Ik zelf ben het er niet mee eens..ik heb altijd geroepen dat ik jong kids wilde! Ben nu 25 en zal ook 25 zijn als onze eerste geboren wordt. Ik had op mijn 19e mijn diploma en ben gelijk gaan werken. Ik hoefde geen cariere te maken, maar vond zelfstandigeheid en eerst alles goed op rolletjes hebben een goede basis om aan kindjes te beginnen! We hebben flink gespaard, een eigen huis en ik zou kunnen kiezen voor partime werken.. Dus niet eerst cariëre maken, maar wel zorgen dat we alles goed geregeld hebben!
Ik heb altijd gezegd dat ik rond mn 25e mamma wilde zijn. Ik moet in juni bevallen en in juli wordt ik 25. Dus komt perfect uit. Liefs, Duveldraakje
Carriere jaren 80 wat een onzin. Volgnes mij denkt iig de gemiddelde man daar anders over Kijk als je weinig kan/opleiding hebt en geen motivatie, dan werk je gewoon voor leuke collega's en het geld. Maar mag toch hopen dat er genoeg vrouwen zijn die carierre maken. Ik werk er hard aan, heb veel ambitie, geniet van mijn werk. Ja ik ben succesvol. Gelukkig maar , er moet toch brood op tafel en een hypotheek betaald worden. Ik ben jong moeder geworden, tijdens mijn studie. Makkelijk toen mijn dochter twee was, was ik klaar en kon ik fulltime aan de slag. Nu na 9 jaar werken en heel wat functies omhoog te zijn gegaan, ben ik zwanger van de tweede. een dag thuiswerken kan in mijn huidige functie en mijn vriend gaat wat minder werken. Ben er erg voor dat meiden jonger kinderen krijgen. Het lastige is: wie heeft er een stabiele relatie op die leeftijd ..... zo'n onzin dat je geen carierre kan maken als je kinderen krijgt. Wie verplicht je om part time te gaan werken. Niemand toch.( ik bedoel daar mee minder dan vier dagen) Vandaag ook zo'n actie bij Giel om bijstands moeders te helpen. Weet je hoe die in de bijstand zijn gekomen? Ze waren zo dom om te stoppen met werken en van hun man afhankelijk te worden. Dan vraag je er toch om. Gek zeg dat de markt ze niet meer wil. Ze hebben jaren niet deelgenomen aan het arbeidsproces. Iedereen weet toch dat 50% van alle relaties eindigt in een scheiding. Waarom denken mensen altijd dat ze tot die andere 50% behoren .... Voor mensen die er niets aan kunnen doen, die ontslagen worden, aggresieve mannen waar een onderdrukte moeder de kracht vind om weg te gaan. Tuurlijk die moeten we helpen. Maar al die vrouwen die stoppen met werken en denken dat hun man ze voor de rest van hun leven zal verzorgen..... Grow up, dat doen die mannen niet, in 50% van de gevallen niet. En juist die mannen die een vrouw thuis hebben zitten gaan vreemd bij het leven... ik zie ze dagelijks die mannen, en maar schijnheilig tegen hun vrouw , dat ze zo van ze houden, moeder van hun kinderen, bijzonder mensen, wat moet ik zonder jou.... Allemaal waar.... Maar de spanning zoeken ze bij een minnares. Bah , ik werk in een 95% mannen bedrijf, en ik kan ze wel eens wat aandoen die mannen . Vrouw met drie kids thuis. Leuke vrouw, lief verzorgend type. Dat willen die mannen ook. Zo'n spannende,ambitieuze vrouw vinden ze maar eng.... maar die willen ze wel 1 avond week. Goed dat die vrouwen dat niet meer pikken en weggaan.... maarja dan kome nze dus in de bijstand. Ach ja iederene heeft het recht om te leren van zijn fouten, zij ook. Dus wellicht moeten we ze toch maar helpen. Al is het maaar om die mannen hun gedrag af te leren. Yep ik heb last van mijn hormonen vandaag !
Wie zegt dat jouw kinderen het leuk vinden dat jij fulltime werkt, aan hun wordt het niet gevraagd. En nog wat, ik vind je reactie verder echt kortzichtig!
Jazeker wordt dat aan mijn dochter gevraagd . Ze is 11, als jou kinderen die leeftijd nog niet hebben.... Bereid je voor , dan hebben ze een heel duidelijke mening ( gelukkig) Bovendien vader/ stiefvader is meer thuis... is die minderwaardig als verzorger? Een kind is toch het meest gebaat met zorg van beide ouders. Ik ben elke avond thuis en geregeld ook een middag. Dat ik me moet verdedigen dat ik werk ben ik wel gewend. Geen man met carriere waar dat aan gevraagd wordt, of zijn kinderen wel gelukkig zijn. Bovendien ben ik 7 jaar alleenstaande moeder geweest, dus veel keus heb je dan niet. ( ja de bijstand waar ik dus pertinent tegen ben). Kortzichtig, nee reëel. wij zijn zijn wel het land met de minste arbeidsparticipatie van vrouwen. En als daartegenover stond dat we het gelukkigste land waren, het minst criminele etc etc... tsja dan zit er wat in dat weinig werken van vrouwen.
daar heb je helemaal gelijk in. sorry dat ik het zo opvatte. Ik waarschuwde al. Heb een rampzalige hormoondag ( tel niet als smoes ben ik bang, mijn vriend trapt er ook al niet in )
Vertel mij wat, dat kids van 11 een eigen mening hebben, ikzelf ben ook 11 geweest en niet zo verschrikkelijk lang geleden(nu deed onze er niet toe maar dat terzijde ) en ondertussen is mijn zusje 10 dus die begint ook Ach.....eigenlijk kan je wel zeggen, dit of dat moet een vrouw maar goed, iedereen heeft zijn eigen ideen. Wel zou ik blij met meer flexibelle arbeidsuren. PS, ik werk parttime en dat vind ik prima
Wannabe wat een verhaal zeg. ..er zitten wel punten in waar van ik denk ja zit wat in. Maar veel vrouwen waaronder ik zelf...vinden het belangrijk dat je er voor je kind bent als hij uit school komt als hij ziek is...gewoon er zijn en de dingen draaiende houden wat eigenlijk aan de ene kant totaal onbelangrijk is maar aan de andere kant ben je wel de spil van je gezin. Moet zeggen dat het een rol is waar je je zelf inzet en ik merk aan mezelf dat ik mn gezin boven alles zet...als ik een job zie die ik best zou willen, of me om zou willen laten scholen...ik heb MBO Economie maar mn gevoel zegt dat ik iets sociaals moet doen. Maar om dat het niet te combineren is met mn gezin( ik zou dan weer naar school moeten ed)..Zet ik het naast me neer en kijk rond voor een parttime job want ben er wel achter dat als je helemaal niks doet je wel afhankelijk wordt en je wereldje wel klein wordt.....maar zou mn eigenbehoeftes niet boven die van mn gezin kunnen zetten dus we zoeken rustig verder tot dat er iets komt wat te combineren is.
Ik zit in de zorg en dat vind ik absoluut niets, ik heb me ingeschreven voor een deeltijd-opleiding in de administratie en tuurlijk ook werk zoeken erin, ik wil niet afhankelijk zijn van mijn man maar aan de andere kant komt mijn gezin wel op nummero uno!
Dames, Voor iederen boos wordt. Weet dat dit mijn gechargeerde mening is. Vrouwen die hun gezin voor alles zetten ( dat doe ik uiteraard ook, kind ziek,kind uitvoering van school etc, werk kan de pot op) daar heb ik zeker respect en bewondering voor. Maar soms als ik zie wat voor ellende er zo vaak van komt, wat voor #@$%^mannen daar ook geregeld bij horen. Dan kan ik het even niet laten om heel fel van leer te trekken. Als je geniet van hoe je leeft, als dat echt is wat je wil, niet wat je man wil, niet wat financieel het handigste is, niet wat je door je omgeving opgelegd wordt, enz enz. wie ben ik dan om daar commentaar op te hebben. Het gaat er toch om dat je gelukkig bent.
Hoi Marjo, Moeilijk onderwerp hoor. Het hangt van zoveel factoren af wat mensen besluiten te doen. Ik heb er niet voor gekozen dik na mijn 30ste zwanger te raken. Je moet maar net iemand tegenkomen waar je ook echt een kind mee zou willen hebben. In mijn eerste vaste relatie was mijn wederhelft zelf nog een kind Daarom heb ik 'geen mening' gestemd. Groetjes, Danielle
ik ben 21 en heb er bewust voor gekozen om jong moeder te zijn. Ik heb nu 2 kids (en dat is voorlopig wel genoeg) Dit jaar begin ik weer met m'n opleiding, wel savonds want ik wil niks missen van m'n kids. Ik moet nog 3 jaar en dan ben ik klaar, tegen die tijd zitten mijn kids bijna op school en kan ik mooi een part-time baan nemen (heb er bij de studie al opgelet dat part-time banen mogelijk zijn) Ik haal meer voldoening uit moeder zijn dan uit centen verdienen en werk. Ik vind het wel belangrijk dat mocht ik er alleen voor komen te staan iets heb om op terug te vallen maar om daarom maar een flitsende carriere te moeten ambieëren nou nee. Dat ik evt. mezelf en de kids kan onderhouden vind ik genoeg. Ik zie verder alleen maar voordelen van het jong moeder zijn maar idd niet iedereen heeft een stabiele relatie met een vent waar je kinderen mee wil en de financiele middellen.