Dag dames, Ik ben hier nieuw op het forum. Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen. Ik dacht altijd dat zwanger raken bij mij heel makkelijk zou verlopen. 1 of 2 maanden na het stoppen van de pil zou ik zeker wel zwanger raken! Niet dus... I.v.m. een onregelmatige cyclus slik ik de pil zo'n 5/6 jaar, met af en toe een break ertussen als ik dacht dat het weer regelmatig was. Sinds oktober 2009 ben ik gestopt om onze kinderwens waar te maken. De eerste 4 maanden van menstruatie waren een teleurstelling, maar ik kon mezelf altijd wel weer goede moed inspreken. De maanden daarna lijkt de hoop steeds verder weg te zakken bij iedere menstruatie, bij iedere test... Al snel werden de menstruaties weer onregelmatig. Na 2 maanden lang niet ongesteld te zijn geworden, bleek de test negatief. Plots kreeg ik 40 dagen lang heftige bloedingen, af en toe werd het minder waardoor ik dacht, nu zal het wel stoppen. En op een of andere manier kon ik mezelf er niet toe zetten om naar de dokter te gaan. Gezien het bloeden aan bleef houden, ben ik toch naar de HA gestapt. Ik kreeg medicatie om het bloeden te staken, een eventuele miskraam sloot ze niet helemaal uit, maar werd niet verder onderzocht. En nu zijn we weer aan het proberen. Mijn partner met veel goede hoop en positiviteit, ik met veel frustraties en steeds weer voorbereidend op de teleurstelling. Mensen om me heen hou ik voor dat ik er helemaal niet zo mee bezig ben, maar van binnen vreet het enorm aan me. Ik weet dat ik eigenlijk helemaal niet moet klagen, gezien er mensen zijn die al jaren bezig zijn. Toch knaagt het enorm aan me... Daarnaast heb ik enorme spijt dat ik het een aantal familieleden en vrienden verteld heb over het stoppen van de pil. Ik krijg steeds weer dezelfde vraag of met een omweg de vraag. Ik ben normaal gesproken een erg positief ingesteld persoon, maar dit breekt me op een of andere manier. Het helpt in ieder geval een beetje om het van me af getypt te hebben. Zijn er dames die zich herkennen in mijn verhaal? Adviezen? Of moet ik me niet aanstellen? Reacties zijn heel erg welkom! Liefs, Lullaby
Hey Lullaby, welkom op het forum! Ik kan je geen tips of adviezen geven aangezien ik pas sinds 8 juli gestopt ben met de pil en nog af moet wachten hoe het loopt. We zijn wel begonnen, maar omdat het ook maar uitzonderingen zijn die gelijk na het stoppen zwanger zijn, reken ik nergens op en hoop ik dat mijn cyclus gauw op gang is. Ik ging ook aan de pil zo'n 10 jaar geleden wanwege een onregelmatige, heftige menstruatie met veel klachten. Wel hebben we er voor gekozen nog tegen niemand te vertellen dat we met de pil gestopt zijn. Iedereen denkt dat we er nog helemaal niet mee bezig zijn. Dus.. aan mij heb je niet heel veel, maar ik kan je wel vertellen: je stelt je zeker niet aan, onthoudt dat! En het is goed om het van je af te schrijven. Ik hoop dat iemand je adviezen kan geven en in de tussentijd denk ik aan je! Liefs, Puck
Hoi Puck, Bedankt voor je lieve reactie! Net gestopt, wat spannend en leuk. Goed dat jullie het tegen niemand gezegd hebben, mensen zijn helaas niet zo begripvol en tactisch.. Ik hoop dat jullie snel verblijdt worden met goed nieuws!
hey, ik vind het niet raar hoor dat het aan je vreet, als wederom de ongi doorbreekt, ik denk dat iedereen dit heeft, zeker als je lichaam niet zo standaard werkt als het zou moeten ( wat ik opmaakt uit je wisselende en heftige cyclussen) of je nu lang of kort bezig bent, we hebben hier allemaal dezelfde wens.... het forum is voor iedereen voor vragen voor steun om gewoon je verhaal kwijt te kunnen... advies thja moeilijk want niet iedereen is hetzelfde dus niet iedereen gaat er hetzelfde mee om. ohja wij hebben trouwens ook bewust niks gezegt over het stoppen met de pil, omdat ik weet dat zwanger worden niet altijd vanzelf gaat ik was er ook niet vanzelf, daar zijn heel wat klusuren ingestoken
Tja meis, wat zal ik zeggen. Wij zijn al 1,5 jaar geleden gestopt met de pil en ik had gedacht ook al lang zwanger te zijn. Helaas het heeft niet zo mogen zijn. Wij zijn zelfs het medische cirquit al in geweest en er is niets mis met ons. Dat kan heel erg frustreren. Ik kan heel goed begrijpen (en voel dat zelf ook wel) hoe jij je voelt. Als je cyclus zo onregelmatig is dan zou ik toch voor een doorverwijzing naar de huisarts gaan. Dan heb je het idee dat je er actief aan werkt. (daar moet je natuurlijk wel aan toe zijn) Ik wens je heel veel succes en hoop dat er toch heel snel een beebje in jou buik zit!
Hallo Lullaby Wij hebben er 20 maanden over gedaan om zwanger te worden en hebben (buiten 2 goede vriendinnen) bewust niets tegen anderen verteld tot het duidelijk niet zo maar lukte en we in het ziekenhuis liepen. Het is best lastig geweest om zoiets voor je te houden maar idd je kan vragen krijgen waar je daar helemaal geen zin in hebt. Een van die vriendinnen tegen wie ik het gezegd had ging me steeds vragen of het al raak was. Ik heb haar toen heel duidelijk gevraagd daarmee op te houden omdat ik het vervelend vond en gezegd dat ik het wel zou laten weten als er iets te vertellen was. Ik neem aan dat je het tegen mensen verteld heb bij wie je je goed voelt dan kan je toch ook tegen hen zeggen dat je het vervelend vind als ze je steeds vanalles blijven vragen. Als je dat een beetje vriendelijk doet moet dat geen probleem zijn hoor. Hopelijk neemt het was druk van je weg.
Heej Lullaby, Heel herkenbaar hoor. Je stelt je absoluut niet aan en denk dat veel meiden hetzelfde gevoel hebben. In eerste instantie waren slechts 3 van onze vrienden en m'n moeder op de hoogte. Net als Mime heb ik een vriend van me moeten vertellen dat ik het niet op prijs stelde als er naar gevraagd word. Gelukkig word dat gerespecteerd. Toen we wisten dat ik een mk kreeg en daarna hebben we meer familieleden en vrienden ingelicht. Absoluut niet iedereen, maar vond het toch belangrijk dat ze wisten wat er speelde, was absoluut mezelf niet. Gelukkig is de enige vraag die ik krijg hoe gaat het met je. Vind het wel fijn dat ik het erover kan hebben en begin er dan ook over maar wel wanneer het mij uitkomt. Als ik jou was zou ik de mensen die op de hoogte zijn laten weten dat ze er niet meer naar moeten vragen. Je verteld het zelf wel als er iets te melden is. Mijn partner is net als die van jou positief. Ik ben dat ook wel, maar ook wel vaak verdrietig. Ene moment gaat het beter dan het andere. Ben er helaas zo mee bezig dat het vaak ten koste gaat van m'n werk. Daar baal ik nog het meeste van. Houd ervan de controle te hebben, maar heb zowel over zwanger worden als de bijbehorende gevoelens (ook van de mk) totaal geen controle. Erg frustrerend. Verder moet ik totaal niet klagen. Ik weet dat ik zwanger kan worden en ben nog maar klein jaar bezig. Andere meiden hebben minder geluk. Maar toch, je gevoel uitschakelen gaat nou eenmaal lastig. Dit forum vind ik erg prettig. Je komt mensen tegen die in vergelijkbare situaties zitten, zo kan je elkaar helpen. Hopelijk helpt het jou ook!! Succes met zwanger worden! Dat je maar snel een wondertje mag verwachten. Liefs, Sil
Jullie reacties doen me goed, dankjulliewel! Ik begin mezelf wat minder vreemd te vinden. Hahaha jamejozie, we zullen dus flink door moeten klussen. BB10, lijkt me inderdaad frustrerend als je de medische molen ingaat en dat je vervolgens geen stap verder komt. Ik durf die stap naar de HA nog niet te zetten. Ik denk dat ik dat wel ga doen als het na een jaar nog niet gelukt is. Mime, het zijn vooral mijn schoonmoeder en eigen moeder waar ik me zwaar aan irriteer als ze het weer vragen. Mijn vriendinnen laten het aan mij over, als ik iets wil vertellen is het goed, zo niet, ook goed Richting mijn eigen moeder heb ik al heel duidelijk gezegd dat ze er niet naar moet vragen, dit heeft ze redelijk opgepakt. Mijn eigen schoonmoeder heb ik dit vriendelijker gezegd, maar het lijkt niet tot haar door te dringen. Ik moet me erg inhouden niet tegen haar uit te vallen.
Hey Silsa, Hier nog een controlfreak... Altijd de touwtjes in handen hebben, maar bij dit kan het niet. Ik had het al helemaal gepland, 2 jongetjes en 2 meisjes Ik denk ook regelmatig aan die bloedingen van langer dan een maand en dat ik dus een mogelijke mk heb gehad, zonder het zeker te weten... Als ik er aan denk dat daar een groeiend wezentje zat, breekt mijn hart. Ik praat er eerlijk gezegd niet zo openhartig over, omdat ik het idee heb dat anderen het niet zullen begrijpen, gezien zij niet hetzelfde meemaken. Ik reageer me soms af op mijn man, die zich vervolgens afvraagt wat er met mij aan de hand is, maar daar geen antwoord op krijgt, arme schat... Ik hoop dat je gauw in verwachting raakt van een gezond prinsje of prinsesje! Liefs, Lullaby
Begrijp jou ook helmaal hoor Lullaby! Wij beginnen 'pas' aan ronde 4 maar het begint al aardig aan me te vreten. Ben zo bang dat het misschien niet gaat lukken, dat er met één van ons wat mis is.. Ik heb namelijk altijd al het gevoel gehad dat het niet zo makkelijk zou gaan, raar he. Hoop voor je dat je je positiviteit weer terug krijgt, snap dat dat moeilijk is. En tja... je af reageren op je lieve mannetje herkennen denk ik ook veel meiden op dit forum!!
daar heb ik ook last van hoor dat mijn kerel het moet ontgelden, en aangezien we twee stijfkoppen bij elkaar zijn, en hij ook nog wel soms driftig, thja.... aan de andere kant vindt ik t wel knap hoor dat je het wel heb verteld dat je gestopt bent met de pil, aan de andere kant heb je dan misschien ook een uitlaatklep om het er met andere over te hebben als alleen je man/vriend.... ' bij mij weet alleen mijn allerbeste vriendin en haar man dan dat ik gestopt ben met de pil, alleen nu is zij per ongeluk zwanger, dus dat is ook nog best moeilijk.... alles lijkt soms even makkelijker te gaan bij een ander...
Heyyyy, ik begrijp je ook helemaal, ik zit nu in ronde 8 en elke maand voelt als een enorme teleurstelling! Ik probeer er niet teveel mee bezig te zijn maar dat gaat automatisch!! Kop op en we kunnen mekaar hier allemaal steunen!! xxx
Ingrid, erg he, nog maar net begonnen eigenlijk en we maken ons al zorgen! Jamejozie, ik heb dat ook met een vriendin. Zij was er helemaal niet mee bezig en wilde nog even wachten met zwanger worden en ineens was daar een ongelukje. Ik ben heel blij voor haar, maar soms dan voel ik een gevoel van afgunst/ jaloezie. Echt akelig, zo ben ik totaal niet normaal gesproken. Jozien, ja absoluut, ik heb echt veel aan alle reacties. Ik had niet gedacht dat er zoveel vrouwen zijn die hiermee zitten. Jij hebt overigens ook een lange cyclus, wel regelmatig?
Je verhaal is heel herkenbaar hoor. Tenminste: de gevoelens die je erbij hebt. Mijn cyclus was ook wel onregelmatig, maar niet zoals die van jou. Hoe dan ook: het ongeduld herken ik absoluut. Ik wist wel dat het waarschijnlijk niet gelijk de eerste maand raak zou zijn, maar stiekem hoopte ik er toch op. En anders toch zeker binnen een half jaar... of uiterlijk een jaar... Het werden er 1,5. Misschien niet bemoedigend om te horen omdat het toch zo lang geduurd heeft. Aan de andere kant misschien wel een hart onder de riem dat het ook na langere tijd nog gewoon 'raak' kan zijn en goed kan gaan. (Ik ben nu 33 weken zwanger, het einde begint gewoon al in zicht te komen!) En een hele schrale troost: inmiddels ben ik eigenlijk alweer vergeten dat we er zo lang op hebben moeten wachten. (Behalve als ik zo'n berichtje lees als dat van jou... Echt vergeten ben ik het natuurlijk niet. Maar het maakt nu niet meer uit.)
@lullaby nee mijn cyclus is niet regelmatig, mijn ei komt tussen dag 20 en 29 ook erg laat dus, wat ook frustrerend is:x lijkt me stug dat het nog ontpillen is.. ook ik heb trouwens 2 mensen verteld dat ik zou stoppen met de pil waar ik nu ook spijt van heb. Je hebt altijd het idee als je ze spreekt dat ze daaraan denken.. Houd moed des te leuker als het wel een keer lukt toch? xxx jozien
Hoi meiden, Wat een steun die verhalen zeg! Ook ik worstel met een lange en onregelmatige cyclus en daar word ik niet echt blij van.... Ben nu alweer aan het wachten en wachten En ook ik ben liever vandaag dan morgen zwanger maar ik weet het, het heeft tijd nodig en als ik sommige meiden zie die zijn al veel vaker teleurgesteld met weer een negatieve test dus moet ik maar niet al teveel zeuren En ik sluit me volledig bij Jozien aan: We kunnen elkaar hier allemaal steunen! Succes meiden Groet Mariska
lulaby, ik snap je hellemaal meid! het is moeilijk! wij hebben 16 maanden over onze 1ste gedaan met daarbij een miskraam en nu zijn we inmiddels 10 maanden bezig voor een 2e kindje met 1 miskraam! ik probeer ook moed te houden en iedere maand zeg ik weer kom op,de volgende maand is het raak maarjah das nu nog niet gebleken,,met jou komt het hopelijk ook goed,,geef jezelf vooral de tijd,probeer niet te stressen,dat werkt echt tegen is mijn idee,je menstruatie blijft uit enz enz..en in mijn omgeving zijn er ook mensen die iedere maand weer zeggen ""en?"" maar goed die mensen willen het beste voor je! dat is wel een troost,, meid ik wens je het beste en hopelijk is het snel raak
het gene wat mij op het moment het meeste "dwars zit" is dat er meiden ook zo snel zwanger zijn, ronde 2 ,3,5, ofzo dan lees ik dat en dan heb ik echt zoiets van waarom..... waarom zij wel en duurt het langer bij ons.... soms moet ik dan ook wel de traantjes even wegpinken, vaak als dan net de ongi is doorgebroken, maarja dan moet je ook wel weer denken kom op schouders eronder en we gaan weer voor een nieuwe ronde, maar het steekt wel...
@jamejozie ik snap je zo meid,, heel eerlijk van je dat je dit schrijft! het is nu bij mijn beste vriendin zo ,,, zij was van de 1e in verwachting toen wij net aan de 13e maand begonnen waren, het was niet geplant,, ze krijgt in maart dit jaar een bbz ,1 eierstok minder,, 2 maanden erna zwanger! ik gun het haar,maar mezelf ook maargoed ik zeg altijd maar alles heeft een reden.. ik wacht nu tot 5 aug op mn ongi,,maar diep van binnen zeg ik al ""zal wel niet""
Hey meiden, Ik herken de verhalen hier ook zoooo goed. Ik mag dan wel geen onregelmatige cyclus hebben maar ben inmiddels al twee jaar bezig en tot zover in de MMM ook niets te vinden. Wat een ongelooflijk frustrerend gevoel he??? Elke maand weer dikke tranen!! En al mijn vriendinnen worden gelijk zwanger en zijn het voor een tweede als het ware aan het plannen in de zin van... ik weet niet of ik in juni kan, dan ben ik waarschijnlijk uitgerekend EN DIE ZIJN OP DIT MOMENT NOG NIET EENS ZWANGER. Het klinkt zo gemeen maar soms hoop ik dat het bij hen dan ook een paar maandjes duurt. Die 2 jaar waar ik nu in zit gun ik ze nou ook weer niet, maar toch!! Ik had van mezelf ook altijd verwacht/gehoopt dat ik zo zwanger zou zijn. toch niet....