Ik schaam me er eigenlijk een beetje voor en het speelt al een tijdje, maar ik vind het zo eng om de snelweg op te gaan als onze meid achterin de auto zit. Nu heb ik al een tijdje de snelweg vermeden. Manlief reed of ik rij om via binnendoor wegen. Dus het is al bijna een half jaar geleden dat ik zelf heb gereden . Ik ben zo bang dat ik een ongeluk maak/ krijg en dat er iets gebeurd met mijn meisje. Als ik dan in de auto zit er daar aan denk dan ga ik verkeerd ademen en dan word ik bang. (Het is nog geen hyperventileren.) Ik zette dan meestal een muziekje op en ging meezingen om er maar niet aan te denken. Nu moet ik as zaterdag naar een feestje toe, 30 km hier vandaan. Mijn man kan niet mee omdat hij dat weekend moet werken, dus ik zal nu toch echt moeten. Hij zegt dat ik er gewoon niet aan moet denken en dat het echt niet anders is dan binnen de bebouwde kom rijden. Ik wil en kan er niet onderuit komen en met iemand anders mee rijden gaat ook niet. Ik hoef geen oplossingen hoor, maar misschien wat herkenning of tips van anderen? Groetjes Shampoo
ik herken het zeker hoor, vind het ook dood eng! maar heb me er wel overheen gezet en rij best veel. vooral in het donker heb ik extra hart kloppingen en ben blij om thuis te zijn. ik heb helaas geen tips voor je, maar ik neem aan dat als je het gewoon probeert het vanzelf makkelijker word. succes!
ik herken het ook hoor.. ik rij altijd lekker op mn eigen tempootje, normaal kan die 'zondagrijders' wel schieten.. nou, op dat moment rij ik zelf zo! interesseert me niks. Lekker muziekje op en lekker meezingen.
ik herken het niet maar het lijjkt me wel heel vervelend. Ik ben net schumacher in het verkeer.hihhihihi. en die kleine vindt het nog leuk ook. Hij ligt altijd in een deuk in de auto. Maar dat komt misschien ook omdat ik van die rare geluiden maak. hihi. Hoop wel dat je er snel vanaf komt.
Ik denk dat je even door de zure appel heen moet bijten en het gewoon doen. 30 km is gelukkig nog niet zo heel erg ver. En als je het echt even niet meer trekt, kan je altijd nog de auto langs de kant van de weg bij een tankstation oid zetten en even tot rust komen en dan verder gaan. Ik herken het wel een beetje hoor, maar dan in andere context. Ik had net mijn rijbewijs en ik durfde echt niet te rijden en al helemaal niet alleen. Op een gegeven moment ben ik gewoon gaan rijden en toen werd het vanzelf makkelijker.
nee herken het niet. maar denk dat je qua gevaar beter op de snelweg kan rijden als in de bebouwde kom . misschien ene oppeppende gedachte als je weer de weg op gaat.
Ik herken het ook! Op een gegeven moment moest ik wel (zoals jij nu). Ik was op van de zenuwen en heb echt als een bejaarde gereden (zoals iemand al eerder zei: normaal vervloek ik die mensen lol). Heb rustig en voorzichtig gereden en het ging super goed. Nu heb ik er gelukkig geen last meer van. Eigenlijk is het nu wel fijn dat je 'moet'. Ik zag er ook als een berg tegenop maar achteraf ben ik blij dat ik niet anders kon en dus me over mijn eigen angst heen moest zetten. Heel veel succes gewenst!
Ik herken het ook wel, maar niet specifiek op de snelweg. Ik heb met slecht altijd klamme handjes met de kleine in de auto.... Het gladde weer van afgelopen weken vond ik echt een groot drama! Gewoon achter het stuur te kruipen! Je zal zien dat het acheraf meevalt en dat je je af vraagt waarom je dit topic in hemelsnaam geopend hebt
Ik heb niet eens een rijbewijs, omdat ik niet in auto's durf te rijden...het kan dus altijd nog erger...
ik heb het een paar jaar geleden ook een tijdje gehad. Ik heb maanden niet gereden. Totdat mijn vader ziek werd en mijn man niet thuis was. Ik kon niet met de trein (slechte verbinding, lange reis) enige mogelijkheid was om er met de auto heen te gaan. Dat heeft geholpen. Daarna blijven rijden en het ging steeds beter totdat ik vertrouwen had. Rij nu elke dag voor mijn werk en vind het zelfs leuk Ik hoop dat je er ook doorheen komt. s6!
Bedankt voor alle reacties meiden. Toen ik mijn rijbewijs haalde vond ik het super om auto te rijden. Lekker scheuren op de snelweg. Toen ik ongeveer twee jaar mijn rijbewijs had reed ik een keer na het stappen, iedereen lag half dronken in de auto en ik vond het opeens heel eng worden in het donker, zo'n hele lange lege snelweg en raakte in paniek en ging een beetje hyperventileren en werd wat duizelig. Sindsdien maak ik mezelf geloof ik een beetje gek en ben bang dat ik weer duizelig word of dat ik een ongeluk krijg. Als het moest dan reed ik wel. En dan was het achteraf inderdaad best leuk. Maar nu ik die kleine heb, durf ik helemaal niet meer. Een half jaar geleden kon mijn man niet rijden omdat hij een gekneusde pols had en toen moest ik wel. Een uur lang naar een vakantiehuisje van vrienden met onze meid achterin. Toen ging het ook goed en vond ik het ook achteraf wel leuk. Misschien moet ik dat maar in mijn achterhoofd houden. En inderdaad, anders even stoppen bij een tankstation. Gelukkig ben ik niet de enige die het hartstikke spannend/ eng vindt.
Ik herken het ook hoor. Ik rij altijd erg veel en tijdens mn zwangerschap durfde ik ook niet op de snelweg. Het waren gewoon die hormonen. Het was wel weer wennen na mn bevalling toen ik de eerste keer weer op de snelweg kwam moest ik behoorlijk wennen aan de snelheid. Misschien een tip om de eerste keer even zonder kleine een keer een ritje op de snelweg te maken. Gewoon doen, want je hormonen zijn nu al veel minder dan aan het einde van je zwangerschap. Hormonen kunnen je beeldvorming erg veranderen. succes ermee.
Het komt natuurlijk dat je nu een enorm verantwoordingsgevoel hebt gekregen, dat is gewoon zo als je eenmaal moeder bent geworden... Belangrijk is denk ik dat je wel in de auto stapt en blijft rijden, anders wordt de druk alleen maar groter en durf je straks helemaal niet meer. Ik ben ook niet zo'n snelweg liefhebber, maar (zoals iemand hier al schreef) een snelweg is veiliger dan binnendoor en ik ga toch wel altijd. Athans.. niet bij heel slecht weer, dan durf ik echt niet, ik schijt alle kleuren. Ik zit dan helemaal strak achter het stuur en kom met hoofdpijn, stijve nek en schouders doodmoe aan. Laat je iig vooral niet opjagen door anderen automobilisten en rij gewoon je tempo. Succes!
Voor de meiden die ook een beetje bang zijn/ waren. Gingen jullie dan ook verkeerd ademen van bangheid?
Dan zet je je kindje toch lekker bij je voorin?? Laat de airbag uitschakelen en lekker baby naast je. Ook heel gezellig, tijdens file lekker samen keuvelen.. Werkt hier prima!
Hihi, we hebben net een nieuwe autostoel gekocht voor +9 maanden. Die heeft mijn man net vast gezet op de achterbank.
rijdt je zonder kleine wel op de snelweg? gelukkig is het in het weekend in elk geval een stuk rustiger ook op de weg, dus het valt vast mee.
Snelwegen zijn stukken veiliger dan andere wegen, dus ik ben niet bang op de snelweg... Maar ik ben wel bang om met de kids in de auto langs water te rijden, het idee in 't water te belanden; hoe krijg ik ze ooit uit de auto??? Brrrr... Ik moet er niet aan denken! Ik krijg dan ook wel wat hartkloppingen, moet ik zeggen, maar ik zal wel móeten.. Door 't gewoon te doen, rustig te rijden, inderdaad liedjes te zingen en met m'n dochtertjes te babbelen hoop ik dat ik die angst minder voel op die momenten.. Tot nu toe gaat dat uitstekend. Als ik me bij uitzondering eens niet happy voel op de snelweg, ga ik lekker achter 'n vrachtwagen rijden, haal ik die niet in en bedenk me dat ik met zo'n 80 km per uur achter die vrachtwagen aan er ook wel kom... Ik zou 't als ik jou was proberen voorzichtig op te bouwen. Snelweg rijden met kotertje achterin en manlief naast je en zo opbouwen. En als dat niet werkt misschien eens een paar rijlesjes volgen in je eigen auto, met kotertje achterin?
Als je verkeerd gaat ademen moet je héél langzaam door je neus in en uit gaan ademen. Dan kan het niet meer verkeerd gaan wat dat betreft. En zolang je niet naast vrachtwagens blijft treuzelen en goed in je spiegeltjes kijkt kan er niks gebeuren hoor! Inderdaad véél veiliger dan binnen de bebouwde kom!