Dit harde bankje is saai en ik krijg er een houten kont van, maar voor de rest voel ik niets. Wel zo rustig hoor. Ik sta natuurlijk wel onder spanning en ik kijk de dagen vooruit, maar ik ben niet zo verzenuwd als vorige keer met al mijn zogenaamde symptomen. En vorige keer bij zwanger raken voelde ik voor NOD ook niets, dus dat is niet per definitie slecht nieuws voor mij. Maarreh, ik heb jullie vieze praatjes gelezen ....... veel wit slijm vlak na ei is geen goed teken? Als dat zo is dan is dat slecht nieuws voor mij. Nah ja, we zien wel over een paar dagen. En wat betekent dat gelig? Mijn afscheiding is nu een beetje waterig en niet meer wit, al is geel een te overdreven benaming ervoor. Tis zeer gebroken wit, of zoiets. Hahaha, einde van mijn vieze praatje! En nee, ik kom geen koffie bij jullie drinken, ik zou geen slok meer door m'n keel krijgen @ Zorra : sterkte meis!
Meis, wat goed dat je doet wat goed is voor je...een beetje afstand kan soms heel veel goed doen! Veel succes morgen met t HSG, kop op! Liefs, Koosje
Ja, onze vieze praatjes. Natas, ik heb ook al meerdere keren gehoord dat het bij sommige vrouwen ook helemaal niets zegt hoor dat witte slijm....alleen bij mij wel vrees ik. Ik had gisteravond een klein beetje wit slijm, beetje plakkerig, werd er toch nog wel een beetje sip van, maar gelukkig gaan we nu maandag mogelijk iets op weg geholpen worden En.......ik word zoooooveel geconfronteerd met vriendinnen die of net gebaard hebben en nu net weer een goed vriendinnetje (had ik al even niet gesproken) die mij gisteravond vertelde dat ze op haar 40e in de derde ronde zwanger is geworden van haar derde kindje, 10 weken alweer! Het gaat zo gemakkelijk bij haar....en dat stak en steekt zo! De bekende dubbele gevoelens......ik vind zo dat wij nu aan de beurt zijn ](*,) ](*,) .....en ze heeft al 2 zulke prachtige ventjes van 2 jaar en bijna 1. Ben gewoon een beetje jaloers. Maar goed dat zullen jullie wel herkennen. Mijn vent en ik verzinnen dan de meest rottige en soms grove scheldwoorden voor de betreffende vriendin, lucht wel even op Anyway....ondertussen hoop ik dat minimaal 1 van ons voor het einde van het jaar zwanger is...gewoon als leuk kerstkadootje Liefs, Koosje
Een van ons?! ALLE DRIE! (de rest van ons cluppie is pleite ) Ik ben niet zo bescheiden, hoor Maar Koosje heeft de beste pendels! Het zou niet de eerste keer zijn dat er iemand zwanger bij de gyn zit, haha!
Phoe, ik kan me voorstellen dat die gevoelens bij je omhoog kwamen Koosje Ik ben vandaag bij een acupuntuur geweest. Adres via via gekregen, hij helpt ontzettend veel (oudere) vrouwen met kinderwens verder, geschoold in China, etc. Een eindje rijden hier vandaan, maar om op deze manier aan een adres te komen vind ik prettiger dat er eentje prikken in de Gouden Gids. De miskraam, spijt om het verleden en de angst dat het niet meer gaat lukken zorgen bij mij voor gigantisch veel spanning, opgejaagdheid en angst. Zo lang dit duurt zullen naar zijn mening de diverse hormonen ook niet optimaal hun werk kunnen doen, je hele lichaam raakt er verstoord van. Vergeleek het met als je examen moet doen en dan de kriebels in je buik hebt, 6x moet plassen en angstzweet op je rug hebt staan, zo kan je lijf van slag af raken. In dit geval heeft het invloed op de FSH, LH, , follikels, ovulatie, progesteron, baarmoederslijmvlies, etc. En na evt. bevruchting op al die hormoonprodukties. Om de miskraam een plek te geven raadde hij me aan om er iets tastbaars van te maken. Kan een sieraad zijn, een beeldje, een gedicht, een tekening, een tattoo, whatever. Als het voor mij maar dat kindje vertegenwoorigd en er symbool voor staat. Dit moet ik dan een zichtbare plek geven, niet ergens verstopt, elke dag bereikbaar en in het zicht. Verdriet hou je, maar zo kun je het beter accepteren en een deel van de spanning op die plek laten. Voor de angst dat het op mijn en Chris z'n leeftijd niet meer gaat lukken raadde hij aan om dat te laten onderzoeken. Zei hem dat ik hierover al aan het nadenken was en dat in januari wss wil gaan laten doen, op FSH prikken e.d. Hij raadde aan dat nu meteen te doen. Dat geeft zekerheid en met mijn leeftijd niet te lang daarmee wachten. Ook Chris z'n sperma laten onderzoeken, waarin hij zijn leeftijd en het probleem rondom erectie en ejaculatie een risico vond om dat niet meteen te laten bekijken. Voordat bovenstaande 2 dingen gebeurd zijn kon hij niet veel voor me doen met zijn behandeling. Ik moet een deel van de (overdreven) spanning kwijt raken, en ik moet weten hoe het met mijn lijf ervoor staat. Maar daarnaast raadde hij me aan dat, als alles functioneert of we eraan geholpen zijn, om in de MMM te blijven. Dat een spontane zwangerschap die goed afloopt wel een heel kleine kans is, en dat zou heel erg zonde van de tijd en onzekerheid zijn. Daar schrok ik toch wel van. Zijn praktijk staat bol van de vrouwen van 35+ en hij heeft in de wachtkamer rijen en rijen geboortekaartjes hangen. Hij had ook eerder gezegd dat hij om de haverklap meemaakt dat een vrouw van 40+ in zijn praktijk een gezond kind krijgt. Ja, zei hij, maar in al die jaren dat ik dit werk doe is bij de oudere vrouwen 90 tot 95% via een vruchtbaarheidsbehandeling geweest....... Ik voel me nu dubbel. Aan de ene kant kan ik nu iets doen. Heb een handvat gekregen voor mijn verdriet over de miskraam e.d. en kan evt. aan het werk met de HA en gyn. Maar aan de andere kant voel ik me vreselijk verdrietig, had toch nog veel hoop op een spontane zwangerschap en vind de MMM doodeng (wat als het na 3x IVF niet is gelukt......). En daarbij vind ik het ook heel eng als het me niet lukt de miskraam beter een plek te geven en ik die verzenuwde spanning blijf houden, wat nou als dat me niet lukt? Pfff, heel verhaal, sorry daarvoor. Voor nu ga ik nadenken over iets wat ik zou kunnen gebruiken om het verloren kindje, zoals hij zei, zichtbaar en tastbaar te maken voor de verwerking miskraam. Plus ik heb de HA gebeld voor een afspraak volgende week maandag. Dit met het oog op mijn cyclus die hoogstwaarschijnlijk zondag of maandag weer gaat beginnen, mooie timing volgende week voor prikken op FSH. Vanavond moet ik met Chris overleggen of hij ook wil meewerken aan onderzoeken.
En inderdaad.....het leven is niet eerlijk.... Als zij al twee gezonde kids heeft had ze er best een aan jou kunnen geven. Net zoals jij straks een van jouw meiden best aan mij kan geven, hihi........ Als ik een tweeling krij zou hubbie een rolberoerte krijgen. Als hij bij de echo twee hartjes zou zien, moet hij echt aan de zuurstof! Er is mij twee keer voorspeld dat ik een tweeling zou krijgen. Mijn beste vriendin kan geen kinderen krijgen. Hubbie zegt altijd: als je me dat aandoet, geven we er een aan je vriendin! Maar zonder gekheid.....het blijft oneerlijk als het bij een ander zo gemakkelijk gaat. Zelfs toen mijn schoonzusje (vrouw van mijn broer dus) weer zwanger was na een miskraam bij 15 weken moest ik ff slikken, en er is niemand die ik het meer gun dan hen!
Natas, Ik krijg een beetje een raar gevoel bij de accupunctuur-knakker. Laat ik vooropstellen dat ik best opensta voor alternatieve geneeswijzen. Maar wat hij nu in feite zegt is: "als je niet het reguliere circuit ingaat, kan ik niets voor je betekenen". Dat klopt toch niet? Je gaat toch naar hem toe omdat je je beter wilt ontspannen en de MA een plekje wilt geven? Met alle respect, maar dat je FSH op je leeftijd minder goed zou kunnen zijn heb je zelf ook vast al wel eens bedacht (no offense....). Eigenlijk kom je nu met meer zorgen er vandaan dan dat je ernaar toe ging..... Of ben ik nu weer eens een te nuchtere, zakelijke trien?! Hoe gaat Chris reageren als je het vanavond gaat bespreken? Sterkte ermee meissie. Dikke knuffel.
Ik weet niet hoe Chris vanavond gaat reageren, hij kan heel praktisch zijn maar ook emotioneel overgevoelig. Wat de acu-knakker in ieder geval zegt : het overdreven deel van de spanning en angst moet je kwijt raken, en je moet weten hoe het er met jouw lijf en zijn sperma voor staat. Verder raadt hij dan idd aan om in de MMM te blijven omdat op deze leeftijd dat zijn ervaring is. Hij kan pas wat voor me doen als ik bovenstaande 2 dingen gedaan heb en ik een beslissing heb genomen over welke weg we gaan bewandelen.
Maar daar kan hij dan toch alvast mee beginnen, om jou daarmee te helpen? Accupunctuur is toch juist voor dit soort zaken (of heb ik nu heel verkeerd beeld van accupuntuur?).
Ik vind het wel goed dat deze acupuncturist concrete adviezen geeft hoe om te gaan met het verlies vh vorige kindje en dat hij wil weten hoe het er fysiek voor staat...dit voorkomt dat mensen al te lang in het alternatieve circuit blijven hangen terwijl er wel degelijk iets belangrijks medisch aan de hand kan zijn wat mogelijk met wat hulp verholpen kan worden...er is zoooveel mogelijk in de medische wetenshcap, zit er bovenop, werk in een ziekenhuis. Naar mijn mening had hij je ook wel wat kunnen bijstaan in het emotionele proces begeleiden rondom het verwerken van het verlies, dat ben ik met Joyce eens, daar kunnen deze mensen goed werk doen. Kennelijk is dat minder zijn terrein en/of schat hij in dat jullie sterk genoeg zijn hier zelf eerst mee aan de slag te gaan...ook niet verkeerd. Wat ik wel heel erg jammer zou vinden is als je op grond van zijn bevindingen zou concluderen dat het specifiek bij jou erg moeilijk wordt zwanger te raken....de kans is nog net zo groot als voor jouw bezoek aan deze man. Hij is niet helderziend of kan geen toekomst lezen en heeft niets gezegd of gemeten (toch?) over jouw baarmoederenergie (te zweverig Joyce? ) of iets anders. Hij kan alleen iets zeggen over hoe het in het algemeen is en dat weten we wel: boven de 35 is kans klein, ja, ja, ja...maar er zijn genoeg meiden die maar baren dat je er gek van wordt op onze leeftijd. Er is niets veranderd, je hebt alleen iets meer richting gekregen in wat de volgende stappen 'moeten' zijn, dat is waarschijnlijk waarom hij op je pad is gekomen...no more, no less. Ennuh...ik ga ook voor alledrie voor de kerst zwanger....ik ben er ieg niet bij deze cyclus, verlies witte afscheiding vandaag, ws ei geweest maandag en toen was het al 1 1/2 a 2 dagen geleden dat we hadden geklust....klote! Alle hoop op de gyn voor ons. Vind het ook eng hoor Natas....als je eenmaal aan MM begint ben je dichterbij het punt van dat er niets meer te doen is, maar er zijn echt zoveel kansen.....we lopen niet alleen ieg! Succes Natas voor nu! Koosje
@Natas Hij heeft hooguit iets gezegd over hoe je hormomen kunnen werken en dat dat nu tegen zou kunnen werken...zie het als een zetje tot nog meer tijd besteden aan de verwerking....het hoeft heus niet compleet rustig of de verwerking hoeft niet af te zijn om zwanger te kunnen worden. Dat zou wat zijn: dan zouden alle vrouwen met veel stress niet zwanger kunnen worden? Dat geloof ik niet. Dat je stress iets doet met je hormonen en dus inspeelt op je vruchtbaarheid geloof ik wel, maar dat hoeft niet af of perfect geelimineerd te worden hoor....gelukkig niet Liefs, Koosje
@Natas Hij heeft hooguit iets gezegd over hoe je hormomen kunnen werken en dat dat nu tegen je zou kunnen werken...zie het als een zetje tot nog meer tijd besteden aan de verwerking....het hoeft heus niet compleet rustig of de verwerking hoeft niet af te zijn om zwanger te kunnen worden. Dat zou wat zijn: dan zouden alle vrouwen met veel stress niet zwanger kunnen worden? Dat geloof ik niet. Dat je stress iets doet met je hormonen en dus inspeelt op je vruchtbaarheid geloof ik wel, maar dat hoeft niet af of perfect geelimineerd te worden hoor....gelukkig niet Liefs, Koosje
Hoi Allemaal Dit is voor het eerst dat ik hier iets post want dit is me nog nooit gebeurt. Maar we hebben rond dag 10 geklust (weet niet precies welke dag het was) en dag 13. We zitten nu op dag 14. Aangezien mijn cycles redelijk stabiel is de laatste maanden heb ik altijd een positieve ovutest op dag 13 of 14. Nu heb ik nog niks gevonden! Heb wel sinds gister krampjes en steekjes in mijn zij en dat zette vandaag "vrolijk" door. (waarvan ik denk dat het mijn eisprong is). Echt raar dit. Moest het even kwijt bedankt voor het "luisteren". Liefs
Hoi Butterfly, test je 1 of 2 keer per dag? Soms is je LH-piek wat korter waardoor je hem mist bij 1 keer per dag testen. Is mij ook wel eens gebeurd...geen zorgen. Bij twijfel 2 keer per dag testen, dan vind je je ei wel. Het kan natuurlijk ook gewoon dat je eisprong een keertje wat later is. Ik voel de ovulatiepijn ook meestal VOOR de eisprong!
Ha Butterfly, leuk dat je meekletst.... Ja, die ovutesten positief of niet....heb ook wel eens gehad dat de test niet helemaal positief werd, eigenlijk zou je twee keer per dag moeten testen maar dat houd ik amper uit...2 keer op een dag 4 uur niets eten en drinken, plassen niet....poeh....als je weet dat je een regelmatige cyclus hebt dan kun je er volgens mij vanuit gaan dat je je ei gewoon hebt gehad, alleen je hebt even je LH-piek gemist Je zou voor alle zekerheid nog even door kunnen testen en zien of je test in de komende dagen nog wel positief wordt, zou ineens een laat ei kunnen zijn maar de kans daarop is niet zo groot lijkt mij. Een van de andere dames had dat hier wel in deze cyclus....ineens een heel laat ei.....tja, die vrouwenlichamen... Koosje
Hey ladies, Even snel tussendoor : heb jullie antwoorden gelezen maar ben de rest van de dag erg druk geweest. Morgen ook, dus kom er later op terug. Thnx! Liefs, Natas.
@Koosje Ik weet niet of ik het weekend nog online ben. Voor het geval dat niet zo is, wil ik je voor maandag alvast héél veel succes wensen bij de gyn (maandag toch he?)! Liefs, Joyce
Sjo, ik heb lekker vanmiddag vrij genomen! Ik heb aan de prikkert ook gevraagd of hij me kon helpen met de verwerking en die spanningen. Maar hij zei niet in dit stadium. Hij zei dat hij niet iets teweeg kan brengen maar dingen die al gaande zijn alleen een zetje kan geven. Eerst moet ik ´mijn deel´ doen, dan kan hij me nog een duwtje in de goede richting geven. Het blijft me benauwen dat ik de miskraam dus beter moet gaan verwerken. Ik kan wel iets verzinnen voor dat tastbaar en zichtbaar maken en die handelingen uitvoeren, maar je moet er dan natuurlijk ook iets bij voelen. Dat laatste kun je niet beinvloeden. Ik snap wel dat ik niet 100% hoef te bereiken, dat ik niet volledig ontspannen hoef te zijn (en dat kan ook niet), maar ik moet dus wel een stuk voor elkaar zien te krijgen. Ik ben niet geschrokken omdat ik alles op mij persoonlijk betrok. Daar kan deze goede man helemaal niets over zeggen en dat deed hij ook niet (en nee, hij heeft niets gemeten). Maar het stellige : "eerst verwerken en onderzoeken laten doen, dan belissen welke weg en ik raadt je ten sterkste de MMM aan op jouw leeftijd", terwijl je dacht daar met wat hulp van hem weg te gaan en een volgende afspraak, daar ben ik wel even van mijn stuk door afgeraakt. En door zijn ervaring in zijn praktijk, dat bij het grote gros van oudere vrouwen het alleen met behandelingen lukt. En ik vind de onderzoeken en de MMM ook gewoon eng, inderdaad Koosje. Ik had deze eerste stap in januari willen zetten dus ik sta er wel achter, maar de aanlooptijd er naar toe wordt nu ineens een stukkie korter. Had nog wel even wat langer willen struisvogelen, al is de andere kant van die medaille met de onzekerheden ook niet fijn. Het voelt gewoon dubbel, en alsof het einde veels te snel dichterbij komt. Gisteravond met Chris gepraat, en hij voelt en denkt er ongeveer hetzelfde over als ik. Plus de lieverd heeft last van het idee dat het dan geen kindje spontaan en in liefde verwekt is maar koud en klinisch. Ik moet zeggen dat ik dat een stuk minder heb, áls het maar verwekt wordt. En het spontane is er bij ons toch al lang af. Maar hij is op sommige punten erg gevoelig en emotioneel, en heeeeeeel lief. Afijn, ik ben mezelf al streng aan het toespreken "stap voor stap Natasja, stap voor stap". Erg moeilijk voor een ongeduldig controlefreakje Eerst zondag m'n NOD afwachten (heb weinig hoop, maar you never know) en dan maandag naar de HA, bespreken voor onderzoeken hormonen en zaadkwaliteit. Van daaruit verder, met de info die we dan weer hebben. Dank voor jullie antwoorden, ik heb er veel aan gehad! Hoe is het met jullie? Nog "afscheidings-nieuws"? Koosje, ik zou ook minder hoop hebben met de laatste klus 2 dagen voor je ei. Maar het kan in theorie nog wel.
Lieve Natas, Je klinkt héél bang, en volgens mij hoeft dat helemaal niet: 1) zie bovenstaande: héééél belangrijk (uiteindelijk is het daar toch allemaal mee begonnen, nietwaar?) 2) je wilde toch al naar de HA, wat is nu één maand op een mensenleven? Zelfs met een hard tikkende biologische klok is 1 maand niet zo veel. Gun jezelf die maand als je die tijd nodig hebt. 3) Weet je nog: dingen laten onderzoeken hoeft nog niet te betekenen dat je ook iets gaat doen. Je kunt altijd nog zeggen dat je het nog een paar maanden aankijkt! Neem het stap voor stap en denk niet meteen in oplossingen! Volgens mij gaat het hartstikke goed komen! Veel sterkte maandag (wordt spannende dag in dit topic....) en probeer dit weekend nog even lekker te genieten van hubbie! Liefs, Joyce