Dit was ook zo bij mijn jongste zoontje. Hij vond alles heel spannend en dat vindt hij nog steeds als hij naar school gaat (groep 1). Het heeft hem heel erg geholpen toen hij een vriendje kreeg. Toen ging hij echt met plezier naar de psz. Als zijn vriendjes op school zijn gaat hij ook makkelijker en is hij vrijer. Mijn zoontje is een onzeker, gevoelig jongetje en als hij zich veilig voelt, is het een ander kind, de echte, zoals wij hem zien Als ze met mij na 6 weken zo’n observatie hadden gedeeld, had ik er net zo over gedacht als topicstarter. Sommige kinderen moeten even landen. Maar goed, wat ook is gezegd, als er wel iets is, is het fijn er vroeg bij te zijn.
Heel vervelend als dit vanuit het niets rauw op je dak valt. Ik ga vanaf hier niet speculeren wat er nou precies mis gaat op de PSZ dat ze met voor jou totaal vreemde observaties komen. Wel wil ik je zeggen dat een therapie voor peuters meestal heel leuk voor de peuter in kwestie is. Mijn zoons hebben allebei de nodige therapieën gehad, in hun geval helaas nodig, en meestal vonden ze het heel leuk. Vanuit hun perspectief was het spelen met een volwassene die de volle aandacht voor ze had, terwijl mama er ook nog gezellig bij zat. Ik hoop voor je dat je gewoon helemaal gelijk hebt, dat er niets aan de hand is. Maar weet dat hoewel een onderzoek of therapie traject jou de nodige stress oplevert, het door je zoon waarschijnlijk als leuk spelen ervaren wordt.
Ik sluit me hier helemaal bij aan.. wij als ouders zijn/waren juist actief betrokken op ontwikkeling. En hij is oa door Auris getest. Nu naar twee maanden logopedie waar onder aanvullende testjes en feestdagen vliegt meneer door de stof en hebben we in 3 sessies al een fout proces aangepakt. ^ vooral op aandringen van ons zelf en de school is oa Auris en een VvE aangevraagd. Het CB vond hem nog helemaal binnen de vakjes vallen. Maar wij zagen hem al met 4 jaar uitvallen omdat er op die leeftijd opeens van alles 'moet'.
Je verhaal is voor mij erg herkenbaar. Wat ik er over kan zeggen is: als ik het over kon doen had ik mijn kind van de psz af gehaald. Jouw keuze in deze situatie moet je echt zelf bepalen natuurlijk maar maak die keuze op basis van je gevoel.
Ik heb alleen de op gelezen. Jammer dat je deze ervaring hebt met de peuteropvang. Er is inderdaad veel veranderd met een aantal jaar geleden, maar. In dat opzicht ook weer niet zo veel. De observaties enzo waren er 10 jaar geleden ook wel. Ik werk op een po en bij ons is het beleid dat we een eerste echte observatie invullen na ongeveer 4 maanden. Dan kan je pas een goed beeld schetsen van een kind. Ik vind de dingen die hun opvallen best normaal voor een jonge peuter. Niet praten is ook heel normaal in die begin periode. Het cjg laten wij pas in een uiterst geval observeren. Meestal komt eerst een logopedist of een ib’r aan bod. Maar die laten we ook niet voor een kind komen wat er nog geen 2 maanden zit. De observatiepunten vind ik ook een beetje opvallend. Wat zien hun aan een diertje van een dak laten glijden? Al met al zou ik hier als ouder ook niet blij van worden en eerlijk, als jij je verder geen zorgen maakt, zou ik dit duidelijk kenbaar maken. Er mag verder niets gedaan worden zonder jouw toestemming, dus je bent ook niets verplicht. Wat je aan kan geven is dat je nog een paar maanden wilt wachten om te kijken hoe de observaties dan uitpakken en mocht er dan toch nog wat opvallends zijn, dan evt verdere stappen te ondernemen.