Echt een dilemma he. Activiteiten met de bewoners ondernemen we wel, maar deze bewoonster die wil dus niet meedoen aan de activiteiten die we ondernemen, omdat ze denkt dat ze naar huis moet. Kan zich niet concentreren, omdat ze constant met die gedachten rondloopt. Ze gaat wel graag met ons boodschappen doen en helpt ons graag met stofzuigen. Maar ja je kan toch niet heel de dag stofzuigen he. Wandelen doet ze ook graag, maar wij hebben er geen tijd voor om met mw. te gaan wandelen als we alleen op een woongroep staan van 7 bewoners. We hebben hier een vrijwilliger voor gehad, maar als mw. het in haar hoofd krijgt dan luistert ze dus niet meer naar de vrijwilliger, dus deze oplossing was ook niet geheel betrouwbaar. Als ik mijn medewerkers van de woongroep de opmerking over koffiedrinken laat lezen dat springen ze uit hun vel denk ik. We staan vaak alleen op de woongroep, hebben geen officiele koffiepauze, drinken soms snel even wat tussendoor. De laatste tijd hebben we amper tijd om te gaan eten. Dus dat kan het probleem niet zijn denk ik. Groetjes Taby.
De oplossing ligt dus niet bij familie. Die zou je dus eerder moeten zoeken in bijvoorbeeld meer personeel of een betere planning van de organisatie.
Meer personeel is ook geen oplossing, want de zorginstellingen moeten het steeds met minder geld doen. En als je minder geld hebt dan kan je niet meer personeel inzetten dan dat je nu al doet lijkt me. Van mij mag het hoor wat meer personeel. En een beter planning in de organisatie is denk ik zo gek nog niet, maar daar moet je ook wel de toestemming voor kijgen natuurlijk. Groetjes Taby.
mijn moeder was hulpbehoevend de laatste jaren dat ze leefde.ze is trouwens maar 49 geworden. ze wilde niet naar een verpleegtehuis,dus bleef ze in haar eigen huis wonen.ik ben bij haar in de buurt gaan wonen zodat ik voor haar kon zorgen. ze kreeg thuiszorg 1 keer per week voor het grote schoonmaakwerk,koken deed ik elke dag en ik reed met haar mee voor de grote boodschappen.kleine dingen haalde ze op de mobiscooter.ik kwam elke dag een keer of 4 daar. en had ook de zorg voor een peuter en een baby. ik denk dat als je in de buurt woont je toch minstens 2 ker per week op bezoek kan gaan ook al heb je kinderen en werk.
ik zag het op het nieuws, ik vind het z;n rotsmoesje om je ouders niet op te zoeken omdat je geen tijd hebt je moet hier maar tijd voor vrijmaken. ik moet er niet aan denken dat ik strakjes mijn ouders weg laat rotten uit eenzaamheid in z'n somber bejaarde tehuis. ik heb er gewerkt en het is echt heel erg triest om te zien dat sommige oudjes 1 x per jaar bezoek krijgen en dat is vaak op hun verjaardag ofzo en zelfs dan is het bezoek minimaal. gelukkig zijn mijn ouders 41 en 49 en hoef ik hier nog niet aan te denken. mijn opa en oma aan moeders kant zijn dood en aan vaderskant daar is het zo geregeld dat alle kids zondags komen om te kaarten en blijven daar bijna heel de dag, ze wonen gelukkig nog in een gewoon huisje en doen nog best veel samen maar dit is een goed voorbeeld voor ons strakjes en wij zullen ook zo met onze ouders omgaan. ik heb 4 zusjes en zullen elke een dag kiezen dat hebben we nu al afgesproken. hun hebben heel die jaren voor ons gezorgt en verdiene dit ook terug.
Ja, maar het lijkt mij dat als je de organisatie eens flink onder de loep neemt, je ook vanzelf bij de kosten uitkomt. Misschien dat als dat anders ingedeeld wordt, je ergens weer geld vandaan kunt halen wat je dan weer in kan zetten voor meer personeel. Maar goed, ik ben daar helemaal niet in thuis. Dus wat dat betreft kan ik er eigenlijk niet erg goed over meepraten.
geld en verzorging/verpleeging dat is en blijft een dillema ikzelf zit nu 24 jaar in de zorg en als ik eerlijk moet wezen wordt zorg verlenen alleen maar een groter probleem tijd in een bewoner of klient steken is er bijna niet meer bij , omdat daar gewoon weg geen tijd voor is alle zorg instellingen lopen met een personeels tekort en dit wordt alleen maar erger omdat steeds meer geld kraantjes worden dicht gedraaid het probleem wat Taby aankaart met weg lopende bewoners herken ik maar al te goed zelf heb ik 5 jaar gewerkt op een gesloten unit met dementerende bejaarden ook wij hadden een bewoonster die dit elke dag deed meestal werdt ze wel opgevangen door de receptie maar deze dame was geen makkelijke tante en liet zich niet zomaar van haar stuk brengen dus verdween zij regelmatig het winkelcentrum in waar het tehuis aan grenzde zelfs meneer de directeur is meerdere malen met mevr meegeweest rondje centrum want tja als tehuis heb je toch de verandwoording voor je bewoners/sters haar kinderen kwamen geregeld en dat maakte het probleem eigenlijk alleen maar groter , zodra zij weg waren was de drift om naar huis te gaan alleen maar groter in de loop der tijd zakken deze mensen in een zwaardere vorm van dementie en houdt de drift om naar huis te gaan op maar ja daar kan even overheen gaan , voor de verzorging is dit een groot dilemma want zoals Taby al zei je kan moeilijk 24 uur naast deze mensen gaan zitten/lopen /liggen natuurlijk zijn er genoeg ouderen die wel hun kinderen geregeld op bezoek krijgen maar helaas ook veel niet ik zorg nu ook voor mijn ouders , ik zie dit als mijn plicht jarenlang hebben zij voor mij gezorgd , nu kan ik iets voor hun terug doen mijn ouders wonen ongeveer 20 min van mij vandaan mijn vader heeft ziekte van parkinson en ik zie dat zijn lichamelijke conditie hard achteruit boert daarom heb ik hun voorgesteld of ze het niet fijner vonden om te verhuizen naar een 55plus woning in het dorp waar ik zelf woon ik had verwacht dat mijn vader zou gaan stijgeren maar tot mijn verbazing wilde hij dit graag dus ik ga aan de gang om mijn ouders naar hier te halen zodat ik ze de zorg kan bieden die ze verdienen , en hierdoor niet naar een verzorgings tehuis hoeven te verhuizen oef over lange verhalen gesproken , sorry dames
Geld en zorg, da's een probleem idd. Ik de ouderenzorg komen wel steeds meer plekken vrij voor woonbegeleiders nu. Die zijn ervoor om deze mensen op te vangen en te kijken hoe de woonomgeving zó kan worden gecreeerd dat de ouderen er met plezier wonen. Helaas blijft het item 'bezoek' iets anders. Eigen familie op bezoek is naar mijn mening altijd beter dan een woonbegeleider die de oudjes bezig houdt. Maar dat is beter dan niets. En tijdens mijn stage gebeurde er vaak ook echt niets met dementerende ouderen. Dat is heel zielig om te zien.