Pffff ik moet het even van me afschrijven hoor. Maandag 25 juli hebben wij onze 20 weken echo gehad met (19w en 5d). Alles was in de eerste instantie goed. Op het laatst kwam de echoscopiste erachter dat er een kromming in het ruggenwerveltje zit. Daarom zijn we direct doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een GUO. Welke 26 juli heeft plaatsgevonden. Nu lag ons kleine meisje tijdens dit onderzoek met haar rug naar mijn rug toe dus het was niet helemaal goed te zien. Verder bevestigde de gynacoloog dat het er verder goed uitziet en hij niet uitgaat van een zware afwijking. We moesten alleen afgelopen woensdag terugkomen voor een herhaal GUO in de hoop dat ze gedraaid was. Uiteindelijk heeft de gynacoloog geconstateerd dat er daadwerkelijk een kromming in de ruggenwervel zit. Hij gaat dit aankomende dinsdag bespreken met de kinderartsen. We horen dan volgende week woensdag of vrijdag wat het kan zijn en wat dit betekent voor ons kindje en de zwangerschap. Verder heeft hij ons wel op het hart gedrukt dat het kindje goed op schema ligt en verder helemaal in orde lijkt te zijn. Als het toch ernstiger lijkt te zijn dan verwacht dan worden we eerder gebeld. Op zich gaat het positief blijven denken wel redelijk, maar er ligt nu wel een donker wolkje om onze zwangerschap heen. Heb de afgelopen 8 maanden een hoop meegemaakt met betrekking tot ziekenhuis in ziekenhuis uit en dat maakt het ook niet makkelijker. Ik probeer dat er niet bij te betrekken, want ik zal heus niet de enige zijn.. Voordat het een echt zielig verhaal gaat worden wil ik wel zeggen dat ik heel trots ben op mijn buik en prachtige meisje. Wat een gezellige druktemaker. De gyna moet haar echt achtervolgen met zn apparaat... zo grappig ... Vind het nu al een fantastisch leuk kind! Zo dat is er weer even uit...
Ik wil je gewoon een een knuffel geven, en snap heel goed dat het ook iets is waar je je toch zorgen om maakt! Tuurlijk wil je het even van je afschrijven... Gelukkig zijn de meeste en belangrijke zaken als orgaantjes in orde, en is ze zo'n schattig druktemakertje dat mooi op groei ligt! Ik duim voor je dat er gauw wat meer duidelijkheid komt zodat je wat meer rust krijgt! Toch fijner om te weten of en wat je precies te wachten staat.
Ook ik wil je even een knuffel geven! Logisch dat je dit van je af wilt schrijven, ergens weet je wel dat er iets afwijkends te zien kan zijn tijdens de 20-weken echo, maar natuurlijk hoop je dat dit niet bij jou zal gebeuren. Ook wij hebben zoiets meegemaakt, alleen dan met het rechterhandje van ons meisje. Na drie echo's (20-weken echo, nogmaals 20-weken echo in zkh en toen nog een GUO in Nijmegen) bleek dat ze maar twee vingertjes heeft... Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt! Wat mij heel erg geholpen heeft is dat ik al tijdens de zwangerschap tegen iedereen in mijn omgeving heel open ben geweest over de afwijking van ons meisje. Na de bevalling hoefde ik niets meer uit te leggen, iedereen wist er al van. Maar goed, daar moet je jezelf wel prettig bij voelen. Heel veel sterkte met het wachten en je mag zeker trots zijn op je druktemakertje! Ondanks deze domper moet je zeker ook proberen te genieten!! Dikke knuffel!
We mogen nu woensdag ipv vrijdag komen. Wel fijn is weer 2 dgn minder lang wachten. De meeste mensen om ons heen weten het nu wel ik kan alleen de conclusie nog niet vertellen. Na woensdag sturen we onze vriendjes etc. ook even een mail zodat iedereen weet hoe en wat en we niet constant hetzelfde verhaal hoeven te vertellen. Al merk ik inderdaad dat open zijn en praten helpt! Het genieten gaat redelijk, vind eigenlijk dat ik dat aan mezelf en het kleine meisje ben verplicht. Gisteren hebben we bv de babykamer gekocht, heel leuk! Wilde eerst alles weer uitstellen. Maar toen zei iemand tegen me dat mijn kleintje toch ook echt een bed nodig heeft ookal heeft het een afwijking. Dit vond ik zo ontzettend goed gezegt en waar, dat ik vandaag ook maar direct weer een tas vol kleding heb geshopt. Hoe ben jij verder gegaan na het nieuws tijdens je zwangerschap? Heb je je zwangerschap redelijk stressloos doorstaan, en heb je evt nog tips? Dank je voor je lieve berichtje. Moet zeggen dat dit heel fijn is!
Na de eerste 20-weken echo (toen wisten we alleen maar dat er iets mis leek te zijn met het handje, maar kon de echoscopiste niet vertellen wat want ons dametje verstopte haar handje helemaal) heb ik een avond lang heel erg gehuild... Ik had een bericht achter gelaten hier op het forum bij de zw.club april mama's waar ik bij schreef/schrijf en daar kreeg ik hele lieve reacties op (waardoor ik nog meer moest huilen, maar waar ik achteraf wel heel erg blij mee ben geweest). Ons kindje leek aan te voelen hoe ik me voelde, want die avond werd ze flink actief terwijl ik haar daarvoor nog niet gevoeld had . De dagen daarna ben ik veel afleiding gaan zoeken zodat ik niet hele dagen zou piekeren. Een halve week later kregen we de 2e echo in het ziekenhuis en daar was ook een gyn bij aanwezig. Ze namen daar echt alle tijd voor ons, ze hebben alle organen, het hoofdje en alle ledematen nogmaals gecheckt en op het handje na konden ze niets vinden. Dat was wel een hele erge geruststelling! De gyn vond wel dat we beter af waren in het Radboud in Nijmegen omdat ze daar betere apparatuur hadden, dus hij heeft zelf daar naar toe gebeld en wilde perse dat we bij een bepaalde echoscopist terecht kwamen. Er was pas na 1,5 week plaats (eigenlijk nog vrij snel maar als je in spanning zit dan is iedere dag er eentje teveel) en ook daar zijn we heel goed opgevangen. Wederom is alles gecheckt, deze keer waren er 4 of 5 personen aanwezig, en ook daar konden ze geen andere afwijkingen vinden. Er is toen nog overlegd met een klinisch geneticus ivm een vruchtwaterpunctie, maar dat vond hij niet nodig. We moesten alleen rond de 30 weken terugkomen voor een nieuwe echo, dan zouden ze nogmaals alles checken. Na die GUO in Nijmegen was ik wel behoorlijk opgelucht. Ook wel verdrietig, omdat ons kindje dus echt geboren zou worden met een handafwijking, maar vooral blij dat er 3x geconstateerd was dat er verder niets mis leek te zijn. Het kamertje was al besteld, maar we moesten nog de kamer leeghalen en schilderen ed en daar zijn we toen eigenlijk meteen aan begonnen. Partner en ik hebben er veel over gesproken, de eerste weken bijna iedere avond wel, maar we gingen er allebei vanuit dat ze niet veel met haar handje zou kunnen. Dan zou het nooit heel erg tegenvallen... Overigens moet ik zeggen dat ik door mijn verloskundigen-praktijk heel goed opgevangen ben. Na de echo's heb ik contact met ze gehad en ook tijdens de controles heeft iedere vk gevraagd hoe het met me ging na het vervelende/slechte nieuws. Als ik vragen had of graag het hartje een keer extra wilde horen kon ik tussendoor gewoon bellen en dan zouden ze tijd voor me maken. Dit heb ik niet nodig gehad, maar het was wel fijn om te weten dat dit kon. Uiteindelijk heeft het nieuws niet mijn hele zwangerschap overschaduwd, maar je bent er natuurlijk toch wel mee bezig. Ik heb vooral geprobeerd om veel van alles te genieten en dat is behoorlijk gelukt. Af en toe had ik het zwaar en dan kon ik terecht bij mijn partner, mijn ouders en bij de dames hier op het forum. Mijn tip is dan ook vooral open zijn over de afwijking van je kindje zo gauw je weet wat er mis is, maar zo te lezen ben je dat wel! Ik heb trouwens bij de intake van de kraamzorg ook verteld van de afwijking en dat hebben ze bij mij genoteerd. Toen de kraamverzorgster kwam keek ze niet vreemd op, want ze wist er al van, had het al doorgekregen vanuit het kraamzorgcentrum. Ontzettend fijn dat jullie twee dagen eerder terecht kunnen, tenminste ietsjes sneller duidelijkheid! En leuk dat je een kamer uitgezocht hebt, je kindje heeft inderdaad straks alle spullen nodig dus waarom zou je het nu niet kopen ! En kleding kopen is ook erg leuk ! Nou, het is een uitgebreid verhaal geworden! Mocht je nog vragen hebben, schroom niet om ze te stellen, eventueel via pb! Ons meisje heeft wel een andere afwijking als jullie meisje, maar we zijn toch een beetje lotgenoten zeg maar . Hopelijk laat je weten wat je woensdag te horen hebt gekregen, ik ben heel erg benieuwd! Ondertussen proberen niet al te veel te piekeren, ook al is dat heel erg moeilijk!
Na die GUO in Nijmegen was ik wel behoorlijk opgelucht. Ook wel verdrietig, omdat ons kindje dus echt geboren zou worden met een handafwijking, maar vooral blij dat er 3x geconstateerd was dat er verder niets mis leek te zijn. Het kamertje was al besteld, maar we moesten nog de kamer leeghalen en schilderen ed en daar zijn we toen eigenlijk meteen aan begonnen. Partner en ik hebben er veel over gesproken, de eerste weken bijna iedere avond wel, maar we gingen er allebei vanuit dat ze niet veel met haar handje zou kunnen. Dan zou het nooit heel erg tegenvallen... Overigens moet ik zeggen dat ik door mijn verloskundigen-praktijk heel goed opgevangen ben. Na de echo's heb ik contact met ze gehad en ook tijdens de controles heeft iedere vk gevraagd hoe het met me ging na het vervelende/slechte nieuws. Als ik vragen had of graag het hartje een keer extra wilde horen kon ik tussendoor gewoon bellen en dan zouden ze tijd voor me maken. Dit heb ik niet nodig gehad, maar het was wel fijn om te weten dat dit kon. Uiteindelijk heeft het nieuws niet mijn hele zwangerschap overschaduwd, maar je bent er natuurlijk toch wel mee bezig. Ik heb vooral geprobeerd om veel van alles te genieten en dat is behoorlijk gelukt. Af en toe had ik het zwaar en dan kon ik terecht bij mijn partner, mijn ouders en bij de dames hier op het forum. Mijn tip is dan ook vooral open zijn over de afwijking van je kindje zo gauw je weet wat er mis is, maar zo te lezen ben je dat wel! Ik heb trouwens bij de intake van de kraamzorg ook verteld van de afwijking en dat hebben ze bij mij genoteerd. Toen de kraamverzorgster kwam keek ze niet vreemd op, want ze wist er al van, had het al doorgekregen vanuit het kraamzorgcentrum. Ontzettend fijn dat jullie twee dagen eerder terecht kunnen, tenminste ietsjes sneller duidelijkheid! En leuk dat je een kamer uitgezocht hebt, je kindje heeft inderdaad straks alle spullen nodig dus waarom zou je het nu niet kopen ! En kleding kopen is ook erg leuk ! Nou, het is een uitgebreid verhaal geworden! Mocht je nog vragen hebben, schroom niet om ze te stellen, eventueel via pb! Ons meisje heeft wel een andere afwijking als jullie meisje, maar we zijn toch een beetje lotgenoten zeg maar . Hopelijk laat je weten wat je woensdag te horen hebt gekregen, ik ben heel erg benieuwd! Ondertussen proberen niet al te veel te piekeren, ook al is dat heel erg moeilijk![/QUOTE] Jeetje wat is jou verhaal herkenbaar. We zijn zeker een beetje lotgenoten.. Ik vind dat je er echt super in staat en in hebt gestaan. Moet zeggen dat het hier redelijk gaat, behalve dat ik van die rot nachtmerries heb . En veeeeeeel praten helpt . Vind de spanning en het wachten op wat komen gaat echt het ergst. We proberen niet te speculeren maar dat is soms echt lastig. Kan gewoon bijna uitkijken naar woensdag, ondanks dat het ook beangstigend is. Piekeren kan ik soms uitzetten door afleiding te zoeken, maar zoals je zelf al schijft en uit ervaring weet... poehhh niet makkelijk. Grappig dat je over de kraamhulp begon. Ik heb toevallig vanavond de intake en ga het dus ook alvast vertellen (als ze het nog niet weten). Ik zal woensdag as. zeker hier een bericht achterlaten met de uitslag. Verder heb ik nog best wat vragen voor je, maar die zijn relevanter na woensdag . Niet te ver vooruitlopen! Ben wel benieuwd hoe het met jou meisje gaat. Het is vast een plaatje!
Da's ook toevallig dat je vanavond de intake van de kraamzorg hebt gehad. Ze zijn er vroeg bij trouwens, maar je kunt het maar vast gehad hebben . Ik snap helemaal dat je best wel uitkijkt naar woensdag. Buitenstaanders zullen dat misschien niet begrijpen, maar die onzekerheid van wat er nu precies aan de hand is maakt je onzeker over de zwangerschap, hè? Tenminste, dat vond ik wel. En die nachtmerries, dat herken ik helemaal! Pfff, de meest enge scenario's kwamen voorbij in mijn dromen. Nog zo'n 36-42 uur wachten voor jullie en dan weten jullie hopelijk veel meer. Ik hoop voor jullie dat de begeleiding vanuit het zkh goed is en dat jullie daar veel informatie zullen krijgen. Ik kom woensdagavond wel even langs hier om te kijken of je al iets wijzer bent geworden. En anders lees ik het in de loop van de week wel. Dan zal ik ook wat meer vertellen over ons meisje, hoe het gegaan is na de geboorte. Heel veel succes!!!!!
@Maartt: hoe is het woensdag gegaan? Ben je iets wijzer geworden over de ruggewervel van jullie meisje? Ik ben erg benieuwd!
Maart, ik hoop dat je al meer duidelijkheid hebt. Hier ook een beetje in hetzelfde schuitje. Gisterenochtend hebben we de 20-weken echo gehad en daarop was een schisis te zijn; in ieder geval van het lipje. Organen zagen er wel goed uit. We moeten nu dinsdag naar het Erasmus voor een GUO en dan hoop alleen bij het lipje blijft en niet de kaak en het verhemelte ook is aangedaan (al is dat laatste heel lastig te beoordelen op een echo). Daarnaast zullen we ook al in de zwangerschap een afspraak krijgen met het schisisteam, zodat we een beetje weten wat er komen gaat en wat we kunnen verwachten qua operatie(s). Het is niet het ergste idd, maar het valt toch wel ff rauw op je dak tijdens de echo. Je gaat er toch eigenlijk een beetje van uit dat het allemaal goed is. Wat kunnen we eigenlijk verwachten van een die GUO? Is het een soort 20 weken echo of kijken er meer mensen mee?
Eindelijk de rust gevonden om even op te schrijven hoe het gaat en hoe het afgelopen woensdag is gegaan. Sorry dat het wat langer heeft geduurd maar ik moest het even een plekje geven en mn goede mood weer terugkrijgen.. Woensdag hebben we te horen gekregen van de gynacoloog dat de kinderartsen ook de kromming in de rug hebben geconstateerd. Nu was dat niet echt een verassing natuurlijk. Alleen kunnen ze ons nog steeds niet vertellen wat het is, wat de gevolgen zijn en of het erger is dan het nu lijkt :x. Of terwijl, de arts heeft ons voorbereid op een onzekere zwangerschap (nu is dat natuurlijk normaal al spannend). We hebben een medische indicatie gekregen en alles wordt overgenomen door het ziekenhuis. Elke 2-3 weken moeten we terugkomen voor echo's, onderzoek en controle. Ze willen de groei van ons kleine meisje goed in de gaten houden. Vooralsnog groeit ze nog steeds goed , maar dat moet wel zo blijven anders gaan ze zich meer zorgen maken. Ze hopen rond week 30 de ruggenwervel beter te kunnen bekijken, mede omdat ze dan groter is. Als ze de plek waar de kromming zit goed in beeld kunnen krijgen worden we doorgestuurd naar de orthopeed. Hopelijk kan hij/zij dan een inschatting maken van wat het is en wat het gaat betekenen. Maar goed, we moeten er vanuit gaan dat we het pas bij de geboorte weten. Ze hebben ook aangegeven dat de bevalling ook en beetje anders gaat worden. Er zijn maar 4 gynacologen die mijn bevalling mogen begeleiden en er staat direct een kinderarts klaar. Ook willen ze een paar weken voor mn bevalling een beslissing maken of ik gewoon of met een keizersnede moet bevallen. Ze willen de rug van onze kleine meid namelijk zo min mogelijk belasten. Maar goed dat ligt nog ver vooruit. En op dit moment heb ik een net zo grote kans op een normale bevalling (ben eigenlijk nog helemaal niet met bevallen bezig in mn hoofd ). Op zich ben ik positief. Moet ook wel want het kleine meisje in mijn buik heeft niets aan extra stress. Voel me ook heel verantwoordelijk hiervoor. Maar goed de "roze wolk" is echt wel een beetje weg, en vind het echt heel jammer en verdrietig dat we onze zwangerschap op deze manier moeten doorlopen. Ben ook heel boos geweest. Maar ben er inmiddels wel achter dat dat allemaal geen zin heeft. Soms komen ineens tranen en die laat ik dan maar lopen. Maar zolang ik ook nog kan lachen zal het genieten vast wel goed komen. Het is zo'n heerlijk wiebelkontje! Gisteren voor het eerst haar duidelijk aan de buitenkant van mn buik zien bewegen, hele bulten!!! Liefs Maartt
Pfff wat een achtbaan meid! Ik ga heel erg voor jullie duimen dat het alleen bij het lipje blijft! Tuurlijk valt het rauw op je dak. Je hoopt met een stralende glimlach naar buiten te lopen, maar in plaats daarvan loop je met spanning en onzekerheid. Ik heb een GUO in het Sophia ziekenhuis Zwolle gehad door een gespecialiseerde arts (prenataal onderzoek). Hij was alleen en heeft afgelopen week de echo beelden met meerdere kinderartsen bekeken (was ik niet bij). Ik weet niet of ze het in het Erasmus met meerdere mensen doen. Het duurde bij mij vrij lang (meer dan een uur) maar dat kwam ook omdat de arts hoopte dat ze zou draaien. Het leek op mijn 20 weken echo, hij ging weer alles langs (hersenen, hart etc.etc.). Oja ik vind 1 ding heel mooi aan een GUO. Wij hebben kleine meisje fantastisch mogen bewonderen, ook in 3-d. Ookal had ik het liever niet gehad, dit heb ik toch als positieve ervaring weten te draaien. Heel veel sterkte de komende de dagen. Ik hoop echt dat jullie dinsdag met opluchting het Erasmus uitlopen. Hou je mij (ons) op de hoogte? Liefs
@maartt: Ik begin ermee om je een dikke knuffel te geven! Ik las je stukje en de tranen liepen over mijn wangen, van verdriet voor jullie en ook omdat die onzekerheid zo herkenbaar is!! Niet weten wat er nu precies aan de hand is en vooral ook niet weten wat dit voor de bevalling en toekomst van jullie meisje gaat betekenen, dat levert stiekem toch heel veel stress op, hè? Op zich wel heel fijn dat je goed in de gaten gehouden wordt, alleen de reden waarom is niet leuk. Ook wij wisten tot aan de geboorte niet precies hoe de afwijking van ons meisje eruit zou zien, dat konden ze ons niet vertellen naar aanleiding van de echo's. Het enige wat we wisten was dat ons kindje 2 of 3 vingers zou hebben met daaraan waarschijnlijk een aantal vergroeiingen. En dat ik in het zkh moest bevallen, want op de echo's waren verder dan wel geen afwijkingen te zien, maar de kinderarts zou haar binnen een dag moeten zien om te kijken of er verder niets mis was. Toen ik dat hoorde schrok ik wel: "Hoezo kijken, volgens de echo's is er toch niks mis?!". Tja, alles voor de zekerheid, maar ook dit werpt (een beetje) een donkere schaduw over je zwangerschap . Wat herkenbaar! Dit zou ik zelf geschreven kunnen hebben! Daarom snap ik je boosheid ook heel goed. Ik was ook heel boos waarom mij dit overkwam. Ik die zo opgelet had met het eten en drinken en alle andere leefregels terwijl anderen tijdens hun zwangerschap nergens op leken te letten. Waarom ik dan een kindje met een afwijking terwijl er bij hun kindje niets aan de hand leek te zijn. Slaat natuurlijk nergens op, want je wenst dit niemand toe, maar zulke gedachten spookten mij door het hoofd . En die tranen, laat ze lopen! Dat lucht op dat moment heel erg op en dat is o zo belangrijk om daarna weer positief/positiever verder te kunnen gaan. Anders kun je op een gegeven moment helemaal niet meer genieten en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Wat geweldig trouwens van jullie wiebelkontje, net alsof ze je verdriet en boosheid aanvoelt en wil zeggen: "Alles gaat toch goed met me !". Mocht je nog vragen hebben of je verhaal kwijt willen, laat het weten! Mijn verhaal is niet hetzelfde als het jouwe, maar de spanning en onzekerheden komen zeker wel overeen en ik leef erg met je mee. Nogmaals een dikke knuffel en hou je taai !
Nelta, ook voor jou een dikke knuffel! Wat een onzekerheid ineens, hè? Je gaat er inderdaad met zo'n 20-weken echo van uit dat alles goed is, dat is tenslotte ook in de meeste gevallen. En als er dan iets mis is, dan valt dat inderdaad rauw op je dak. Ook jij zult waarschijnlijk verdrietig en boos zijn, heel begrijpelijk allemaal. Weet niet of je mijn verhaal gelezen hebt in dit topic, maar ons meisje heeft dus een handafwijking en mist 3 vingers. Ik heb dit tijdens de 20-weken echo te horen gekregen en toen zijn we ook de medische molen ingegaan . Bij mijn GUO in het Radboud waren een echoscopist, een verpleegkundige en nog 2 personen (verloskundige en arts in opleiding?) aanwezig om alle organen en ledematen te beoordelen. Daarna hebben ze de gyn erbij gehaald en die heeft de cruciale organen en de rechterarm/ -handje nogmaals beoordeeld. Dit alles in "gewoon" beeld en de ledematen ook nog in 3D. Na de GUO heeft de gyn kontakt gehad met de klinisch geneticus en daarna kregen we een gesprek met de gyn. Alles bij elkaar zijn we wel zo'n 2 uur zoet geweest. Ook voor jou heel veel sterkte met dit vervelende nieuws. Ik hoop dat je dinsdag wijzer wordt met de GUO en beter weet waar je aan toe bent. Laat je nog iets weten? En als je vragen hebt, dan mag je ze natuurlijk altijd stellen. Tenslotte zijn we toch een soort van lotgenoten en heb ik het traject tot aan de geboorte al doorlopen.
komt goed! Ik vroeg me trouwens nog wel af hoe het nu met Sanne (zo heet je dochter toch?) gaat. Je mag ook reageren in een pb hoor.. Liefs!
Met Sanne gaat het goed. Ze is in de eerste twee weken na haar geboorte 3x onderzocht door 3 verschillende kinderartsen en zij hebben geen enkele andere afwijking kunnen vinden. Gelukkig maar! Overigens wisten wij niet of we een jongen of meisje zouden krijgen ondanks de vele echo's, maar het eerste wat we deden na de geboorte was kijken naar haar handje . Totdat de verloskundige in het zkh zei: "Weten jullie eigenlijk al wat het is, een jongen of een meisje?". "Euh, nee....". "O, dan zullen we dat eens even kijken.". Klinkt voor een buitenstaander heel apart natuurlijk, maar haar handje was voor ons het belangrijkste... En met haar handje valt het heel erg mee, qua uiterlijk dan. Ze heeft een heel smal handje met twee vingertjes die dmv een vliesje aan elkaar zitten. Eén van de twee vingers is afwijkend, de onderste twee kootjes zijn normaal maar ipv één kootje in het topje heeft ze er twee. Overigens is dit wel gewoon één vingertje, maar dan dikker in de top en met twee nageltjes die aan elkaar gegroeid zijn. Wij zijn inmiddels doorgestuurd naar het handenteam van het Sophia-kinderziekenhuis in Rotterdam en moeten wachten op een oproep. We weten dat het vliesje doorgesneden kan worden maar wat er verder nog gedaan kan worden is afwachten. Het blijft dus heel spannend! Gelukkig beweegt ze haar vingertjes wel en kan ze er dingen mee pakken zoals een knuffeltje, spuugdoekje etc. Ten slotte nog wat foto's ter verduidelijking. Rechterhand vanaf de voorkant gezien, twee vingers en een smal handje: