Oh zo herkenbaar!! Heel de dag door twijfelen, geef ik wel optijd voeding (huilt ze misschien niet ergns anders om) is dit een moeheidssignaal, ligt ze warm genoeg in bed, zijn de gordijnen ver genoeg dicht, waaromkan ze nou niet slapen boven, zal ik haar in de maxi leggen en wandelen of de reiswieg maar weer proberen (reiswieg vindt ze niks en huilt ze sneller als ik stil sta) waarom huilt ze als ze wakker wordt, ook na 2.5u slapen en wordt ze nooit vrolijk wakker, enz enz. Heel de dag ben ik met haar bezig... ritme is er nog totaal niet, weet dat dat bij mijn zoon bij 6 maanden beter ging door op vaste tijden slapen en eten... Het gaat over, blijf dat maar zeggen en geniet vooral tussen het huilen door van het lachen en kletsen! Dat is mijn meisje nu steeds meer aan het doen
O meiden, wat heerlijk om te lezen Hier dus ook zo'n onzeker type, en werk notabene zo'n 15 jaar in de kinderopvang. Waarom lukt t daar wel? Zelfs met de kids die met drie maanden komen, van onzekere ouders die er geen schema inhebben lukt t ons de signalen te herkennen en gaan we er zo relaxed mee om. Nou worden die vermoeidheidssignalen ook wel wat duidelijker bij een uk van een paar maanden gelukkig Nu heb ik zelf een dochter van 8 weken en ben zo onzeker. Overdag slaapt ze alleen bij mij, in bed wegleggen is geen succes, dan denk je dat je alles verkeerd doet, en tot overmaat van ramp ga je dan zitten googelen; o nee hoor, maar ze moeten echt in bed/ schema/ vermoeidheidsignalen herkennen ( die ik dus echt niet herken bij zo'n kleintje) en dan voel ik me zo'n amateur, hahaha. Dus fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Dus dan maar lekker aan haar toegeven en haar laten slapen waar ze wil ( het slapen zelf is nog altijd het belangrijkste toch?) maar dan toch weer die angst dat je haar dan 'verpest' stom he? De nachten gaan bovenwonder goed ( maar waarom gaat ze dan wel zonder problemen slapen..) pff pittig hoor, zo'n hele kleine uk, kijk wel een beetje uit naar het moment dat ze wat meer kan laten merken wat ze wil 😄😄
Echt he en je ook over alles schuldig voelen. Hebben jullie dat ook? Zo van. Oke hij ligt in de box te spelen nou kan ik wat doen. Oh nee dat is zielig. Of ik moet echt naar de WC. Maar hij huilt. Ja kan hem wel even neerleggen en dan echt denken oh neee wat zielig! Zo gaat het de hele dag door bij ALLES door bij mij. .....al PROBEER ik nu tegen mijzelf te zeggen dat ik hem HEUS niet zomaar verpest!
Hahahaha ja, inderdaad! Je al rot voelen al moet je even naar de wc, en ze hullt, kan niet eens even op m'n gemak zitten 😂
Ik hou nu al van dit topic! En dan idd de moeheidssignalen "ja, was dit er een, hup naar bed, maar ja je bent pas een half uur wakker na 2.5u slapen" en zo gaan we maar door. Ik kijk de dagen echt vooruit tot ze wat meer kan en tot ze zelfstandig in slaap kan vallen in haar bedje overdag!
En over twee weken moet ik weer werken, hoe gaat oma en het kdv om met haar niet in slaap kunnen vallen...
Toevallig moest ik gisteren een ochtend proef draaien op mijn nieuwe werk (start 5 januari) Ik bracht hem dus naar oma. Had hij niet geslapen want hij ''wilde'' niet en begon te huilen. Haha hij valt zelf in slaap overdag in zijn bedje maar wel altijd na 5 minuten jengelen. Ja ik laat hem dus ook 5 minuten jengelen (dat is anders dan huilen) anders valt hij niet in slaap. Maar oma vond dat zielig dus haalde hem er steeds na 1 minuut al uit haha. Ook had hij na 2 uur al een fles gehad die hij maar half dronk want hij had honger (ehm nee ik denk dat hij huilde van vermoeidheid Dus ook voor oma's is het lastig! Ik ben benieuwd hoe dat straks gaat met hele dagen! Maar ik geloof wel dat dat goed komt hoor! Kinderdagverblijf komt vast goed toch, daar zijn ze wel wat gewend! Maar inderdaad het is echt piekeren om alles he??