Die siroop zal ik eens naar kijken, bedankt! Ik overweeg te laten zien wat het cadeautje is. Ik sta er wat dubbel in, wan ik wil haar niet verder onder druk zetten emotioneel gezien.
Bedankt, het is dus niet alleen voor jongere kindjes! Ik vond het al zo raar. Knutselen enzo komt toch pas een beetje vanaf 2-3 jaar. Voor de volgende keer dus wel aanschaffen.
Lief dat je het vraagt. Mijn man gaat nu naar mijn dochter en ik ga naar mijn zoontje toe. Mijn dochter wil liever mij en daarom roept ze "nog maar" 1x per nacht. Een verbetering dus. Maar ze blijft het doen. Het is 14 dagen geleden dat ze haar speen heeft teruggekregen!!! Mijn man gaat er nu sneller uit als ik hem wek, dus prima. Zaterdag was ik wel boos op hem, want toen zei hij tegen mijn dochter dat we de dag erop taart of koekjes konden bakken samen als ze door zou slapen. We hadden net een superdagje gehad zonder geschreeuw en met veel exclusieve aandacht voor haar. Zonder irritaties. Ik dacht: dat gaat werken, dit ontspant haar en nu gaat ze slapen. Maar nee, zet hij haar weer zó onder druk (zonder overleg met mij!!). Daar reageert ze averechts op. En ja. Vreselijke nachtangst. Ik heb hem wel duidelijk gemaakt dat hij mijn inspanningen teniet deed en dat hij niet meer zomaar zonder overleg nog iets mag toevoegen aan onze aanpak. Dat ziet hij nu wel in. Overdag is mijn dochter wel weer gemakkelijker te hanteren. Ze laat haar vader ook weer meer toe in haar leven (hij mocht eerst nog geen filmpje voor haar opzetten). Mijn zoontje kwam afgelopen nacht nog 4 of 5 keer (ben de tel kwijt) waarvan hij de laatste keer anderhalf uur wakker bleef. Dus nu sloopt HIJ me weer. Geen idee waarom het zo erg is, alleen zat zijn neusje dicht ondanks Luuf en een ui bij zijn bed.
Een nacht "doorgeslapen" en een sticker verdiend. Ik hoorde haar wel kort roepen, maar toen ik mijn man wilde aantikken, werd ze stil. En bleef stil. Dan gaan we er natuurlijk niet naar toe om het voor haar te verpesten. Ze zei vanmorgen wel eerlijk dat ze wel geroepen had, maar ik heb gewoon gezegd dat ik haar niet gehoord heb. En samen met papa heeft ze een mooie sticker op de kaart geplakt. Zo deed ik dat vroeger altijd. Dan stond ik soms al op de gang, maar als ze stil werd en mij niet gezien had, dan kreeg ze gewoon haar sticker uiteraard. Ze vertelde dan meestal wel dat ze geroepen had en dan zei ik ook dat ik het niet gehoord had. Soms had ik het ook niet gehoord als ze heel kort had geroepen.
Je kunt evt voor je jongste neusspray met 0,25% xylohulpeldepup (naam kwijt) Mijn jongste Had dit ook heeeeel de herfst en winter... slopend zonder die spray was het hel.
Ik was benieuwd hoe het nu gaat met jullie? Lijkt me inderdaad slopend zulke nachten. Ik hoop dat het inmiddels beter gaat!
Hi, ik heb niet alle reacties gelezen maar wil toch even reageren omdat ik onze situatie heel erg herken in wat je beschrijft. Ik heb een zoontje van 3,5 en een dochter van 1 jaar en 4 maanden. In de weken nadat zij werd geboren hebben we de speen van mijn zoontje uitgezwaaid (letterlijk, want we hadden m vastgebonden aan een ballon Sindsdien heeft hij nooit meer overdag geslapen, terwijl hij het voor lange tijd nog wel nodig had. Hij werd niet s nachts wakker maar wel HEEL vroeg s ochtends (tussen 5 en 6) en dat is nu helaas nog steeds zo. Tot mijn dochter 8 maanden was sliep ze noodgedwongen bij ons op de kamer (toen zij 8 maanden was, was de verbouwing van ons nieuwe huis klaar en zijn we verhuisd) en waren wij ook iedere nacht, 8 maanden lang, zonder uitzondering 5 tot 10 keer per nacht wakker. Wat ik wil zeggen met dit verhaal: ik weet precies hoe je je voelt. Zo gefrustreerd, zo moe, op een gegeven moment werd ik echt depressief van het slaapgebrek. Mijn zoontje was bijna altijd chagrijnig omdat hij te weinig sliep (want niet meer overdag), ik zelf ook en dat vond ik vreselijk zwaar. Achteraf had ik ook heel veel spijt van het weghalen van de speen, ik kon immers niet meer overdag bijslapen aangezien hij dat niet meer deed, en s nachts sliep ik in totaal misschien 4 uur, onderbroken.. Ik heb niet echt een gouden tip voor je helaas, maar ik wil je wel een hart onder de riem steken. Het wordt echt beter! Dat je zoontje nog niet doorslaapt is misschien nog wel "makkelijker" op te lossen dan dat je dochter om je roept. Ik merkte zelf dat ik ook veel meer van mijn zoontje ging verwachten op het moment dat hij grote broer werd, en het duurde heel lang voordat ik in zag dat ik niet zoveel van hem kon verwachten omdat hij immers ook nog maar een klein kindje was. Soms kun je niet de invloed op je kinderen uitoefenen die je zou willen en dat is echt een van de moeilijkste dingen aan het moederschap (vind ik).. Als je maar in je achterhoofd houdt dat het echt ooit beter wordt! En wat betreft de speen: ik weet niet of ze de speen nu wel weer of niet heeft, maar ik denk dat je inderdaad echt door de zure appel heen moet. Als ze s nachts nog telkens wakker wordt ligt dat denk niet niet alleen aan de speen, het kan een fase zijn of andere spanningen die haar onrustig maken... Goed, sorry voor het lange verhaal en succes!
Lief dat je het vraagt. We hebben hulp gevraagd bij de pedagogisch medewerkster van het CB. Die kwam met een simpele bekende methode: als er geroepen wordt, naar toe gaan, aai over de bol en steeds dezelfde woorden: welterusten [naam kind]. Wij dachten: dat werkt nooit. Ik heb het wel een paar keer toegepast en dan ging ze gewoon weer slapen, maar meestal ging mijn man er naar toe. Hij paste het niet echt toe. Toen ik aan het einde van mijn Latijn was en mijn dochter steeds meer af begon te snauwen, ben ik naar mijn buurvrouw, die kinderpsycholoog is, gegaan. Die naam ruim de tijd voor mij. Haar nadruk was: jij moet slapen. Ze vond dat mijn man 2 nachten naar de kinderen toe moest en dat ik met een melatonine pil en oordoppen moest slapen. Daarna (als mijn man weer naar het buitenland moest) moest ik mijn dochter 3 nachten uit logeren sturen. Ik dacht dus dat haar nadruk op hechting en veiligheid zou liggen, maar ze benadrukte alleen dat ik het aan zou kunnen als ik eerst bij zou slapen. Dit advies had ik van niemand opgevolgd, maar aangezien mijn buurvrouw echt een goede kinderpsycholoog is en ik veel respect voor haar heb, hebben we het advies wel deels opgevolgd. Mijn man heeft inderdaad 2 nachten voor de kinderen gezorgd (gelukkig hield mijn zoontje zich rustig, die was een beetje ziek en sliep meer). Daarna was het hier Sint Maarten, een grote happening in de wijk. Ik wilde mijn dochter daarom niet meteen uit logeren doen. De dag na Sint Maarten is mijn dochter 1 nacht gaan logeren bij mijn schoonmoeder, want ze heeft nog nooit gelogeerd en ik vond 3 nachten te veel. De 2 nachten ervoor had ze doorgeslapen. (We hadden gezegd dat papa naar beide kinderen zou gaan als ze zouden huilen). Dus eigenlijk hoefde het logeren niet. Maar het was al helemaal afgesproken, dus ik wilde het niet terugdraaien. Bij mijn schoonmoeder heeft ze ook doorgeslapen. Eenmaal terug ging het weer minder. (Ze is gevoelig en het logeren heeft wel indruk gemaakt. We hebben het wel gebracht als een feestje, hoor. Lekker een nachtje bij oma.) Totdat we het zo zat waren, dat ik de methode van de pedagogisch medewerker nog eens goed aan mijn man heb uitgelegd. Hij bleek het helemaal niet begrepen te hebben of had niet opgelet. Hij heeft die avond de methode 1x 20 minuten toegepast. Om de 5 minuten erheen terwijl ze schreeuwde (normaal al ik naar haar toe ging, bleef ze niet schreeuwen). Toen werd ze stil. 's Nachts deed ze het nog een keer. Weer om de 5 minuten. Na 15 minuten was mijn man het zat en voegde eraan toe: "Nu moet ik naar [naam baby] toe" Onze dochter werd meteen stil en zei: "Welterusten" en ging slapen. Sindsdien heeft ze 5 nachten achtereen doorgeslapen. Te vroeg om victorie te kraaien, maar het heeft dus wel gewerkt. Eén van de eye-openers van de buurvrouw, de kinderpsycholoog, was dat mijn dochter alles wil wat mijn zoontje heeft. Toen ze de speen niet had, is ze erachter gekomen dat hij vaak huilde en dat mama dan naar hem toe ging. Nu, dat wilde ze ook wel! Daarom is ze het misschien blijven doen. Doordat mijn man duidelijk heeft gemaakt dat mama niet meer naar babybroertje ging, maar dat hij dat ook deed, hoefde het niet meer. We doen dus alsof papa steeds naar beide kinderen gaat als die roepen/huilen. Terwijl dat niet zo is. We hebben het boek "Dreumes in Dromenland" aangeschaft. Mijn zoontje is vorige week 1 geworden en nu gaan we hem met behulp van dit boek ook bewegen om beter te slapen. Het gaat hier dus gelukkig beter. Mijn man gaat nu af en toe naar mijn zoontje toe als ik het zat ben met hem. Hij krijgt hem ook goed in slaap zonder voeding. Mijn dochter slaapt weer. Op het kinderdagverblijf is ze vrolijk en ze huilt niet meer bij het afscheid. Ze is nog wel een beetje koppig en opstandig maar dat hoort bij de leeftijd. Met meer slaap kan je dat als ouder veel positiever, rustiger en normaler benaderen. Zodat het niet zo oploopt.
Bedankt voor je verhaal. Ik merk ook dat ik vaak te veel van mijn dochter verwacht, omdat ze al zo verstandig praat. Maar goed kunnen praten is wat anders dan een bepaalde emotionele rijpheid. Ik probeer niet te veel van haar te verwachten. Ze heeft de de speen nu wel. Ik ga hem in januari proberen af te bouwen met het "Stoppen met Foppen"boek of met "Oscar en de Spenenastronaut". Dus met wat meer ceremonie en de mogelijkheid om afscheid te nemen. We zijn ook haar middagslaapje aan het afbouwen, maar dan moet ze eigenlijk wel om 19.00 uur sharp in bed liggen. Dat kan alleen op dagen dat ik niet werk, want dan moeten we wel om 17.30 uur eten. Het is in ieder geval een speenmoment minder. Maar ze wordt wel moe van. Was er bij jullie een reden voor om op dat moment de speen af te nemen? (Want misschien niet zo'n goed tijdstip als hij net grote broer was geworden....)
Fijn om te horen dat het iets beter gaat! Je zegt dat je het middagslaapje van je dochter aan het afbouwen bent? Ik zie dat ze ongeveer even oud is als mijn oudste en die slaapt dus al bijna 1,5 jaar niet meer s middags.. Misschien dat ze ook daarom s nachts minder diep slaapt? Er was niet echt een specifieke reden om uitgerekend op dat moment de speen weg te doen, maar hij was nooit echt een speenkind, gebruikte de speen alleen bij het inslapen dus ik dacht dat het hem niet zoveel zou schelen (foutje Hij werd ook (uit zichzelf) zindelijk in dezelfde week dat zijn zusje geboren werd, en iedereen verklaarde mij voor gek vanwege de timing, maar dat ging prima! Dus ik dacht kan die speen er ook nog wel af... Achteraf gezien niet slim, maar zoals het met alle fases is: je moet er doorheen en dat is niet altijd even makkelijk.. Mag ik vragen waarom je zoontje van 1 nog zo vaak wakker wordt s nachts? Of is dat inmiddels ook beter? Sterkte!
Nou, eigenlijk heeft ze dat slaapje nog keihard nodig. Ze loopt met dikke donkere kringen onder de ogen rond als ze het niet doet. Ze slaapt ook niet beter 's nachts zonder middagslaapje. Ze heeft zaterdag, zondag en maandag geen slaapje gedaan, maar toen werd ze maandag wel erg vervelend. Vandaag gelukkig kinderdagverblijfdag en wel geslapen, maar nog steeds erg moe. Vorige week vanaf woensdag een terugval. Mijn zoontje had me 's nachts wakker gehouden. En ik was zoooooo moe, dat ik ging lopen snauwen. Dan gaat het ook gelijk mis met mijn dochter. Ze is zo gevoelig. Weer 5 nachten geroepen. Dan komen we echt in een negatieve spiraal. Gisterennacht gelukkig niet en een sticker verdiend. Mijn zoontje is gewoon uit het ritme geraakt toen hij 4 maanden oud was. Daarvoor sliep hij 8, 9, 10 uur door. Hij kreeg toen last van een soort astmatische aanleg. Ik heb hem toen weer aan de borst genomen 's nachts. Eerst 1x, toen steeds vaker. Met 8 maanden was ik er klaar voor om mijn man 's nachts op hem af te sturen, maar die moest doen voor zijn werk 3-4 dagen per week in Brussel zijn waar hij in een hotel bleef. Dat kon dus niet. Intussen richtte ik me weinig op zijn overdagritme. Want ik heb ook mijn dochter nog. Daar wil ik ook dingen mee doen. Is dus moeilijk om het ritme van mijn zoontje te volgen. Ik ga hem nu weer op de rit krijgen met het boekje Dreumes in Dromenland. Mijn man is ook weer terug en hij gaat vaker naar hem toe. Nu nog afwennen om in onze armen in slaap te vallen. En een goed dagritme aanhouden met de slaapjes op tijd. Dan zal het hopelijk verbeteren. We gaan het in ieder geval nu aanpakken.