Na een jaar bezig te zijn geweest met zwanger worden geef ik het op. Ik word er echt zo moe van om er constant mee bezig te zijn. En iedere maand is de teleurstelling zo groot en het lijkt alleen maar erger te worden. Ik heb een vermogen uitgegeven aan ovulatietesten, heb al mijn symptomen bijgehouden, ieder zuchtje staat vast. Nu ben ik het zat. Heb ook geen zin om naar de huisarts te gaan. Ik zie weleens wat langs komen over chlomid o.i.d. maar ik heb er geen fut meer voor....
Dat je zo'n grote wens zo makkelijk op kunt geven.. Neem even pauze en denk dan rustig na over wat jullie willen! Ik heb er ook wel eens geen fut meer voor... Maar de wens is te groot en opgeven die ik echt niet! Succes!
Wat vervelend voor je dat het niet wil lukken. Wellicht moet je jezelf even wat rust gunnen de komende tijd? Stress is ook niet goed voor je lijf. Ik weet niet wat je allemaal al geprobeerd hebt om zwanger te worden, maar wellicht zijn er nog zat opties voor je. Eerst maar even ademhalen meis!
He meid, Echt vervelend dat je je zo rot voelt.. maar om je kinderwens dan ook meteen te gaan opgeven na een jaar te proberen? Neem gewoon effe pauze en de moed komt zeker en vast wel terug om verder te gaan! Ik heb er 13 maand over gedaan voor mijn 1ste kindje (2x een miskraam doorstaan ondertussen) Maar nu ben ik dus opnieuw zwanger.. ik kan je zeggen dat ik ook af en toe de moed niet meer vond, maar je mag gewoon niet opgeven! Wetende dat er zoveel vrouwen zijn die echt veel langer dan een jaar moeten proberen, die wegen afleggen van zelf 4 jaar en waar ze de medische molen in moeten gaan, waar het nog steeds niet lukt.. ik heb zoveel respect voor die vrouwen, ik zou het eerlijk waar ook moeilijk hebben als het na een lange tijd niet lukt, maar ik zou niet opgeven.. heb daar zelf nooit aan gedacht. Wel voelde ik me vaak slecht, maar met praten kom je al ver.. miss moet je met je man even bespreken wat de verdere mogelijkheden zijn.. even pauze nemen ondertussen en tkomt vast allemaal goed! Miss het zaad van je man eens laten testen, kijken of jij niet kan geholpen worden met iets? IK zou het allemaal overwegen als het niet gewoon zou lukken! denk gewoon eens goed na dat je niet de enige bent die er zo voorstaat, er zijn oneindig veel meiden die verdriet en frustratie hebben waarbij het niet meteen lukt, zelf meiden die miskramen moeten doorstaan voor ze hun eerste kindje mogen verwelkomen... 't is niet altijd simpel, ik weet dat ook.. ik had dagen dat ik dacht dat ik gek aant worden was en dat ze mij in zo een gekkenhuis zouden mogen gaan steken. Maar je moet blijven volhouden!! Als je kinderwens zo groot is, dan kan je die nu niet na een jaar al opgeven hé! Sterkte en moed!!
Kan me voorstellen dat je er moedeloos van word meid, mar een bezoekje nu aan de huisarts kan geen kwaad. Jullie zijn nu een jaar het zelf aan het proberen wat veel geld, geduld, vedriet en hoop heeft gekost. Laat je doorsturen naar het zh ze kunnen heel veel. MMM is geen pretje maar als je kinderwens er is sla je er wel doorheen samen met je partner. Het is de moeite zo waard. Suc6
Maar als je opgeeft zit je ook met lege handen, dus daar heb je niets aan. Neem even de tijd voor jezelf, het is ook gewoon allemaal ontzettend vermoeiend.. maar ik hoop dat je jezelf kunt herpakken en je wens alsnog vervuld raakt.
Wat een lieve en positieve reacties allemaal! Ik schrik ervan (op een fijne manier haha). Begin dit jaar heb ik een miskraam gehad. Ik wist toen zeker dat ik zwanger was want de symptomen waren heel duidelijk. Maar zeker sinds dat moment ben ik helemaal in de ban van zwanger worden. En iedere maand was ik er heilig van overtuigd zwanger te zijn. Afgelopen maand had ik helemaal geen symptomen en toen had ik mezelf wijs gemaakt dat ik dit keer zwanger was omdat ik geen sypmtomen had (behalve aantal dagen voor mijn nod diarree). Nu ben ik zaterdag (1 dag na mijn nod) ongesteld geworden en het voelde alsof ik gefaald had. Weet niet waar ik de energie vandaan moet halen om door te zetten. Aan de andere kant wil ik ook niet opgeven want we willen zo graag een kind. Het lijkt mij zo erg voor mensen die al langer dan een jaar bezig zijn om zwanger te raken. Pffff wat een gedoe.... Al was er maar een ooievaar die ze op bestelling kon bezorgen haha Maar nogmaals, dank voor alle lieve positieve reacties. Ik geef niet op, maar neem voor nu even een pauze.
Ik begrijp ook wel een beetje hoe je je voelt, wij zijn nu net ook een jaar bezig, en het is een rollercoaster van gevoelens hé, hoop verdriet teleurstelling, ik had in maart een zware dip na 4dagen overtijd te zijn geweest, heb toen alles een beetje losgelaten en mij meer gefocust op mijn vakantie, heeft me eigenlijk deugd gedaan... Maar nu dat ik een jaar bezig ben wil ik ook gewoon echt ons laten testen, dat alles toch wel echt in orde is, want elke maand hopen en weer teleurgesteld worden is echt vermoeiend hé. Probeer je even op iets anders te focussen, plan een leuk uitje met je partner of zo iets, probeer even te ontstressen, en kop op! het komt wel goed! Maar wachten is niet leuk hé...
Nee, helemaaaaal niet leuk en dan lees ik hier net ook nog in een topic "hoelang bezig?" dat er zoveel zo snel zwanger worden.... Nou dat demotiveert de boel wel even hoor! Of reageren daar alleen mensen die snel zwanger zijn geworden??? Hahaha... Hier inmiddels ook alweer een tijdje bezig voor de tweede en begin iedere ronde weer vol goede moed en relaxed, maar naarmate de NOD dichterbij komt, wordt het toch spannender... Deze ronde begonnen met ovulatietesten en tarwekiemoliecapsules, want heb over beide zoveel goede dingen gelezen, maar ga volgens mij gewoon weer ongesteld worden hoor vandaag of morgen, zo voelt het wel in mn buik. Soms is het gewoon even lekker om erover te zeuren en dan vervolgens de draad weer op te pakken Succes allemaal! Groetjes Pasjuh.
Ik snap wel dat de teleurstelling groot is en dat als je zwanger bent geweest de drang misschien nog sterker is, maar helaas is niet iedereen binnen 1 jaar zwanger. Je hoeft je wens toch niet meteen aan de kant te zetten, maar probeer wat meer op andere dingen te focussen. Dat maakt t voor je zelf misschien wat dragelijker. Heb je hobbies die wat meer aandacht kunnen gebruiken of lekker eten en dan recepten uittesten. De 1e x duurde t bij ons 20 mnd, dus ik snap de teleurstelling goed. Maar probeer niet meer alle symptomen om te schrijven. Je zou alleen nog de ovutesten kunnen doen. Ik deed op een gegeven moment beginnen met de goedkoopies (dipsticks) en als ik dacht dat die positief was teste ik dezelfde urine met de cb digi ovu-test. Een smiley is toch duidelijker dan de 2 streepjes. Tempen toen ook alleen nog totdat ik mn ei gespot had en dan ging die mooi de kast weer in tot de volgende ronde gestart was. Sterkte!
Niet opgeven ... een jaar is meestal een gemiddelde. Soms duurt het wat langer, soms gelijk de eerste ronde. Er is gewoon geen peil op te trekken. Ik heb in het begin ook getempt en ben met ovulatietesten aan het klooien geweest. GEK werd ik ervan. Ik ben ook op een gegeven moment gestopt met die handel en het effect was dat ik een stuk rustiger werd. Ik wist ongeveer wanneer mijn eisprong was, en daar deden we het mee. Ook mijn man werd kriegel van mijn getemp/getest, want die kreeg op een gegeven moment het idee dat hij op commando kom komen opdraven. Het enige wat ik je kan aanraden is om het toch wat meer los te laten, plan even een pauze is van een paar maanden die niet in het teken staan van zwanger willen worden en doe gewoon je ding Leef, doe en geniet. Even bijtanken en daarna weer verder
ik zou echt wel ff die stap naar de huisarts zetten. Stel dat het nou iets vrij simpels is?? En inderdaad elke keer weer die teleurstelling is erg uitputtend lijkt me, en anders laat je het ff een half jaar rusten en ga dan naar je huisarts, dan kun je er ook weer met frisse moed instappen.
Niet leuk meid, het lijkt soms zo oneerlijk als andere mensen wel snel zwanger worden. Dat vind ik af en toe ook wel eens lastig, terwijl dit voor ons nog 'maar' de 4e ronde is. Maar ik weet ook dat een kindje krijgen niet een kwestie is van klussen en klaar... Het is juist een heel groot wonder! Ik wens je sterkte en hopelijk mag jij gauw een kindje verwachten
niet opgeven en ga ff langs de ha voor verwijzing kan duidelijkheid geven niet altijd zoals bij ons maart niet zomaar opgeven even pauze inlassen op andere dingen focussen en weer verder succes
Zeker. Ik vind wel eens jammer dat sommige mensen zich niet beseffen hoe bijzonder het is, elke drempel die overwonnen moet, de bevruchting, innesteling, dat de aanleg allemaal goed gaat. Het is toch echt niet vanzelf spreken. Maar ja als je vlot zwanger bent en ook geen rariteiten in je omgeving hebt denk niet iedereen daar over na. Maar ja
ik snap je teleurstelling en frustratie echt heel goed. ik ben een half jaar bezig en heb net ontdekt dat mijn LF fase te kort is, waardoor het zo onmogelijk is om zwanger te raken en ga dus de MMM in. Niet hoe ik het me had voorgesteld, maar ik ben blij dat er tegenwoordig een MMM is en dat er toch nog een kans is op een zwangerschap. Gooi niet zomaar de handdoek in de ring hoor, er zijn mogelijkheden zat. Maar ik snap dat het je even zwaar valt en je moet doen waar jij je goed bij voelt! Veel succes!!!
Mee eens... dat vind ik ook wel eens jammer dat sommige mensen er zo makkelijk over denken als ze snel zwanger zijn. Natuurlijk fijn dat ze snel zwanger zijn, maar het is wel jammer als ze geen inlevingsvermogen hebben voor diegene die minder snel zwanger raken. Kan best wel eens kwetsend zijn. Misschien dat ik er sowieso anders over denk doordat ik geloof dat ieder mens geschapen wordt door de Heer. Het is zo bijzonder als je er echt over nadenkt hoe een mens wordt gevormd... Voor mij is dat geen toeval
Och germ meis...even pas op de plaats nemen. En idd naar de huisarts voor een verwijzing als jullie er klaar voor zijn.
lieve Ikie, Ik begrijp je gevoel en je verdriet, meid! Maar geef niet op! Ik weet dat het moeilijk is, ik heb hetzelfde meegemaakt. Wij zijn nu anderhalf jaar bezig en toen ik een jaar verder was met proberen, zat ik er ook echt even heel erg doorheen. Net als jou nu. De drempel naar de huisarts en vervolgens naar het ziekenhuis was er, maar ik voelde mij daarna erg opgelucht. Je staat er niet meer alleen voor. De dokter zei tegen mij dat wij echt niet moesten gaan wanhopen en dat veel vrouwen het tweede jaar zwanger worden. Ook nog spontaan. Het is echt niet makkelijk, je mag verdrietig zijn. Het is zwaar, maar houd moed en hoop! Er hoeft niks aan de hand te zijn, en voor veel problemen zijn er oplossingen/ behandelingen.