Ik weet wel dat medische fouten zelden erkend worden. Hier nav mijn bevalling ook naar een advocaat geweest. Hij zag er op zich wel een zaak in maar het kost zoveel geld en dan is de kans ook nig heel klein dat je het kan bewijzen. Een arts geeft het niet toe. Ze houden elkaar een hand boven het hoofd. Wat een kwetsende opmerking van de arts en dat hij dan ook nig niet eens zijn excuses aanbied ongelofelijk. Hier was er ook heel wat kwetsend gezegd trouwens. De arts die Emma op de wereld had gezet had gezegd dat hij het zo erg vond dat hem dit overkwam. Hoe egoistisch kan je zijn. Hij beweerde ook dat er geen fouten gemaakt waren. Meid sterkte met de verwerking van de bevalling. Ik ben al aardig ver maar sommige dingen blijven moeilijk.
Dit dus. Je hebt gewoon enorm veel pech gehad. Ik heb ook een heel zware en nare bevalling gehad, maar geef daar niemand 'de schuld' van. Het zou me ook niet beter maken. Zo'n hele rechtsgangprocedure die hoogstwaarschijnlijk toch niks uithaalt, bezorgt je alleen maar meer stress en verdriet. Ik hoop dat je het met hulp een plekje kan geven. Sterkte daarbij!
Wat vreselijk allemaal,heb echt tranen gekregen van je verhaal.Ik wil je gewoon heel veel sterkte wensen met dit te verwerken,dit wens je niemand toe.Pffffffffffffffffffff diepe zucht.
was echt een zware bevalling zo te lezen. Toevallig in Hengelo bevallen?? Ik denk niet dat je er wat mee kunt. Maar een klacht indienen bij het zkh kan altijd.
Ik kan me voorstellen dat je een rechtszaak wilt beginnen maar..dokters houden elkaar altijd het handje boven het hoofd dus als je iemand die erbij was van het zkh wilt laten getuigen schuif je al uit vrees ik. Verder krijgt zo een arts mocht je winnen alleen een berisping. Dan kan ie nog in hoger beroep gaan en met wat geluk word die berisping weer ingetrokken. Dat heb ik in dit boek gelezen: bol.com | Medische Missers, Ton Van Dijk & P. Pop | Boeken Het gaat dus denk ik heel moeilijk worden Heel veel sterkte nog,afschuwelijk wat je hebt moeten doorstaan. Oh ja: dat die arts je kind k/utkind noemde zou ik zeker aanklagen toch!
Ik zou hier geen rechtszaak voor beginnen, want de kans dat je wint is er eigenlijk niet. Er zijn namelijk geen medische fouten gemaakt voor zover ik in je verhaal kan lezen. Wel zou je een klacht neer kunnen leggen bij de klachtencommissie van het desbetreffende ziekenhuis, want de manier waarop de arts je behandeld heeft is natuurlijk bij lange na niet netjes. Maar voordat je ook maar iets doet moet je voor jezelf eerst goed bedenken wat je nu eigenlijk wilt en of het haalbaar is wat je zou willen. Wil je een excuus voor het gedrag van de arts, dan denk ik namelijk dat dat wel haalbaar is. Maar een vergoeding of erkenning voor medische missers zie ik hier niet in eerlijk gezegd.
Wat vervelend dat de bevalling niet is gegaan zoals je had gehoopt. Alleen zoals Cyget2 zegt het blijft mensenwerk. Je kunt natuurlijk altijd een gesprek aanvragen. Maar wil je je tijd nu steken in een juridische zaak? Dit kost echt heel veel tijd. En kan een procedure van jaren duren. Mijn inziens is er geen medische misser begaan. Alleen een vervelende loop van omstandigheden.
Medische fouten worden zelden tot nooit toegegeven.... Spreek uit ervaring. (Mijn schoonvader is nu na jaren nog in de juridische molen terwijl schoonmama al in 2011 overleden is door fout op fout...) Tenzij je er dus een jarenlange intensieve slepende kwestie van wil maken met een onzekere uitkomst... Sterkte met de verwerking, is niet niks wat er allemaal gebeurd is...
Ik ben 7 maanden in verwachting maar heb toch met open mond je verhaal gelezen. Dit zou niemand mee mogen maken. Wat een fouten zijn er gemaakt en vooral Wat ben je naar behandeld na die tijd. Ik neem aan dat je ze hiervoor aansprakelijk kunt stellen , ook al is het een jaar geleden. Je loopt er nog steeds voor bij een psycholoog. Heel veel sterkte !!
Wat een ellende zeg voor je! maar ik kan eigenlijk geen echte medische missers ontdekken. Je hebt enorm veel pech gehad ( en dat is nogal zachtjes uitgedrukt) Steek je energie in herstellen en ga nog evt een gesprek aan met de desbetreffende gyn.