het wordt steeds spannender! Ik ben heel erg benieuwd of je zwanger bent! Alle maanden hoopte ik zo dat ik zwanger zou zijn en toen het gelukt was wist ik wel zeker dat het niet zo zou zijn. Ik was er veel te erg mee bezig. De test liet gelukkig zien dat ik wel zwanger was! Veel succes de komende dagen! Ik ga voor jullie duimen! liefs, Cleo
Meid wat kun jij gewldig schrijven! Ik ga heel hard voor je duimen,ook al weten we best dat er niets aan de hand is
Ben al blij als ik het 1/2 uur haal, na het aandringen Ik zit al aan de sperti en heb dat nog nooit nodig gehad, en zit nog maar 1/4 weg mn cyclus als ik mijn hormonen moet geloven. Al geloof ik moeder natuurlijk niet echt meer met dr cyclus en vruchtbaar slijm In dag 10 al slijm, what nou? Maar Belle je verwoord het geweldig, ik denk dat er veel dames zich in herkennen waaronder ik! Ik hoop echt dat iedereen hier deze maand nog zwanger zal blijken (waaronder ik )
@ Belle, you are stil in the running to become a mom Weet je zeker dat je verpleegkundige wil blijven, want ik denk dat je heel ver ga komen als schrijfster. Wellicht als je zwanger bent en met verlof, meer tijd om te schrijven hahaha. Meid succes! Ik gun het je zo!
Vannacht heb ik stallen uitgemest op de boerderij van jeugdvriendin Ankie. Ik hoorde mijn zusje schreeuwen in de verte en ze nam haar telefoon niet op. Ik wilde naar haar toe, maar de Duits sprekende buurman hield me op met een onbegrijpelijk verhaal over zijn auto. Uiteindelijk vond ik mijn zusje op een rangeerterrein, tussen de treinen. We hebben daar gepicknickt op een paars-groen geblokt kleed, maar ik moest al snel door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis droeg ik zo'n donkerblauw operatiejurkje zonder achterkant en ik moest in een enorme spuit plassen voor de zwangerschapstest. De verpleegkundige wilde dat ik het midden in de kamer deed, maar ik heb mezelf eerst opgesloten in de douche. Je kunt ook te vrij zijn hè! Ik slaap negen á tien uur per nacht, maar er gebeurt zo verschrikkelijk veel in mijn dromen dat ik telkens doodmoe wakker word. Mijn borsten doen nog steeds zeer, maar dat is zeker PMS. En mijn darmen zijn inmiddels doorgeschoten naar het andere uiterste: Het komt er nu allemaal net iets te makkelijk uit. Verdorie! Morgen is mijn NOD. Ik ga niet testen, ik ga gewoon werken en ongesteld worden. Of niet, en dan kan ik zaterdag wel testen. Maar dat is niet nodig, want morgen is mijn NOD, dus ik zal komende nacht wel... Of niet... Oh meiden, ik zal blij zijn als het zaterdag is. Ik weet het wel, het kind komt als het kind wil, maar ik wil zelf al zo lang zo graag en af en toe is het moeilijk om er in te blijven geloven. De pendels die ik heb aangevraagd noemden november en december, maar mag het misschien een maandje eerder zijn? Belle, moet nog één nachtje slapen.
Morgen je NOD en ja wil zaterdag pas testen? Wanneer verlies je als eerste bloed? Begin van de dag, 's nachts etc? Ik altijd zodra ik uit bed stapte en toen dat dus niet gebeurde wist ik het Houd het in de gaten!
belle je bent geweldig hoe jij schrijft ik lig elke keer weer in een deuk en tegelijk is t allemaal heel herkenbaar nou als ik zo eens lees wat je schrijft en de dromen en dergelijke zou je toch goed eens zwanger kunnen zijn ik hou je in de gaten ben erg benieuwd en je verhalen zijn echt geweldig blijf schrijven veel liefs mieke
Het gaat als volgt: Om een uur of vier s nachts word ik wakker met enorm pijnlijke krampen in mijn buik. Slaapdronken wankel ik naar de wc. Ik zal toch geen buikgriep hebben? Of voedselvergiftiging? Of dat mijn darmen zichzelf in de knoop hebben gelegd terwijl ik sliep? Ik plof neer op het toilet en dan begint het bloedbad. Oh ja, dát was het! Ik scheld wat, ik mopper wat, ik schuif een tampon naar binnen en ik kruip weer tegen de warme billen van mijn vriend aan. Lekker, zon menselijk kruikje tegen mijn pijnlijke buik. Gefeliciteerd! Maar bij mij gaat het vast anders. Omdat ik de afgelopen vier, vijf cycli altijd keurig netjes 30 dagen heb gehad, verwacht ik dat ik komende nacht weer aan de beurt ben. Maar de cycli daarvoor waren wat langer, dus ik geef mezelf een dagje langer de tijd, just in case. Ook al omdat ik zaterdag vrij ben en omdat ik heel graag wil dat mijn vriend erbij is als ik test. Niet dat er iets te testen valt natuurlijk. Ben je mal! Belle, ontkent nog steeds alles.
Belle? En? Is het gebeurd vannacht of moet je toch nog een dagje blijven ontkennen? Ik wacht op een nieuw verhaal! Liefs, Tijgetje
Ik had ineens bedacht dat het toch maar anders moest: Ik zou vanmorgen testen, een mooie foto van de test maken, die verwerken tot een kaart (ik ben echt heel creatief), afbakcroissantjes en een half flesje champagne in huis halen en dan morgenochtend, met een champagne-ontbijt op bed, de kaart aan mijn vriend geven. We zouden onvoorstelbaar blij zijn en namen gaan verzinnen voor ons millimeterkindje en we zouden het nog zeker een week strikt geheim houden, en elke keer als we elkaar aankeken dan wisten we dat onze liefde voor elkaar na meer dan een jaar van wachten en hopen uiteindelijk had geleid tot dit heel bijzondere beginnetje van een gloednieuw mens. Dat was mijn plan. En omdat ik vannacht niet ongesteld was geworden, leek het me best kans van slagen te hebben. Ja, ik heb wel heel stoer de hele week lopen roepen dat ik echt niet zwanger kon zijn, maar hah, ik heb gelogen. Ik hoopte wel degelijk dat het nu eindelijk eens raak zou zijn. Dus ik heb vanmorgen getest en de test was negatief. En nu zit ik in mijn ochtendjas achter de computer met ijskoude voeten en een kop bittere koffie en ik probeer moed te verzamelen voor de volgende ronde, maar ik weet even niet waar ik het vandaan moet halen. Hoe moet ik straks naar mijn werk gaan en zorgen voor de baby van een vrouw die zo ziek is dat ze er zelf niet voor kan zorgen? Hoe moet ik mijn collega die zwanger is van nummer twee én nummer drie onder ogen komen? En de collega die iedere middag haar kolftasje in de koelkast op ons kantoor zet? En de collega die vertelde dat zijn vrouw een miskraam had gehad, maar dat hij zich geen zorgen maakte omdat het in de tweede ronde al raak was, net als bij de eerste? Wat heb ik te zoeken in die vruchtbare kliniek van me, waar we diverse schizofrene vrouwen aan de prikpil proberen te krijgen omdat ze anders wéér een kind moeten afstaan aan een pleeggezin? Ik kijk om me heen en ik zie alleen maar mensen. Al die mensen zijn ooit geboren. Zes miljard geslaagde zwangerschappen, dan kan die ene die ik zo vurig wens toch niet teveel gevraagd zijn? Belle, even heel verdrietig.
Aghh Belle We leven met je mee meis! Maar kop op, zolang er nog geen duivels zijn kan het alle kanten nog opgaan! Mijn duimen blijven in ieder geval voor je draaien! Liefs, Tijgetje
lieverd, je bent altijd stipt met je ongi en dat is in dit geval nog niet! Ik zou het morgen nog eens proberen met een ander zwangerschapstest gewoon omdat het bij deze niet gelukt was. Je gaat gewoon door zoals je eerder van plan was en je zal zien dat je toch gelijk had! Ik wou dat je nu wat kon opfleuren, heel veel succes! x
he nou belle geef de moed nog niet op misschien duurt t nog ff voordat de test positief angeeft (ik denk altijd positief ) dat je misschien toch te vroeg heb getest ik duim me suf voor je dat t toch raak mag zijn hoor veel liefs mieke
Ha Belle, Ik lees ook al even mee en wil je toch een hart onder de riem steken hoor... Zolang er geen bloed is is deze ronde nog NIET voorbij! Ook ik heb eerst negatief getest en een paar dagen later pas positief... Het scheelt ook nog welke test je gebruikt he, predictor en clearblue geven pas later positief... Kop op, ik duim nog even met je mee! groetjes, Marit
lieve Belle ik lees ook al een tijdje mee. en bij je laatste bericht had ik echt een brok in mn keel en tranen in mn ogen en ik wilde je toch een hart onder de riem steken ik heb augustus een miskraam gehad maar ik was in iedergeval zwanger het duur de 4 dagen voor ik positief teste de verloskundige heeft ook gezegt dat het maar heel zelden voor komt dat de test in 1 keer positief is. ook al staat het in de bijsluiter Maar blijf hoop houden meid al is dat nog zo moeilijk Zolang de er niet zijn is dat toch weer een beetje hoop en ik begrijp dat je niet duft te hopen omdat je zo verschrikkelijk bang bent om weer teleurgesteld te raken. en je werk dat is zo verschrikkelijk moeilijk al die baby,s trotse moeders enz enz. er komt een tijd dat het lukt en ik hoop dat de tijd nu gekomen is veel liefs jane