Mijn oudste heeft voor mijn zusje ook een verzonnen naam, omdat haar echte naam te moeilijk is. Denk dat ik het gek zou vinden als hij haar nu opeens met haar echte naam aan zou spreken.
Tante / oom + voornaam. Dochter van bijna 8 nu steeds meer alleen voornaam. Vind bijde prima Oma en opa zijn oma/opa flat en opa/oma hondje of alleen opa/oma
Mijn zus en ik gebruiken altijd onze bijnamen (haha, mannelijke namen) en de kinderen hebben dat gewoon over genomen, die noemen ons tante..... Levert soms wat verwarde blikken op.
Gewoon bij de naam. Ik noem ze weleens 'ome ... en tante ...' naar mijn dochter toe, maar dat is meer als bijnaam ofzo, niet omdat zij rdat moet overnemen. Sterker nog, mijn zwager heeft er een hekel aan! Net zoals mijn eigen tante, dus zelf noem ik mijn tantes en ooms ook gewoon bij hun naam. Mijn zusje heeft ze als dreumes een bijnaam gegeven, die wij nu zelf ook gebruiken. En nu zegt ze zelf 'maar ze heet toch ...?!'
Tante en voornaam. Zeg het zelf nog steeds, dus mijn dochter noemt mijn tante ook tante. Haar eigen ooms en tantes gewoon bij de voornaam. Zijn ook allemaal een stuk jonger, mijn schoonzusje is 19 bijvoorbeeld. Dochter weet wel dat het haar ooms en tantes zijn.
Mn knul van 7 noemt zijn ooms en tante bij hun voornaam, zijn opa en oma's noemt hij gewoon opa of oma. Dit ben ik zelf ook van huis uit gewend. Maar mn knul zegt je of jij, maar tegen mensen die hij niet kent u.
In mijn omgeving gebeurt het gewoon erg weinig, bij ons in de familie eigenlijk niet. Ik heb nog één tante (die tante genoemd wordt dan) en die is inderdaad bijna 100 Nee, ik vind het een beetje ouderwets denk ik, vandaar.
We starten de 4e generatie. Het idee om onze ouders opa/oma te noemen terwijl onze eigenste opas en omas er nog zijn, klinkt me vreemd. De kleine zal ook 30 tantes en ooms hebben. Vl en ik zijn allebei gewend van vroeger af om iedereen in de familie oom/tante te noemen. Hoe doen jullie dat bij 4 generaties? Ken iemand die er 5 heeft, lijkt me helemaal vreemd
Hier wisselend oom.... en tante... of gewoon de voornamen. Oma is oma en opa is opa. Vrienden van ons met hun voornaam. Ouders van vriendjes is mama van..... Iedereen is sowieso je en jij. Ik heb mijn oudste nog nooit u horen zeggen.
Gewoon tante *naam*. Of oom *naam*. Mijn oma (dus haar overgroot oma) is ook gewoon oma *naam*. Gewoon je/jij bij iedereen in de familie.
Onze kinderen hebben nog 1 overgrootoma en die spreken ze aan met 'omaX' en als ze over haar praten zeggen ze oudoma. onze eigen ooms en tantes noemen ze gewoon ook oom en tanteX, zelfs onze neven en nichten zijn ooms en tantes voor de kinderen. Maar hier zijn oom en tante absoluut geen benamingen die afstand scheppen, maar juist een soort 'verwentitel'. Ik kan haast niet wachten om tante te worden, en ik zie aan mijn zus dat zij de hele wereld wil laten weten dat ze tante is van die leuke kids. Die is dus apetrots als ze in openbaar met tante wordt aangesproken. familieleden met alleen naam aanspreken zou voor mij juist mer afstand creëren. Dan zijn ze niet specialer dan alle andere mensen.
Mijn oudste had (inmiddels zijn er de afgelopen 2 jaar een aantal overleden) 4 overgrootouders, 1 stiefovergrootouder, en 4 grootouders en 3 stiefgrootouders. Voor hem dus 12 in totaal. Hij noemt ze allemaal opa/oma + naam
Het speciale komt toch niet uit een titel? Het speciale komt uit de mens en de band die je er mee hebt. En kinderen weten echt wel wie de oom of tante is ook al noemen ze hem/haar niet zo. Hier tenminste wel.
Maar andersom geldt dat niet? Waarom is een tante dan formeler voor sommigen dan alleen de naam? Het blijft dezelfde vrouw.. Ik heb een speciale band met mijn tante, oom en oma. En die band komt juist voort dat ze mijn tante is, de zus van mijn moeder. Maar dat is heel persoonlijk, voor mij persoonlijk schept enkel een naam een behoorlijke afstand. Mama genoemd worden betekent voor mij onwijs veel meer dan enkel bij mijn naam genoemd worden door mijn kind. Hetzelfde heb ik dus met relatie tante-neefje. Zelfs mijn beste vriendin noem ik niet bij haar officiële voornaam, maar hebben we een bepaalde afkorting voor elkaar.
Mooi verwoord! Ik vind het juist fijn als mijn dochter mijn zus tante (+ voornaam) noemt. Dat geeft toch wel aan dat ze een speciaal persoon is en niet 'zomaar' iemand. Helemaal niet afstandelijk ofzo.
Mijn ouders en schoonouders zijn opa en oma. Mijn opa en oma noemen we opi en omi. Dat is zo gegroeid bij de kinderen van mijn zus dus daar gaan we maar gewoon mee door. Ik vind het wel leuk.
Ik vind tante en oom idd een heel speciale titel....ik verplicht het mijn kinderen dus niet maar promoot het wel. Zelf ben ik nl ook erg trots op de titel tante...het geeft wel een speciale band aan vind ik. Ik vind het zelf wel onzin om vrienden van papa en mama oom en tante te noemen....of er moeten geen "officiële" ooms en tante's zijn...dan is het anders. Maar ik vind dat die benaming maar aan een paar mensen is voorbehouden.
Heb niet gezegd dat het andersom niet geldt, alleen dat een naam voor mij niet on-speciaal is. Voor mij voelt het trouwens ook echt hetzelfde als mijn zoon me bij mijn naam noemt of als hij me mama noemt. Het gaat om hem niet om hoe hij me noemt.