Nekplooimeting wel of niet?

Bedenk ook of er 'afwijkingen' in je familie voorkomen.
Hier was het niet het geval maar voor de gemoedsrust van mn man hebben we wel de nekplooimeting gedaan en die kwam uit op een zeer laag risico.
En ik heb toen lekker naar mn kleine mannetje kunnen gluren

 

Wij hebben in eerste instantie geen combinatietest gedaan, meer vanwege de kosten die we daarvoor zelf moesten gaan betalen. Wij hebben wel bewust gekozen om een nekplooimeting te doen en van daaruit verder te kijken. Gelukkig waren bij ons de metingen van allebei onze frummeltjes goed. Ook ik riep voor de meting heel hard dat ik ze niet kon wilde laten komen als de uitslag niet goed zou zijn (weet niet of ik daar hetzelfde over zou denken als de uitslag niet goed zou zijn geweest).

Sorrie als ik hier mensen mee kwets, maar dit is mijn eigen mening.

 

Het is heel erg persoonlijk.

Bij de eerste bewust niet laten doen, ik had een sterkere mening dan mijn man. Ik wilde die keuze niet hoeven maken en ons kindje was sowieso welkom.
Als er nog een tweede mag komen dan zal ik er toch wel over na denken omdat het (mogelijk) ook invloed heeft om mijn dochter haar welzijn.

Het blijft moeilijk, ik zou er geloof ik niet achter kunnen staan om een verder gezond kindje met downsyndroom weg te laten halen, maar hier in de buurt in opvang voor meervoudig gehandicapten als je de mensen ziet die daar naar buiten gebracht worden...

Als je denkt te weten dat je een kindje weg zou willen laten halen lijkt het me een goed idee om het laten testen.

 

Wij hebben geen nekplooimeting en geen combinatietest laten doen.
Omdat wij niet wisten wat we met de uitslag zouden doen.

Als ons kleintje een afwijking zou hebben weet ik niet of ik het daarom weg zou laten halen.
Ik heb bij verstandelijk gehandicapten gewerkt, en ik vond die kinderen super lief.
En daarnaast hoe erg zou het zijn, zou iemand niks meer kunnen of wel wat?

Al zou ons kindje een afwijking hebben dan zouden we er alsnog evenveel van houden.Het is tenslotte ons kindje.

Maar het is een persoonlijke mening en voor iedereen anders.

 

Wij hebben geen npm/ combinatietest gedaan.
Er zijn heel veel 'dingen' die mis kunnen zijn bij je kindje die je ook niet ziet met een test of een echo. En de vraag is of Down daarvan het ergste is. Je kindje kan bijvoorbeeld ook gehandicapt raken door zuurstofgebrek bij geboorte ofzo. En tja, dan kun je ook niet meer terug. Per jaar worden er 'maar' 300 kinderen met down geboren op de 180.000, dus dat is gewoon heel erg weinig...
Uiteraard is het voor iedereen persoonlijk en moet iedereen zelf weten wat hij/zij doet. Gelukkig leven we in een vrij land.

 

Wij laten het wel doen, omdat ze neit alleen kijken naar de kans op downsyndroom, maar ook de andere twee niet met het leven verenigbare chromosoom afwijkingen, en een verdikte nekplooi hoeft niet te zeggen down, het kan ook een hartafwijking betekenen.

Het is gewoon een vroege 20 weken echo, En voor mij betekend afbreking met 20 weken meer pijn dan afbreking met 12 weken. Helaas uit ervaring, niet met afbreken maar wel met het verliezen van je kindje tijdens zwangerschap.

 

ik heb het 2 keer niet laten doen en mijn laatste 2 zwangerschappen wel.

toen ik de eerste keren zwanger was was er ook geen sprake van de combinatietesten.. je kreeg een punctie als je 36 jaar of ouder was en klaar.. als je jonger was had je er alleen recht op als je risico liep, bv als er een kindje met down in je familie zat.

bij de laatste 2 heb ik er wel voor gekozen.. ik was de leeftijd van 36 jaar allang voorbij.. en liep gelet op leeftijd dus meer risico. Mede door mijn leeftijd zou ik een zwangerschap hebben afgebroken als zou blijken dat ik een kindje met down zou krijgen of 1 van de andere chromosoomafwijkingen. Niet dat ik nooit van een kindje met down zou kunnen houden, maar je krijgt helaas niet op papier erbij of je een kindje krijgt met veel of weinig zorg.. en ik ben de 40 inmiddels voorbij en wie zegt of ik over 20 jaar nog vitaal genoeg ben om te zorgen..
maar hoe jonger je bent, hoe minder die combinatietest zegt.. hoe jonger hoe onbetrouwbaarder.. dat vind ik ook wel een punt dat meespeelt..

 

Ik ben op dit moment 11 weken zwanger en ook wij moesten laten weten of we een nekplooimeting wilden of niet. Wij hebben er, los van elkaar, over nagedacht. Van mij hoefde het niet en mijn partner dacht er net zo over. Ik heb er geen behoefte aan, omdat ik weet dat ik de zwangerschap niet af zou willen breken. Daarnaast ben ik nog jong, dat speelde bij mij ook mee. De verloskundige vertelde ook dat het een kansberekening was. Als ik te horen zou krijgen dat er een kans van 1:230213 was, dan zou ik nog niet "gerustgesteld" zijn, omdat ik dan zou denken dat ik altijd die ene kan zijn.

Ik denk dat een goed advies over een nekplooimeting niet te geven is. Dit is voor iedereen zo persoonlijk. Je moet denk ik doen waar je je goed bij voelt.

 

Vanwege m'n leeftijd en gestel hadden we al vroeg besloten een vlokkentest te laten doen en de zwangerschap bij een slechte uitslag af te breken maar de uitslag van de combinatietest was zodanig positief dat we er vanaf hebben gezien.

Tis echt heel persoonlijk zoiets...

 

Ik laat de nekplooimeting wel doen, dit omdat mijn opa 2 kindjes heeft gehad die in zo'n erge mate syndroom van down hadden dat ze er aan overleden zijn enkele weken na de geboorte.

Heb nu 2 gezonde kinderen, maar ook bij hun heb ik een combinatietest laten doen. Niet dat ik het weg zou laten halen als er uit komt dat het kindje syndroom van down heeft of een andere afwijking, maar meer dat ik me er dan op voor kan bereiden en uitkan zoeken wat nodig is of anders zal zijn.

Maar goed die keus zal voor iedereen anders zijn.

 

Voor mijn zwangerschap heb ik al besloten de combinatietest te laten doen. Ik heb een broertje met het syndroom van down. Ik zou hem voor geen goud uit mijn leven kunnen denken, maar ik zie ook wat een zorg het met zich meedraagt. Zowel voor mijn ouders, als op zijn tijd voor mij. Mochten mijn ouders wegvallen dan komt de zorg voor mijn broertje bij mij te liggen. Dus ik ga gewoon testen en hoop op een goede uitslag. Een eventuele keuze blijft vervolgens alsnog lastig maar wellicht kan de test me enigzins geruststellen. Moeilijk!

 

Ik moet even mijn verhaal kwijt over de nekplooimeting.
Ik ben nu 11 weken zwanger en het hele nekplooimeting verhaal komt steeds dichter bij.
Mijn man en ik hebben besloten om de nekplooimeting niet te doen.
Maar in mijn omgeving zijn er steeds meer mensen die ons er steeds maar op aan sturen om het wel te doen en de meest gruwelijke verhalen op je loslaten!!
Ik word er zo moe van dat mensen je keuze niet kunnen respecteren!
Iemand met dezelfde mening als ik??

Groetjes Mandy

 

@joy fijn dat de nekplooimeting gunstig was. Als je er op terug kijkt ben je blij deze keuze gemaakt te hebben?

@mandy, Het belangrijkste is hoe jij en partner? er tegenover staan. Het gaat om jullie en niet wat de rest denkt en vind.
Denk dat je voor jezelf moet bekijken waarom wil ik het wel en waarom niet. En als dit de uitslagen zijn wat zouden mijn vervolg stappen zijn. Laat je niet gek maken door je omgeving!

Hier zal alle testen wel plaatsvinden, omdat we daar een medische verklaring voor hebben. Mijn vriend heeft zelf diverse afwijkingen, waar overigens nooit een syndroom aan gekoppeld is ondanks genetische onderzoeken. Misschien omdat de huidige techniek ook doorontwikkeld dat ze nu al wel weer meer kunnen en dat er bij eventueel nieuwe genetische onderzoeken ze wel een syndroom eraan kunnen koppelen. Wij hebben kans op verhoogde risico, dus dat is voor ons direct dat alle testen waar wij voor in aanmerking komen ook zullen laten doen.
Mocht daar uitkomen dat ons kindje niet levensvatbaar is dan zullen we hoe we er nu overdenken het weg laten halen.
Maar we weten ook dat met vele soorten afwijkingen een kindje prima kan leven en dan is het meer dan welkom.
Dat is ook de reden dat ik zo vroeg al mijn eerste echo krijg.

 

Wij zitten ook heel erg te twijfelen..
In eerste instantie zeiden we beide, ja natuurlijk doen we die nekplooimeting, we zijn graag voorbereid , en als kindje grote kans heeft op downsyndroom willen we de keuze hebben volledig er voor te gaan of niet..
Alleen toen hoorden we van de gynaecoloog dat het sowieso een kansberekening is, waarbij ze 85% goed ' raden' en 15% niet.
Ofwel ze zeggen dat het gezond is, en dan blijkt het uiteindelijk toch niet zo.. of de kans is groot dat je je zwangerschap afbreekt terwijl het kindje gezond was..
We hebben er zo lang over gedaan om zwanger te worden, en ik wil niet een ' slechte' zwangerschap hebben doordat we mogelijk een kindje met een afwijking op de wereld gaan zetten. Ook wil ik geen punctie, omdat je daarmee kans hebt op miskraam en dat risico willen we absoluut niet nemen. Dus zoals het er nu naar uitziet, gaan we geen nekplooimeting doen, ook omdat er in onze familie geen bijzonderheden voorkomen en de gynaecoloog vond dat we nog vrij jong waren (31).
Wat vinden jullie hiervan?
Als je het in een percentage kunt uitdrukken, hoeveel % gaat dan wel voor een nekplooimeting en hoeveel niet?
Alvast bedankt voor jullie reacties.

 

bij L hadden we het niet gedaan, we hadden zoiets van , ja waarom, het zal wel goed zijn... dus erg positief..en hij is harstikke gezond gelukkig, maar nu ben ik weer zwanger, en krijg 27 dec een 1e echo en 12 jan als alles goed is een term e.,, en we hadden het er al over gehad, miss dat we het wel doen, moeten we nog even over nadenken..

 

Wij hebben vorige week een nekplooimeting laten doen. De uitslag was 1 op 67 wat een verhoogde kans was aldus de dokter. Ik werdt eerst doorgestuurd voor een vlokkentest de volgende dag, maar omdat ze in Leiden uit willen sluiten dat het tts is (we krijgen namelijk een 1 eiige tweeling) hebben ze de vlokkentest vorige week niet gedaan en krijg ik morgen een vruchtwaterpunctie.
Hoe erg ik het ook zou vinden, als ze down blijken te hebben, breken we de zwangerschap af. Want omdat het 1 eiig is zouden ze het gelijk allebij hebben