Nu ik niet 'mag' werken en de kinderen niet naar het kdv kunnen, ben ik iedere dag thuis met drie kinderen onder de 4. Nu zie ik overal om me heen mensen die ineens tijd hebben om van allerlei hobby's op te starten en dingen te gaan doen. Ik heb het gevoel alsof ik de enige ben die werkelijk nergens aan toe komt. Nu had ik dat tijdens het werken ook al niet echt, maar nu ik 24/7 met de kinderen ben, heb ik het gevoel gillend gek te worden. De jongste (7 maand) is een zorgenkindje, dus daar moeten we nu wat voorzichtiger mee zijn wat betreft, nou ja, alles omtrent de corona. Af en toe gaan we wel naar een speeltuintje (mits daar geen anderen zijn), maar verder komen we nergens. De oudste twee zijn twee superactieve peuters die de hele dag aanstaan. Al onze kinderen zijn hele goede nachtslapers, maar overdag zijn ze allemaal wakker en willen logischerwijs van alles ondernemen. Ik kan niet naar het toilet/was ophangen oid of er gebeurt iets (ruzietje, met een stoel op het aanrecht klimmen en allerlei etenswaren op de kop gooien). Telkens loop ik achter de feiten aan wat betreft het huishouden, het lijkt echt een ontplofte bende en aan mijn man heb ik in die zin ook niet veel (ADD en niet vooruit te branden). Ik moet eigenlijk alles alleen regelen. 's Avonds ben ik helemaal kapot van alles. Mijn man en ik spreken vaak welke taken we nog moeten uitvoeren, waar vervolgens niets van komt. Dit frustreert mij enorm, maar ik kan niet alles alleen doen en door dit uit te spreken wordt mijn man alleen nog maar passiever omdat hij zich dan rot voelt. Ik zit in een re-integratietraject dus 'gelukkig' heb ik geen werktaken thuis, want daar zou ik never nooit aan toe komen. Iedere dag loop ik meer en meer achter de feiten aan. Ik twijfel ook of ik niet ontslag moeten nemen. Ik kan zowel thuis als op het werk niet 100% functioneren (voor zover dat uberhaupt mogelijk is). Het plan was om na een operatie van de jongste weer te gaan werken, maar die gaat voorlopig niet plaatsvinden. Wanneer ik (tijdelijk tot de jongste naar school gaat) ontslag zou nemen, wil ik wel wat andere dingen doen, zodat de kinderen in ieder geval 1 dag naar de opvang kunnen en ik iets voor mezelf kan doen. Wat ik met deze post precies wil weet ik ook niet, even mijn ei kwijt denk ik. Ik overzie het allemaal niet meer. Ik voel me echt een loser.
Nou ik kom ook nergens aan toe met 3 kinderen de hele dag thuis en thuisonderwijs en weet dat dat nog veel erger was toen de kinderen klein waren.
Het is ook pittig! En een loser ben je zeker niet als je iedere dag weer doorkomt! Ik zou in deze periode geen beslissingen nemen mbt dingen als ontslag nemen oid. Het is hectisch, vrijwel niemand functioneert 100% nu, denk ik. Als je dat accepteert, is het makkelijker. Uit mijn handen komt ook vrij weinig tot niets. Het zij zo. Hopelijk komt dat over een paar weken weer.
Je bent niet alleen. Ik heb er drie, 1 uit elke school leeftijd categorie. Middelbare school, groep 8 en kleuter. Wij wonen in België en het huiswerk vooral voor de oudsten is niet mis. We hebben samen een dag rooster gemaakt, en dat lukt wel. Alleen heb ik dus ook die kleuter, die ook continue aanstaat. Ben dus met wiskunde, Frans en verder tegelijk bezig. Daarnaast moeten ze ook eten in pauzes en gewone maaltijden. Ik ben echt moe aan het einde van de dag. Ik ben zelf ziek thuis met rugproblemen, werk in de kraamzorg. Dus ik kan nergens mee helpen, maar mijn rug word zo ook niet beter. Neem alleen meer pijnstillers. Ik zou als ik jou was zeker nu geen grote beslissingen maken wat betreft ontslag enz. Eerst dit maar eens overleven!
Nee hoor, ik kom ook nergens aan toe. 2 kinderen lesgeven, waarvan 1 met dyslectie en dyscalculie, een kleuter die wat werkjes mee naar huis kreeg maar het liefst veel moeilijker werk doet waar ze begeleiding bij nodig heeft en een baby van 8 maanden die overdag niet op bed slaapt en nog steeds de hele avond clustert. Ben blij dat de wasmachine zelf draait maar omdat het te lang hangt heb ik dit weekend een berg strijk te doen. En dan heb ik het over de rest maar niet eens mijn man doet ‘s avonds wel stofzuigen beneden gelukkig
Ja hier ook heel herkenbaar, een peuter en een meisje van zes, ben ZZP er dus moet echt wel werken in de avonduren. En overdag het huishouden en de kids vermaken, en voor juf spelen Maar goed, het is wat het is. Ik geniet ook wel van de extra tijd als gezin samen. Maar ik denk dat je wellicht het beeld wat romantiseert, dat anderen ineens nieuwe hobby's hebben enzo. Hier is dat in ieder geval geen optie. En anders als de kids op bed liggen daarmee beginnen? Je bent in ieder geval geen loser, misschien elke dag een lijstje maken met drie dingen die je wilt doen en dan tevreden zijn. Thuis zijn met kids is gewoon pittig. Een vast ritme in de dag geeft de kids en jezelf misschien meer rust? Ik heb een lijstje op de deur met wanneer we eten, buiten spelen, school hebben en stille tijd. Nou ja, stil succes!!
Mijn oudste en mijn jongste schelen vier jaar. Ik loop wel iets meer achter de feiten aan dan ik zou willen. De vlag hing pas uit dat de middelste naar school zou gaan.... Het was even een draai vinden toen ik ze thuis ging houden. Maar nu een week later begint het wel te draaien. Ik gebruik de ochtend om de oudste twee uit te dagen. Dat scheelt een hoop. Daarna laat ik ze razen in de tuin terwijl ik wat sop. En dan zet ik in de middag activiteiten naar keuze op. Voor het huishouden hou ik prioriteiten aan. In het weekend probeer ik de weektaken te doen. Ik krijg nog steeds niet zoveel gedaan als ik zou willen. Maar ze worden ouder, het word steeds makkelijker.
Je bent zeker geen loser, ik herken het volledig. Vertelde net nog aan mijn man dat ik het idee heb dat ik veel drukker ben dan normaal wanneer mijn oudste naar de psz gaat en ik gewoon werk. Ik ben kapot nu van de hele dag beschikbaar zijn voor de kinderen en weinig afleiding/uitjes/contacten! En dan heb ik er nog minder dan jij..
Als je nergens aan toe komt zou ik zeker geen lockmachine kopen Sorry, had net je andere topic gelezen.
Nou dat ligt echt niet aan jou hoor, dat je nergens aan toe komt. Met zulke kleine kinderen heeft iedereen zijn handen vol. Zelf kom ik er ook niet door. Ik moet thuis werken, moet ook 8 uur per dag telefonisch bereikbaar zijn, daarnaast 3 kinderen helpen met hun lessen. Gelukkig beginnen zij nu wat ritme te vinden, maar om de 5 minuten vraagt er wel iemand iets aan mij. Ik ben zo onproductief momenteel. En dan de grotere huishoudelijke dingen kom ik dl helemaal niet toe. Mijn man is vitaal beroeper en werkt meer dan normaal, dus aan hem heb ik weinig op dit moment. Ik zou nu even geen grote besluiten nemen, je doelen laag stellen en blij zijn dat je niet hoeft te werken nu. Als straks alles weer normaal wordt kun je altijd nog kijken hoe het dan gaat.
Als je ontslag neemt, dan ben je altijd 24/7 met de kids. Mijn advies: - Op de dagen dat je werkt: neem een huishoudelijke hulp die laat komt. (Dan heb je er zelf ook nog profijt van) - Man: gewoon directe opdrachten geven. Wil je NU stofzuigen. Mannen houden van duidelijkheid. Papa gaat nu met jullie een spelletje spelen. Dan heb je even je handen vrij. - En laat dingen los: met 3 kids is het onmogelijk om een schoon en opgeruimd huis te hebben. Zet dus je eigen lat wat lager. - Kinderen willen graag helpen. Oké het gaat wat trager, en niet perfect. (Maar laat dat los) - Investeer in gemak. Bakken om speelgoed op te bergen. Boodschappen laten bezorgen (als het straks weer normaal is) - Plan af en toe een moment voor jezelf in. Manlief met de kinderen. En jij een middagje even geen kids of man.
Kinderen vragen veel energie en tijd. Ook mijn tijd gaat merendeel naar de kinderen en kom amper aan andere dingen toe die ook moeten gebeuren zoals het huishouden. Ik doe het allemaal wel maar om nou te zeggen dat ik momenteel een leven daarnaast heb, nou nee.. Wat ik wel doe is, een strak schema volgen anders red ik het niet.
Wat fijn om dit te lezen. Ik dacht eerst, leuk dochterlief hoeft niet naar school. Lekker samen en afentoe wat schoolwerk, maar pppfff dat valt tegen. Rekenen vindt ze heel moeilijk en zijn we lang en gefrustreerd mee bezig. Instucties vanuit school vaak onduidelijk en soms gewoon fout. En dan moet ik ook nog werken en oppas regelen die ook nog schoolwerk met haar gaat doen. En het huis aan kant houden en het een beetje gezellig houden hier. Dus fijn om te lezen dat het bij iedereen moeilijk en stroef gaat.
Drie jonge kinderen thuis en alle ballen hoog willen houden is ook heel pittig. Zelf ben ik al 1,5 week ziek dus wij zitten in volledige isolatie. De kinderen voelen zich fysiek goed. Dit houdt in dat ik schoolwerk met ze moet doen en ze ook heel de dag kan vermaken. Mijn partner is vanwege de isolatie wel thuis maar ook met een eigen bedrijf waarvoor ik van alles moet regelen vind ik het loodzwaar. De huisarts is al 2 dagen langsgekomen. Wat heb ik toch een respect voor hun! Wanneer ik me vandaag niet beter voel dan gaat ze overleggen met het ziekenhuis.
Als het goed is komt niemand nu ergens, waar zou je naar toe kunnen gaan? Alles is dicht, en boodschappen doe je natuurlijk zonder kinderen momenteel. Wij komen ook niet verder dan een rondje met de hond, of het speeltuintje in de straat. Gelukkig hebben wij een flinke tuin. Je hebt het nu veel drukker met de kinderen en daarnaast moet je 'gewoon' werken. Het wordt in huis ook veel rommeliger, omdat iedereen zoveel mogelijk thuis is. Niet gek hoor dat het een zooitje is in je huis. Daarnaast is het gewoon voor iedereen een onzekere tijd. Alles is anders, ook voor de kinderen. Dat zorgt ook voor een rommeltje in je hoofd. Succes!
Je bent absoluut geen loser, en als jij er 1 bent ben ik er ook 1. Ik ben gastouder, dus gewend om de hele dag kinderen om mij heen te hebben maar ook ik wordt knettergek nu hoor. Dit is geen normale situatie. Ik kan echt zoveel hebben van kinderen en er goed mee omgaan maar dit is gewoon anders dan anders.
Ik vind het (zwanger) met 1 kind al lastig, die moet ook veel vermaakt worden want geen brusje om mee te spelen..dus energie voor nieuwe hobby..nee. Merk dat ik ook jaloers word van al die berichten dat mensen dat zouden oppakken nu, maar vermoed dat die oudere of geen kids hebben
Die van mij zijn 8 en 10, geloof me, die vragen ook zoveel aandacht dat een hobby oppakken niet lukt.
Weet je zeker dat er niks uit je handen komt, of leg je de lat wat hoog voor jezelf? Hoe zien je takenlijstjes eruit, en is dat echt allemaal nodig? Respect voor jou, twee peuters en een zorgenbaby’tje lijken me al genoeg voor twee handen vol! Logisch dat er niet meer uit je handen komt Als je even snel door je huis wilt gaan: doe dat als de jongste slaapt en zet de oudsten achter een filmpje. Zet de oudsten in de douche, jongste in een wipstoeltje en doe de badkamer, bovenverdieping. Doe alleen het hoognodige! Geef je kinderen een theedoek of shirt als je de was gaat vouwen. Laat ze met knijpers spelen als je was moet hangen. Plan tijd in om lekker met je peuters te spelen. Maak een hindernisbaan buiten en ga daarna even lekker zitten terwijl de kinderen spelen. Je man vind ik lastiger, waar liggen zijn sterke punten?
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Misschien wil ik ook teveel nu. We hebben steeds zorgen om de jongste en dat hakt er ook wel in. Ik doe het hoognodige en denk dat ik het daar gewoon bij laten moet om mezelf niet gekste maken. Bedankt voor de lieve woorden. @gitaartje Mijn man is een lastig verhaal. Hij vindt het heel lastig met de kinderen en zit in een hulptraject voor zijn pasgestelde diagnose en depressie. Dat speelt ook wel mee dat zodra hij thuis komt, de sfeer wat grimmiger wordt helaas.