Oh dit hadden wij ook met dochter. Maar die ging dan ook echt niet slapen.. En tja zolang zij dan gewoon vrolijk beneden bij ons was en gezellig was bleven wij gewoon zitten, werd ze huilerig dan gingen we naar huis. Wij namen dochter ook zoveel mogelijk mee als we ergens heen gingen. Het eerste jaar sliep ze overal, zelfs in een stampvolle/rumoerige voetbalkantine. Na een jaar werd het wat lastiger en pasten wij ons wat meer aan haar aan (zie stukje hierboven). Het ligt ook wel aan je kind, dochter had er nooit zo'n last van, en was na een drukke avond/weinig slaap niet van slag. De tekort gekomen slaap haalde ze de dag erna wel weer in. Met nr 2 gaan we het net zo doen, tenzij deze wel van slag raakt na een drukke avond/dag
wij nemen haar ook overal mee naar toe. 's Avonds houden we dan wel haar ritueel aan. Pyjama, nog wat drinken, ff knuffelen met papa en dan naar bed. Gaat eigenlijk altijd prima. Meestal gaan we net na middernacht dan weer naar huis. We maken haar wakker en zetten haar dan in de maxi cosi Dan is ze ff wakker in de auto. En valt vervolgens in slaap. Als we thuiskomen halen we haar uit de maxi cosi en leggen we haar gelijk in bedje. Ze wordt dan ff wakker dat we haar uit de maxi cosi halen. Maar we horen haar niet als we haar in bed leggen.
Jazeker, hier ben ik het volledig mee eens. Doen wij ook met onze zoon. Moet toch kunnen? Hoe jonger je ze gewend maakt aan die dingen, hoe beter, makkelijker ze het later vinden.
Ik heb mijn beiden kinderen overal mee naar toegkomen maar iedereen moet dat natuurlijk voor zich zelf weten. Ik zetten mijn zoontje met de kinderwagen erbij en nam wat speelgoed mee en genoeg eten en luiers . Ik ben ook van mening dat je kind dat ook aan leert als je heel voorzichtig bent wat ik van mening bent dat je kind overal voor beschermt en nergens mee na toe neemt zal je nooit nergens meer heen kunnen gaan met je kind . maar ik zeg ook dat is mijn mening hoe ik daar over denk. ik heb 14 dagen terug familiefeestje gehad van mijn tante die 80 werd en was erg druk gelukkig hoorde je hem niet behalve als ie honger had.. Maar het is een kind geen pop een kind mag zich best laten horen er zit geen aan en uit knop op wat vele ouders willen soms wat ik soms ook zie in mijn omgeving
Overdag overal mee naar toe. 's Avonds ben ik van mening dat ze in hun eigen bed horen te liggen. Willen wij weg dan regelen we een oppas of we blijven thuis.
Kinderen zijn eigenlijk vanaf het moment dat we uit het ziekenhuis kwamen altijd overal gegaan waar wij gingen. Vanuit veilige plek bij mama of papa in de draagdoek leerden ze de wereld en de familie kennen. We bleven ook op allerlei plekken slapen. En thuis hadden we gewoon een familiebed, kinderen waren dus van jongsafaan gewend om overal waar mama of papa sliep ook te slapen. 'Vreemde' bedjes bestonden niet voor ze, als er een borst was voelden ze zich thuis. Ik geloof niet zo in 'overprikkeldheid', volgens mij hoor je dat toch vooral bij kinderen die op schema moeten functioneren en die apart moeten slapen. Uiteindelijk in je buik gaat je kind ook overal mee naar toe en daar hoort het veel meer kabaal dan erbuiten. Zeker die eerste maanden ben je als moeder en kind een twee-eenheid...als jij onrustig bent en je niet op je gemak voelt, dan voelt je kind dat ook. Als jij je kind gewoon in een draagdoek bij je houdt, je rustig voelt en gewoon je ding doet, dan doet je kind gewoon mee. Dus als jullie je als ouders niet lekker voelen van huis af met baby, blijf dan gewoon thuis, je kind voelt zich het beste als jullie je gemakkelijk voelen.
Toch heb ik wel gemerkt hier, met 3 kids, dat het ene kind het andere niet is. Onze jongste dochter kon de eerste maanden niet zo goed tegen een andere omgeving. Waarom? Ik weet het niet...ze is wel 4 weken te vroeg geboren. Als we op bezoek gingen, nam ik uiteraard de draagdoek mee, en haar wiegje. Haar knuffeltje en haar doekje. Maar het was gewoon huilen huilen huilen. Wat we ook deden. Na een paar weken zijn we er dus maar mee gestopt. Ik snap dat een kindje soms moet "wennen", maar hier deden we echt niemand plezier mee. Toen ze een maand of 6 was, geen probleem meer. Jongste dochter en zoon daarentegen hebben we nooit problemen mee gehad. Dus ik denk dat het toch ook wel met het kind te maken heeft!