Hoi allemaal, Afgelopen weekend moesten we voor zoonlief een nieuwe winterjas kopen en muts, wanten, sjaal. Stief (7jr) was mee en het was best koud.. Stief heeft al deze dingen bij Opa en Oma (pleegouders) liggen, dus zeiden we ook, dat we dat voor hem dus niet zouden kopen, want hij woont tenslotte bij Opa en Oma en heeft daar die spullen liggen en anders word het erg dubbelop vonden wij.. Stief bleef zeuren om nieuwe sjaal en muts etc, en dus wij weer herhaald, Nee, jij hebt die dingen al! Nu belde me schoonmoeder dus op, dat stief gezegd had, dat hij nooit wat krijgt bij ons en dat Tim ons lievelingetje is Stief heeft dus 2 weken geleden een nieuwe jas etc gekregen Woest maakt het mij! Verdomme dat kind word helemaal verziekt bij Opa en Oma krijgt daar alles wat hij hebben wil en Tim krijgt bijna nooit wat van ze, maar dat ziet hij niet.. Telkens trapt hij ons weer op de ziel dat hij niet bij ons wil zijn etc dat hij zich verveelt bij ons etc, terwijl hij hier een eigen pc heeft, Lego van over de 500 euro, Een Wii , een PS2 en een gameboy tot zijn beschikking.. Roep maar en het is er wel zo'n beetje Ik ga op deze manier steeds meer een hekel aan hem krijgen, als je telkens verteld word dat hij je niet lief vind etc, terwijl je dus al 5 jaar voor hem klaar staat als het ware dag en nacht, hij zo ongeveer krijgt wat zijn hartje begeert etc en je dan verteld word dat je zoon van 15 maanden het lievelingetje is omdat hij een nieuwe jas, muts, sjaal en wanten krijgt Straks met de sinterklaas ook weer krijgt hij een nintendo ds, oké hij krijgt 'm samen met papa, maar toch is wel ff een cadeau van 180 euro en dat krijgt Tim dus echt niet! Hij krijgt naast de ds ook nog wat kleins, en Tim zal denk ik 2 of 3 kleine cadeautjes krijgen, dat word dalijk weer: zie je wel Tim is het lievelingetje want die krijgt meer cadeautjes Nu gelooft hij nog in sinterklaas, maar ik zie t al gebeuren als hij volgend jaar 8 is en hem verteld word dat Sinterklaas niet bestaat, dat hij gaat zeggen: Ik wil best me mond houden maar dan wil ik dat of dat hebben! Gisteren was hij hier blijven slapen en 's morgens keek hij in zijn schoen en zat er niets in, je had die kop moeten zien Ik had me schoen toch gezet? Ja sorry stief maar Sint wist niet dat je hier was hebben niets gezegd tegen de sint.. En het kan niet elke dag feest zijn, Tim heeft ook zijn schoen niet gezet en heeft ook niets gekregen.. Zegt ie vervolgens: Ja vanmiddag ga ik met Oma naar de speelgoedwinkel want ik mag een cadeau uitzoeken als ik lief ben geweest en vervolgens dus daarna tegen Oma zeggen dat Tim ons lievelingetje is? Is Tim mee geweest met Oma? Heeft Tim wat uit mogen zoeken? NEEE Oef wat ben ik pissig zeg
Stief is niet jouw eigen kind? Als een kind dat zo zegt is dat zijn gevoel dat hij uit en daarbij, hij is pas 7 jaar! Hij moet de liefde en aandacht nu delen dus zijn reactie vind ik eigenlijk heel normaal.
als ik het goed begrijp is stief je zoon, maar woont bij opa en oma en dat zijn z'n pleegouders? Het is vervelend dat hij zo denkt, en ik zou dat ik met opa en oma rondom de tafel gaan zitten en duidelijke afspraken maken. Zo krijgt stief ook niet het gevoel dat hij achtergesteld wordt.
Snap best wel dat je geïrriteerd bent daarover maar toch vind ik niet dat je het op een kind van 7 jaar kan afreageren. Wel zou je hierover met opa en oma erover kunnen praten, zij zijn tenslotte degene die hem opvoeden. Wat zegt je man/vriend hierover?
Ja inderdaad hoe reageren opa en oma precies hierop? Gaan ze mee in zijn gevoel of proberen ze het in goede banen te leiden? Stief is pas 7 dus helemaal raar is het niet nu hij aandacht moet delen. Misschien de volgende keer als je spullen nodig hebt voor de kleine dat niet doen met Stief erbij tot hij n beetje snapt hoe alles werkt. Minder rede tot jaloezie dan. Mijn jongste zoon is ook soms jaloers en snapt door dat hij 9 is wel beter hoe en waarom het allemaal zo werkt (dat Wendy meer aandacht krijgt in de vorm van verzorging) maar toch is het voor hem soms vervelend als hij wat wil en voor de zoveelste keer te horen krijgt "nu even niet want Wendy..." Dat is waarschijnlijk voor Stief ook zo...en erger omdat hij jonger is en waarschijnlijk nog n stukje egocentrischer (dus NIET egoistischer...het verschil zit het hem in het onbewuste). Het is even moeilijk (ook voor Stief!) maar er moet hier wel even bijgestuurt worden anders gaat dit van kwaad tot erger denk ik. En daarin zijn de opa en oma cruciaal want daar woont Stief. Die moeten hem uitleggen dat jullie er een kleintje bij hebben en dat deze snel uit kleertjes groeit. Dat de kleine dit echt niet als kadootjes krijgt maar dat t kindje moeilijk in zn blote gat (grapje om het wat minder zwaar te maken helpen hier meestal ) naar buiten kan. Langzaam aan zal t besef er komen en na n tijdje het gevoel veranderen. Maar dan moeten jullie en opa en oma wel op 1 lijn zitten hier mee... Sterkte/succes
Ik ga op deze manier steeds meer een hekel aan hem krijgen, als je telkens verteld word dat hij je niet lief vind etc, terwijl je dus al 5 jaar voor hem klaar staat als het ware dag en nacht, hij zo ongeveer krijgt wat zijn hartje begeert etc en je dan verteld word dat je zoon van 15 maanden het lievelingetje is omdat hij een nieuwe jas, muts, sjaal en wanten krijgt ----------------------------------------------------------- Zoals ik het begrijp is Stief jouw zoontje? Zo ja, dan vind ik wel dat je op een hele vreemde manier over hem praat.. Lijkt me logisch dat je al vijf jaar voor hem klaar staat en dat hij nu misschien wat jarloers is. Wat heb ik mijn ouders vaak verweten dat mijn broertje hun lieveling was terwijl dat natuurlijk helemaal niet waar was! Ga met je ouders om de tafel, zij moeten hier beter mee omgaat en zeker niet in mee gaan! Groetjes
Stief is een heel slim ventje. Hij speelt jullie goed tegen elkaar uit. Zal idd echt eens goed met oma en opa hierover praten, want anders is hij straks helemaal niet meer te handhaven.
Stief is mijn stiefzoontje, dus niet mijn zoontje.. Vader zegt dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen, maar het vreet mij gewoon totaal op.. Hij is gewoon ontzettend verwend. En we maken eigenlijk geen onderscheid tussen beide kinderen, als Tim een cadeautje krijgt, krijgt stief ook een cadeautje.. Grapjes maken als dat Tim anders in zijn blote gat moet rondlopen gaan niet op, want hij snapt grapjes niet, hij heeft Asperger een aan autisme verwante stoornis.. Afreageren doe ik ook niet op stief, want dat heeft geen zin en ik hoef hem daar niet mee lastig te vallen over hoe ik erover denk dat hij zo verwend is.. Opa en Oma (mijn schoonouders en zijn pleegouders) doen er altijd maar een beetje lacherig om, kan er dus ook niet echt over praten met hun, maar ook niet met mijn vriend.. Die vinden allemaal dat ik niet zo moet zeuren.. En dat ik er te zwaar aan til.. Maar toch doet het mij gewoon ontzettend veel verdriet om elke keer de grond in gestampt te worden door hem en oké dat ligt er ook aan dat hij Asperger heeft en een hechtingsstoornis.. Maar ja kan natuurlijk ook niet alles op die stoornissen gooien..
Wat een moeilijke situatie, asperger is heel moeilijk om mee om te gaan.. Je zegt wel dat je niet alles op zijn ziekte kan gooien en dat is misschien wel zo, maar dit is wel ook een uiting.. Tips heb ik dat geval niet voor je, zeer moeilijk en kan me voorstellen dat het je pijn doet. Sterkte!
Asperger en een hechtingsstoornis zijn niet te onderschatten hoor! Ik vind dat jij als volwassene je daarboven moet plaatsen en gewoon je verstand gebruiken.
Wat mij opvalt in je verhaal is dat je het alleen over 'dingen/spullen' hebt. Het gevoel dat (neem ik aan) je stiefzoontje heeft over dat jouw kindje het lievelingetje is zit hem niet in spullen maar in houding en reactie op je kindje. In jouw voorbeeld over het winkelen voor een jas etc voor jouw kindje heeft hij naar mijn mening het idee dat jullie speciaal voor je kindje naar de stad gaan en hij hangt er een beetje bij. Om dan toch de aandacht te krijgen die hij wil gaat ie vervelen en irriteren. Als het niet goedschiks kan, dan kwaadschiks... aandacht is aandacht... Zou het niet kunnen helpen om hem bij dit soort dingen meer te betrekken? Vragen wat hij bijvoorbeeld leuke dingen voor jouw kindje vind, uitleggen idd over waarom het nodig is. Misschien speciaal voor hem gezellig ergens wat drinken etc. Ps: als je denkt dat het aantal cadeautjes bij sinterklaas belangrijk voor hem is, dan is dat toch heel makkelijk op te lossen door iets als een chocoladeletter er bij te doen oid? Ps 2: ik had nog niet gelezen dat je stiefzoontje een aantal stoornissen had. Dat veranderd het wel een beetje. Ok, je kunt er misschien niet alles op gooien. Maar het zorgt er wel voor dat hij minder zal snappen van allerlei zaken en daar moet je natuurlijk wel rekening mee houden. Tevens zeg je dat ie 'gewoon ontzettend verwend is'. Dat is ie niet uit zichzelf, zo wordt ie gemaakt door de mensen om hem heen...
Volgens mij zou t jou heel goed doen als je eens met deskundigen gaat praten die verstand hebben van autisme. En houdt je hart maar vast, hij is nog maar 7 jaar, er staat je nog heel wat te wachten..... 2 van mijn kids hebben een andere vorm van autisme en die reageerden ook zo op elkaar. 1 ervan is 17 en vindt ook altijd dat hij oneerlijk behandeld wordt, en dat zijn broers t beter hebben, meer krijgen etc. terwijl dit niet zo is. Maar hij ziet dat zo, dus is het zo. Iemand met autisme kan zich NIET inleven in anderen. En hij ziet dus niet in wat hij teweeg brengt met zijn reactie.
waar is de echte moeder van 'stief' in dit verhaal? en waarom woont ie bij opa en oma en niet bij jullie of zijn moeder. denk idd ook dat jij je wat beter moet gaan inleren over autisme, want zoals ik het lees kan je stiefzoontje hier echt niks aan doen! je kan wel met opa en oma gaan praten. en ik hoop echt dat je in het dagelijkse leven niet over 'stief' praat, vind dat erg afstotelijk staan...
Ik dacht dat Stief zijn naam was Moes, Steve, maar dan anders geschreven... ik hoop dat ik juist ben anders vind ik het heel lullig.
Je zegt dat je niet alles op die stoornissen kan gooien. Misschien niet, misschien ook wel. Weet ik niet, heb er zelf (gelukkig) geen ervaringen mee. Wat me opvalt is dat je heel 'koud' over je stiefzoontje praat, zie verder geen medegevoel of begrip voor hem in je post. Alsof je het over een vreemde hebt die jou in de weg loopt. Maar dat kan natuurlijk ook zijn omdat je je op dit moment gewoon fftjes gefrustreerd voelt. Vind het een lastige situatie en het lijkt me moeijlijk voor jullie beiden. Vind het wel vervelend voor je dat je hier geen steun in krijgt van je schoonouders en (vooral) je man. Zo lijkt het idd alsof er niets aan de hand is en je niet serieus wordt genomen.
Jij slaat de spijker op zijn kop, dat is dus ook wat het juist zo moeilijk maakt! De ellende is gewoon dat hij bij Opa en Oma alles voor elkaar krijgt en ik daar dus 'strenger' in ben.. Zin doordrijven ben ik allergisch voor zeg maar Als Tim gaat jengelen/zeuren etc om bv een koekje krijgt hij hem dus juist niet! Ik vind dat een kind best een beetje verwend mag worden, maar het hoeft niet in het overdrevene zeg maar.. Doordat stief een behoorlijke geschiedenis heeft, is het al gauw bij papa en Opa en Oma van: Ach hij heeft al zoveel meegemaakt, hier alstjeblieft en krijgt hij dus weer een cadeautje of word volgepropt met lekkere dingen En dat gaat mij dus als het ware te ver..
Ik praat nu in dit topic over stief als stief, omdat dat makkelijker uitlegt als dat ik zijn naam neerzet zeg maar.. en dan de uitleg erbij dat het niet mijn zoon is maar de zoon van mijn vriend uit een vorige relatie, als je stief zegt weet eigenlijk iedereen gelijk wel wat je bedoelt Waar moeder is in dit verhaal? Moeder heeft hem dus op 2,5 jarige leeftijd achtergelaten en kijkt sinds dien niet meer naar hem om, vader en ik hadden toen net een relatie van 2 weken, du secht over realtie kon je nog niet spreken, dus is hij bij Opa en Oma gaan wonen omdat hun een stabiele relatie hebben en niet aan het begin van een relatie stonden zoals wij.. Er was namelijk helemaal nog geen zicht op hoe lang wij samen zouden blijven en of we uberhaupt samen zouden blijven.. En om hem dan niet teveel heen en weer te slingeren is er dus gekozen voor opgroeien bij Opa en Oma, in middels is hij zo gehecht aan oma, dat hij dus niet weg wil daar..
Hoeveel wil je dat ik er over lees? Ik ben de enige! die er dus over leest! Vader interesseert t niet, want die wil niet zien dat zijn kind 'anders' is dan andere kinderen.. Als er iemand is die zich er in verdiept en verdiept heeft ben ik het wel En zoals ik al zei: Ik kan niet alles op de stoornis gooien en jij vraagt me nu juist om het wel op de stoornis te gooien