hallo Ik zet mijn verhaal hier op,zodat ik misschien in contact kom,met andere meiden,die hetzelfde hebben meegemaakt... Op 10 november 2010 ben ik ingeleid... Na een dag met weeen', ben ik savonds om 20.00 ongeveer ben ik weggereden voor een spoedkeizersnee,omdat ons meisje hartritme stornissen had op de apparaten.. 20.30 is ons Indy geboren. Alles was gelukkig goed met haar! Mijn man is met indy terug naar de verloskamers gegaan,waar mijn moeder zat te wachten. Indy werd gewassen en gecontroleerd.. Maar daarna werd ze meegenomen naar de kinderafdeling..omdat ze koorts had... Daar zaten mijn man en moeder dan,zonder kind/kleinkind en vrouw/dochter.. Ondertussen werd ik gehecht.. Toen ik op de uitslaapkamer lag,was er in 1ste instantie nog niks aan de hand.. Paar min later begon ik te vloeien.. Er kwam steeds mensen van de OK kijken... Toen kwam de gyn mijn buik masseren.... ik wist op dat moment dat dit niet goed was.... Omdat ik hoorde,dat het eruitgutste! pfff ik werd bang..heeel bang,omdat een vriendin van mij ook heel veel bloed is verloren,en kantje boord heeft gelegen na de geboorte van haar dochter... Ook kreeg ik medicijnen om het bloeden te stoppen.... Dit werkte ok niet.... Ik hoorde mensen roepen,dat het bloed er allang moest zijn....ze gingen weer bellen,voor bloed voor mij... Zoooo eng was dit allemaal... Op een gegeven moment riep ik,dat ik niet goed werd...ik werd heel duizelig...oooo wat was ik bang!! Doodsbang!!! Toen werd ik rennend naar de OK gereden.... Daar brachten ze me meteen onder narcose... Uiteindelijk zijn ze me gaan opereren... Er werd een ballon in mijn baarmoeder geplaatst...om het bloeden te stoppen... Alleen stopte het bloeden niet.... Toen heeft de radioloog toen in mijn liezen 2 balonnen geplaatst,in de slagaders, en zo is het bloeden gestopt... Totaal heb ik ruim 9 liter bloed verloren! Ik heb 12 pachet cells gehad... En 4 FFP (Fresh Frozen Plasma) bloedplasma. Het is kantje boord geweest... En ik heb denk ik heel veel engeltjes op mijn schouder! Om 01.45 werden mijn man en ouders op de hoogte gebracht dat ik stabiel was.... Om 20.30 is indy geboren,en om 23.30 wisten mijn man en ouders pas dat ik op de Ok lag en dat ze bezig waren met het stoppen van de bloeding... Ze hebben dus heel lang in spanning gezeten...Dit vind ik ook zo erg!!! Toen de gync kwam vertellen dat ik stabiel was,wist hij nog nie te vertellen waar ik kwam te liggen,en of ze me in slaap wilde houden.. Uiteindelijk kwam lag ik dus op het intensive care,en werd slapend gehouden..ook lag ik aan de beademing,en vastgebonden met mijn armen. Toen mijn man en ouders mochten komen kijken,heb ik hun gehoord,en ik heb ze gezien... Dat beeld,hoe hun mij aan keken,dat vergeet ik nooit meer! Ik dacht eigelijk niks,ik hoorde te slapen,dus kreeg meer medicijnen,zodat ik ging slapen! Smiddags werd ik wakker,en ik werd gek van die beademing,leek wel of ik stikte,en af en toe wat lucht kreeg... heel eng!! Ik drukte ook steeds op de knop dat er iemand kwam,ik wilde dat ding uit me strot hebben! Maar dat deden ze niet... ik moest aangeven op een letterbordje waar ik last van had... Ik was te moe om het aan te wijzen,en niemand begreep me! Alleen mijn man op een gegeven moment... Na lang zeuren zijn ze de beademing komen verwijderen!! Ooooo wat een opluchting... en wat had ik een pijn op me borst....van het proberen zelf te ademen,wat natuurlijk niet lukte! Die dag hebben ze ook de ballon uit mijn baarmoeder verwijdert! Het was spannend of het bloeden echt was gestopt! Gelukkig wel!!!!zelf weet ik er weinig van,ik sliep veel... Die dag erna werden de ballonnen uit me liezen verwijderd,na een kwartier dichtdrukken,bleek ook dat de bloeding echt was gestopt!!! Nog wat drukverband erop, en klaar. Toen ben ik na een dag of 3 naar de high care van de kraamafdeling gebracht..daar heb ik nog 2 weken gelegen... Ik kreeg er namelijk illias bij...mijn darmen wilde niet op gang komen... ik was heel misselijk,en gaf veel over.. Toen kreeg ik een maagsonde... na een aantal dagen,kreeg ik ook nog bijna 40 graden koorts erbij... kreeg meteen inwendige onderzoeken,werden een aantal buisjes bloed af genomen... Ook kreeg ik een ct-scan,ze moesten weten waar die hoge koorts vandaag kwam,want dat was raar omdat ik al antibiotica kreeg... Nog een hogere dosis antibiotica erbij,die ik maag 2 keer mocht ivm de nieren... Als de koorts niet zou zakken,zou ik weer naar het intensive-care moeten.. Die nacht ben ik ieder uur wakker gemaakt door de zuster,werd alles gecontroleerd,en kon ik weer een uurtje slapen... Heb die avond ook 3 verschillende artsen naast me bed gehad... Was eng... gelukkig zakte de koorts,en zijn ze begonnen met medicijnen te geven voor de stoelgang... ook kreeg ik 4 keer per dag een diepe klysma. Toen kwam heel langzaam me stoelgang op gang... uiteindelijk mocht ik naar huis! Heerlijk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Wat ik het ergste vond,was dat ik zag,dat mijn zoontje het moeilijk had..die is bijna 3.. Dus ooo wat was ik blij dat ik naar huis mocht met indy. Ik vind het heel erg,dat ik van de eerste paar dagen bijna niks meer weet.. Ik heb Indy wel vast gehouden,maar zelf weet ik daar niks van! Maar ze is goed opgevangen door mijn man,maar ook door mijn ouders en zus,die bijna dag en nacht bij mij waren.... Altijd was er iemand,dat vond ik zo fijn,en werd ik rustig van, een soort van veilig gevoel! Snacht heb ik vaak nachtmerrie's gehad,dat ik gillend wakker werd,net of ik aan het stikken was... Nee de nachten waren niks..heel bang was ik s'nachts. maar... nu mijn vraag... wie heeft er ook zoiets meegemaakt? Het komt niet vaak voor,zoveel bloedverlies... Het is nu bijna 6 weken geleden.. Maar kan nog niks in het huishouden doen,of de verzorging van me kindjes... Mijn man doet alles,en ook krijg ik veel hulp van me mama en zusje. Ook heb ik nog steeds een klein beetje bloedverlies... Had dit nu ook nie weg moeten zijn? Groetjes en sorry voor mijn lange verhaal...
Jeetje zeg, dat is niet niks... Ik heb er zelf geen ervaring mee (heb iets meer dan een halve liter bloed verloren bij de eerste bevalling), maar wilde toch wat schrijven. Van die halve liter bloedverlies (en vermoeiende bevalling) heb ik zeker een week moeten bijkomen. Ik kan me niet eens voorstellen hoe het moet zijn met 9 liter en transfusies... daar zul je echt wel tijd voor nodig hebben. Het is echt niet zo dat het herstel makkelijker is omdat ze je 'bijgevuld' hebben. Een vriendin van mij heeft iets van 2 liter verloren na haar eerste bevalling; ook zij was na een paar weken conditioneel nog erg slecht. Maar dat is echt goed gekomen! Sterker nog, anderhalf jaar later kreeg ze haar tweede kindje al en dat is gelukkig wel helemaal goed gegaan. Bloedverlies dat na 6 weken nog niet over is, daar heb ik wel ervaring mee. Na m'n eerste bevalling heb ik 7 weken gevloeid. Dat was op zich wel normaal, dus daar zou ik me niet al te veel zorgen over maken (behalve als het nu nog erg veel zou zijn). En ik wilde even zeggen dat ik er weer een erg goed gevoel over heb, dat ik al een aantal jaren bloeddonor ben. Misschien heb ik wel een zakje bijgedragen aan jouw transfusies... dan weet je weer waar je het voor doet. Binnenkort 'mag' ik weer, en ik voel me erg gemotiveerd door jouw verhaal. Heel veel sterkte, ik hoop dat je je langzaam aan weer een beetje de oude gaat voelen. En nog gefeliciteerd met de geboorte van je dochter, wat een leuke naam heb je haar gegeven!
Ik ben 2 liter verloren.. Door de magnesium voor eclampsie trok mijn baarmoeder niet vanzelf samen. Gelukkig hielp bij mij het infuus wel, en is het 'maar' bij 2 liter gebleven. Ik kreeg mijn bloedtransfusie pas snachts (was half 8 bevallen) en dag daarna nog 2 zakjes. Ik was na de bevalling aan het wegvallen, maar geen idee of dat door het bloedverlies kwam.. Ik had zo'n zin om toe te geven aan deze 'slaap' en 'rust' maar dat mocht niet! Ik heb 3 dagen op de high care gelegen, en nog 2 dagen kraamkamer. Ik was al deze tijd zooo zwak! En ook thuis kwam ik de trap niet op, kon niet staand verschonen e.d. Ook met zitten dansden de vlekken en sterretjes al voor mijn ogen. Ijzertabletten kreeg ik niet, maar op aanraden van de kraamhulp floradix gedronken. Dat hielp als een tierelier! En binnen een paar dagen kon ik zelf wat dingen doen!
Jeetje meid heftig zeg!! Ik ben bij mijn vorige bevalling 3 liter bloed verloren en omdat een stuk van de placenta niet loskwam moest het operatief verwijderd worden. Ik heb 2 bloedtransfusies gehad en was de 1e 3 weken erg zwak. Zodra ik opstond stond ik op mijn benen te trillen. Ik kreeg ijzertabletten en langzamerhand ging het wel een beetje.
Bedankt voor je reactie! owke,dus jij hebt ook nog lang bloedverlies gehad...ja het is een klein beetje! volgende week moeten we weer naar de gyn toe,dus zal het is vragen! Wat super goed dat jij bloed donor bent!! Daar heb ik echt respect voor!! Daardoor ben ik er nog! Zelf ben ik nooit bloedonor geweest..en nu denk ik....had ik het maar wel gedaan,want je red er echt levens mee(nooit over nagedacht) Nu ik zelf gekregen heb,wilde ik ook gaan geven..alleen het schijnt als je een bloedtransfusie gehad hebt,dat je geen donor meer mag worden... bedankt voor je reactie!
Gelukkig sloegen de medicijnen bij jou wel aan! Alleen wel eng dat je s'nachts nog bloed bij kreeg! Ik denk wel dat je daardoor dus weg viel... toen ik aangaf dat ik weg viel,toen reden ze me ook naar de OK rennend,super eng! Ijzertabletten krijg je idd niet na een bloedtransfusie,omdat ze willen dat je lichaam het zelf hersteld... Zo zei mijn gyn dat... ik ga het toch navragen over die floradix,wie weet mag ik dat ok pakken! Groetjes Sandra
heftig zeg,dan moet je als nog naar de OK..... kreeg jij ijzertabletjes ja? tegen mij is gezegt dat ik dat niet mocht... Heeft een arts dat geadviseerd,of de kraamhulp? Het heeft dus echt allemaal tijd nodig... Zo zie je maar,hoevaak een bevalling niet gaat zoals iedereen zou willen! Groetjes Sandra
Ja ik moest toen meteen door naar de OK. Omdat ik onder behandeling ben in het ziekenhuis kreeg ik bezoek van een andere vk (kraambed) en zij adviseerde me die ijzertabletten en kreeg ik een recept van haar mee.. Het heeft idd tijd nodig totdat je volledig hersteld bent. Ik hoop in ieder geval dat je gauw de oude bent. Sterkte!!
Jeetje wat een verhaal zeg. Ik heb zelf 3 liter bloed verloren, waarschijnlijk door een scheur in mijn baarmoedermond. Ik heb dit zelf ook allemaal als zeer heftig ervaren, vooral omdat ik bij 2 liter al weg viel en compleet de controle over mijn lichaam en de situatie verloor. Op de OK heb ik ook een ballon in mijn baarmoeder gekregen en is de scheur in mijn baarmoedermond gehecht. Daar heb ik dus nog eens 1000cc verloren. Ik heb 4 zakjes bloed gehad en 2 zakjes FFP gehad. Ook een nacht op de IC gelegen. Daarbij kwam het ook nog eens dat onze zoon ook ziek was en aan de beademing moest. 24 uur na zijn geboorte is hij ook nog eens (gelukkig samen met mij, mocht eerst niet mee, omdat ik nog niet vervoerbaar was. Maar 2 uur voor de overplaatsing hebben ze de ballon uit mijn baarmoeder verwijderd. Als ik binnen die 2 uur niet meer zou bloeden, zou ik mee mogen. Gelukkig is dat dus niet gebeurt.) overgeplaatst naar een acedemisch ziekenhuis 50km verder op. Ik heb me 3 a 4 weken zeer beroerd gevoeld, combinatie van veel bloed verliezen en heen en weer reizen naar het ziekenhuis is niet bepaald aan te raden. Ik moet zeggen dat ik nog zeker een half jaar tot een jaar een mindere conditie heb gehad en ik niet toe kwam om te sporten om mijn conditie te verbeteren. Na een jaar ging het gelukkig weer beter en voelde ik me weer de meid, die ik was voor de bevalling. Over 2 weken wordt onze man alweer 2 en zoals je in mijn onderschrift kunt lezen, over een aantal maanden een 2de wondertje. Vorige week voor het eerst weer naar de verloskundige geweest en daar hebben we de bevalling nog eens doorgesproken, toen kwam alles wel weer boven en moest ik wel een paar keen slikken. Het voelde alsof het een paar weken geleden was, dat het gebeurde. Gelukkig word ik nu goed begeleid en gaan ze zelfs nog bij de gyn in het ziekenhuis het uitgebreide verslag aanvragen, zodat ik precies weet wat er toen gebeurd is. Ik krijg trouwens wel een waakinfuus bij de bevalling, want ik mag dus (net zoals jij) niet thuis bevallen. Maar daar ben ik absoluut niet rouwig om, moet er niet aan denken dat dit thuis gebeurt zou zijn!! Meid, praat erover met je man en eventueel ook met een professioneel iemand. Dit heb ik niet gedaan en ik merk dat ik het niet zo goed verwerkt heb! Juist nu ik weer moet gaan bevallen.
Ik ben ook 2-2,5 liter bloed verloren. Heb twee zakjes bloed bijgezet gekregen. Slik nu nog ijzertabletten.. Ik lees net dat velen van jullie zeggen dat dat niet mag na een transfusie, mij is het juist door meerdere gynaecologen geadviseerd. Het herstel zou dan sneller gaan. Bij mij heeft het ook ongeveer 3 weekjes geduurd voordat ik me wat sterker voelde. Heftig zeg 9 liter! Ik vond dit al erg...
Jij hebt ook een heftig verhaal zeg..pffff En ik denk dat je na zo'n ervaring niet een meer thuis WIL bevallen... Als snap ik trouwens toch niet dat vrouwen thuis gaan bevallen... Ik was er niet meer geweest als ik thuis zou zijn bevallen.. Dat is verteld,want dan hadden ze me niet meer bij kunnen vullen..werd gezegt.. Heb jij nooit een gesprek met je gyn gehad over je eerste bevalling? Ik wil je heeel veel succes en sterkte wensen met je bevalling,want ik snap goed dat je bang bent! Maar ze houden je nu extra in de gaten! Dus dat gaat goed komen!!!! Bedankt voor je reactie! Ik denk dat ik wel proffecionele hulp ga vragen... Want ik denk er dag en nacht aan.. En op momenten dat ik alleen ben,huil ik... Mensen zeggen dat ik er weer goed uit zie... Dat is misschien wel zo...alleen ik zorg daar ok wel voor,omdat ik zo zo blij ben,dat ik nog leef...misschien klinkt dat gek..maar zo is het wel... Hoe gaat het trouwens nu met je oudste zoon? xxx Sandra
Hey De arsten in het ziekenhuis zeiden dat ijzertabletten ook geen nut hadden..en omdat vriendin van mij dat wel had gehad,toen zeiden ze,dat is niet door een arts geadviseerd,want dat kan niet... toevallig was dat ook door de kraam hulp geadviseerd bij haar... Maar ja goed,ik weet het nie,heb er geen verstand van..maar ga het volgende week toch ffkes vragen! Wie weet mag het toch en helpt het...
Meid wat een heftig verhaal. Zelf geen ervaringen met zwaar bloedverlies. Maar mijn vriendin heeft ook kantje boord gelegen. Kreeg een geplande keizersnede ivm stuitligging. Kindje eruit en zie kreeg, nog op de OK, een zware bloeding van de baarmoeder. Ook hier van alles met medicatie geprobeerd en de al genoemde ballon. Volgens mij heeft zij uiteindelijk 5 liter verloren en is ook "weggevallen" op de OK. Na een aantal dagen mocht ze naar huis, paar dagen thuis geweest en op een ochtend was ze helemaal "slap" en koortsig, kon geen kant op. Dus met spoed opgenomen en bleek ze een ontsteking te hebben. Weer een week in het ziekenhuis gelegen. Van haar weet ik dat het herstel heel langzaam kan gaan. Zij knapte eigenlijk pas een beetje op toen het officiële bevallingsverlof ten einde was. Ze is vervolgens nog drie maanden in de Ziektewet geweest. Ook hier een "blije" bloeddonor!!!! Geef inmiddels al een aantal jaren bloed (ben A+), ook mijn zusje geeft bloed (is 0-negatief) dus die bloedgroep wordt helemaal veel gevraagd. Inderdaad je mag geen bloeddonor meer zijn wanneer je zelf een transfusie hebt ondergaan. Mbt ijzer... ook hier vanuit de VK en VP het advies om Floradix te nemen om het bloedverlies op te krikken (ik meen dat ik na mijn bevalling iets van 500 cc heb verloren, wat kennelijk normaal is) Wat ik ook veel doe is, Roosvicee Ferro drinken. Zodra ik een oproep voor donorafspraak krijg, ga ik langs de winkel voor een fles Ferro, en die gaat dan in de loop van twee a drie weken leeg. En ik heb er wel baat bij!
misschien heb ik je zusjes bloed wel! Echt goed als je bloeddonor bent!! Nu heb ik spijt dat ik het nooit het gedaan!!! en veel respect voor mensen die het wel doen! ikga het navragen bij de gyn,want ik weet zeker dat ik geen ijzertabletten kreeg,omdat je lichaam het na een bloedtranfusie zelf moet herstellen...en dat ijzertasbletten nie zou helpen.. maarrrr ik ga het nog eens navragen.! misschien mag dat niet als je zoveel bloed bent verloren ofzo... Want had jou vriendin dat wel gehad? bedankt voor je reactie!
jeetje meiden wat heftig allemaal ik heb na mijn keizersnee smiddags half 3 savonds rond half 11 mijn man was net weg een nabloeding gehad de gynecoloog kwam op mijn aandringen kijken omdat ik schrok van al het bloed ze heeft als een gek op mijn buik gedrukt en heb zakken vloeistof gehad en medicijnen om mijn baarmoeder te laten sametrekken. ik vond het al heel nare ervaring en als ik jullie verhalen lees pffffff ik ben weken echt raar geweest mijn ijzergehalte van 8,9 voor de keizersnee naar ergens rond de 4 ja dat merk je wel. mijn verloskundige heeft zich zelfs afgevraagt waarom ik geen kleine bloedtransfusie heb gekregen. maar met een vochtoplossing kunnen ze ook hoop opvullen heb ik later begrepen. en dan al die onwetende vrouwen die zeggen geef mij maar een keizersnee lekker makkelijk pffffffffff meiden jullie allemaal sterkte t is nog maar kort terug en ik al 2 jaar verder maar nog schrijf ik dit en er komen tranen
kreeg jij door de keizersnee een nabloeding? eng man! Ja dat zijn klote ervaringen hé,als je merkt dat het niet goed gaat... En dat je het over moet laten aan de artsen.. ja idd,mensen die een keizersnee willen,da's appart... Want hoe mooi is het om zo te bevallen,als alles goed gaat! Das toch het mooiste wat er is! Toevallig heb ik net de foto's zitten kijken van de bevalling van mijn oudste zoon, dan krijg ik de tranen zoiezo in me ogen.. En als ik dan denk aan deze horror bevalling....dan ben ik stil... Het is en blijft een wonder,een kindje op de wereld zetten!
ik kreeg de nabloeding waarschijnlijk omdat mijn baarmoeder niet wou krimpen gebeurd normaal met naweeen geloof ik dus ik heb iets gekregen en daar heb ik naweeen van gehad die voel ik nu nog ik werd ook angstig van het lage ijzergehalte in mijn bloed ik dacht steeds iets van zwangerschapsvergiftiging te hebben omdat ik daarvoor al weken om de dag aan ctg moest en steeds bloedprikken en bloeddruk meten. maar was gewoon mijn ijzer te kort ik had ook steeds dat mijn benen schokte vond ik ook zo ontzettend raar gevoel
Hier ook een fluxus gehad. Ik ha een stortbevalling (30 minuten) waarna mijn placenta niet losliet. Ze hebben dit een uur aangekeken, op mn buik gedrukt, een injectie gehad en een katheter maar uiteindelijk moest het toch een manuele placentaverwijdering worden op de ok. Ik ben 2,7 liter verloren. Ik had daarna een ijzergehalte van 5.5 en dat was net genoeg om het zonder transfusie te doen. Ik kreeg wel na de bevalling een zuurstofsnorretje omdat ik een vreemde geur rook maar dit was waarschijnlijk door het bloedverlies. Het was nogal onduidelijk hoelang ik ijzer moest slikken dus ik heb dit alleen nog de week gedaan dat ik in het ziekenhuis lag. Mijn zoontje heeft 5 weken op de neo gelegen omdat hij 8 weken te vroeg was en ik ben dus meteen twee keer per dag op en neer gaan reizen tussen huis en het ziekenhuis. Ja dat was zwaar en heftig maar niemand had mij verteld dat je best een poos nodig hebt om te herstellen van een fluxus. Dat las ik pas achteraf. Dat verklaarde een boel. Ik heb gelezen dat dit herstel wel 3 maanden duurt. Bij een volgende bevalling staat er meteen een infuus gereed en houden ze er rekening mee. Succes met je herstel!
heftig hoor! 30 min?!?!?Woowww....pffff,was ook wel kei schrikken,omdat je nog maar 32 weken zwanger was?! Ben je wel met een gync of vk bevallen? Kan me voorstellen dat het kei kei zwaar voor je is geweest,om iedere keer op en neer te moeten rijden voor je kindje!en dan 5 weken lang! Mocht je niet bij je kindje blijven slapen? Heb je bij een 2de kindje ook weer kans op een tevroeggeboorte? Wel fijn dat ze rekening mee houden met een 2de kindje! Heb je dan ook meer kans,dat je placenta niet gewoon geboren wordt? Ik heb vandaag gevraagt aan de gync, die zei dat ik zeker moet rekenen dat het een half jaar duurt,voordat alles weer een beetje op zijn plaatst is,ivm met de transfusie,en daarna me lichaam zelf aangeeft wanneer ik weer een beetje de oude wordt... Hij zei wat er allemaal is gebeurt,is niet niks..en is een hele erge aanslag op je lijf... Heb nu wel ijzertabletten gekregen,omdat ik erom vroeg... En het was wel zo,dat toen ik int ziekenhuis lag,geen nut had,omdat ik al zoveel medicijnen kreeg,en ze wilde kijken hoe me lichaam zelf hersteld... Fluxus is echt heftig! en ik gun het echt niemand! merk ook dat mensen me niet begrijpen,hoe ik me voel... snap ook dat het moeilijk te begrijpen is... Maar dat is niet altijd fijn... Ben gewoon na 7 weken nog zo erg moe,duizelig,en heel vaak niet lekker,dat ik echt op bed moet gaan liggen... Zelf al als ik teveel mensen om me heen heb... De gync zegt dat dit heel normaal is... dus dat vind ik wel een geruststelling! Moet nu op advies van de gync,met een psycholoog praten van het ziekenhuis.... En de controles blijf ik houden met de gync die me leven heeft gered,dit is ook fijn,kan ik met alle vragen enz terrecht! Groetjes sandra