Allereerst, ik wil niemand beledigen, ordinair is een subjectieve term en afhankelijk van je eigen achtergrond en opvoeding zal je iets als ordinair zien. Ik bedoel het dan ook niet negatief! Zoals de topictitel al aangeeft, hebben jullie ook wel eens zo'n moment dat je je eigenlijk niks zou willen aantrekken van hoe "het heurt"? Ik kom uit een best streng gezin waar te heftige make-up, een net iets te kort rokje, een reepje blote schouder, te opzichtige nagellak altijd werd bestempeld als: Hè get néé, dat is ordinair!! Nu ben ik bijvoorbeeld al aantal jaren lekker aan het tutten met gelnagels en zie de mooiste designs voorbij komen op youtube. Lange nagels met glitters en bloemen en strikjes. Te kitsch voor woorden en toch denk ik wel eens, oh hoe super leuk zou het zijn dat gewoon eens te doen!! Nu heb ik in de tijd dat ik acrylnagels zette wel eens lange glitternagels gezet, maar nog geen 2 dagen volgehouden omdat ik me steeds bleef afvragen: jeetje, komt dit niet ordinair over? Zijn er dames die dat herkennen? Ergens wel eens een bepaalde haarkleur willen proberen, maar bang zijn dat het ordinair overkomt? Of misschien een tattoo? Die laatste is er ook zo 1, bij mij is zo ingeprent dat een en tattoo ordinair is dat ik het nooit zou durven zetten, bang voor het hokje waar ik in zou komen terwijl ik soms echt schitterende designs voorbij zie komen. Benieuwd naar jullie reacties!
Gewoon even een dagje anders zijn lijkt me heerlijk! Ook ik kom uit een 'kakmilieu' al waren mijn ouders nog redelijk relexed erin. Alleen mijn eigen onzekerheid hielp daar ook nooit in. Voor de mensen die visualisatie nodig hebben: als ik een rok aan deed, dachten heeeeeel veeel mensen dat ik op het lodesteijn college zat. De laatste jaren doe ik echter wel meer m'n eigen ding, maar blijf het idd lastig vinden met het idee 'veroordeeld' te worden. Een extreme haarkleur zou ik niet durfen, kunstnagels heb ik nooit gehad, make-up (incl. Nagellak) draag ik eigenlijk nooit. Kleding, bril, sierraden en haarstijl durf ik nu wel iets minder 'kak' in te zijn. Nu heb ik ook jaren in de bankwereld gewerkt en daar is het toch ook minder geaccepteerd om er 'ordinair' of 'anders' of hoe je het wilt noemen eruit te zien. Een heel verschil met m'n huidige werk, waar zelfs m'n teamleidster in een broek met van die gemaakte scheuren naar een werkoverleg komt. Een tattoo vind ik niet per definitie ordinair (ligt aan de tattoo)maar het is meer het permanente karakter dat mij tegenhoud.
Nee, ik herken dat niet zo. Ik ben heel tevreden met wie ik ben, maar als ik graag iets wil doe ik dat ook gewoon, ongeacht van wat een ander daarvan vindt. Mijn moeder vindt tattoos bijvoorbeeld het toppunt van ordinair, maar ik laat er toch een zetten binnenkort.
nee niet herkenbaar. Ik ben juist het tegenovergestelde haha. Voel me heerlijk bij m'n donkerblauw met cognac kleurige kleding. Of grijs wit en zwart parelkettinkjes enz. Heb ook nooit dat ik denk ik wil iemand anders zijn ofzo..
oja ik wil daar ook aan toe voegen dat mijn vriendinnen juist tegenovergesteld zijn. Idd felle make up. Heel andere kledingstijl en vol met tattoos. Vind het helemaal bij hun horen en andersom als we in de stad zijn en hun zien iets typisch voor mij te hangen...is het gelijk ook tinaaaaa!. Eigenlijk heel erg leuk.
Ik kon uit een volksbuurt waar de mensen gezellig voor de deur zitten luidruchtig zijn, waar gezelligheid op een staat, ga ook met mensen om die gewoonweg schijt aan Veel dingen hebben begrijp mij niet verkeerd normen en waarden heb ik meegekregen en respect heb ik voor iedereen, maar ik zit vol met tattoos loop 't liefst de hele dag in joggingkleren dus dat ik af en toe blikken krijg ben ik gewend, maar ik ben wel mezelf en ga me vooral niet anders voor doen... Dus als mij dat ordinaire zou maken dan so be it heb tevens gewoon een baan en draai goed mee in de maatschappij... maar hou van gezelligheid en scheld regelmatig ben best luidruchtig ja sorry zo ben ik...
Nee niet herkenbaar. Ik ben dagelijks al wie ik wezen wil en nu ik ouder ben zit ik ook zodanig goed in m'n vel dat ik echt 💩 heb aan wat anderen daar van vinden. Wat een bevrijding! 💃🏻💃🏻💃🏻
Ik doe dat weleens. (Jemig, dat klinkt echt idioot!! ) Mijn hobby is paaldansen. Normaal gesproken dans ik vooral op klassieke muziek en laat ik veel ballet en jazz invloeden in mijn dans voorkomen. Ik dans ook heel graag in beenwarmers en net even iets meer bedekking. Je grip wordt dan een stuk minder natuurlijk maar ik hou er van mezelf helemaal in te leven in de tekst of juist heel erg sierlijk de muziek te volgen. MAAR. Soms he... soms gaan de hakken aan. En dan komt er een korter topje en broekje tevoorschijn. Af en toe zelfs een bh met glimmertjes of iets dergelijks. Dan hang ik ondersteboven/diagonaal/achterstevoren in die paal alsof mn leven er vanaf hangt. Ineens ligt de nadruk op mn kont en heupen, om nog maar te zwijgen over het verschil in muziek. Gek genoeg vindt vriendlief dat helemaal niks, trouwens. Mooi, dan is er ook geen afleiding
Haha grappig de reacties! Is ook niet zozeer de vraag of je jezelf kunt zijn, want ik voel me absoluut mijzelf gedurende de dag. Ik heb een eigen zaak waarin voorkomen toch echt wel invloed heeft in hoe serieus je genomen wordt, maar dat ervaar ik echt niet als beperkend. Is ook wie ik ben, nette broeken, beetje zakelijk gekleed. Komt mijn pumpverslaving niet altijd ten goede Maar merk wel dat ik door dat "spoor" lastig de andere kant kan uitspatten. Zoals poohbear zegt, gewoon eens een dagje anders zijn, totaal ander type dan je zelf bent, ander stukje van jezelf naar boven halen! Misschien is dit gewoon de ekster in mij hoor, die gewoon een dag onder de glitters wil zitten
Doe ik vaak zat hihi.. echt, ben niet alleen mama, maar ook een vrouw. Lekker make-uppen, opvallende kleren aan, bling bling ofzo, me haar leuk en wat anders doen etc.. Kortom, in the picture staan😊
Ik begrijp je echt precies. Ik ben wie ik ben en voelme heerlijk in de (nette) kleding die ik vaak draag, maar soms,heel soms wil die andere poohbear er ook even uit. Dan zie ik iemand die het aandurft om paarse stroken in haar haar te zetten, of een mooi glittertopje te dragen. En voor een dag lijkt me dat heerlijk, maar zou het ook niet iedere dag willen, that's not me. Ik vind het alleen altijd zo jammer dat mensen op basis van je uiterlijk ook vaak denken alles over je te weten. Zo was een collega half in shock toen ze bij me in de auto stapte en ik een metallica cd hard op had staan. Maar dat is ook een deel van wie ik ben en soms zou ik dat wel eens een dagje willen laten zien. Maar om nou kleding en make up aan te schaffen die ik misschien 1 of 2 keer per jaar eendagje draag omdat ik even mn andere ik wil belichten, dat gaat me danweer te ver.
soms lijkt het me ook heerlijk als ik zo simpel kon doen als sommige anderen op het dorp.. gewoon in m'n joggingbroek met crocs (heb ik niet eens haha) en m'n haar op een knot naar de winkel toe en me daar dan niet voor generen Dit zou ik dan wel op een dorp doen waar ik niet herkend wordt, hahaha!
Als ik jou zo hoor dan hoef ik dat niet dan ben ik het al hahahaha. ik zit aardig onder de tattoo's en piercings. En dan niet een hartje,maar een kousenband is er 1 van Haren verven doe ik regelmatig van blond zwart en roze lokken.Nagels heb ik heel lang zelf gezet van stilleto's tot hele kunstwerken. Echter draag ik wel hele normale kleding en make up altijd naturel.In de kleren zou je haast denken dat ik net als jou ben (grapje)
Hahaha nou ik zou wel graag het zelfvertrouwen van de dames van Hotter than my daughter willen hebben! En ik zou het ook heerlijk vinden om zo nu en dan op iedereen te kunnen zeiken en schelden ipv op m'n tong te moeten bijten. Ja, ik begrijp wat je bedoelt!
Haha nou ik heb me in mijn puberteit al zo uitgeleefd, dat ik nu de behoefte niet meer zo voel Mijn ouders vonden het verschrikkelijk, ik kom ook uit een kakmilieu, maar ze lieten me wel gaan in de hoop dat de basis die ze gelegd hadden stevig genoeg zou zijn dat ik weer fatsoenlijk zou worden. Is aardig gelukt Mijn zusje gaat nog steeds wel helemaal los met tattoo's, make-up, haarverf en glitternagels, maar bij haar past het wel. En soms zou ik het ook wel willen hoor, maar veel verder dan acrylnagels in french manicure kom ik niet. Een tattoo zou ik wel willen, maar dan draag ik net zo lief sieraden die iets voor me betekenen. Ach ja, ik ben een braaf moeke, met af en toe een kleine uitspatting
Nee. Ik ben ook best streng opgevoed wat dat betreft, maar ik verlang zelf ook absoluut niet naar dat soort dingen.