Bah, wat jammer dat het gesprek met maatschappelijk werk dan weer zo moet lopen.... het zou zoveel meer voor jullie kunnen betekenen en doen. In ieder geval heel veel sterkte. Bij mij sprongen ook de tranen in de ogen na het lezen van je bericht. Hoewel ik zelf nog niet zwanger ben geweest, begrijp ik dat het verlies van een kind een enorme klap voor je moet zijn *knuffel*
Ellen, wat erg meis en nu nog tot maandag wachten... Ik wens je ondanks alles een mooie bevalling toe. misschien nog een tip: stichting make a memory maakt gratis foto's van jullie kleintje, Fay,. die foto's zijn echt prachtig. Misschien heeft het zh dit al gezegd maar dan weet je het iig. ik zou het doen! Make a Memory | Een blijvende herinnering
Och Ellen, Wat een verdriet, jullie Fay was zo welkom. Veel sterkte maandag, beval je ook in het Radboud? Zijn echt super meiden daar. Wij hebben ons kindje wel aan kunnen geven bij de burgerlijke stand dit is niet overal zo. Maar ik heb dit erg graag willen doen en er is een mogelijkheid voor al wordt je daar niet opgewezen. Je bent nu vast erg druk bezig met een mooi afscheid voor te bereiden, iets wat bij jullie past. Als je nog meer wil weten moet je even laten weten. Sterkte
Lieve allemaal Wat voel ik mij nog steeds gesteund door jullie lieve reacties. Zoveel moeders/vaders die dit ook meemaken. Maar ook anderen die juist heel blij zijn nu met mooie berichten laten van zich horen. Dat vind ik zo mooi. Het is jullie ook zo gegund om dat mee te maken. Gelukkig heb ik al mogen ervaren hoe het is om moeder te zijn. Ik heb een geweldig lieve zoon Christopher en een super lieve dochter Rosalie. Je waardeert nog meer hoe dankbaar je daarvoor mag zijn. Het leven kan zo kwetsbaar zijn. Dat ervaren wij nu ook. Ik ben net 40 geworden, dus mijn tijd om toch nog eens zwanger te worden is beperkt. Op Fay hebben we erg lang moeten wachten, en de kans op afwijkingen is nu eenmaal hoger bij oudere moeders. Mijn laatste zwangerschap was 11 jaar geleden en de eerste 13 jaar! Toen maakte ik mij nog niet druk en dacht niet echt na over dingen die fout konden gaan. Nu des te meer. Ik werk zelf als leerkracht in het speciaal onderwijs en heb dagelijks te maken met kindjes met Down syndroom en andere afwijkingen zoals autisme. Mijn kinderen zeiden al: Mam als het een kindje met Down wordt kun jij dat in elk geval goed aan! Was het maar zo .......... In mijn groepje heb ik geweldige lieve downkindjes waar ik stapel op ben. En natuurlijk begrijp ik dat ook daar weer gradaties in zitten en er mensen zijn die zich ernstige zorgen maken over hun kindjes met wellicht veel meer afwijkingen. Hoe het maandag zal gaan blijft niet te beantwoorden. Deze emoties ken je niet. Ik ben er bang voor. Dood hoort niet bij een baby'tje. Ik heb afgesproken met mijn partner dat hij eerst kijkt en daarna in schat of ik dat ook wil. Ik ben zo bang om iets te zien of te horen dat nooit meer weggaat uit je gedachten. Ik hoop dat op het moment zelf alles gaat zoals het goed voelt. Emoties zijn eng maar je moet erdoor. Ons kindje is zo klein. 22 weken maar 17 weken in groei. Wat zie je? Ik hoop zo dat andere deze gevoelens ook hebben gehad en mij kunnen zeggen dat het op het moment zelf zo anders gaat en je niks meer eng voelt en alleen maar liefde voelt voor dat frummeltje. Je begrijpt ik ben doodsbang voor wat er komen gaat en schrijf maar van mij af. liefs Ellen
Natuurlijk ben je bang Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren hoe bang wij waren. Het is echt vreselijk. Wegens omstandigheden hebben wij onze dochter toen niet gezien, dat kon niet meer. Daar heb ik nu nog spijt van. En van andere ouders, die hetzelfde als jij en ik (hebben) doorstaan, hoor ik dat ze vooral heel erg trots waren. Natuurlijk zie je de afwijkingen wel en dat het kindje kleiner is dan normaal of dat de huid doorschijnend is. Maar het gevoel van trots en liefde is, hoe gek dat ook klinkt, vaak hetzelfde als bij een levend geboren kind. Natuurlijk speelt het verdriet ook een grote rol, maar heb nooit gehoord dat ouders erg schrokken. Vaak valt het zelfs mee. In je hoofd kun je je dingen erger voorstellen dan ze zijn. Als je dan ziet hoe dit echt jullie kindje is, dan zul je er van houden. Als ervaringsdeskundige die het kind dus niet gezien heeft, zeg ik: kijk naar je dochter. Hou haar vast, koester haar, maak zoveel foto's en herinneringen als je kunt. Jullie hebben maar even met elkaar. Hou elkaar vast. Ik zal aan jullie denken maandag...
jullie meisje heeft een prachtige naam! ik wil jullie veel kracht en sterkte toewensen de komende tijd!
Het is heel heftig en verdrietig om je kindje te moeten verliezen, ik weet er alles van. Het enige verschil is dat bij ons ze niet met 20 weken konden zeggen dat het niet goed was en er alleen een nier afwijking was. Na de geboorte met 39 weken werd al gauw duidelijk dat het helemaal niet goed was en inderdaad na onderzoeken bleek onze dochter 1 van de 50 kindjes over de HELE wereld te zijn die het schinzel giedion syndroom heeft en dat er niks aan te doen was, na 2.5 maand hebben wij afscheid moeten nemen van haar en op 13 juli is het een jaar geleden dat ze is geboren. Het enige dat ik kan zeggen, geniet van de momenten dat je bij haar kan zijn, maak foto's vraag aan stichting make a memory of ze komen om foto's te maken, zo heb een hele mooie herrinering aan je meisje want hoe dan ook, ze is je dochter en ze is ter wereld gekomen. Ik wens jullie heeeeel veel sterkte voor maandag en de aankomende tijd van verdriet en gemis.....
Het leven en de dood zijn zo oneerlijk! Het zou niet mogen gebeuren! Ik vind het ook een prachtige naam die jullie hebben uitgekozen!! Heel veel sterkte deze dagen en vooral maandag op de dag zelf, ik hoop dat jullie ondanks alles ook mooie momenten mogen meemaken met jullie lieve dochtertje! Ik denk aan jullie!!
Wat een verhaal van jou. Zucht wat een verdriet. En zo een kleine kans om te krijgen. Ik hoop zo intens dat alles nu goed gaat met jou en de zwangerschap!!!!! liefs Ellen
Ohw nee wat een verschrikkelijk moeilijke tyd voor jullie. Wat erg, kan mijn eomties nu ook niet bedwingen... Heel veel sterkte voor jullie en vooral maandag. Zal veel aan jullie denken en wensen dat alles zo soepel mogelijk zal verlopen..... Liefs en een dikke knuffel..
Wat een lieve reacties weer! Dank jullie wel!!! Wat zijn die woorden belangrijk nu. Pff mij nooit zo gerealiseerd hoe dat bij een ander overkomt op momenten van verdriet. Gister uitslag punctie gehad: ons meisje heeft triploidie. In elke cel heeft ze 23x3 chromosoomparen( dus 69 per cel) Normaal is het 23x 2 paar( dus 46 per cel) Een kindje met downsyndroom heeft er alleen bij paar nummer 21 3 stuks. Volgens de gynaecoloog is dit pure pech. 1 op 10.000. Zucht. Bevalling wordt nog eng. Na twee keer een keizersnee veel litteken weefsel waardoor baarmoeder kan scheuren. Dus inleiden per infuus, dat heel langzaam gaat. Gaat het mis dan alsnog een ks met spoed. dus ook veel zorgen maandag. We hebben net een mooie omslagdoek gekocht die nu op maat gemaakt wordt. Daar kunnen we haar inwikkelen. De helft van de doek houden we zelf. Ook twee hele kleine knuffeltje. een gaat mee met fay en een houden wij. Pff soms lijkt het wel of ik over een ander schrijf. Gisteravond het afschuwelijke moment gehad van de pillen. Ik moest ze al nemen om het losmaak proces te laten starten. We hebben samen zitten janken bij het moment. Het begin van het einde. Nu lichte buikpijn ( 18 uur later) We hebben de mensen gebeld van make a memory. Ze kunnen niks voor ons betekenen. Fay is net te klein. Erge teleurstelling Tot zover weer, Liefs en nogmaals dank!!!! X