@cherryl zei ik net tegen me vriend nog. Waarom ben ik er zo bang voor? Me lichaam blokkeerd een soort van, hartkloppingen moet altijd naar de wc ervan. En kan niks meer eten ik verstijf bij wijze van. En dan spreek ik naar mezelf van mens stel je niet aan, wat kan er gebeuren enz enz.... Weet dat het kom dat ik als de doods ben voor brand. Me grootste angst is dat. Dus blikseminslag is het hem hier en na een heftige geburtenis met onweer (lang verhaal).... maar pfff angsten hoe kom je eraf zeg oh en ik denk dat we straks kunnen zwemmen hier. Het hoost gigantisch
Hahaha voor mij herkenbaar hoor. Als ik naaktslakken zie word ik kriegelig. Voor vissen heb ik ook angst. Ondanks dat we een koi vijver hebben hehe.. Had vorige week een spin in de badkamer zitten, heb onze kat in de badkamer gezet en die heeft de spin uiteindelijk gemold. En het gekke is dat ik in een varkenslachterij heb gewerkt, en ook daadwerkelijk geslacht heb hahahahaha.. @ Myrthe, De mijne is naar Fc Twente geweest.
Ik zit hier met een bange hond en een schoppend kind in mn buik en muziek hard aan hehehe. En ik wacht nog steeds op manlief pfff... Onweer is een raar iets hoor. Ben sinds de blikseminslag op mn stuur voor 40% doof aan mn linkeroor. Had ook brandwonden her en der. Die zijn wel weggetrokken. Heb heeeeeel veel geluk gehad. Het gekke is dat het "droog" onweer was. Zo in ene kwam ik in een oase van kleuren terecht hoorde een knal ging van de wereld en werd wakker in de ambu. Heb er nog steeds een schijthekel aan.
Ik ben allang niet meer zo bang voor onweer als "vroeger", maar leuk is anders. Hier in Eindhoven dus vanavond wel flinke onweer gehad, en ons hondje is er ook ontzettend bang voor. Hoe kom ik zo bang... mijn moeder is doodsbang voor onweer d'r hele leven al. Mijn vader is overleden toen ik 4 jaar was, en ik herinner me nog heel goed, dat m'n moeder dan, als het onweerde, de bank van de verwarming af schoof, en met mij tussen de bank en de verwarming in ging in zitten... tsja... hoe wordt je bang... Enfin, door m'n huidige vader wel wat minder bang voor onweer geworden, samen op de flat weleens voor het raam of op het balkon gekeken, en dan viel het wel mee... Alleen als het flink flitst en knalt, dan vind ik het ook niet leuk meer...
Ik haat onweer.. overdag vind ik het niet eng meer... maar ik ga liever niet naar buiten als het onweert! vroeger als de dooood voor onweer
Onweer doet me gelukkig niets, ik sliep vroeger gerust in een tentje op de camping aan de rand van een bos overal dwars doorheen totdat m'n moeder me naar binnen (de caravan ) riep. Vreselijk, kon ik het gesnurk van m'n vader aanhoren, haha!! Bang... uhh... ik heb geloof ik niet echt van dit soort angsten. Insekten.... beestjes e.d. doen me niet veel... ze zijn niet lekker natuurlijk maar dan gaat de vliegenmepper erop, no problemo. Wel krijg ik de rillingen van piepschuim en afgeknipte nagels die rondzwerven... Vre-se-lijk!! maar dit zijn geen echte angsten volgens mij?
hier breekt het ook los. vindt het nog steeds absoluut niet leuk maar vroeger sliep ik bijna de hele nacht niet als het maar iets donderde in de verte
Huh wat ik getypt had is niet aangekomen grrr had heel bericht getypt Hier ook heel bang voor onweer.
Zolang ik binnen zit ben ik niet bang voor onweer, verder durf ik niet te zwemmen in diep water en voor haaien!!
Oh ... onweer ... heerlijk!!! Die geur in de lucht na een flinke onweersbui ... echt lekker hoor. Nee, niet bang dus ... hond ook niet, maar goed, die ligt met oud en nieuw om 24.00 uur ook gewoon buiten in de tuin (en voordat ik voor dierenbeul wordt uitgemaakt ... dat wil hij zelf, is ook niet bang voor vuurwerk, slaapt daar dus ook gewoon doorheen ...)
Ik ben echt als de dood voor onweer als ik buiten ben. Binnen geen probleem, maar buiten. Binnen ben ik zelfs niet bang als het recht boven ons is. Dan vind ik het juist mooi. Die flitsen, geweldig. Maar als ik buiten ben en het onweert lijkt het alsof ik verlamd raak; geen meter meer kunnen lopen en lijk of ik door mijn knieën zak. Maar dat komt pas sinds dat een oud kennisje (geen contact meer) en ik bijna getroffen zijn door de bliksem. Hij sloeg gelukkig niet in in de grond (grond was droog) bij kennisje zo'n 3 meter kwam bliksem voor haar gezicht. Ik stond vlak achter haar. Daarvoor was ik nooit bang voor onweer.
Mijn grootste angst is ook onweer. Het angstzweet breekt me dan letterlijk uit. Ook bij mij ligt het aan de opvoeding denk ik. Mijn vader is ook panisch voor onweer en trok vroeger alle stekkers gelijk uit het stopcontact en als het 's nachts was, ging hij uit bed (wij dus ook). Vroeger was het bij mij erger dan nu. Ik heb een hekel aan dat geflits trouwens, vooral 's nachts. Tegenwoordig doe ik een lampje zacht aan (zo'n touchlamp op de laagste stand) zodat ik dat geflikker niet zie en dan probeer ik verder te slapen. Verder heb ik een hekel aan die grote huisspinnen, brrrr. Ik houd er ook niet van om de lift te nemen. Ga liever met de trap. En ben ik niet zo'n zwemfanaat. Alhoewel, zolang ik maar met mijn voeten bij de grond kan en mijn hoofd boven water houd. Ik ga niet graag met mijn hoofd onder water. Had ook laat mijn zwemdiploma A gehaald vroeger (was al 8 jaar geloof ik.) Dat was het wel zo'n beetje.
Hier flitste het wel gisteravond laat, maar gelukkig geen knallen. Ik ben niet echt bang voor onweer (als ik in huis ben), maar heb er wel een gloeiende hekel aan. Ga dan ook niet de deur uit als het onweert, want dat vind ik dan weer wel eng. Waar ik dan wel weer écht bang voor ben, zijn spinnen. Daar krijg ik echt paniekaanvallen van. Niet van die innie minnie spinnetjes, hoewel ik daar ook voor op de loop ga, raak ik er niet door in paniek zolang ze niet op me zitten. Maar van bijv al zo'n simpel huisspinnetje of langpoot... Dan tref je me huilend op tafel
Ikzelf ben helemaal niet bang voor onweer, en mijn pup gelukkig ook niet. Wespen, daarentegen...brrrrrrrr.
Ik ben niet bang voor onweer, maar gister reed ik in een geleend autotje over donkere land weggetjes in de stromende regen en mét onweer, toen was ik niet super blij moet ik zeggen, moest ook nog met de pont, en mn mobiel was leeg... Maar heb het overleefd