Het wordt mijn derde bevalling, dus je zou denken: dat weet je inmiddels wel, maar ik merk dat ik toch vragen heb over hoe je je het best 'overgeeft' aan een wee. De eerste was een badbevalling en die is alleen drie uur heel heftig geweest (weeënstorm, totale bevalling duurde 13 uur). Ik heb geen idee meer hoe ik die weeënstorm heb gehandeld, alleen dat ik daarna uitgeput was en ik tussen de persweeën gewoon in slaap viel. De tweede duurde in totaal maar 2,5 uur en omdat het me zo overviel, kwam ik ook nooit in een 'ritme'. Elke wee die eraan kwam overviel me. Ik heb dankzij de vroedvrouw een soort 'blaas, blaas, blaas' aangehouden en toen was het al tijd om te gaan persen. Je kan nooit voorspellen hoe het gaat, maar vraag me toch af hoe jullie je ademhaling hebben gecontroleerd. Lukte het ook je hele lijf daarbij te ontspannen? Ik lees weleens mooie dingen over 'meegaan op de golf' of 'in je wee verzinken', maar dat is mij twee keer niet gelukt. Zou mooi zijn als ik deze keer wel die bubbel kan creeëren. Ook om een beetje zelfvertrouwen te krijgen, want nu ik op 33 weken zit vind ik het toch wel weer spannend.
Ik lag aan de ctg. Ik focuste me op de hartslag van N. Zodra er een wee kwam dacht ik bij mezelf deze wee komt nooit meer terug op het ritme van zijn hartslag. En ondertussen ademde ik rustig door. Doordat ik me zo goed kon concentreren en rustig bleef is mijn bevalling redelijk snel gegaan. 4 uurtjes Dus probeer een focus punt te zoeken. Zet desnoods rustige muziek aan en concentreer je daar op. Ik dacht na de vorige bevalling waarbij ik volledig in paniek was dat ik me ook nooit zo rustig kon houden en zo relaxt kon blijven.
Misschien dat je nog een paar lesjes zwangerschapsyoga kan volgen? Of een spoedcursus? Daar leer je ademhalingstechnieken
Lastig... ik heb tot de 8cm nauwelijks iets gemerkt en ook geen echte pijn gehad en vanaf de 8cm een weeenstorm en toen hebben de verpleegkundigen en gyn in het ziekenhuis mee zitten puffen om me in een ritme te krijgen, mede omdat de kleine het niet fijn had met de snelheid van de bevalling (binnen 3 uur). Het was; blaas, blaas, blaas, blaaaaaas. Blaas, blaas, blaas, blaaaaaas
Ik ging mee in de wee. Kon me heel goed ontspannen en haalde heel rustig adem. Zat niet in een bubbel trouwens. Na de wee was de concentratie weg. Als ik me tijdens een wee niet ontspande deden de weeën flink pijn. En als ik me ontspande waren ze erg goed te doen. Vervelende pijn maar niet onhoudbaar.
Lees eens over hypnobirthing. Een andere manier van ademhalen dan het bekende puffen. Het spreekt mij wel aan, omdat ik van het puffen alleen maar meer gespannen werd bij mijn eerste bevalling. De verloskundige zei letterlijk: "Ja, maar je ademt wel goed", toen ik aangaf dat ik in totale paniek was en mezelf kwijtraakte. Ik had ook een weeenstorm op dat moment, toen ze mijn vliezen kunstmatig hadden gebroken. Dus nu wil ik kijken of een andere mindset icm een rustige ademhaling meer bij mij past.
Ik heb niet gepuft, maar op advies van de verloskundige tijdens een wee steeds diep ingeademd door mijn neus en daarna langzaam uitgeademd door mijn mond. En daarbij proberen te ontspannen. Dat werkte voor mij erg goed.
Ik had muziek opstaan (oortjes in) en kon mij daar heel goed door ontspannend. Ging mee ademen op het ritme van de muziek.
Ik ben niet van de pufcursussen of joga en aanverwante zaken... De verpleegkundige deed 2x een poging om me pufinstructies te geven. Tevergeefs! Ik had mijn eigen tacktiek. En die ontstond vanzelf ter plekke en functioneerde prima! Gewoon flinke hap lucht en zo lang uitblazen dat je de pijn voelt wegebben. Korte pufjes werkten voor mij daarbij echt niet! Je voelt vanzelf wat voor jou werkt. Komt goed!
ik vond het ook erg lastig dat puffen vooral bij de 1e en 3e. Bij de 2e ging het veel rustiger, ook al duurde het maar 4 uur het was niet echt een weeenstorm, maar mijn gevoel kun je dat dan rustiger opbouwen voor jezelf. De 3e keer duurde 2,5 uur en vond ik zo mega heftig! Ik wilde het liefst gewoon even mn adem inhouden, me in mezelf keren en weer door tijdens mn weeenstorm. Ik vond het ook maar zwaar irritant dat ze vonden dat ik moest puffen. Dat haalde me zo uit mn flow. Maar er zal vast een idee achter zitten dat je niet even je adem in mag houden . Ik heb dus maar idioot zitten blazen op hun pufritme, dat was enige wat ik nog uit kon brengen. Van 5 naar 10 cm in 10 minuten is lichamelijk ook echt niet bij te houden. Het voelde of m'n lichaam sneller ging dan dat ik zelf bij kon houden.
Ik ben ook heel benieuwd en begin weer een beetje nerveus te worden als ik erover nadenk.... bij de eerste was het tot dat m'n vliezen braken heel goed te doen zonder speciale ademhaling o.i.d. En na het breken de vliezen tot dat hij geboren was één grote storm waar niet tegen op te hijgen was. Hoop dat vooral dat laatste nu iets relaxter gaat .
Heb een bevallingscursus gedaan waarbij we 3 ademhalingstechnieken (1 bij beginnende weeen, 2 bij iets heftigere weeen en 3 bij de heftigste weeen) geleerd + wegpuffen bij persweeen. Heb een weeenstorm en hele zware momenten gehad, maar heb alleen de eerste techniek gebruikt. Dat was eigenlijk een simpele buikademhaling: goed in via de buik (buik uit), even vasthouden en uit via de mond (buik in). Dit voelde het prettigst voor mij.
O, maar ik krijg een cursus hoor. Bij de tweede niet gedaan en goh, wat heb ik dat gemist. Dus dat komt wel 'goed'. Ik ben alleen benieuwd naar de ervaring van anderen.
Ik ben bekend met hypnobirthing, maar het past niet zo bij mij (of mijn manier van bevallen - heftig en snel).
Bedankt voor de reacties. Bij de eerste had ik ook een uitgebreide cursus + yoga gevolgd. De 'meditatie' van yoga werkte niet voor mij, maar de ademhalingsoefeningen van de kinesiste wel. Dat was voor minder heftige weeën: kort in door de neus, iets langer uit door de mond. En voor de heftige weeën: -korte 'hijgjes', en als je de wee voelde wegebben weer goed uitblazen. Nu kwam ik daar niet aan toe door de weeënstorm. Bij de tweede had ik niets aan die oefeningen, omdat het zo heftig en snel ging. Mijn lichaam ging inderdaad sneller dan ikzelf.
Ik had puffen geleerd op een cursus, maar ik geloof niet dat ik meer dan 1 of 2 weeën het netjes hebt gedaan, voelde voor mij niet goed (waarom, geen idee). Ik heb tijdens weeën vooral geblazen en tegen het einde als een briesend paard of zo, ha ha! Ik was eigenlijk aan het hyperventileren, maar compleet in mijn eigen bubbel en tussen de weeën door wel voldoende kunnen ontspannen, dus VK heeft het zo maar gelaten. Ze zag wel dat ik niet echt open stond voor suggesties . En het ging goed (en snel), dus tja? Bij derde heb ik een weeenstorm gehad, ik geloof dat ik toen alles 'fout' heb gedaan , ik heb gegild, gekreund, gevloekt en getierd, ik wist niet waar ik het zoeken moest (stond te shaken op mijn benen). Kan je vertellen dat ik ook niet voor suggesties open stond ...
Adem in, hou vast, adem uit, werkt voor mij het prettigst om weeën op te vangen. Ik kan dan redelijk goed in mijn bubbeltje komen en daar blijven.
Ik heb nooit gepuft. Bij een wee ademde ik door mijn neus in en door mijn mond weer uit. Wel echt gefocust op die ademhaling. Vond de weeen zo heel goed te handelen.
Van dat puffen raakte ik ook een beetje buiten adem. Denk niet dat dat de bedoeling is, maar bij de tweede ging het zo snel, ik moest wel. Al waren het geen korte pufjes, meer blazen. Ik ga proberen een ritme aan te houden. Nu heb ik volgende week mijn eerste 'cursus' en ga dit ook zeker bespreken. Muziek in de eerste fase is ook nog een goed idee. Ik reageer daar wel goed op.