oma ernstig ziek

ik moet even van me af schrijven.

vorige week is mn oma opgenomen in het ziekenhuis omdat ze heel veel buikpijn had en niet meer naar de wc kon.
in het ziekenhuis dachten ze aan galstenen, dus een operatie stond op de planning.
afgelopen vrijdag hebben ze oma geopereerd maar ze konden niet doen wat moest want ze kwamen bloed tegen.
nu is oma dinsdag weer geopereerd, galblaas weggehaald en de galwegen schoongemaakt.
nu blijkt dat ze tumoren in de galwegen heeft zitten en waarschijnlijk ook in dr lever.

mn oom heeft iedereen gevraagd om zo vaak mogelijk naar oma te gaan omdat ze iedereen wil zien.
helaas woon ik niet dichtbij en heb ik zelf geen rijbewijs en ben dus afhankelijk van ov en mn man en heb ik ook mn werk nog, dus kan ik niet zo vaak als ik zou willen naar oma.

ik zie oma niet zo vaak maar heb wel een speciale band met haar en ze is ook helemaal weg van alyssa.
nu gaan we zondag naar oma toe en woensdag ga ik ook (ik moet dan naar school in ijselstein en ze ligt in utrecht).

ik kan gewoon niet geloven dat oma nu zo ziek is.
ze is een vrouw die altijd voor iedereen klaar staat en ze staat (met dr 83jaar) nog middenin het leven.
1x in de maand rijd ze op zondag de mensen in het ziekenhuis naar de kerkzaal, ze zit in een zangkoor en organiseerd om de maand een lunch voor de "oude" dametjes.
verder doet ze alles in huis zelf, doet zelf (samen met opa) de boodschappen en opa en oma gaan regelmatig met de trein en de bus een dagje weg.

ik zie er best tegen op om zondag naar het ziekenhuis te gaan en haar daar zo te zien liggen.
eigenlijk ben ik een beetje bang en wil ik aan de ene kant liever niet omdat ik bang ben dat als ze dit niet gaat redden ik dan een vervelend laatste beeld van dr heb.
aan de andere kant wil ik heel graag naar dr toe (en dat doe ik ook) zodat ik toch nog met dr kan praten en zij alyssa nog kan zien.

tis een behoorlijk verhaal geworden, maar ik moet het ff kwijt.

liefs doris

 

ze durven op dit moment nog niks te zeggen over een eventuele behandeling.
morgen of maandag gaan ze een leverpunctie doen en als de uitslag daarvan bekent is gaan ze verder denken over een behandeling.
oma gaat er gelukkig zelf goed mee om en accepteerd dat ze ziek is maar wil er alles aan doen om beter te worden.
aan vechtlust ontbreekt het haar gelukkig niet.

liefs doris

 

ik ben ook zeker van plan om veel naar haar toe te gaan, ik weet jammer genoeg maar al te goed hoe het voelt als je niet meer kan gaan.
mn andere oma werd (alweer 12jaar geleden) opgenomen in het ziekenhuis en ik zou de volgende dag naar haar toe gaan, maar ze overleed die middag.

bovendien wil ik mn oma nu niks ontnemen en ze wil alyssa (en ons natuurlijk ook) heel graag zien dus we gaan.

bedankt voor jullie steun.

liefs doris

 

gister zijn we bij mn oma geweest en het was best schrikken om haar daar te zien liggen in zo`n bed.
oma is een kleine dame, maar in dat bed leek ze helemaal zo klein.
oma doet haar best om iedereen te troosten, zelfs nu ze ziek is.
ze heeft altijd voor iedereen klaar gestaan en dat doet ze nu nog steeds en ze vind het maar raar dat wij dat zo bijzonder vinden, zij vind het normaal.
oma was super blij om alyssa te zien en je zag dr gewoon weer een beetje opfleuren.
we gaan nu zoveel mogelijk naar haar toe en nemen alyssa ook zo vaak mogelijk mee omdat het oma zo blij maakt.

afgelopen vrijdag hadden ze een leverpunctie bij oma willen doen, maar dat kon niet omdat dr bloed te dun was.
als het goed is krijgt ze vandaag de leverpunctie en woensdag een mri-scan en dan is het opnieuw afwachten.

liefs doris

 

een klein lichtpuntje in de situatie van oma.

dinsdag hebben ze bij oma de leverpunctie gedaan en nu was gisteren haar bloed goed.
ze is gisteren naar huis gegaan om daar de uitslagen van de punctie af te wachten.

het blijft heel spannend, maar ik wilde dit kleine lichtpuntje toch even met jullie delen.

liefs doris

 

gisteren heeft mn oma de uitslag van de punctie gehad.
die was niet best.
de tumoren die ze aan de binnen en buitenkant van de lever en galwegen hebben gevonden blijken uitzaaiingen te zijn van een hoofdtumor.
ze vermoeden dat de hoofdtumor in de dikkedarm zit maar daar kunnen ze alleen achter komen door een heel naar en risicovol onderzoek.
het enige wat we ermee kunnen bereiken is dat de hoofdtumor dan misschien bestraald kan worden en ze iets langer te leven heeft.

helaas is er verder niks wat er gedaan kan worden en het onderzoek durven de artsen niet aan.
ze geven mn oma nog maar 8 tot 10 maanden en dan is het einde verhaal.
ze hebben ook gezegt dat het heel goed mogelijk is dat het sneller gaat en dat ze er dus al eerder niet meer zal zijn.

liefs doris