Meiden, Meiden Ik zit met een dilemma!!! Ik heb 6 maanden geleden een baan gekregen die ik moest weigeren. ( Ik moest nog een stagie lopen, daarom..) Nu heb dezelfde ingenieur contact met mijn opgenomen en hij wil morgen nog een sollicitatiegesprek hebben. Dit is een bedrijf waarin ik wil ZO ECHT GRAAG gaan werken, het is dichtbij mijn huis, ze zijn super flexibel EN het salaris is top! Ik heb al een baan geaccepteerd op universiteit, als een phD student, want die weten al dat ik zwanger ben en ze zijn ook echt flexibel, maar ik werk liever in een bedrijf waarin ik kan natuurlijk groeien. Als ik een phD zou volgen, zal ik dan TE hoog opgeleid zijn en kan ik echt niet een baan vinden die niet voltijd is. Ik wil maar tussen 24-32 uur/week werken (liever 24 J ). Jullie kunnen het voorstellen dat met 3 kinderen, wil ik echt niet voltijd werken. Ik ben bijna 14 weken zwanger maar kan nog mijn buikje verbergen. Ik wil eerlijk zijn, maar ik wil ook die baan!! Wat moet ik nu doen? Zou ik morgen moeten vertellen dat ik zwanger ben? Zou ik zeggen dat ik allen 24-32 uur/week wil werken? Of liever niks zeggen toen ik de baan krijg? Ik heb nooit een sollicitatiegesprek gehad voor een baan dat minder dan voltijd is, dus wanneer moet je erover spreken? Ik weet het dat dit mijn beslissing is, maar jullie reacties zijn van harte welkom! J
Pff wat een keuzes meid! Van harte met je zwangerschap iig en je aanbod! Ik zou persoonlijk eerlijk zijn in jouw geval.. dit omdat je al over de 13 weken bent en je weet wat je hebt.. Zij bellen jou op he? Het mag wel crisis zijn, maar blijkbaar willen ze je graag hebben.. dan mag je best wat "eisen" stellen vind ik.. En zo groot zijn ze trouwens niet, je hebt gewoon een gezin daarnaast (wisten ze dat al vorige keer?) Je weet wat je nu hebt qua aanbod en zij zijn er relaxed over dat je zwanger bent.. Check gewoon wat zij zeggen.. Zeg gewoon: ik heb nog een aanbod staan en ze op de hoogte gesteld van mijn zwangerschap en zij zien dat niet als bezwaar.. Als jullie daar ook geen bezwaar in zien en akkoord gaan met het feit dat ik maar 24 uur wil/kan werken.. dan zou mijn voorkeur zeker naar jullie uit gaan.. (ik roep ook maar wat he, dit is wat ik nu denk..) Lastige keuze wel maar zoals ik all zei, je weet nu wat je hebt qua aanbod en je moet er denk ik eerst achter zien te komen wat je daar kan "krijgen" om het zo maar te zeggen.. Ik wens je succes!! P.s: Vraag gewoon ook wat zij van jou verwachten! Dan kan je daaqrop in spelen qua werktijden zo van, ik zou graag naast mn werk ook nog genoeg tijd hebben voor mijn gezin, dus mijn voorkeur gaat uit naar 24 uur werken maar ik weet niet hoe jullie daar tegenover staan (dan geef je ze ook het gevoel dat je met hun meedenkt)
Ik heb met 15 weken gesolliciteerd op een baan, bij het eerste gesprek wilde ik het nog niet vertellen. Wel bij het tweede. Nu werd ik meteen na net eerste gesprek aangenomen Diezelfde week weer gepraat (ik moest snel beginnen) en meteen verteld dat ik zwanger was. Geen probleem gelukkig. Als jij denkt dat jij de enige kandidaat bent, zou ik het wel meteen vertellen, helemaal omdat je niet meer dan 3 dagen wilt werken. Ik snap best dat je weg wilt bij de universiteit, ik heb zelf een PhD en dat zonder kinderen gedaan... Met 3 kids lijkt me dat echt wel zwaar. Ik zou er voor gaan en eerlijk zijn, als ze echt jou willen, maakt het niet uit dat je zwanger bent. Succes!
Eerlijk zijn en aangeven dat je zwanger bent, zonder twijfel. Heb ik ook gedaan, al was ik nog maar 5 weken zwanger toen ik te horen kreeg dat ze interesse hadden. Nu ben ik 23 weken zwanger en anderhalve week aan het werk bij mijn nieuwe baas. Aanstaande maandag begint nog een nieuwe collega, ook zwanger Hier (ook?) een ingenieur trouwens!
Ik zou open kaart spelen. Je hebt sowieso een baan, dus wat heb je te verliezen. Ik denk dat als een werkgever je zelf vraagt dat een zwangerschap hem niet in de weg zal zitten. Maar goed ik ben sowieso eerlijk en zou het ten alle tijde vermelden (mits ik in de veilige zone zit).
Moeilijke dilemma's!! Ik zou het minder werken en de zwangerschap wel lostrekken. Niet volledig willen werken heeft geen enkele zin om achter te houden. Ze moeten weten waar ze aan toe zijn en hetzelfde geldt voor jou. Als zij perse iemand nodig hebben voor 40 uur is het voor iedereen zonde van de tijd, dus meteen in het eerste gesprek vertellen lijkt me. Heb ik ook altijd gedaan en was nooit geen probleem, zowel niet voor mijn PhD als voor mijn huidige baan in het bedrijfsleven. Zwangerschap is een ander verhaal. Ik heb het niet verteld en moest op de eerste werkdag vertellen dat ik al bijna 18 weken was (dit was niet te zien). Ik kan dat je niet aanraden, het is zenuwslopend en voelt absoluut niet eerlijk. Het is echter wel zo dat er nog steeds flink gediscrimineerd wordt bij zwangere vrouwen, zie ik ook een topic vlak onder de jouwe met een zelfde soort titel, is minder goed afgelopen. Het kan dus, ook voor je zelf, fijn zijn om het eerste gesprek niks te zeggen zodat je bij die ronde gelijke kansen hebt met de rest en daarna kijken hoe ze reageren op het nieuws. Maar eerlijk zijn is ook heel veel waard. Het is zo lastig en advies geven is moeilijk. Kijk hoe het gesprek loopt, je moet doen waar je zelf goed bij voelt. Er is in ieder geval wettelijk niks verplicht dus niemand kan je daar iets maken. Als ik bij het 2e gesprek zeker had geweten dat het een echte baby was waar mijn lichaam op reageerde en ik had de 12 weken grens gehad zou ik het zeker verteld hebben.
Als ze je zo graag willen dat ze je terug opbellen, zou ik wel op zijn minst gaan solliciteren. En gezien het al 13 weken is, vrees ik dat je wel al vrij snel zal moeten vertellen dat je zwanger bent. Maar een baan heb je sowieso, dus ik zou het wel proberen. Wordt het niks (door je zwangerschap, doordat je niet voltijds wil, doordat een andere kandidaat beter is, ...), is 't ook maar zo.