Wij hebben ervoor gekozen niet de hele dag Nee te moeten zeggen: - alles wat gevaarlijk is, buiten bereik (hete dranken, giftige planten, schoonmaakmiddelen); dat vinden wij niet geschikt om het leren luisteren mee te oefenen - alles waarvan wij het echt erg zouden vinden als het stuk zou gaan, ook buiten bereik - en een paar dingen om mee te oefenen, dat wij 'nee, dat is niet voor <naam>' zeiden als kindje het wilde pakken, die dus niet mochten maar die geen kwaad konden als het een keertje niet helemaal goed zou gaan - voor de rest mochten ze heel veel wel Dit is ons erg goed bevallen. Je bent niet de hele dag aan het verbieden, je kind leert wat 'nee' betekent en heeft toch vrijheid om de wereld te ontdekken. Ik denk wel eens: geen wonder dat peuters altijd maar NEE zeggen, dat hebben ze het hele jaar moeten horen, nu willen ze het zélf zeggen! (hier ook hoor, echte nee-zeggers, af en toe word je er een beetje gek van )
@tamaraliza: de meeste mensen waar wij komen hebben kleine kinderen of houden er wel rekening mee en zetten dus was dingen die niet kapot mogen (glazen schaal oid) even aan de kant.
Hier eigenlijk precies hetzelfde, vind het ook voor niemand leuk, dat "nee" zeggen. Ondertussen (en ongetwijfeld tot de peuterpubertijd aanbreekt ) luistert hij echt behoorlijk goed. Blijft op andere plaatsen ook goed af dingen waar hij niet aan hoort te komen en als hij toch iets te pakken heeft, dan komt hij het vrijwel meteen afgeven als ik er iets van zeg.
Haha, herkenbaar! Ik heb nu iets op de tafel staan wat goedkoop en klein is. Zodat hij het daarmee kan leren. Maar ook met het naar de keuken kruipen, terwijl dat niet mag van mij.. tja hij moet heel erg lachen als ik nee zeg..! Ik dan stiekem ook...! hahahaha! Het is nog vroeg, maar ik oefen op die manier vast wat. Kost veel energie, maar dat is maar zo! Soms barricadeer ik het looppad richting de keuken wel eens, want dat scheelt veel 'ge-nee'. Ik probeer op die manier wel te zorgen dat ik dat niet de hele dag hoef te zeggen.
Ik heb 'oei ik groei' in de kast staan. De rijtjes met wat ze allemaal moeten kunnen bij elke sprong lees ik niet, maar ik vind de informatie die gegeven wordt over de ontwikkeling van (zelf)bewustzijn van de baby gedurende eerste twee jaar echt waardevol. Hun site heeft ook heel veel info. Daarnaast heb ik heel veel gewoon via internet gezocht. Met name over de fases rondom verlatingsangst, ontwikkeling van eigen identiteit, de beleving van een baby enz. Heb nog geen opvoedboeken overigens. Dat vogelen we altijd maar zelf uit, gewoon kijken wat bij ons en bij de kinderen past. En ik haal best veel hier vandaan hoor.
Helemaal mee eens!!! Mijn eigen dochter blijft netjes overal vanaf en het bezoek komt binnen en de tafel en tv meubel moeten ontruimd worden. Ik hou daar echt niet van! EDIT: Wij drinken zelf geen koffie en thee, maar dat zou ik inderdaad ook wel even opzij zetten omdat het gewoon gevaarlijk is
Wij zijn ook al een tijdje bezig. Met wisselend succes. de afstandsbedieningen zijn nog steeds onweerstaanbaar. Hoewel hij best weet dat die toch altijd weer afgepakt worden. Hij loopt er soms al met een vette grijns hoofdschuddend naar toe. Maar hij weet inmiddels al wel dat hij geen eten meer op de grond mag gooien. Bijna alles wat we hem voorschotelen wordt netjes terug op de tafel gelegd. Brood gaat er wel in, maar de korsten krijgen we terug. Vlees en vis eet hij meestal wel, maar de rest komt retour. En nadat hij zijn eigen tafeltje leeg heeft gemaakt zegt meneer met een tevreden smoelwerk "Jah" en knikt daar kordaat bij. Wij gebruiken ouderwets "uh, foei" of "mag niet". En ik schud daarbij vaak met mijn hoofd. Dat neemt zoonlief dus al over. Ook als ik bij hem iets wil doen wat hij niet zo leuk vindt, haha. "Nee" gebruik ik zo weinig mogelijk, ik vind het zo jammer als dat gelijk zo'n negatieve associatie krijgt. Maar het meeste pikte hij snel op hoor. Verbluffend hoe snel ze dat snappen! Alleen blijft het inderdaad nog niet altijd zo hangen. Hij heeft af en toe echt van die buien. Heb je hem net drie keer bij de dvd-kast vandaan geplukt, gaat ie rondjes rond de tafel lopen op zoek naar een afstandsbediening. Heb je die weer net "gered", kruipt hij wee hoofdschuddend naar de stofzuiger. En zo verder. Maar dat is natuurlijk gewoon een manier om aandacht te krijgen. En gelijk heeft ie, mama altijd met dat stomme nakijkwerk. Dus dan gooi ik mijn werk weer braaf aan de kant en gaan we even samen spelen.
Onze dochter is nog te klein om te kruipen enz maar ik pas al wel jaren op kindjes en ik weiger om iets weg te zetten waar ze niet aan mogen komen ze moeten leren dat niet alles van hun is. (gelukkig denken de ouders precies hetzelfde) Werkt gewoon erg goed en kindjes begrijpen al heel vlug wat wel en niet mag.
Toch zou ik dan wel de grens trekken bij dingen die niet mogen omdat ze gevaarlijk zijn. Je wilt niet weten hoeveel kleintjes op de SEH komen met heftige brandwonden door thee of koffie. Want het hoort er ook bij dat ze grenzen gaan opzoeken, kijken of je weer nee zegt als ze dat ene doen waarbij je altijd nee zegt. Ze hebben inderdaad heel snel door dat een bepaalde actie van hen, een bepaalde reactie van jou oproept (als ik op die tafel klim, zegt mama Niet doen) maar dat betekent de eerste tijd niet dat ze het daarom niet doen (juist wel, want het is zo'n leuk spelletje). Dat kun je beter leren met een glas cola dan met een kop thee.
Vind het altijd zo raar dat mensen zeggen als hij dat thuis mag doed ie het bij een ander ook.Ik mocht thuis wel op de bank klimmen en de boeken uit de kast trekken.Ons werd geleerd dat je je op visite anders gedraagd en dat is echt wel helemaal goed gekomen hoor!
@Gijsje, ik denk dat een kleuter dat al wel snapt, maar een kindje van een jaar nog niet. Wat betreft gevaarlijke (of vieze!!) dingen: die zijn hier wel buiten bereik. De toiletborstel staat in de badkuip Als ik me 's ochtends klaar sta te maken kruipt zoonlief in de badkamer rond en hij wil dan steeds de toiletborstel pakken. Als ik me dan klaar sta te maken voor mijn werk, heb ik geen tijd en geen zin of steeds mag-niet te roepen en hem weg te halen. Ik kies dus wel heel bewust wanneer ik wel of niet aan het opvoeden sla. Die toiletborstel komt wel als hij echt snapt dat iets niet mag / vies is.
Net alsof ik ergens op visite zelf spullen aan de kant ga zetten.... Dat heb ik dus nooit gedaan en is ook nooit nodig geweest. Mijn ouders zetten wel spullen aan de kant, maar dat doen ze zelf en willen ze ook, want ze vinden dat de kids gewoon lekker moeten kunnen spelen. En dat van hete thee in het midden van de tafel snap ik niets moet ik zeggen. Ik zet het nog altijd ergens waar ze er niet bij kunnen komen. Het blijven wel kinderen en een brandwond is snel gemaakt.
Dat snap ik ook niet.Iedereen heeft zijn eigen manier van opvoeden maar ik snap niet dat iemand het risico wil nemen op brandwonden alleen maar omdat je kindje moet luisteren.Het meest lieve en braafste kind gaat wel eens ding doen die eigenlijk niet mogen.Zou het mezelf niet vergeven...