Ik besef nu pas hoe makkelijkkkkkk 1 kindje was, zeg! Je gaat veel makkelijker even weg, oppas voor 1 kindje vinden is makkelijker en je hebt nog tijd voor jezelf.. Dat mis ik nu wel vaak, hoor... ben ik niet bezig met de ene, dan met de andere...en het huishouden ook nog.. Als de kids slapen of even rustig zijn, kan ik de was even doen of stofzuigen enzo. Kortom; heb het gevoel dat ik de hele dag aan het hollen ben. Maar je moet gewoon niet zo streng zijn voor jezelf en hier is het helaas nodig om baby soms even te laten huilen. Want als je alleen bent kom je handen tekort. winkelen doe ik ook gewoon met 2 kids, maar zou nu niet snel met 2 kids de bus pakken naar het grote centrum. Gelukkig heb ik op loopafstand een groot overdekt winkelcentrum dus dat scheelt een hoop. Verder vond ik alles met de 2de veel makkelijker dan bij mijn eerste. Je weet alles al... het is een minder grote overgang. Van 0 naar 1 vond ik heftiger! Vond het toen zooooo erg. Voor mijn gevoel had ik toen minder vrijheid dan nu. Ook qua emoties was het nu veeeel minder.
Als ik het goed begrijp zoals jij het schrijft dan kun je met haar ook prima de afspraak maken: "Mamma gaat zo voeden dus je hebt nu nog even de tijd om naar de wc te gaan, tijdens het voeden kan ik je niet helpen en zul je moeten wachten tot je broertje uitgedronken is..." Klinkt miss heel hard als ik dat zo schrijf maar is wel duidelijk. Je geeft daarin ook duidelijk aan dat je tijd voor haar vrijmaakt en óók voor haar broertje... en idd haar met wat drinken naast je zetten is een hele goede, kun je ondertussen gezellig wat met haar kletsen (of boekje voorlezen). Als je er maar wel rekening mee houd dat je ook vaak een voedingsmomentje met je zoontje alleen hebt, tenminste dat probeerde ik wel altijd. Voeden was het momentje van mij en de kleine en je kan de oudste er wel bij betrekken maar niet altijd... Alles mijn meningen en ideeën. Weet ook niet of dat bij anderen zo zou werken, het werkte bij ons iig erg goed
Is idd heel erg nodig en heel lastig... Maar de kleine went dan gelijk aan het feit dat het moet "delen" en voor je oudste is het een signaal dat je dus ook tijd maakt voor haar en dat ze dus niet aan "de kant gezet" word door de baby...
De verandering van 0 naar 1 kindje vond ik juist helemaal niet zo heftig... Ik ging eigenlijk nooit uit, ik hoefde niets te laten qua verslaving tijdens de zwangerschap want ik rook drink en gebruik niets en vond het heerlijk om lekker thuis te zitten. Kon alleen helaas niet genieten omdat ik geen vaste woonplek had, niet genoeg inkomen en een KISS kindje erbij. Ik werkte mezelf een slag in de rondte! Deed dan wel gastouderwerk dus kon lekker veel tijd met haar besteden en ze kon lekker met andere kindjes spelen! Waar ik echt naar uitkijk is dat ik nu een stabiele situatie heb, genoeg inkomen, en ik zal het eerder merken als er iets is (ze heeft 3 maanden met KISS gelopen voor ik hulp had) Dus daar kijk ik echt naar uit. Als S. op het kdv zit, lekker de hele dag kroelen en knuffelen met de kleine!!! En ik heb de tijd tot Januari, dan begint de opleiding van de politie pas (als ik het red) dus tot die tijd kan ik genieten (4 maanden!) van de kleine!
het is heftig de eerste tijd en maak me nu alweer enorm druk omdat er (als alles goed is) over een paar maanden nog een 3de bijkomt, wat niet helemaal in de planning lag haha. Dan met een baby, jochie van 1,5 en terrordochter van 3,5 even boodschappen doen zonder auto en een man die van s'morgens vroeg tot s'avonds laat aan het werk is, even slikken. Maar goed, what doesnt kill you makes you stronger
klinkt lastig maar ook stiekem wel heeel erg gezellig zeg!!! Ik wil ook graag een groot gezin en het voordeel van zo jong "per ongeluk" moeder worden is dat als ze zometeen beide naar school gaan ik nog gewoon de leeftijd heb om er nog 1 of 2 te nemen!! ...moet alleen manlief nog overhalen dan denk ik... haha!
Misschien heel raar, maar ik vond de tweede ook wel een opluchting. Had het gevoel dat als er iets met mij zou gebeuren de eerste niet alleen zou achterblijven. Ze zouden altijd elkaar hebben. Dat gaf me rust. Voor ze er was vond ik het trouwens wel ingewikkelder. Hoe kan je ooit zoveel van de tweede houden als van de eerste en je tijd goed verdelen en zorgen dat alles...... En tja, weet je, dat gaat helemaal vanzelf.
Herkenbaar! Ik vraag me ook weleens af of ik het allemaal wel kan dalijk. Dochter is heerlijk aan het peuterpuberen, oostindisch doof. Als ze nu opeens wegloopt ren ik er achteraan om haar te vangen, ik kan straks moeilijk de kinderwagen met baby laten staan of gaan rennen met de kinderwagen... En inderdaad het slapen, slaapt de een, is de ander wakker. Maar ach, er zijn zooooveel vrouwen met meer dan 1 kind, dus waarom zouden wij het niet kunnen?
nou zo gaat het dus wel flutterby haha. Snel de wagen op de rem en rennen, heb net nog een sprint moeten trekken buiten.
Op één of andere manier maak ik me er helemaal niet druk om.. Bij de eerste vroeg ik me constant af of ik het wel aan zou kunnen.. Of ik niet een ontspoort kind zou krijgen (tja, kan nog steeds natuurlijk) of mijn kind wel naar me zou luisteren etc.. Tja, waar je je druk om maakt En ik moet zeggen: Het gaat me aardig goed af en sommige dingen vallen me 100% mee.. Nu is nummer 2 op komst en ik kan me er gewoon nergens druk om maken.. Als 1 lukt, moet 2 ook lukken, al zal het ongetwijfeld een stuk zwaarder zijn, vooral het eerste half jaar.. Ik moet wel zeggen dat ik nog wel steeds moet wennen aan het feit dat ik straks 2 kinderen heb
En daarom hou ik het lekker bij 1 kindje!! haha als ik al die verhalen lees dan weet ik nogmaals zeker dat er geen 2e komt... Maar wat ik om me heen ziet met vriendinnen die 2 kindjes hebben dat het echt allemaal vanzelf gaat al zal het idd een stuk drukker zijn en je altijd wel met je kinderen bezig bent. Maar ja dat weet je van tevoren als je voor kinderen kiest dat je een stukje vrijheid inlevert. Hoort er allemaal bij!
Whahah nou ik kan er nu ook moeilijk achteraan hoor met mn ENORME buik en mn bekkenklachten... hahahahaha dus denk dat het met de kinderwagen beter gaat! En idd, er zijn er zoveel die het kunnen! Dat stelt me dan weer gerust!
Zo herkenbaar al jullie reacties. Wij hebben lang getwijfeld of we wel of niet voor een 2e zouden gaan en wanneer de juiste tijd was. Ons 1e kindje heeft veel gehuild en weinig geslapen als baby (reflux, helmpje voor plat achterhoofd etc). Nu is het nog steeds een zeer pittig meisje die heerlijk al een jaar lang in de peuterpubertijd zit. Maar het begon toch steeds meer te kriebelen, dus we zijn er ook voor gegaan en zijn nu net zwanger van de 2e. Zit in mijn hoofd ook te malen hoe dat straks allemaal zal gaan. Je staat er als moeder toch de meeste tijd alleen voor. Klinkt misschien stom ik werk op een kdv en kan makkelijk 12 kids alleen aan, maar 2 kids van mezelf daar wordt ik onzeker van....
heel herkenbaar! ik heb me bijna de hele 2e zwangerschap afgevraagd wat me bezielde, of ik wel even veel van beide kids zou kunnen houden, enz, enz.... maar eenmaal bevallen gaat net als bij de eerste ook dit weer helemaal vanzelf..
Meid, ik heb als gastouder gewerkt en had 4 tot 6 kids die ik makkelijk aan kon... Het is toch iets anders dan aan het eind van de dag alle kids gedag kunnen zeggen, een goede nachtrust hebben en sommige dagen vrij te hebben! Deze zeg je geen gedag aan het eind van de dag en je hebt ook geen vrije dagen in de week zitten waarop je kunt bijkomen...