Help, Sinds 1,5 jaar zijn wij de trotse ouders van Sam. We zijn echt super trots op ons mannetje. Maar de weg er naartoe ging niet al te makkelijk. Ik was zo blij dat ik zwanger was, ook omdat ik net gestopt was met de pil. Na 4 weken was ik al echt hondsberoerd. Dacht nog: dat hoort erbij. Uiteindelijk lag ik tijdens de 6e week van mijn zwangerschap voor het eerst in het ziekenhuis. Was in 2 weken tijd 10 kilo afgevallen en kon alleen maar slapen. Ze hebben nooit kunnen achterhalen waarom ik zo ziek was, maar dat dit niet "normaal" was werd al gauw duidelijk. Voor de rest heb ik wel een leuke zwangerschap gehad. Wel vaak extra controles gehad om te zien of de kleine er niks aan over had gehouden. Dat maakt je echt heel erg onzeker. De bevalling is ook goed verlopen. Maar 2 weken na de bevalling werd ik weer ziek. Dit keer waren ze er snel bij en hoefde ik niet naar het ziekenhuis. 2 weken daarna werd Sam ziek. Hij spuugde alleen maar. Toen hij 4 weken oud was is hij dus ook geopereerd aan zijn maag. (denk je dat je alles gehad hebt) 3 maanden na de bevalling werd ik opnieuw ziek. Ik kreeg ineens 43 graden koorst en was van de wereld... (heel handig met z'n kleintje) Met spoed opgenomen in het ziekenhuis, maar na eindeloze testen toch niets kunnen vinden. Nu begint het toch weer te kriebelen. Een 2e lijkt ons helemaal geweldig, maar aan de andere kant zijn we ook heel bang. Heeft een van jullie hier ook ervaring mee, en hoe is het verder gegaan. (ben nu sinds een half jaar pas weer de oude) Hopelijk hebben jullie ideen, want van al die artsen word je ook niks wijzer. Thanks.
Sorry ik heb dat niet meegemaakt...Lijkt me erg! Hier is mijn zoontje nu ook anderhalf en we gaan nu ook na veel twijfels voor een 2e...Ik heb een afwijking aan mijn bm waardoor het kan zijn dat ik heel snel plat moet...Maar dat is een kans...En een kans hoeft niet te betekenen dat het ook gebeurt! En of hij ook weer te vroeg komt enz... Kan je niet naar een gyn om te bepraten hoe je hier in staat en hun hier in staan?
Ik heb het ook niet meegemaakt, maar ik herken het wel een beetje. De eerste zwangerschap eindigde hier in een miskraam, de 2e in een vroeggeboorte van mijn eerste dochtertje met 23 weken en de 3e zwangerschap pas in het gezonde supermeisje dat nu lekker in haar bedje ligt te slapen. Ook hebben ze toen ontdekt dat ik een afwijking heb aan mijn baarmoeder en morgen krijg ik de uitslag van de mri over wat ik misschien nog meer mis (eileider, eierstok). Wij zijn ondertussen alweer 9 maanden bezig voor een 2e (levende) kindje en ik hoop dat het ons gegund is. Ik weet dat de weg ernaartoe niet makkelijk zal worden, maar de wens en het verlangen is gewoon te sterk. Hopelijk kun je snel een keuze maken waar jullie helemaal achter durven te staan!!
Tjee Marjolein wat verschikkelijk allemaal! Ben benieuwd wat eruit komt..Ik heb namelijk een dubbele baarmoeder en maar 1 nier...Er is toen ik jonger was een tussenschot uitgehaald en ik denk dat ik daarom wel een goede zwangerschap heb gehad bij mijn zoontje!! succes vandaag!!
Je Marjolein. Dat is inderdaad heel heftig. Toch vind ik het knap dat jullie de keuze hebben kunnen maken voor een tweede te gaan (als het allemaal goed gaat natuurlijk) Het is toch een enorme beslissing voor de rest van je leven. Ik wens je heel veel succes en sterke in het ziekenhuis. Hoop ook dat alles goed is. MoederLynn. Bedankt voor je reactie. Heb als eens met een gyn gepraat over mijn twijfels maar die kon er ook niets zinnigs over zeggen. (logisch ook wel, niemand weet hoe het gaat lopen) Ook de artsen uit het ziekenhuis geven geen antwoord. Het enige wat ze me aan raden als we er toch voor gaan is om extra controles aan te vragen ivm de evt. risico's.
Mijn eerste zwangerschap verliep ook niet bepaald makkelijk. Veel last gehad van enorme bloedingen en daardoor ook in het ziekenhuis gelegen. Vanaf 16 weken, moest ik rust houden. Daarnaast was mijn bloeddruk als maar te hoog. Zat bijna wekelijks op het ziekenhuis met het één of ander. Vond de bevalling ook behoorlijk heftig. De gyn raakte aan het eind zelf in paniek omdat mijn meisje klem zat en de navelstreng om haar nekje had gedraaid. Maar gelukkig is het allemaal goed afgelopen, mijn dochter had alleen de eerste weken van haar leven een donkerblauw oog. Hier ook heel lang getwijfeld om voor een tweede kindje te gaan, want de angst voor al die ziekenhuisbezoekjes zat er wel behoorlijk in. Maar uiteindelijk werd het gevoel wel heel sterk voor een tweede kindje, die was sterker dan de angst voor de rest. Helaas zijn twee zwangerschappen geeïndigd in een mk, maar nu zijn we al weer over de helft. En zo moeilijk als de eerste zwangerschap verliep, zo makkelijk huppel ik tot nou toe door heen. Ben veel fitter als de eerste keer, heb weinig kwaaltjes en mijn bloeddruk is nog steeds heel netjes. Een wereld van verschil met de eerste keer. Je weet van te voren niet hoe het gaat lopen (kon dat maar), maar ik begrijp je angst heel goed hoor. Ik hoop dat als jullie de keuze maken om er voor te gaan, dat je er net zo makkelijk door heen huppelt als ik nu.
Moederlynn, ik had net op je andere topic ook gereageerd dat ik ook een afwijking heb aan mn baarmoeder. Straks horen we meer...ben heel erg benieuwd en vind het echt heel spannend!!! Omdat er bij jouw het tussenschot is weggehaald, ziet je baarmoeder er nu dan weer helemaal normaal uit qua ruimte zeg maar? Of heb jij ook nog verhoogde kans op complicaties? Sangerard, goed dat je inderdaad een gesprek hebt gehad met de gyn. En als het echt te gevaarlijk was geweest hadden ze je het zeker afgeraden, dat hoor je toch ook wel. Maar uiteindelijk zitten er natuurlijk wel risico's aan en inderdaad, de enige die kan beslissen of je die wilt nemen ben je natuurlijk zelf (nouja, samen met je partner dan). Ik hoop dat jullie eruitkomen! Hier is de wens gewoon te sterk aanwezig en ik probeer alles op het moment te bekijken, eerst maar eens zwanger worden. Ik heb wel altijd gezegd dat ik heel graag 3 kindjes zou willen, maar besef me wel dat als we 2 gezonde kindjes mogen krijgen, ik heel erg dankbaar moet zijn!!