Ik zeg toch ook niet dat het 'vereiste factoren' zijn? Ik vind het in mijn situatie alleen niet vreemd dat het bijdraagt. Overigens is het niet persé een positieve situatie toch, dat een kind zo'n sterkte voorkeur heeft (zeker vanuit de vader gezien)?
ik las dit fenomeen ook bij het andere topic gister. ik herken het helemaal niet eigenlijk. ik ben dan ook verbaasd te lezen hoeveel kinderen zo'n duidelijke voorkeur hebben. mijn zoon is wel helemaal idolaat van zijn grote zus. als die thuis komt dan is er niks meer in beeld. ik vind het eigenlijk wel schattig. ik heb nooit gedacht dat dit een fase is ofzo. want hij duurt dan al zijn hele leven. soms sputterd hij weleens als hij aangekleed moet worden of tanden poetsen. dan neemt vaak de andere het over. maar het is volgens mij bij ons niet echt gericht tegen mama óf papa. als ik er alleen mee ben, wat vrij vaak is. dan zal hij toch echt bij mij moeten aankleden of tanden poetsen en dat vind ie dan niet altijd leuk. maar ik dacht dat dat weer meer richting de "ik ben bijna 2 en zeg nu alvast nee" fase ging.
Ik reageer daar niet op, als mijn zoontje persé wil dat zijn vader hem eten geeft als ik al bezig ben dan heeft ie gewoon pech, dan maar geen eten. Ik laat hem niet bepalen hoe de dingen hier gaan. Hetzelfde geldt voor jas aan, schoenen aan etc.