Ik hetzelfde. Mijn man vindt wel echt dat trouwen 'beter' (bijbelser) is, ik vind het onderscheid tussen trouwen en samenwonen op zich niet zo belangrijk: laat ieder doen wat hem/haar goed dunkt, denk ik altijd Ook als je gaat samenwonen, weet je omgeving wel dat je bij elkaar hoort... Maar ik vond voor mezelf trouwen dus wel mooier, vanwege de symboliek. Ik ga wel echt voor 'tot de dood ons scheidt of Jezus terugkomt', en vandaar dat ik dan de symboliek van elkaar trouw beloven en pas daarna samen gaan, erg mooi vind.
Na 2 1/2 jaar verkering ben ik op mezelf gaan wonen. Hij kwam toen niet bij mij inwonen. Wel dat hij zo nu en dan bleef eten enzo. Jaar later zijn we getrouwd en samen in een ander huis gaan wonen. Ik was toen 21 en hij 20. Inmiddels zijn we alweer dik 10 jaar getrouwd en 2 kinderen rijker!! Ook wij zijn christen. Om die reden zijn wij niet gaan samen wonen.
Raar zou ik het niet noemen, maar het is wel een bijzondere situatie natuurlijk... Ben dus wel benieuwd waarom het zo is gegaan? (Als je daar iets over kwijt wilt natuurlijk ). Kameraad van mijn broer trouwde met een meisje uit Zuid-Amerika. Trouwde daar en daarna duurde het nog 6-7 maanden voor zij hierheen mocht komen uiteindelijk. Dus die trouwden ook ver voordat ze samen gingen wonen
Wij hebben nooit samen gewoond. Hij bezocht me wel elk weekend, maar nooit officieel samen gewoond tot we echt getrouwd waren. We waren iets over een jaar samen en kenden mekaar zo'n 1,5 jaar toen we trouwden. Sommige zullen zich best afgevraagd hebben wat we aan het doen waren, maar zijn alweer 6,5 jaar getrouwd. En hebben nog zoveel plezier samen als de eerste dag dat we elkaar leerden kennen. Ik was 25 toen we trouwden. Hadden bijna niks te makken en het was veel pennies (zie land) omdraaien in het begin, maar ach. Dat is ook wat je elkaar beloofd, dat je samen sterk staat in de mooie, leuke tijden, maar ook zeker in de mindere tijden. Mij maakt het trouwens niks uit hoor wat andere doen, moeten iedereen zelf weten. Zolang mensen gelukkig zijn.
ik ben heeel jong getrouwd. hij woonde toen in italie en ik in nederland en ik ging nog naar school. wij hebben besloten om te trouwen omdat wij zonder te trouwen van ons geloof niet samen mochten zijn. na ons trouwen ging ik iedere school vakantie naar hem toe. helaas uiteindelijk 5 maanden voor mijn examen gestopt door ongeplande zwangerschap.
hihi, ik had het zelf wel raar gevonden als ik het van iemand anders had gehoord en zelf niet indezelfde situatie had gezeten. gelukkig nooit spijt gehad van mijn keuze.
Na 5 jaar en 2 maand zijn wij getrouwd. Allebei vanuit huis ik 22 en hij 23. Nu al weer bijna 2 jaar getrouwd!! Ook vanwege christelijk geloof en ik zou niet anders gewild hebben Leuk om te lezen dat er nog best wel wat meiden zijn die ook niet samengewoond hebben!
Wat een ouderwets topic zeg Jaren 50 ten top Er zijn ook mensen die nooit trouwen... zijn die niet keurig dan?
Dubbel . Waar staat dat mensen die nooit trouwen niet keurig zijn?? Volgens mij veroordeeld niemand hier ongetrouwde stellen hoor.
hier staat het en dat is misschien met een knipoog...maar ja...ik vind het erg vervelend over komen en wat bedoel je met dubbel?
Mijn man heeft mij na een half jaar verkering al ten huwelijk gevraagd. En na ruim een jaar samen is hij bij ons thuis komen wonen. We woonden niet bij elkaar in de buurt en hij kon hier makkelijker werk vinden en was dus ook aangenomen. We hadden onze eigen kamers. Dus we woonden wel samen, maar toch ook nog apart haha. We zijn toen we 2 jaar samen waren getrouwd, en in ons eigen huisje gaan wonen. Ik wou wel trouwen voor het samenwonen, voor mijn man hoefde het niet zo, maar respecteerde het wel. Ik ben niet tegen samenwonen voor het huwelijk, wel heb ik eens een onderzoek gezien dat stellen die trouwen voor ze samen wonen vaker bij elkaar blijven dan ongetrouwde stellen. Ik zeg dus niet dat samenwonen verkeerd is, verschilt namelijk heel erg per persoon/stel. Maar ik kan me wel voorstellen dat je "makkelijker" uit elkaar gaat als je ongetrouwd bent. wil verder geen discussie op gang brengen hoor.. haha en maakt me ook niets uit wat anderen doen. Ik vond het zelf zo prettig te doen, wat iemand anders ook al zei. We beloven elkaar eeuwige trouw met getuigen erbij, en zijn ingezegend. Ik vind dat een mooie en goede basis om samen mee te gaan wonen.
Ben ook vanuit huis getrouwd. na 2 jaar hebben we ons verloofd en na 3 jaar verkering zijn we getrouwd. Nu ruim 8 jaar later nog steeds gelukkig en 3 prachtige boys rijker.
TS heeft dat keurig tussen vette aanhalingstekens gezet, dus lijkt me dan toch al duidelijk dat dat met de nodige spot bedoeld is?
hahaha nou inderdaad, maar sommige mensen vallen nou eenmaal overal overheen. zoals je kunt lezen geef ik ook aan dat ik zelf niet tegen samenwonen ben, voor mij hoeft het zelf niet, aangezien ik samenwonen of trouwen met de goede intentie (dat je in principe bij elkaar wilt blijven, bedoel ik hiermee en het samenwonen niet als een "proef of het wel wil" ziet) voor mij gelijkwaardig is aan elkaar. Bosi: Waarom vind jij het dan een "jaren 50 topic?" , omdat er stellen zijn die er anders over denken dan de meerderheid? Iedereen mag toch zelf bepalen hoe hij of zij in een relatie staat? Dan kan ik ook wel gaan klagen dat ik dat vervelend vind staan.
Ik ben ook vanuit huis getrouwd. Nooit verkering gehad, gelijk verloofd. Mijn man ook. Wij wilden het allebei zo, vanwege ons geloof (Islam).
Na 3 jaar en 8 maanden verkering allebei vanuit ons ouderlijk huis getrouwd, hierna pas samen in ons eigen huis gaan wonen. Ook vanwege ons geloof...